Waarde vrienden
Het is op 4 mei – gisteren – exact 14 jaar geleden dat onze manager Jacques Hetsen overleed. Jacques, die 40 jaar lang een v/d BZN managers was, werd in zijn auto onderweg in de buurt van Breda getroffen door een hersenbloeding die hem vrijwel meteen fataal werd. In het zicht van de haven, enkele weken vóór ons laatste concert – waarvoor Jacques en zijn vrouw Tiny volop in de weer waren – heeft Jacques de geest gegeven. Ik gedenk onze goede vriend en collega Jacques, maar bij gelegenheid van deze dodenherdenking tevens ook al mijn overleden dierbare BZN collega’s die allen hun deel bijdroegen aan het grote BZN succes. (zie foto)
DILEMMA: WÉL OF NIET OPTREDEN IN LEEUWARDEN OP 5 MEI 2007
We stonden voor een moeilijk dilemma, want de avond erna – de 5de mei – vandaag dus 14 jaar geleden, gaven we ons afscheidsconcert voor het Friese publiek in de uitverkochte Friesland Hal in Leeuwarden voor vele duizenden fans
Jacques met BZN in MEXICO
JACQUES met BZN in GRIEKENLAND
Jacques zorgt voor aanvoer van decorstukken tijdens clip opnames in het buitenland
Jacques danst tijdens clipopname met regisseur Jan Huiskens
Ik schreef er op 5 mei 2007 de dag na de dood en de dag van het optreden in Leeuwarden het volgende over op mijn journaal
JACQUES: DESKUNDIG EN INTEGER ZAKENMAN
Een inktzwart hoofdstuk uit het bestaan van BZN dient zich aan. Na de meest slapeloze nacht van mijn leven, overheerst een leeg gevoel, en een diep verdriet om het verlies van een dierbare vriend waar we 40 jaar lang lief en leed mee hebben gedeeld. Wat moet het verschrikkelijk zijn voor Tiny en voor de kinderen Rob, Ard en Hanneke. Het doet pijn om er aan te denken. Jacques vormde samen met Dick de Boer vanaf het begin ons management. Hun taken waren weliswaar verdeeld, maar overlapten elkaar ook vaak. Voor het grote publiek werkte Jacques op de achtergrond, maar voor ons niet. Jacques was een buitengewoon deskundig en integer zakenman die samen met Dick de Boer BZN in showbizzland zakelijk gezien altijd op een juiste koers zette, en ons langs gevaarlijke klippen wist te leiden. Mede door zijn slimme inzichten was BZN de eerste band in Nederland die met een theatertour startte.
BIJNAAM: “DE BEER UIT WOGNUM”
Maar niet alleen zijn intelligentie stond ons ten dienste. Bij concerten en op reis tijdens buitenlandse trips t.b.v. tournees of het maken van TV specials was hij nooit te beroerd om zijn handen uit de mouwen steken. Niets was voor Jacques te veel, niets was onmogelijk. Desnoods trok ie met zijn blote handen nog even snel een hele schuur weg, als die bij opnames in de weg stond. De beer uit Wognum noemden we hem dan altijd gekscherend. Vanwege zijn postuur en oerkracht.
In Frankrijk smijt Jacques houtblokken van de set
Jacques helpt de fotograaf bij het maken van hoesfoto’s op lokatie
Jacques zat er ook niet mee om samen met zijn vrouw Tiny even 3000 stoelen neer te zetten in een hal, het gebeurde talloze malen, en zonder ooit een woord te morren.
BIJZONDERE HUMOR
We hebben heel veel aan Jacques en Tiny te danken, maar wat vooraan in mijn beleving staat is de ongelooflijke pret die we altijd met Jacques hebben gehad. Er was een humor tussen hem en ons die tot onbedaarlijke urenlange lachpartijen binnen de band kon leiden, en dat vele tientallen jaren achtereen. Overigens was dat een speciale soort humor die alleen Jacques en wij begrepen, maar de pret was er niet minder om. Zo zal ik mij Jacques altijd blijven herinneren. Het is bijna onwerkelijk dat hij er niet meer is, gisteravond had ik steeds het gevoel dat het nog niet helemaal definitief was, dat ze hem nog wel zouden oplappen. Een sterke beer heb je niet zomaar te pakken. Maar nee, ik besef het nu, hij is echt dood.
WE BESLUITEN TOCH OP TE TREDEN
We hebben gisteravond intensief heen en weer gebeld of het concert vanavond door moet gaan. Heel moeilijk allemaal. Kan dat wel? Kunnen wij dat wel? We hebben in uiterste twijfel de mening van Jacques´s familie gevraagd. Het zou in de geest van Jacques zijn om het door te laten gaan, was hun mening. Zij hebben er geen probleem mee. Maar toch. Je wordt tussen allerlei gedachten heen en weer geslingerd. Het is toch allemaal al zo beladen en emotioneel. Uiteindelijk zijn we bezig met afscheid nemen, en niet met een lachmusical. Wat heeft het voor zin om tijdelijk het afscheid nemen stil te leggen? We kunnen de optredens niet meer verschuiven. Het zou betekenen dat velen die ons nog een laatste keer willen groeten die gelegenheid niet meer krijgen, dat we die mensen teleur zouden moeten stellen. Kunnen we Jacques niet beter eren door in zijn geest door te gaan, een in memoriam voor hem uit te spreken en iedereen een minuut stilte voor hem te laten houden? We hebben voor het laatste gekozen, maar wat zal het moeilijk zijn.
HET JOURNAAL VAN 6 MEI 2007
Daags na het concert in Leeuwarden
“US FRYSLAN”
Wekenlang hadden we uitgezien naar het afscheidsconcert in “Us Fryslan” in de Expohal in Leeuwarden. Gisteravond was het dan zover. Afscheid van de Friezen, het ons zo dierbare volkje, dat BZN door de jaren heen op handen heeft gedragen, en waar we een hele warme band mee hebben. Dat zou een happening worden. Maar..hoe anders liep het door de plotselinge dood van onze manager Jacques. We moesten zelfs in uiterste consternatie net na Jacques’ dood over het wel of niet doorgaan van het concert vergaderen.
LANG APPLAUS BIJ OPKOMST ALS WARM BAD
Wat ben ik nu blij dat we er toch waren, in Leeuwarden. Op de heenweg in de auto hebben we besloten de toeters, bellen en rookeffecten waarmee we normaal opkomen achterwege te laten. Toen we heel nerveus en geëmotioneerd de bühne beklommen leek het wel of we tegen een muur van sympathie opliepen. De duizenden aanwezige Friezen klapten spontaan hun handen blauw, en het bleef maar aanzwellen. Zelden was een applaus zo welkom, en klonk het zo mooi. Het voelde als een warm bad, een blijk van medeleven en een eerbetoon aan Jacques. Friesland op zijn best. Ik heb een kort “In Memoriam” uitgesproken, waarin ik o.a heb uitgelegd wat ons had bewogen om het concert toch door te laten gaan, en om een minuut stilte gevraagd.
DIRECTIE PLATENMAATSCHAPPIJ OOK AANWEZIG
De avond werd natuurlijk anders als anders. Maar het was er niet minder mooi om. Ik zal leeuwarden 5 mei 2007 in elk geval nooit meer vergeten. Zeer prettig verrast waren we door de komst van Jan Corduwener en Dries van der Schuyt, oud- directeuren van onze platenmaatschappij. Zij hebben elke minuut van hun carrière met BZN en vooral Jacques te maken gehad. Het feit dat ze op hun vrije zaterdag avond toch hun vrienden even kwamen opbeuren zegt veel over hen en de fijne band die we nog steeds met ze hebben.
ANEKDOTES
Gek genoeg hebben we tijdens de pauze, samen met Jan en Dries in een bizar spanningsveld van uiterste emoties nog allerlei waanzinnige anekdotes en belevenissen met Jacques de revue laten passeren. We hebben er ondanks alles zelfs weer onbedaarlijk om moeten lachen.
Het was een bijzonder fijn mens, die Jacques van jullie, zei Jan Corduwener nog, en gelijk heeft ie.
PAGINA GROTE INTERVIEWS IN TELEGRAAF
Net sprak ik nog Ard Hetsen, een van de zoons van Jacques. Hij vond de artikelen in de Telegraaf van zaterdag en van vandaag een bijzonder mooi eerbetoon aan zijn vader. Gelukkig maar. In beide artikelen gaat het om interviews die ik had met de Telegraaf, en waarin ik spontaan verteld heb over ons wel en wee met Jacques. De journalist had mij van te voren beloofd het als een heel positief monumentje voor Jacques te willen opzetten. Dat was voor mij een voorwaarde om er aan mee te werken, bovendien ken ik de journalist goed en wist ik dat het wel goed zat. Maar toch, als je het later terugleest denk je “wat zou de familie hier wel niet van vinden”.
Ook had ik het met Ard nog over de begrafenis woensdag a.s in Wognum. We zullen daar tijdens de dienst “live” ons afscheidslied Goodbye it’s the end of the show voor Jacques en zijn familie ten gehore brengen. Dat zal niet meevallen.