Maandelijks archief: augustus 2012

Curatoren DSB Bank- Etentje in het Paard van Marken – Weigerambtenaar – Noordpoolijs smelt –

Afwikkelaars DSB Bank brengen tot nu toe 29 miljoen euro in rekening

Zojuist werd op TV gemeld dat de curatoren in de afwikkeling van het DSB faillissement aan accountants, advocaten, fiscalisten en andere adviseurs, 29 miljoen euro aan rekeningen hebben betaald. De laatsten hebben daartoe 56.000 uren gedeclareerd; dat betekent gemiddeld zo’n slordige 520 euro PER UUR. Zijn de opvolgers van deze academisch opgeleide megaverdieners de studenten die nu protesteren tegen de lang studeerboete van 3000 euro PER JAAR?

Etentje in Het Paard van Marken

Nadat we een paar weken geleden met de bewoners van het “Paard”: Thijs en Liliane Spijker, hadden gevlogen o.a over hun bijzondere onderkomen in de Gouwzee, waren we gisteravond door het sympathieke stel uitgenodigd voor een etentje in hun “exotische” woning.

Alleen al de rit naar de Toren is een spannende aangelegenheid. Eerst met onze auto het eiland Marken op, wat eigenlijk niet mag, en dan nog het laatste stuk naar het Paard over een fietspad, de enige toegangsweg; dit mag alleen als je kan aantonen dat je bij Thijs en Liliane op bezoek gaat; die ter verificatie hiervan door een toegangswachter gebeld worden.

Die ambtenaar was er niet, dus reden we zonder toestemming het fietspad op, – weer spannend dus – ! Vervolgens haalt Thijs een paal weg en kan geparkeerd worden op een “Eigen Weg” van Rijkswaterstaat.

Lilian Spijker is tegenwoordig ook Trouwambtenaar kijk op haar site:   www.trouwenzoalsjulliewillen.nl  Je kan zelfs ook trouwen bij het Paard op het strandje etc, of het terrein van Paard als decor voor een trouw fotolokatie inhuren. Heel leuk lijkt me dit op zo’n fotogenieke droom lokatie.

Naast de voortreffelijk Indische gerechten die Liliane gisteravond op tafel toverde, genoten we ook van de spannende verhalen over het leven op en om zo’n vuurtoren. Het omgaan en werken met generators en accu’s voor de stroom, en tractor met aanhanger om water te halen etc. Zowel Thijs als Liliane moeten vaak met techniek en gereedschappen in de weer. Toch wel een beetje avontuurlijk allemaal. Maar……………… ook een leven tussen de elementen die de omgeving van de vuurtoren elk seizoen veranderen van een onvoorstelbaar ruig pool landschap met complete krui-ijs bergen tot het paradijselijk aandoend zandstrand van een tropisch eilandje.

Zo hebben Liliane en Thijs naar hun zeggen hun eigen Antarctica in de winter voor de deur, al ligt er maar een dun laagje sneeuw; en als je daar zo in die gezellige kleine huiskamer naar dat prachtige uitzicht door het raam tuurt – en je ogen worden steeds naar het raam toe gezogen – dan geloof je dat meteen. Die pool winter kan echter ook in een nachtmerrie veranderen als het kruiend ijs zo hoog tegen het Paard opkruipt dat het boven het woonhuis uitkomt en gevreesd moet worden voor totale ineenstorting van het gebouw. Dat houdt de spanning er in, vindt het avontuurlijke stel. 


Onder: Tijdens het etentje bij Thijs en Liliane maakte ik door de ruit van de huiskamer deze foto van het uitzicht richting het dijkje naar Marken; een uitzicht dat overigens steeds snel verandert.


Onder: Deze luchtfoto van het Paard maakte ik een paar winters geleden toen het IJsselmeer bevroren was, wat een prachtige en afgelegen plek is dit. Afgelegen, maar wel met bewoonde wereld, winkels e.d relatief dicht in de buurt.

Onder: Het Paard als winterparadijs; hier was op dit moment geen sprake van kruiend ijs, het grote gevaar in de winter. De dam beneden op de foto moet in dergelijke omstandigheden als ijsbreker fungeren.

Onder: Op onderstaande foto die ik van de website www.thijsvandetoren.nl  de website van de vuurtorenwachter Thijs Spijker heb geleend, is het krui ijs zo hoog tegen de Vuurtoren op “gestapeld” dat er gevaar voor de Toren is ontstaan.

Onder: Ook de foto hieronder – ook van de website van Thijs geleend – , een buitengewoon precaire situatie voor het Paard. Het lijkt me trouwens wel fantastisch om hiervan ooit nog eens luchtfoto’s te maken.Hoewel ik natuurlijk niet hoop dat de bewoners er door in de problemen komen.

Onder: Deze foto maakte ik een paar weken geleden vanuit een zeilende Volendammer kwak, de pastoor van de twee Volendamse parochies was aan boord, vandaar wellicht het teken uit een opengereten hemel.

 

Onder: Het Paard toen wij er gisteren aan het eind v/d middag arriveerden voor het etentje bij de gastvrije Thijs en Liliane. Velen – vooral Italianen- denken dat het Paard een vrij toegankelijk open lucht museum is, dat gaat zelfs de gastvrije Thijs en Liliane te ver. Het hek moet daarom zorgen voor de privacy van de vuurtorenbewoners.

Onder: Uiteraard beklommen Thijs en ik na het diner de Toren even. Het is een genoegen om van hier bij het geluid van ruisend water, in het maanlicht de hele omgeving en de horizon te bekijken. Op de foto de vuurtorenwachter Thijs, een ouwe zeerot, die praktisch zijn hele leven op zee doorbracht. Zo was Thijs ook een van de bemanningsleden van de Mi Amigo, het zendschip van Radio Caroline, toen dit schip jaren geleden op de Engelse zuidkust te pletter sloeg.

Onder: Vanaf dezelfde positie als hierboven in de nok van de Toren , draaide ik me 180 graden, om deze foto richting Volendam – links aan de horizon -,  en Hoorn rechts te maken.

Onder: Het Paard toen wij er gisteravond na een paar genoeglijke uren en een heerlijk etentje vertrokken. Alle buitenverlichting wordt gevoed met zonnecellen die overdag opladen. Aan de horizon is duidelijk de gele lichtgloed te zien die door de kassen bij Almere tegen de onderkant van de wolkenlaag wordt aan gestraald.

Verkiezingsstrijd weer vol  met loze kreten en beloften

Het is weer zoals altijd; de ene partij belooft nog meer dan de andere; van links tot rechts blijken dit echter vaak maar verkiezingsleuzen te zijn, waar in de praktijk NIETS van terecht komt, per definitie, al was het alleen al omdat met andere partijen samengewerkt moet worden, zodat de water die onvermijdelijk bij de wijn gedaan moet worden de inhoud van de verkiezingsleuzen in het latere beleid zal vertroebelen zo niet geheel onzichtbaar zal maken.

Gisteren werden dan eindelijk de doorrekening van al deze dagelijks op ons afgevuurde verkiezingsretoriek door het CPB bekend gemaakt; wat is er nu waar van al die mooie verhalen? Gek genoeg blijkt daaruit dan dat geen enkele partij het zo gewraakte begrotingstekort op termijn weg zal werken. Het allerergste maakte het nog de SP, onze nationale  ” Sinterklaas Partij” , zo is nu gebleken. Dit populistische “winkelen met andermans portemonnee” clubje, blijkt op termijn met haar programma “goed” te zijn voor 275.000 meer werklozen. Lang leve de demagogie, sorry, ik bedoel democratie!

Weigerambtenaren

Een door de gemeenschap betaalde ambtenaar in openbare functie die weigert mensen van hetzelfde geslacht te trouwen omdat dit in strijd is met zijn gewetens/religieuze opvatting hierover.

Jaren geleden tijdens een Nijlcruise in Egypte, zaten we op een avond in een haven op het bovendek v/d boot aan een drankje te luisteren naar de met “Islam moraal” doordrenkte verhalen van onze Egyptische gids, een zekere Moshen, die nota bene later ook nog – tijdelijk- in Volendam bleek te wonen. Verbijsterd was iedereen – allen Nederlanders – toen deze man zich op extreem fundamentalistische wijze uitliet over homo sexuelen, die in zijn ogen misdadigers zijn die in de gevangenis gestraft dienen te worden. Zoals dat in “zijn” Egypte ging.  Je hoort en ziet er bij ons op TV nog wel eens discussies over, maar om het zo in de praktijk mee te maken is luguber en werkelijk schokkend, dat kan ik iedereen verzekeren. Wat een achterlijke en verachtelijke inzichten zijn dit, die deze barbaarse vorm van discriminatie en mishandeling van medemensen prediken. Gelukkig is het bij ons anders geregeld, spraken we elkaar moed in.  

Maar is dit wel helemaal zo? Met toenemende bezorgdheid denk ik steeds aan dit voorval als de discussie rond de weigerambtenaren opnieuw op laait. Het legitimeren van de weigerambtenaar, is toch feitelijk niets anders als het het legitimeren van dezelfde achterlijke vorm van discriminatie en mentale mishandeling van de medemens, zoals die in Islam landen plaatsvindt,en die wij allen zo verafschuwen. Of is deze afschuw bij de confessionelen in Nederland slechts selectieve verontwaardiging? Dat zou je toch denken, je realiserend dat CDA minister Spies onlangs nog een door een meerderheid van partijen gesteunde motie – die een einde aan de weigerambtenaar moet maken -, weigerde uit te voeren. Uitsluitend het CDA de CU en de SGP stemden overigens niet voor deze motie. Pijnlijk ! De politiek staat nu terecht op haar achterste poten omdat de minister hier onder het mom van een naderend kamer reces een belangrijke wens van de kamer negeert. Ook dat nog ! 

Maar wellicht moet men nog veel verder gaan, per slot van rekening hebben wij in dit land scheiding van staat en kerk. Moet dan niet het openlijk verkondigen van achterlijke en kwetsende discriminerende standpunten als de legitimatie van weigerambtenaren op politieke platformen niet gewoon verboden worden?  Net zoals openlijke discriminatie op basis van verschil in huidskleur ook wettelijk verboden is? Het is daarbij toch eigenlijk frappant, dat het uitgerekend de confessionele partijen zijn – respect voor de medemens en naastenliefde hoog in het vaandel dragend –   die dit achterlijke en kwetsende gedachtegoed uitdragen.

Noordpool ijs smelt

Onder: Afbrekende gletsjers in Glacier Bay aan de westkust van Alaska. Een foto die ik maakte in 2005. Overal waar we op de wereld tot nu toe gletsjers zagen, vernamen we van gidsen en uit begeleidende documentatie, dat dit proces hier al vele  duizenden en soms miljoenen jaren voortduurt. De gletsjers breken van onderen af en bouwen van boven weer op. Een proces dat continue doorgaat. Soms verdwijnen gletsjergebieden door klimaat verandering heel langzaam en ontstaan op andere plekken en in nieuwe ijstijden weer nieuwe ijsvelden. 

 

Gekleurde berichtgeving over smeltend Noordpool ijs

Vandaag was het weer eens zover; een melding op het journaal dat het Noordpool ijs momenteel sneller smelt dan ooit. Vaak komen deze berichten op een politiek belangrijk moment, bv net voor bepaalde verkiezingen etc etc…Dat is ook niet gek, want de meeste mededelingen hieromtrent komen van het sterk politiek gekleurde IPCC van de VN: ” Het International Panel for Climat Chance”. Een club die in onafhankelijke wetenschappers kringen – zo blijkt op vele internationale websites – al niet serieus meer genomen wordt, en al vele malen door malversaties in opspraak is gekomen.  

“Dit snelle smelten komt door het snel veranderende klimaat”, meldde de nieuwslezeres op Nederland1. Op het RTL 4 Journaal werd er en passant melding van gemaakt dat dit smelten ontstaat door het broeikaseffect dat door mensen veroorzaakt wordt. Wat een wereld van verschil in berichtgeving binnen een uur op twee Nederlandse TV zenders

Je mag je afvragen of de opstellers van dergelijke berichten wel een idee hebben van de betekenis en impact er van. Zeer waarschijnlijk niet ! De berichtgeving van het Journaal zou juist kunnen zijn; immers, het klimaat verandert al miljarden jaren, en daarmee smelt het poolijs in meer of mindere mate mee, ook al miljarden jaren, en dus ook al toen er nog geen mensheid was. Het bericht van RTL 4 is zomaar een losse floddder, door een onwetende medewerker neergepend. In wetenschappelijke kringen is het broeikaseffect en zeker de oorzaak van het ontstaan ervan zeer omstreden; er is nog geen consensus over dit onderwerp, maar er begint zich in elk geval een meerderheid binnen de kring van onafhankelijke wetenschappers af te tekenen voor de opvatting: ” There is no antropological cause for climat chance” ofwel: ” menselijk gedrag is geen oorzaak voor klimaat verandering”. Bovendien moet nog maar vast worden gesteld dat momenteel statistisch en klimatologisch gesproken kan worden van opwarming of afkoeling van het klimaat. Ook daar is nog steeds geen concensus over. Waar praten we eigenlijk over ?

Wat vooral politici, maar ook de millieu beweging en de media graag willen, is dat menselijk gedrag het klimaat zou beïnvloeden. Daar valt garen bij te spinnen. Politici beloven ons een halt in de klimaat verandering in ruil voor een stem. Dat levert macht en geld op ! Laten we daarbij dan nog eens goed bedenken dat de aarde al 4500 miljoen jaar bestaat ( 4500.000.000 jaar) en dat er al die tijd afwisselend ijstijden en warme perioden zijn geweest met veel, weinig en nog veel meer poolijs, en hoge en lage waterstanden. En dat vele tientallen miljoenen jaren geleden al duizenden kleinere en ook mega grote diersoorten als dino’s zijn uitgestorven,en er ook jaarlijks duizenden speci’s (nieuwe diersoorten) vooral in de diepten van de oceanenzijn bijgekomen, en dat wij mensen hier pas 200.000 jaar rondhuppelen (een zucht in de tijd) . Wie denken wij wel niet wie we zijn? Wat zijn wij voor arrogante kwasten om te veronderstellen dat wij nietige wezentjes de aarde kunnen veranderen. Wij, die misschien over een paar duizend jaar zo maar es door een lullig virusje uit zullen sterven.

Onder: Heel duidelijk zijn op de luchtfoto die ik maakte op een hoogte van 6 km, twee grote gletsjers te zien in het gebied oostelijk van Anchorage in Alaska. Deze gletsjers stammen uit de ijstijd die hier 4000 jaar geleden heerste; al 4000 jaar lang breken hier continue 24 uur per dag !!!! grote ijsbergen van de gletsjer af. De mega grote ijsmassa’s storten onafgebroken met grote kracht en onder oorverdovend geraas het ijs fjord in. Sommige nieuwsmedia maken hier opnames van, die ze uitzenden met als commentaar dat de aarde naar de ratsmedee gaat als we niet snel zus en zo, of volgens een bepaalde politieke ideologie gaan leven. Stemmingmakerij met dubbele agenda. Waanzin dus!!   

Onder: In dit gebied ten Westen van Anchorage in Alaska is het ijs zover gesmolten dat de toppen van de bergen er onder bloot komen.

Onder: Aan de structuur van dit nog oostelijker gelegen berggebied in Alaska waar het ijs is verdwenen, is duidelijk te zien dat het gevormd is door er doorheen scheurende gletsjers. Ook in Schotland zien we deze structuur in de bergen. De Alpen daarentegen zijn niet door gletsjers ontstaan, maar door het in elkaar drukken van grondmassa’s

        

Op visite in Italie bij zoon Vincent en Jack Piloot – luchtfoto’s Lowlandterrein- renovatie Zeddeweg- Oorgat

Een luchtig kijkje in het vakantie album van de Tuijpjes

Het is zomer, en heel warm, geen tijd om achter een computerscherm te zitten, daarom vandaag een zomerse en vooral luchtige editie van dit journaal.
We waren afgelopen week in Italie op bezoek bij onze zoon Vincent die daar met zijn gezin kampeert in de buurt van Venetie. Uiteraard maakte ik daar wat foto’s van. Van daaruit 400 km richting noordwest gingen we op visite bij neef Jack Tol – ( van Gaar Bot en Jan Tol van het Volendamse Terschellingplantsoen) in zijn prachtige eigen huis in het plaatsje Angera aan het Lago Magiore. Jack Tol is verkeersvlieger bij Easyjet en vliegt dagelijks als gezagvoerder op zijn Airbus A319 door heel Europa vanuit zijn thuisbasis Milaan. Ook daarvan – met toestemming van Jack- vandaag wat vrolijke plaatjes. Eerst nog even wat luchtfoto’s die ik al 2 weken op de plank had liggen


Het lege Lowland festival terrein

Onder; Zo hebben maar weinigen het terrein van het Lowland 2012 Festival gezien. Helemaal leeg. Ik maakte deze luchtfoto een paar dagen voor het Lowland weekend, toen men bezig was de zaak op te bouwen. In de krant las ik een recensent die vindt dat de muziek in Biddinghuizen er kennelijk niet veel meer toe doet, maar dat het gaat om de sfeer. Want: “de bezoekers lullen te veel onder de optredens door, je hoort de muziek daardoor niet goed meer”, was zijn klacht. Gewoon wat harder die versterkers zou ik zeggen; het is toch geen slaapfestival? 

Onder: Toen ik daar in de buurt vloog kon ik ook mooi deze kiek van het Walibi Pret Park maken; het is er zeer druk zo te zien.

Onder: Volendam is twee weken lang niet bereikbaar geweest via de Zeddeweg; de belangrijkste toegangsweg naar ons palingdorp. Hieronder een beeld van de werkzaamheden. Op de achtergrond Motel Katwoude.

Onder: Welke Edammer of Volendammer kent ze niet? De karakteristieke huisjes aan de IJsselmeerdijk bij het Oorgat in Edam

Op bezoek in Italie bij gezin zoon Vincent en bij “Jack Piloot”

Onder: Het gezin van onze Vincent voor de tent aan de verjaardagstaart, net nadat we ze verrast hadden met onze aanwezigheid. Zonder het van te voren te melden hadden we besloten onze jarige kleinzoon Thijs (6) op een vakantie resort in Cavalino Treporti bij Venetie, met z’n verjaardagskado te verrassen. Het viel in goede aarde; en het werd heel gezellig. We bleven 2 nachten en sliepen zelf in een leuk hotelletje niet ver van de camping.

Onder: We genoten van onze kleinkids Jip, Sophie en Thijs die hier in een rose opblaas glijbaan zitten

Onder: De kleinkinderen poseren niet graag, en je kan niet alleen maar snapshots maken. Daarom zoek ik de laatste tijd ook wat uitdagender situaties en poses, zoals hier Sophie en Thijs achter een watervalletje.



Onder: Hier werken de kids ook graag aan mee; Sophie gevangen in de vlucht boven de trampoline

Onder: Sophie onder een watervalletje; met een supersnelle sluitertijd van kleiner dan 1/1000 kunnen deze leuke effecten bereikt worden.



Onder: Thijs die hier als een vogel boven de trampo zweeft, was zelf zeer ingenomen met dit plaatje; hij heeft het op eigen verzoek nog wel 10 keer extra gedaan, en wilde elke keer het resultaat zien.



Onder: Wie dit is weet ik niet, maar het tafereeltje straalt wel de ultieme rust uit vind ik.

Onder: Het hele strand langs de kust bij Venetie is een grote aaneenschakeling van hotelletjes met zwembad zoals hieronder. Uiteraard kunnen de gasten ook verkiezen het strand op te gaan; de positie van waaruit ik deze foto gemaakt heb…. In Volendam noemt men een dergelijk zeer fleurig showbad een “Proppen badje”

Onder: Op de tweede dag van ons bezoek gingen we met het gezin van Vincent en Brenda mee op de Piratenboot. Onderweg kwamen we een ander piratenschip tegen. Er ontstond een gooi en smijt gevecht dat zijn weerga niet kent. Hoe kan het ook anders met piraten onder elkaar….Het waren vooral de ouders van de kids die het voortouw namen.

Onder: Deze schitterende kwal zagen we vanaf de piratenboot.

Onder: In de verschroeiende hitte zochten we samen met Sophie en Thijs vaak verkoeling in het zwembad van de camping/resort

Onder: Hier speelt kleinzoon Jip (2) !!! nog spelletjes met mijn i-phone; een paar minuten later liet hij het apparaat uit z’n handen glijden, waarbij het geheel versplinterde. Dag i-phone !

Onder: Jip was tussen zijn i-phone spelletjes door ook continue in het water te vinden.

Onder: Na een dag vol stof, zand, gras, etc wordt Jip hier door moeder Brenda flink gewassen De campings van tegenwoordig zijn overigens heel luxe; wij keken onze ogen uit; zoals hier de wasgelegenheid voor de hele kleintjes; daar hadden wij vroeger toen we met onze kids kampeerden de beschikking niet over. De wereld is veranderd vrienden !

Onder: Ons hotelletje waar we nog tot laat in de avond op het terras konden dineren en aan een wijntje zaten



Onder: Stilte voor de storm. Samen met zoon Vincent lanceerden we hierna Sophie en Thijs voor diverse salto’s achter,- en voorover



Onder:
Thijs zweeft tijdens een achterwaartse salto in de lucht

Onder: Hier wordt Sophie door haar vader Vincent in een achterover salto geworpen



Onder: Sophie voorover. Aan dit soort foto’s werken de kids graag mee.



In Angera – aan het lago Maggiore – op visite bij de Volendammer piloot Jack Tol

Onderweg van Venetie naar het huis van Jack Tol in Angera, gingen mijn gedachten terug naar 1990 toen ik – zelf nog maar net gebrevetteerd – gebeld werd door de 21 jarige zoon van mijn nicht Gaar Bot, Jack, of ie ook ’s mee mocht vliegen. In Volendam was ie toen al “Jack Piloot”, omdat ie nooit ergens anders over kon praten. Het vliegvirus had Jack volkomen in z’n greep, en van het ene (vliegbrevet) kwam het andere. Ik prijs me gelukkig dat ik een paar jaar later, z’n vlieginstructeur was tijdens het praktijkgedeelte van z’n opleiding tot beroepsvlieger. “Jack wordt een hele goeie”, dat heb ik altijd geweten.

We rijden nu langs Milaan, waar grote verkeersstromen richting Malpensa – het grote internationale vliegveld van deze wereldstad -, het beeld bepalen; en daar in het hart van deze mondaine metropool “where it all happens” speelt dat “palingboertje” uit Volendam nu een hoofdrol. Als gezagvoerder op een Airbus A319 van het Britse Easyjet vliegt Jack dagelijks vanuit Milaan met zijn bemanning en 156 passagiers naar verschillende bestemmingen in heel Europa. Daaraan denkend en kijkend naar de bedrijvigheid van die wereldstad om me heen voelde ik me als Volendammer beretrots op alles wat Jack gepresteerd heeft, en trots omdat ik ooit een van zijn instructeurs mocht zijn. Eerlijk gezegd ook een beetje jaloers, omdat ik in de auto zat en niet op Jack z’n plek in de cockpit van een Airbus.        

Onder: Jack Tol (43) al 16 jaar verkeersvlieger. Nu even niet in functie; even niet in zijn Easyjet uniform, dat hij al 10 jaar met plezier draagt. De 6 jaren daarvoor vloog hij voor Farn Air een Zwitsers bedrijf dat in Rotterdam gevestigd was, op meerdere types waaronder de Cheeftain, de F27 en de Airbus A300  

Onder: Jack en mijn vrouw Mary afgelopen dagen aan het ontbijt in de tuin van het nieuwe huis in Angera dat de Tolletjes daar een paar jaar geleden hebben gekocht. Een riante woning in dit rustieke stadje aan het Lago Maggiore, op ruim een half uur rijden van het vliegveld van Milaan. Wat een weelde ! Verkeersvlieger zijn is fantastisch; consequentie is natuurlijk dat je er soms een tijdje voor in het buitenland moet werken en wonen. Zo woonde Jack 1 jaar in Duitsland, 5 jaar in Engeland en nu alweer 4 jaar in Italie. Het gezin van Jack woont in Nederland zodat Jack’s vrouw en kids dicht bij hun familie kunnen zijn als Jack voor zijn werk in Italie is.   

Onder: Het stadje Angera gezien vanaf het Lago Maggiore. Hier woont Jack Tol gemiddeld 15 dagen per maand, en tijdens vakanties wordt de eigen woning door het hele gezin bewoond. Dit is lang geen straf vrienden…. wij hebben dat nu ervaren.



Onder: Samen met een paar collega captains van Easyjet die hier ook in de buurt wonen, schafte Jack deze boot aan waarmee hij naast fietsen zijn vrije tijd kan vullen, en waarmee wij een heerlijke vaardag op het Lago Maggiore beleefden. 

Onder: Een van de eilandjes die we daarbij in het rustige maar prachtige Lago Magiore tegenkwamen

Onder: Nog een bijzonder idyllisch eilandje onderweg.



Onder: We leggen aan in een plaatsje aan het meer om een lunch te gebruiken. Het leven is een feest, maar je moet wel zelf de slingers ophangen.

Onder: Jack tipte ons om tijdens zijn afwezigheid in dit restaurant in Angera te eten op het buiten terras. Het was er ongekend druk, de waanzinnig lekkere pizza’s die hier door bijna iedereen besteld werden kosten 6,5 euro. En dat aan zo’n mooi meer ……..

Onder: Vanaf het terras hadden we dit uitzicht op het stadje Arona aan de overkant van het meer

Onder: Wij sliepen in het huis van Jack, die steeds s’ nachts om 12 a 1 uur na zijn vluchten thuis kwam. We gebruikten dan s’ morgens het ontbijt samen met Jack die s’ middags rond 4 uur weer naar het vliegveld vertrok voor zn volgende 2 a 4 vluchten. Bijvoorbeeld toen wij er waren heen en weer van Milaan naar Ibiza en dan nog even naar Palermo op Sicilie. Of een op en neertje naar Lissabon. Wat een boeiende wereld trouwens !!

Onder: In de trein zittend na een een rondvaart met de Lago Magiore Expres: per boot en trein rond het meer, moest ik weer denken aan “captain Jack” die toen wij vertrokken zoals elke dag met grote precisie zichzelf aan het configureren was voor zijn komende vlucht. Wassen strijken etc. In de vliegerij is attitude vaak belangrijker dan altitude. Zelfs aan de doordachte wijze waarop Jack zijn overhemd strijkt zie je dat hij DE juiste mentaliteit heeft om een goed vlieger te zijn; general manager van een vliegend circus.

Zo af en toe ben ik –  nota bene als vrolijk door het leven stappende en wereldreizende pensionado – toch wel een beetje jaloers op Jack met zo’n uitermate fascinerende baan. Wie heeft er niet als kleine jongen of meisje wel eens van gedroomd ooit nog eens verkeersvlieger te worden. Een interessante en buitengewoon boeiende wereld. En wat je allemaal nog meer meemaakt, zoals wat bv afgelopen week Jack en zijn Deense co-pilot beleefden tijdens de eind nadering op het feesteiland Ibiza.

Juist voor het landen wordt daar laag over een strand gevlogen. Tijdens de laatste landing daar stonden 20 mooie naakte meiden wild op het strand dansend de cockpit bemanning uit te dagen. De landing is goed verlopen trouwens. Wij danken Jack voor de enorme gastvrijheid die we bij hem genoten, en wensen hem nog many happy landings.