-Voor al onze foto’s, video’s trips en blogs zie: www.jantuijp.com
Waarde vrienden,
We reizen alweer 2,5 week door Noord-Noorwegen, in het gebied binnen de Noordpool cirkel dat gevormd wordt door het prachtige eiland Senja, de Vesteralen eilanden groep en de schitterende Lofoten. Het is nog vroeg in het seizoen, er zijn weinig of geen toeristen; hier en daar loopt slechts een verdwaalde Noor/Noorse rond, en zondag’s is het compleet uitgestorven.
Dat is precies wat wij zoeken. Die serene rust bevalt ons uitstekend. Veel draait natuurlijk om de “midnight sun” de ondergaande zon, die net niet ondergaat, maar voordat het zover is weer omhoog kruipt. Dit is slechts een paar weken per jaar het geval, en wel nu. Het blijft dan uiteraard 24 uur per dag licht. De “midnght sun” is alleen te zien bij weinig of geen bewolking. Het hele landschap wordt dan urenlang overgoten met een oranje gloed, een prachtig en betoverend gezicht…(zie de foto’s verderop hieronder)
Het weer is heel wisselvallig; de ene dag verbranden we in de felle zon bij 23 graden en weer een andere dag rijden we door een sneeuwstorm bij 1,5 graad, hoewel bewolking en regen de overhand hebben. Maar niet getreurd, want de wolkenluchten zijn hier ook heel bijzonder, net als in IJsland. De weersverwachting komt overigens bijna nooit uit, zelfs die van de beroemde Noorse weersite www.yr.no komt niet of nooit uit. De natuur gaat gewoon z’n eigen gang…en stoort zich niet aan mensen of wat mensen er van vinden of zeggen…
Zie hier het bewijs: op het dashboard van onze huurauto – de ene dag is het 23 graden in een felle zon, en weer een ander dag rijd je door een sneeuwstorm bij 1,5 graad. Tja je bent per slot van rekening wel in het Noordpool gebied….
De wegen zijn goed, net als de hotels ,en ook over het eten hebben we geen klagen, al is alles hier net zo extreem duur als in IJsland. Het goedkoopste wijntje in de hotels kost gemiddeld zo’n 12 euro (per glas) en reken voor een gewoon 0,3 cl glas bier ook maar gemiddeld 11 a 13 euro in een normaal café of bar.
Dit schrijvende zijn we in Narvik; het regent pijpenstelen, en vanmiddag reden we nog door een sneeuwstorm bij 1,5 graad, dus hebben we even tijd om de administratie en dit journaal bij te werken.
Vanuit Tromso reden we in onze huurauto naar het eiland Senja, waar we veel dagtrips maakten. Veel van de foto’s op het prachtige Senja waren in de vorige editie van dit journaal reeds te zien.
De eerste dagtrip in Senja werd gehinderd door een rotsblok dat op de weg was gevallen. Dit lag op de enige uitweg naar de buitenwereld, dus maakten we een korte dagtrip westwaarts vanuit Hamn i Senja naar Gryllefjord. Het duurde tot laat in de middag voor het blok was opgeruimd, en we toch nog via Skaland de prachtige route konden rijden naar Mefjordvaer
Het hotel Hamn i Senja, waar we in een van de donker gekleurde huisjes zaten aan het water, met uitzicht op deze kant. Deze foto maakte ik met mijn drone.
Door de voorruit van de auto gekiekt. Het schiereilandje Husoy, waar de hele bevolking bezig is met visvangst en visverwerking. We reden vandaag naar Skaland via Husoy, Bothamn en Gihstad terug naar Hamn
Drone foto gemaakt bij Ersfjord
Met de Ferry van Gryllefjord naar Andenes op het eiland Andoya
De westkust van Andoya is verbluffend mooi en zeer fotogeniek.
Dronefoto- Bleik is een zeer pittoresk vissersplaatsje aan de westkust van Andoya
En ook hier in Andoya komen overal de lammetjes tevoorschijn in dit jaargetijde… hoewel het nog vrij koud is..
Op het dak van een huis bij de haven in Andenes zagen we dit prachtige tafereel- zie foto onder –
Overal op dit dak zaten meeuwen te broeden.
Een dag eerder hadden we de Whale Safari moeten cancelen vanwege het weer, en vandaag gaan we met dit schip vanuit Bleik naar het Eagle en Puffin Island
Als we de haven van Bleik uitvaren komt een vissersboot binnen met vliegende fans in zijn kielzog…
Een groep van zeker wel 15 fish eagles (adelaars met een vleugel spanwijdte van 2,6 mtr) komt op de door onze kapitein in het water gegooide stukken vis af.. Een prachtig gezicht..
Een groep van honderden puffins – papagaaienduikers – stijgt op bij nadering van onze boot. Het lijkt of ze eerst een klein stukje over het water lopen.
Waar puffins zijn, vliegen ook adelaars rond. Deze machtige dieren eten namelijk elk twee puffins per dag…
Pats ik heb je… Ineens kwam deze fish-eagle recht op me af, klik klik klik en zie hier het resultaat… hij lijkt me wel aan te kijken.
Niet ver van Bleik zagen we in het tegenlicht deze leuke graspollen; het lijken net de achterkanten van grastrolletjes
Van Andenes naar Stokmarknes op Hadsel
Via deze brug arriveren we op het eiland Hadsel in het plaatsje Stokmarknes. Het hele eilanden gebied is door tunnels en dit soort sierlijke bruggen en hangbruggen met elkaar verbonden.
Stokmarknes, waar het compleet uitgestorven was, geen hond op straat, al zou je dat zo niet zeggen
Vanuit Stokmarknes maakten we diverse dagtrips over Hadsel en naar Sortland – Bo – Oksnes en o.a naar Langoya waar ik deze drone-foto maakte
En zo ziet die plek van die drone-foto van de foto hierboven er dan vanaf de grond uit, deze maakte ik met gewone camera
Dronefoto – Net als in alle andere plaatsen zien we ook hier de grote houten rekken met daar bovenin viskoppen die hangen te drogen. Deze rekken staan aan de lei-zijde van elk dorpje zodat de wind de enome stank van het dorp af voert.
Hier de rekken met viskoppen – vnl kabeljauw – vanaf de grond gezien
En van onderen ziet het er zo uit; ik heb de foto echt heel snel gemaakt; je houdt het hier geen minuut uit; de stank is onbeschrijflijk. De gedroogde vis koppen bevatten veel protheine en worden tot veevoeder etc gemalen, zodat we die via onze koeien ook weer naar binnen werken. Zelfs de tong van de kabeljauw wordt als delicatesse in de restaurants geserveerd, vooral tijdens het ontbijt is dit een smaakvolle toevoeging aan het gebakken eitje. Schoolkinderen verdienen in hun vakanties veel geld met het uitsteken van de tongen.
Van Stokmarknes naar Svolvaer op de Lofoten
Onderweg van Stokmarknes via de 85 en de E10 naar Svolvaer, op de Lofoten, stopten we af en toe om een fotootje te maken van wat we zagen
Tja, hier kan je toch niet zomaar voorbijrijden, zonder even je met je camera uit te stappen….
Drone-foto Onderweg van Stokmarknes naar Svolvaer
Drone-foto onderweg van Stokmarknes naar Svolvaer
Drony gemaakt onderweg van Stokmarknes naar Svolvaer
Niet ver van Svolvaer kon ik dit kleine meertje snel even vastleggen; het lijkt wel aangelegd voor fotografen
Uitzicht vanuit onze hotelkamer in Svolvaer
Na het inchecken in het hotel in Svolvaer maken rijden we een schitterende Lofoten route die ons in Henningsvaer (drone- foto boven) – Eggum – Unstad – Leknes en Valberg brengt
Henningsvaer ligt in het zonnetje te blakeren…
Het prachtige haventje van Henningsvaer waar we zowaar een paar toeristen zagen lopen, waaronder een stel Nederlanders, die we aanspraken omdat we ze in een Nederlandse auto zagen instappen.
Langs de Lofoten route van Henningsvaer naar Eggum
Een typische Lofoten foto, ook gemaakt op de route van Henningsvaer naar Eggum. Dat witte huis, je zal er maar wonen zeg, en… zoals iemand op FB opmerkte.. geen suiker meer in huis hebben.
Het strand van Unstad waar veel beroemde midnight sun foto’s geschoten worden. Het is nu Eb, bij vloed worden de keien door water overspoeld. Ook hier weer die “fancy clouds”
Van Unstad reden we een fantastische route via Leknes en Valberg – deze foto – terug naar Svolvaer.
De whale safari in Andanes hebben we moeten cancelen vanwege het slechte weer; de sea-eagles en puffins safari die we hier in Svolvaer geboekt hebben gaat wel door. We hebben de pakken al aan…
Het weer verslechtert met de minuut, en voor we het weten zitten we in een kleine zodiac met grote snelheid tussen de hoge golven, en dan begint het ook nog te regenen. De hele safari viel in het water, helaas heb ik hier geen foto’s van kunnen maken…
Koningsrit van Svolvaer via E10 over de Lofoten naar het zuidelijkste plaatsje Å
Vandaag maken we een hele lange rit, we rijden van het Noorden naar het Zuiden van de Lofoten, naar het zuidelijkste dorpje Å. We rijden ook alle mogelijke afritten in. Het is sprookjesachtig mooi. Omdat het kastelen weer is en blijft, hopen we ook de midnight sun bij Uttakleiv en Unstad te kunnen zien. We zullen daarom pas s’ nachts in het hotel terugkeren.
Door de voorruit gekiekt ergens op de route naar Å
Wij zien het helemaal weer zitten !
Het vissersplaatsje Nusfjord waar veel Rorbu huisjes aan de haven staan. Vroeger werden deze door vissers gebruikt, ze leefden daar eigenlijk in; tegenwoordig is het een overnachtingsadres voor toeristen. Uiteraard moet de toerist zelf zorgen voor eten en drinken, net zoals de vissers vroeger…
Aan het hek op een houten boardwalk hangt de kop van een geslachte vis te drogen….
Zoals eerde in dit journaal gezegd; de Vesteralen, de Lofoten; het zijn eilanden groepen die met elkaar verbonden zijn door tunnels viaducten en sierlijke bruggen, zoals deze hier. Op valt dat deze bruggen het landschap niet verstoren maar door hun passende vormgeving dit juist versterken
Stokvissen hangen te drogen aan een boot in de tuin; overal vis wat de klok slaat
Hier stopten we even om deze rekken met drogende stokvissen te fotograferen. Ze moeten als ze gedroogd zijn, voor het gebruik 9 dagen in het water liggen…
Het bewijs: we zijn in A; het zuidelijkste plaatsje van de Lofoten
Mary staat bij de ingang van het plaatsje Å, als bewijs dat we er waren maakte ik er even snel een kiekje van
Rorbuer huisjes zie je overal aan de waterkant in Noorwegen, dus ook in Å
In het plaatsje Reine, niet ver van Å stonden ook rekken met viskoppen te drogen. Door de bijzonder lichtinval kon ik er deze bijna “grafische” plaat van maken
Terugrijdend vanuit Å naar het noorden kwamen we voorbij dit fotogenieke hoekje, de auto stopgezet en meteen vastgelegd !
Rond 22:45 maakte ik in Uttakleiv deze foto met de midnight sun op de achtergrond
We wilden pertinent foto’s van de “midnight sun” maken op het strand van Unstad; ik had daar veel over gelezen en we waren er s’middags al geweest om er overdag op het surfers strand foto’s te maken. Dus gingen we om 22: 45 vanuit Uttakleiv op pad naar Unstad. Daar aangekomen konden we helaas niet door de tunnel naar het strand, teleurgesteld besloten we dan maar naar het verderop gelegen strand van HOV te gaan….
Onderweg van Unstad naar HOV zagen we vanuit de auto op diverse plaatsen betoverende taferelen, omdat het al nacht was, zonder verkeer, konden we op de snelweg stoppen en er even snel een foto van maken…
We stopten onderweg op verschillende plaatsen om de midnight sun te “vangen”
het werd steeds mooier, we zagen in dat we het strand van HOV niet zouden halen, maar dat vonden we eigenlijk helemaal niet zo erg meer…
Bij nader inzien hebben we nu veel betere mogelijkheden gehad om dit unieke lichtspektakel vast te leggen
Op weg van Svolvaer naar Harstad stopten we even voor een plaatje van deze mooie brug, waar we pas later overheen zouden moeten naar Narvik
Het havengebouw In Harstad spiegelt zich prachtig in het water; vroeger was dit ook een visafslag
Het Adolf Canon in Harstad is een buitengewoon indrukwekkende bezienswaardigheid. Om de Noorse kust te beschermen tegen aanvallen van de geallieerden stonden op meer dan 100 plaatsen langs die kust grote Duitse kanonnen opgesteld. Er werkten in totaal 60.000 Duitse soldaten op. De 4 x 40 cm kanonnen op Trondenes in Harstad zijn de grootste kanonnen die de Duitsers in de WO2 gebruikt hebben. De lengte van de loop is 21,5 mtr We hebben een rondleiding door het gebouw van kanon nr 4 gehad; indrukwekkend. Op de achtergrond op deze foto is Mary nog net te zien. Dat geeft een indruk van de grootte. Op Wiki staat het volgende te lezen: Jede der vier erhaltenen Kanonen befindet sich in einem gepanzerten Geschützturm und kann auf einem Betonring geschwenkt werden. Die Rohrlänge beträgt 21,5 Meter und das Gewicht 158,664 Tonnen. Die Lebensdauer einer Kanone wurde auf 250 bis 300 Schüsse geschätzt. Standard-Granaten hatten ein Gewicht von 1.030 kg und eine Reichweite von 42 km. Eine leichtere, etwa 600 kg schwere Adolf-Granate, ermöglichte eine Reichweite von bis zu 56 km bei einer maximalen Bahnhöhe von 21.800 Metern. Zur Feuerleitung waren auf umliegenden Bergen und Inseln Beobachtungsposten eingerichtet.
Nadat we waren bekomen van de rondleiding door het complex rondom het waanzinnig grote Adolf Kanon maakten we nog rit door de omgeving van Harstad. De woonhuizen zijn met duurdere witte verf geschilderd terwijl de schuurtjes rood zijn geverfd met een goedkoop mengsel waarin rood vissenbloed zat verwerkt.
Noorsen
In het hotel was een groep traditioneel geklede Noorsen bereid om even voor mijn lens te poseren. Heel kleurig allemaal. Ik moest even aan onze Volendamse Klederdracht denken, waarvan ik de laatste jaren ook veel foto’s heb gemaakt – zie www.volendammerklederdracht.info
Lappen, of liever Saami’s
Later kwamen we ook nog deze origineel traditioneel geklede Saami’s uit Lapland tegen. Ook van hen mocht ik een foto maken. Uit Wiki: Het volk van de Lappen beschikt wel over meerdere eigen talen (de Samische talen), maar niet over een eigen staat. Lapland strekt zich namelijk uit over het aller noordelijkste gedeelte van Noorwegen, Zweden, Finland en Rusland (Kola). De naam ‘Lappen’ wordt door de bevolking zelf als beledigend ervaren. Die geeft de voorkeur aan de naam Saami, Sámi of ‘Samen’.
Wordt vervolgd
