Maandelijks archief: oktober 2012

Foto’s van het zwarte gat in de Melkweg- Witte rook bij Rutte Samson -Foto’s uit het archief van Nieuw Zeeland.



Laatste uit Serie Opera avonden van Kees Schilder Kos

Afgelopen dinsdagavond was de laatste van een serie van 5 opera-avonden in de aula van de Petrussschool, door Kees Kos. Het was de 190ste editie, en deze keer stonden de allergrootste zangfenomenen uit de operawereld centraal. Maria Callas en Luciano Pavarotti. Het was weer buitengewoon boeiend wat Kees over deze twee grootheden en hun zangkunsten wist te vertellen. Jammer dat ook deze serie weer ten einde is. Ik moet zeggen dat na twee seizoenen “opera opvoeding”  tot nu toe qua componisten Verdi en vooral de melodieuze en melancholieke Vincenzo Bellini, mij het meeste aanspreken.

foto links: Joan Sutherland en Pavarotti in Sydney in 1983

Het meest van alles was ik echter onder de indruk van Pavarotti, wat een zangfenomeen is deze man. Zijn pure stemgeluid, zijn intonatie en opvatting, als een fluwelen instrument dat ” door God zelf wordt aangeraakt”. Het is een groot genot om daar naar te luisteren. Zijn absolute doorbraak kwam met deelname aan “de drie tenoren”, waarna het echt grote geld in zicht kwam. Naast de beroemde opera’s kwamen toen ook de Napolitaanse liederen en popmuziek samen met anderen op het programma.

Zo kent het grote publiek Pavarotti de laatste jaren vooral van zijn serie Pavarotti and Friends, waarin hij samen met bekende popsterren waaronder bv Eros Ramazotti optrad. Met deze Ramazotti – toch ook niet de eerste beste- , zong Pavarotti in deze serie in een duet, de wereldhit: “Se bastasse una bella canzone”. Kees Kos liet dit voor de volledigheid ook horen, en dat was toch wel onthullend. Ik moet helaas toegeven dat deze highlight uit de popmuziek als een niemendalletje afstak tegenover de opera aria’s waarvan we Pavarotti kennen. Vooral in aria’s kan een zanger zich uitleven met hoge en lange noten, en moet hij zich vaak tot het uiterste laten gaan met zijn stemkunst.

Ik kan iedereen aanraden om “Prendi L’anel to dono” uit La Sonnambula van Bellini gezongen door Pavarotti and Joan Sutherland op You Tube te googelen. Er is een You Tube filmpje van een concert in Sydney uit 1983 waar deze twee giganten dit samen zingen. Toen Kees dit duet liet horen moest ik echt een traantje van emotie wegpinken. Wat een ontroerende verbeeldende melodie en wat een geweldige zangkunst.

Eindelijk witte rook van Rutte en Samsom

Eindelijk is er dan witte rook vanuit de coalitie onderhandelingen tussen Rutte en Samsom. Je voelde het aankomen; er zijn liberale en socialistische stokpaardjes uitgeruild. Het was onvermijdelijk en eigenlijk logisch. Als je wilt regeren in een coalitieland moet je bereid  zijn water bij de wijn te doen. Zo simpel ligt dat.

Toch zijn er – per definitie – in beide kampen azijn zeikers die zich bekocht voelen. Het zij zo. Zo wordt bv al twee dagen lang in de Telegraaf, VVD leider Rutte kiezersbedrog verweten, m.b.t tot zijn steun aan de afbouw v/d de hypotheekrente aftrek. Ik ben het daar niet mee eens. Rutte beloofde prioriteit voor dit item ! Ik denk dat de verwijtmakers niet Rutte , maar de “niet Rutte kiezers”, daarop moeten aanspreken. Immers, als iedereen op Rutte gestemd had, zou er niets veranderen. De realiteit is nu eenmaal dat er twee kampen zijn waarbinnen  verschillend gedacht wordt.

In de moeilijke economische en financiele omstandigheden waarin ons land zich momenteel bevindt is onzekerheid wel het laatste wat we kunnen gebruiken. Een slechte beslissing is in zulke omstandigheden nog beter als geen beslissing. De relatief jonge leiders Rutte en Samson die misschien wel voor een historische doorbraak hebben gezorgd verdienen daarom respect. We weten eindelijk eens waar we aan toe zijn. Geen woorden maar daden. Die klap is een daalder waard !

Wat ik absoluut niet begrijp in sommige reacties op TV en in de krant is dat sommige boze huiseigenaren beweren dat de afbouw van de hypotheek rente aftrek hen 300 of 500 euro extra per maand gaat kosten. Of zij kunnen niet rekenen of ik ben gek geworden. Stel je hebt een aflossingsvrije hypotheek van een miljoen (dat voorbeeld spreekt aan) tegen 5% rente. Je betaalt dan zo’n 50.000 euro rente per jaar. Veelverdieners (52%) betalen hiervan nu netto 2000 euro per maand. In 2004 wordt dat afgerond 2025 euro per maand. Dat scheelt op een hypotheek van 1 miljoen dus 25 euro netto per maand, en elk jaar komt daar 25 euro per maand bij. Daar gaat geen enkele huizenbezitter met een hypotheek van 1 miljoen dood van !

In de wetenschap, dat in het kader van de onvermijdelijke Europese harmonisatie hieromtrent, de hypotheek aftrek in de toekomst ook in ons land geheel of grotendeels zal moeten worden afgeschaft is de wijziging die nu door Rutte / Samson wordt beoogd een lachertje. Dan is de hyptheek rente over 28 jaar !!!! nog steeds voor 38 % aftrekbaar. Kiezersbedrog ? Ik dacht van niet !

De eerste foto van het “Monster” van ons Welkweg Stelsel
   Sgr A*

Nasa komt de laatste tijd met de ene sensatie na de andere naar buiten. Terwijl de gehele wereld ademloos de verrichtingen van de Marsrover Curiosity volgt en ongeduldig wacht op de uitslagen van de laboratorium proeven met de bodemmonsters die 566 miljoen km bij ons vandaan op de Curiosity worden uitgevoerd, verschijnen nu ook de eerste X-Ray foto’s van het beruchte mega grote zwarte gat Sagittarius A* ( Afgekort Sgr A*) in het centrum van ons Melkweg Stelsel waarin wij ergens aan de buitenkant meedraaien. De  foto’s zijn gemaakt door Nasa’s beroemde zwarte gaten jager de NuSTAR (Nuclear Spectroscopic Telescope Array) die in juni j.l gelanceerd werd. De foto’s zijn optelsommen van 4 foto’s met verschillende energieniveau’s.

Onder: Een sensationele waarneming; de eerste foto van het monster Sgr A* het zwarte gat in het centrum van de Melkweg. De witte vlek op de grote foto is het heetste materiaal het dichtst bij het zwarte gat. De paarsige gloed is heet gas dat vermoedelijk hoort bij de in de buurt zijnde overblijfselen van een supernova. (exploderende ster) De serie van 3 foto’s rechts werd door NuSTAR gemaakt over een periode van 2 dagen afgelopen juli. De middelste foto laat de piek van een lichtverschijnsel zien dat hoort bij het “consumeren” en verhitten van massa door het zwarte gat. De temp loopt hierbij op tot 100 miljoen graden Celsius. De bovenste van de 3 is een dag eerder, en de onderste is een dag later. Het is een groot mirakel dat we dit kunnen aanschouwen.  



Volgens Einstein en zijn relativiteits theorie is een zwart gat een gebied met enorme compacte massa met zo’n extreem grote zwaartekracht dat niets, zelfs licht niet, kan ontsnappen. Rond een zwart gat is er een denkbeeldig oppervlak dat als grens optreedt, een soort van waarnemingshorizon  vanwaar licht nog net aan de zwaartekracht van het zwarte gat kan ontsnappen.


Sgr A* is mega groot, ongeveer 4 miljoen maal de massa van onze zon. Wel is het kleiner dan de meeste zwarte gaten in de centra van Sterrenstelsels zoals onze Melkweg. Het is ook rustiger dan dan de andere super massieve zwarte gaten die we kennen. Het voedt zich met het al knabbelend “opeten” van sterren, gaswolken, kometen of asteroides, of het “eet” hele periodes niets. Voor ons aardbewoners is vooral dat laatste wel een geruststellend gevoel; bedenkend dat sommige zwarte gaten die ontstaan in het centrum van de Sterrenstelsels uiteindelijk alle materie in het stelsel verzwelgen.

Onder: De rode achtergrond is een infrarood opname van onze Melkweg met de positie van Sgr A*. 

Onder: De nu al succesvolle zwarte gaten jager NuSTAR die op 13 juni 2012 gelanceerd is. De mast die in de ruimte ontvouwd werd is 10 mtr lang. Rechts zijn de optische elementen (lenzen) en links de detectoren aangebracht
 



NuSTAR

Het doel van NuSTAR is het vinden van antwoorden op opwindende vragen als: hoe konden de elementen waaruit ons menselijke lichaam en de aarde is opgebouwd, ontstaan in de explosies van reuzen sterren? Wat drijft de meest extreem actieve Sterrenstelsels aan, en misschien wel het meest fascinerende van alles, gaan we wonderlijke ontdekkingen doen waarvan we zelfs nog niet eens gedroomd hebben?

Een klein deel van de super massieve zwarte gaten vertoont uitzonderlijk gedrag: ze spugen stromen materie uit met een snelheid die de lichtsnelheid benadert. Deze stromen materie kunnen zo krachtig worden, dat ze het vormen van sterren kunnen uit doven, hetgeen leidt tot de dood van het omringende Sterrenstelsel. De processen die deze stromen initieren, en daarbij ook deeltjes versnellen, zijn nog een mysterie voor de wetenschap. Samen met de waarnemingen van radiotelescopen zal NuSTAR helpen om de raadselachtige natuurkundige processen rondom de zwarte gaten te doorgronden. Als illustratie van dit verschijnsel hieronder een foto van Centaurus; het dichtst bijzijnde sterrenstelsel

Onder: Op 11 miljoen lichtjaar afstand is Centaurus A een reusachtig elliptisch stelsel — en het dichtstbijzijnde actieve melkwegstelsel. Deze opmerkelijke composietafbeelding van dit stelsel combineert opnamen op röntgen (Chandra), zichtbare (ESO), en radio (VLA) golflengten. Het centrale gebied van Centaurus A is een warboel van gas, stof, en sterren in zichtbaar licht, maar zowel radio- en röntgentelescopen laten een opmerkelijke jet zien van hoogenergetische deeltjes die vanuit de kern van het melkwegstelsel stromen.

De krachtbron van deze kosmische deeltjesversneller is een zwart gat met ongeveer 10 miljoen maal de massa van de Zon, samenvallend met het heldere puntje dat zich in de röntgenopname in het centrum van het melkwegstelsel bevindt. De energetische straal materie die vanuit de actieve melkweg kern naar linksboven schiet is zo’n 13.000 lichtjaar lang. Een kortere straal strekt zich vanuit de kern in tegenovergestelde richting uit. Andere lichtpuntjes in het beeldveld die helder zijn in röntgenstraling betreffen dubbelstersystemen waarin zich neutronensterren of zwarte gaten met de massa van een ster bevinden. Het actieve melkwegstelsel Centaurus A is waarschijnlijk het resultaat van een botsing met een spiraalstelsel zo’n 100 miljoen jaar geleden.

Doodzonde dat onze jeugd niet veel meer leert over exploratie van de ruimte

Er is vandaag de dag zeker met behulp van internet heel veel te vinden over deze tomeloze exploratie van de ruimte om ons heen. Een exploratie die het begin inluidt van, en die leidt naar het inzicht in de problematiek, wie wij zijn; hoe,waar en wanneer we ontstonden; welke echte gevaren de mensheid bedreigen; welke invloed hebben die kosmische processen op de levensduur vd aarde en het aardklimaat; waar, hoe en wanneer vinden we andere met ons vergelijkbare levensvormen in de ruimte; wat zijn eigenlijk de toekomstperspectieven van de mensheid; en wat gebeurt er allemaal in die giga ruimte om ons heen.

Er is al veel bekend, er zijn al vele vragen beantwoord. Het is schrijnend, dat wij, maar ook de jeugd van tegenwoordig hier op de basis scholen weinig of niets over hoorden en horen. Vaak zijn religieuze aspecten – katholieke, christelijke, protestantse, Islamitische, Boedhistische etc scholen – en andere overwegingen van politieke of religieuze aard ( religie versus evolutieleer) oorzaak van dit gat in onze kennis.

Religies, van Christendom tot Islam brachten ons tot nu toe niets dan grote oorlogen en andere rampspoed. Religies zijn oorspronkelijk slechts hersenspinsels van primitieve woestijnbewoners en bosjesmannen die er duizenden jaren geleden – toen veelal onbegrepen- , maar nu heel onschuldige natuurkundige verschijnselen als donder en bliksem mee moesten verklaren. Wij zijn inmiddels gelukkig wel wijzer. Onze jeugd kan in plaats van aan bosjesmannen rituelen zijn/haar tijd beter besteden aan kennis opdoen over de exploratie van de ruimte, en aan het ontstaan, de structuur en historie van het universum, waarin wij rond tollen. Om vanuit die wetenschap een realistische visie te ontwikkelen betreffende de menselijke existentie en diverse er aan gerelateerde onderwerpen zoals het milieu of het klimaat op de aarde. Het zou in elk geval een hoop oorlogen, terreuraanslagen en politieke flauwekul schelen.

Aart Vink kreeg Tia Van Tineke Hemmes, de organisator van de vliegdagen uit Oethoezen, kreeg ik een mailtje dat Aart Vink, een van de deelnemers aan de laatste vliegdag, een Tia heeft gekregen. Het schijnt alweer een beetje met hem te gaan. Ik wil hem bij zijn revalidatie veel beterschap wensen, en de hoop uitspreken dat hij er de volgende keer weer bij is.  Kleinzoon Thijs haalt zwemdiploma B Onder:  Kleinzoon Thijs krijgt hier van juf Annemieke zijn zwemdiploma B in het zwembad in Monnickendam, waar ook zijn vader Vincent ooit leerde zwemmen. Thijs blij maar moeder Brenda ook heeeeeeeel blij. De zwemlessen kostte heel veel geld, maar vooral heel veel tijd en moeite. We kunnen nu weer aan ons verdere leven beginnen aldus een opgeluchte Brenda. Thijs is een echte waterrat. Z'n C, D en F diploma haalt ie wel in de praktijk.    Onder: Na het examen in het zwembad in Monnickendam even op de foto met het diploma, Pa Vincent - Ma Brenda,  en Opa en de Bap. Onder: Tijdens het examen maakte ik deze actie foto van Thijs, die net uitademt en een grote "bel" blaast. Onder: In de vakantie van de kleinkids ondernemen we altijd wel iets met ze, zoals hier met Mary jr , Sophie, Thijs en Nico in de Metro bioscoop in Purmerend. Sophie had de film zelf uitgezocht - De Sint en de bronnen van Myra - en daarbij rekening gehouden met de leeftijd van kleine Mary. We hadden deze keer geen popcorn, maar ijsjes, een flesje water en een zak snoep. Nico had de gehele zak snoep al voor de film begon op.

Even neuzen in het Nieuw Zeeland Archief

 

Het is alweer ruim 4 jaar geleden dat wij een rondreis door Nieuw Zeeland maakten. We koesteren prachtige herinneringen aan die reis. Er zijn maar weinig landen met zoveel afwisseling qua landschap, natuur en cultuur als Nieuw Zeeland, dat bestaat uit het Noorder en het Zuider Eiland. We zagen er Eilanden gebieden, Witte stranden, Fjorden , Alpen, Vulkaangebieden, Regenwouden, Geijsergebieden etc etc. Nieuw Zeeland heeft een vulkanische bodem, die zeer vruchtbaar is, hetgeen overal te zien is aan de meer dan weelderige begroeiing tot zelfs gras op het strand. Toen ik eergisteren weer eens in mijn archief keek kon ik niet nalaten om daar weer een paar foto's van te laten zien. Vandaag beperken we ons tot het noorden van het Noorder Eiland. 


Onder: Bay of Islands


Onder: Bay of Islands Onder: Bay of Islands: Russel en Pahia

Onder: Dolfijnen in the Bay of Islands Onder: Bay of Islands Onder: Bay of Islands Onder:Bay of Islands Onder: Het noorden van het Noorder Eiland Whatuwhiwhi Onder: Whatuwhiwhi Onder: Cape Reinga, het noordelijkste puntje van Nieuw Zeeland Onder: Zandsurfers in de buurt van Cape Reinga Onder: Zandsurfer met door het hete zand verbrande voeten
Onder: Nabij de Bay of Islands Onder: Volop ruimte en rust op de campings, die soms lijken op natuurparken Onder: Overal weelderig groen en dichte begroeing Onder: Aan het strand bij Coromandel op een zwoele zomeravond aan een wijntje(s) Pas veel later zag ik op deze foto dat ik hier de bovenkant van mijn voeten had opengekrabd. Dit muisje zou nog een staartje hebben. Wij waren n.l gebeten door hele kleine vliegjes de zogenaamde " Sandflies", en daar begonnen mijn voeten van op te zwellen en jeuken, waar ik nog lang heel veel hinder van heb gehad. Onder: Ter geruststelling: voor ik de foto maakte heb ik eerst m'n voeten gewassen. Het gevolg van de Sandflies aanval van hierboven. Deze foto is van twee weken na die aanval, toen ik bijna niet meer kon lopen van de pijn en van de jeuk. Steeds moesten mijn voeten in een emmer koud water verkoeld worden tegen de pijn en de jeuk Onder: Hot Water Beach Onder: Jessica op Hot Water Beach. Jessica en Petra zijn twee rondreizende Nederlandse dames die we tegenkwamen


Onder: Plotseling kwamen we Ad en Tineke Punt uit Heiloo tegen, die ook met een campervan door NZ trokken. We hebben een paar leuke dagen samen beleefd, en kwamen ze heel toevallig 1000 km verder weer tegen.  Onder: Bay of Islands Onder: Bay of Islands
Onder: Even de campervan bevoorraden en shoppen in Mangonoi Onder: Auckland gemaakt door Mary vanuit rijdende Campervan Onder: Alles groeit overal op die vruchtbare vulkaanbodem Onder: We rijden op weg naar het zuiden door het ene schitterende landschap na het andere; je komt gewoonweg ogen tekort in dit prachtige land Onder: Een doorsnee woning in Nieuw Zeeland. Let weer op de dichte begroeing Onder: Met de heli naar White Island, de actieve vulkaan 50 km uit de kust.


Onder: Luchtfoto, voor de landing gemaakt uit de  heli



Onder: De krater, een adembenemend gezicht vanuit de heli.



Onder: Na de landing in de krater liepen we er twee uur doorheen.Een zeer enerverend avontuur.



Onder: Daar staat onze heli, de verbinding met de bewoonde wereld. Briefing van onze piloot na de landing: "In case of sudden eruption, the problem is not:can this thing get away from here, the problem: is how fast can you come to this thing"



Onder: daar staan we dan in de zwavel dampen met helm op



Onder: Zo moet het er ook op de maan uitzien.



Onder: De serene omgeving van Rotorua



Onder: Naakt in een prive jakouzi grenzend aan een moeras



Onder: Zoals Australie de Aboriginals kent als oorspronkelijke bewoners zijn dat in Nieuw Zeeland de Maories. Rotorua is het centrum van het gebied waar deze oorspronkelijke Nieuw Zeelanders wonen 



Onder: Geijsers bij Te Puia. Deze stoom ontstaat door afkoeling van lava diep in de aardkorst.



Onder: Geijsers zijn beeldbepalend in dit landschap



Onder: Overal onderweg zijn parkeerplaatsen voor campervans aangelegd



Onder: Zwavelmeer



Onder: Dit is ook in het Rotorua gebied waar het vreselijk naar zwavel stinkt. Men noemt dit echter de Champagne pool



Onder: Vulkanen in de buurt van Taupo




Bert Huizenga gecrashed. Op bezoek bij Cees Tol- Sophie als model – Interview in All Clear – Global Warming onder vuur

Vlieginstructeur Bert Huizenga zwaar gewond bij vliegtuig crash

Gisteren was het al schrikken geblazen toen ik op het nieuws zag dat er bij vliegveld Lelystad twee sportvliegtuigen op elkaar gebotst waren, en daarbij allebei naar beneden gestort zijn. Hierbij vielen twee doden. Wat een onvoorstelbaar drama. Over de oorzaak is niet veel bekend. Wel werd medegedeeld dat v
anuit het ene vliegtuig het andere gefotografeerd werd, en dat de 2 inzittenden van het fotograferende vliegtuig om het leven kwamen, en de 2 inzittenden van het andere vliegtuig zwaar gewond naar het ziekenhuis zijn vervoerd. Vanmorgen sloeg me nogmaals de schrik om het hart toen ik in de krant las dat het twee vliegtuigen waren van het vliegbedrijf Wings Over Holland, waar ik zelf ben opgeleid en jaren lang met mijn kisten in de hangaar stond. Het is de vliegschool van Bert Huizenga die een van de zwaargewonden is.  

Bert is volgens de berichten nu gelukkig buiten levensgevaar. Hij was in 1987 en 1988 mijn vlieginstructeur, en in zijn vliegschool wordt regelmatig de onderhoudscursus voor instructeurs georganiseerd waar ik dan aan mee doe. Hierbij vlieg ik dan onder zijn leiding meestal wat basic aerobatics figuren. Dan komt met zo’n dramatisch bericht de narigheid toch wel heel dichtbij. De zeer ervaren Bert Huizenga is een alom in de Nederlandse vliegerij gerespecteerd en gewaardeerd vlieg en aerobatics instructeur. De nestor van vliegveld Lelystad, en een van de boegbeelden van de General Aviation in ons land. Het bericht dat juist hij betrokken is bij zo’n dramatisch dodelijk ongeluk, is in luchtvaartkringen als een bom ingeslagen.

Toevalligerwijze heb ik uitgerekend in deze editie van het journaal een interview dat ik had met het vliegblad All Clear geplaatst, waarin ik aangeef veel waarde te hechten aan de vliegadviezen die ik kreeg van Bert Huizinga tijdens mijn opleiding door hem, zie uitsnede interview links

Het artikel gaat verder over  het kopen van de PH-BZN Fuji in Duitsland samen met WOH ( Wings Over Holland)  baas Co van Tamelen, die overigens een paar jaar later op het vliegveld tijdens een vliegshow dodelijk verongelukte.   

Onder: Bert Huizenga die gisteren tijdens een vliegongeluk zwaar gewond raakte

Nieuwe foto’s van Mars rover Curiosity

Op de website van NASA zijn nieuwe foto’s te zien die gemaakt zijn met de rechter navigatie camera op de Mars rover Curiosity

Onder: Deze foto werd door de Curiosity camera gemaakt op 15 oktober, op de 69ste Marsdag van de Rover. De 3 “hapjes” in de door de wind opgeblazen zandrichel op lokatie “Rocknest” zijn ongeveer 5 cm breed. Het meest rechtse hapje werd op 15 okt door de scoop uitgegraven en van de twee linkse is de onderste op 7 en die daarboven op 12 oktober op “gehapt” Het materiaal is ter analyse door de grijparm in het laboratorium op de Rover gebracht. De hele wetenschappelijke wereld wacht gespannen af.

Onder: Een foto van het zand en stof hoopje dat door de scoop uit het rechter hapje op bovenstaande foto werd genomen en op de lade van het lab werd gedeponeerd. De ronde lade is ongeveer 7,5 cm breed 

Onder: In het hapje zand en stof (op foto 4cm breed) dat op 7 okt werd opgehaald door de scoop, is dit witte heldere deeltje te zien. Mission control was bang dat het een losgeraakt onderdeel van de Curiosity was , maar hier is men op terug gekomen. Vraag is nu natuurlijk wat het wel is.



Genoten bij opera-avond van Kees Kos

Het was gisteravond weer genieten geblazen bij de wekelijkse opera-avond van Kees Schilder Kos; deze editie was de 188 ste keer dat Kees zo’n avondje presenteerde. De opera I Puritani van een van mijn – tot nu toe – favoriete opera componisten Bellini, stond op het programma. Bellini munt uit door zijn sterke en gevoelige melodielijnen. Fantastisch! Ook liet Kees ons een paar juweeltjes horen van de opera zang gigant Carlo Bergonzi, die nog steeds leeft. Vaak laat hij je dezelfde aria’s horen in verschillende uitvoeringen; je kan dan vergelijken en zodoende leren er beter naar te luisteren. Wat gaan er een deuren open naar een muzikaal wonderland, door de vertelkunst en operakennis van Kees. Zelden heb ik iemand trouwens zo boeiend en meeslepend zien en horen voordragen als Kees. Als hij het heeft over Verdi, waan je je in de tijd van Verdi; loop je echt naast hem door de tuin, en zit je naast deze opera koning aan de vleugel als hij een van zijn wereld meesterwerken componeert. Het is een waar genoegen om hier bij te mogen zijn.  
 
Op bezoek bij Cees Tol

Vanmorgen was ik samen met Dick de Boer op bezoek bij mijn ex collega en mede BZN oprichter Cees Tol, die niet lang geleden door een beroerte is getroffen. Cees, die tegenwoordig een ruime honderd meter bij ons vandaan woont, vertelde uitvoerig wat hem is overkomen tijdens een vakantie in Polen. Hij loopt inmiddels overigens steeds beter, en maakte ondanks alles een heel positieve indruk. Cees vertelde in revalidatiecentrum Helio Mare ook bezoek te hebben gehad van Carola Smit, die in 1987 hetzelfde was overkomen; hij had dit zeer gewaardeerd. Ik hoop Cees, die ik altijd al ken als een begenadigd fotograaf; nog vaak met zijn – nieuwe – camera tegen te komen.   

Kleine kinderen worden groot

Vanmorgen werd ik door mijn oudste kleindochter Sophie (8)  gebeld , of ik op de school wilde komen kijken bij een modeshow waaraan zij mee werkte. Tja , als je kleindochter je daar zelf voor uitnodigt, ga je zelfs naar een modeshow op mijn leeftijd. Met open mond en verbazing heb ik zitten kijken naar de welhaast professionele vertoning die zij en wat schoolgenootjes ons daarna voor schotelden. Als zangeres, en later als model. Dat zijn dan tevens van die momenten waarop je weer beseft hoe snel de tijd gaat. Is dat nu mijn kleindochter; met de nadruk op “klein”, is de vraag die door je gedachten flitst, als je die jongedame op de van schoolbanken gemaakte catwalk parmantig voorbij ziet paraderen. Alsof het gisteren was dat ik nog babyfoto’s van haar maakte. Ja, echt gisteren !  Tijd raast voorbij vrienden…….

Onder: De met juwelen en gezichtsversiering uitgedoste kleindochter Sophie zingt hier tijdens de pauze van haar eerste modeshow; en echt loepzuiver vrienden. Als “Bap” groei je dan wel een paar centimeter van pure trotsheid.

Onder: Kleindochter Sophie zit aandachtig te luisteren naar het jury oordeel. Even hierna hoort ze dat zij de 1ste prijs heeft gewonnen in de modellenwedstrijd van vanmiddag. En dat op haar 8ste jaar; wat een wereld. En wat een mooi Tuijpje !!

   

Interview in het blad “All Clear” van de Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Luchtvaart

Een tijdje geleden werd ik benaderd door Nico Mulder de ex havenmeester van vliegveld Texel, voor een interview in het blad All Clear. Tijdens een gezellig samenzijn bij ons thuis maakte hij een verhaal, dat deze week in het blad verscheen, en bij mij in de brievenbus werd gedeponeerd.

Onder: rechterpagina

 XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

Vandaag wil ik jullie een artikel over de vermeende “opwarming van de aarde” laten lezen uit de Engelse Dailymail; ik had er al e.e.a over gehoord en gezien, maar nog voor ik het betreffende artikel gevonden had, stuurde mijn zoon Vincent me het al op. Dan hoor je het ook maar es van een ander !!!!!

De gemeten toename v/d gemiddelde aard temperatuur een paar jaren achter elkaar – op basis waarvan de klimaatfanaten dachten de noodklok te moeten luiden – blijkt al 16 jaar geleden gestopt te zijn.

Overigens is het niet eens relevant of een gemeten temperatuursverandering die een paar jaar duurt, nou wel of niet nog een paar jaar doorzet, of dit nou stijgen of dalen betreft. Ook dus nu de zogenaamde opwarming al 16 jaar geleden gestopt blijkt te zijn, valt daar niets uit af te leiden. Om enige statistische  waarde aan de gemeten veranderingen te kunnen hechten moeten dit soort processen over veel en veel langere tijdsintervallen bezien worden. In wetenschappelijke termen wordt daarbij aan intervallen van duizenden en zelfs tienduizenden jaren gedacht.

De klimaatfanaten beginnen nu aan de gebruikte klimaatmodellen te twijfelen, zo blijkt uit onderstaand artikel. Op deze blog roep ik dat al jaren. De significante invloed van de fluctuerende zonneactiviteit en daaruit voortvloeiende de temperatuursveranderingen en daarmee samenhangende CO2 uitstoot,- en CO2 absorbeer eigenschappen van de oceanen wordt onderkend, en vooral een gebrek aan basale kennis m.b.t. statistisch interpreteren van meetgegevens speelt de “Global Warmers” parten.    

Global warming stopped 16 years ago, reveals Met Office report quietly released… and here is the chart to prove it

* The figures reveal that from the beginning of 1997 until August 2012 there was no discernible rise in aggregate global temperatures
* This means that the ‘pause’ in global warming has now lasted for about the same time as the previous period when temperatures rose, 1980 to 1996

By David Rose

PUBLISHED: 21:42 GMT, 13 October 2012 | UPDATED: 01:21 GMT, 14 October 2012

The world stopped getting warmer almost 16 years ago, according to new data released last week.

The figures, which have triggered debate among climate scientists, reveal that from the beginning of 1997 until August 2012, there was no discernible rise in aggregate global temperatures.

This means that the ‘plateau’ or ‘pause’ in global warming has now lasted for about the same time as the previous period when temperatures rose, 1980 to 1996. Before that, temperatures had been stable or declining for about 40 years.

Global temperature changes

Research: The new figures mean that the ‘pause’ in global warming has now lasted for about the same time as the previous period when temperatures rose, 1980 to 1996. This picture shows an iceberg melting in Eastern Greenland

The new data, compiled from more than 3,000 measuring points on land and sea, was issued  quietly on the internet, without any media fanfare, and, until today, it has not been reported.

This stands in sharp contrast  to the release of the previous  figures six months ago, which went only to the end of 2010 – a very warm year.

Ending the data then means it is possible to show a slight warming trend since 1997, but 2011 and the first eight months of 2012 were much cooler, and thus this trend is erased.

 Some climate scientists, such as Professor Phil Jones, director of the Climatic Research Unit at the University of East Anglia, last week dismissed the significance of the plateau, saying that 15 or 16 years is too short a period from which to draw conclusions.
Others disagreed. Professor Judith Curry, who is the head of the climate science department at America’s prestigious Georgia Tech university, told The Mail on Sunday that it was clear that the computer models used to predict future warming were ‘deeply flawed’.

Even Prof Jones admitted that he and his colleagues did not understand the impact of ‘natural variability’ – factors such as long-term ocean temperature cycles and changes in the output of the sun. However, he said he was still convinced that the current decade would end up significantly warmer than the previous two.


Climat Scientists Prof Jones and Prof Judith Curry  ( Bij deze Prof Curry thuis is het altijd slecht weer, zo te zien)

Disagreement: Professor Phil Jones, left, from the University of East Anglia, dismissed the significance of the plateau. Professor Judith Curry, right, from Georgia Tech university in America, disagreed, saying the computer models used to predict future warming were ‘deeply flawed’


Warmer: Since 1880 the world has warmed by 0.75 degrees Celsius. This image shows floating icebergs in Greenland

The regular data collected on global temperature is called Hadcrut 4, as it is jointly issued by the Met Office’s Hadley Centre and Prof Jones’s Climatic Research Unit.

Since 1880, when worldwide industrialisation began to gather pace and reliable statistics were first collected on a global scale, the world has warmed by 0.75 degrees Celsius.

Some scientists have claimed that this rate of warming is set to increase hugely without drastic cuts to carbon-dioxide emissions, predicting a catastrophic increase of up to a further five degrees  Celsius by the end of the century.

The new figures were released as the Government made clear that it would ‘bend’ its own  carbon-dioxide rules and build new power stations to try to combat the threat of blackouts.

At last week’s Conservative Party Conference, the new Energy Minister, John Hayes, promised that ‘the high-flown theories of bourgeois Left-wing academics will not override the interests of ordinary people who need fuel for heat, light and transport – energy policies, you might say, for the many, not the few’ – a pledge that has triggered fury from green activists, who fear reductions in the huge subsidies given to wind-turbine firms.

Flawed science costs us dearly

 
Here are three not-so trivial questions you probably won’t find in your next pub quiz. First, how much warmer has the world become since a) 1880 and  b) the beginning of 1997? And what has this got to do with your ever-increasing energy bill?

You may find the answers to the first two surprising. Since 1880, when reliable temperature records began to be kept across most of the globe, the world has warmed by about 0.75 degrees Celsius.

From the start of 1997 until August 2012, however, figures released last week show the answer is zero: the trend, derived from the aggregate data collected from more than 3,000 worldwide measuring points, has been flat.


Surprising: News that the world has got no warmer for the past 16 years will come as something of a shock. This picture shows drifting ice in Canada

Not that there has been any  coverage in the media, which usually reports climate issues assiduously, since the figures were quietly release online with no accompanying press release – unlike six months ago when they showed a slight warming trend.

The answer to the third question is perhaps the most familiar. Your bills are going up, at least in part, because of the array of ‘green’ subsidies being provided to the renewable energy industry, chiefly wind.

They will cost the average household about £100 this year. This is set to rise steadily higher – yet it  is being imposed for only one  reason: the widespread conviction, which is shared by politicians of all stripes and drilled into children at primary schools, that, without drastic action to reduce carbon-dioxide emissions, global warming is certain soon to accelerate, with truly catastrophic consequences by the end of the century – when temperatures could be up to five degrees higher.

Hence the significance of those first two answers. Global industrialisation over the past 130 years has made relatively little difference.

And with the country committed by Act of Parliament to reducing CO2 by 80 per cent by 2050, a project that will cost hundreds of billions, the news that the world has got no warmer for the past 16 years comes as something of a shock.

It poses a fundamental challenge to the assumptions underlying every aspect of energy and climate change policy.

This ‘plateau’ in rising temperatures does not mean that global warming won’t at some point resume.


Damage: Global warming has been caused in part by the CO2 emitted by fossil fuels. This image shows smoke billowing out of a power station

But according to increasing numbers of serious climate scientists, it does suggest that the computer models that have for years been predicting imminent doom, such as  those used by the Met Office and the UN Intergovernmental Panel on Climate Change, are flawed, and that the climate is far more complex than the models assert.

‘The new data confirms the existence of a pause in global warming,’ Professor Judith Curry, chair of the School of Earth and Atmospheric Science at America’s Georgia Tech university, told me yesterday.

‘Climate models are very complex, but they are imperfect and incomplete. Natural variability  [the impact of factors such as long-term temperature cycles in the oceans and the output of the sun] has been shown over the past two decades to have a magnitude that dominates the greenhouse warming effect.

‘It is becoming increasingly apparent that our attribution of warming since 1980 and future projections of climate change needs to consider natural internal variability as a factor of fundamental importance.’

Professor Phil Jones, director of the Climate Research Unit at the University of East Anglia, who found himself at the centre of the ‘Climategate’ scandal over leaked emails three years ago, would not normally be expected to agree with her. Yet on two important points, he did.

The data does suggest a plateau, he admitted, and without a major El Nino event – the sudden, dramatic warming of the southern Pacific which takes place unpredictably and always has a huge effect on global weather – ‘it could go on for a while’.

Like Prof Curry, Prof Jones also admitted that the climate models were imperfect: ‘We don’t fully understand how to input things like changes in the oceans, and because we don’t fully understand it you could say that natural variability is now working to suppress the warming. We don’t know what natural variability is doing.’

Headache: The evidence is beginning to suggest that global warming may be happening much slower than the catastrophists have claimed – a conclusion with enormous policy implications for politicians at Westminster, pictured

Yet he insisted that 15 or 16 years is not a significant period: pauses of such length had always been expected, he said.

Yet in 2009, when the plateau was already becoming apparent and being discussed by scientists, he told a colleague in one of the Climategate emails: ‘Bottom  line: the “no upward trend” has to  continue for a total of 15 years before we get worried.’

But although that point has now been passed, he said that he hadn’t changed his mind about the  models’ gloomy predictions:  ‘I still think that the current decade which began in 2010 will be warmer by about 0.17 degrees than the previous one, which was warmer than the Nineties.’

Only if that did not happen would he seriously begin to  wonder whether something more profound might be happening. In other words, though five years ago he seemed to be saying that 15 years without warming would make him ‘worried’, that period has now become 20 years.

Meanwhile, his Met Office  colleagues were sticking to their guns. A spokesman said: ‘Choosing a starting or end point on short-term scales can be very misleading. Climate change can only be detected from multi-decadal timescales due to the inherent variability in the climate system.’

He said that for the plateau to last any more than 15 years was ‘unlikely’. Asked about a prediction that the Met Office made in 2009 – that three of the ensuing five years would set a new world temperature record – he made no comment. With no sign of a strong El Nino next year, the prospects of this happening are remote.

Why all this matters should be obvious. Every quarter, statistics on the economy’s output and  models of future performance have a huge impact on our lives. They trigger a range of policy responses from the Bank of England and the Treasury, and myriad decisions by private businesses.

Yet it has steadily become apparent since the 2008 crash that both the statistics and the modelling are extremely unreliable. To plan the future around them makes about as much sense as choosing a wedding date three months’ hence on the basis of a long-term weather forecast.

Few people would be so foolish. But decisions of far deeper and more costly significance than those derived from output figures have been and are still being made on the basis of climate predictions, not of the next three months but of the coming century – and this despite the fact that Phil Jones and his colleagues now admit they do not understand the role of ‘natural variability’.

The most depressing feature  of this debate is that anyone who questions the alarmist, doomsday scenario will automatically be labelled a climate change ‘denier’, and accused of jeopardising the future of humanity.

So let’s be clear. Yes: global warming is real, and some of it at least has been caused by the CO2 emitted by fossil fuels. But the evidence is beginning to suggest that it may be happening much slower than the catastrophists have claimed – a conclusion with enormous policy implications.

Artikel in de Volkskrant deze week:

Waarschuwing: Er hangt een “zee-ijstijd” in de lucht

Klimaatvoorspellers moeten Groenland beter in de gaten houden. De hoeveelheid zoet water die vanaf dit eiland de Noord-Atlantische Oceaan in stroomt is groter dan gedacht – met mogelijk koele gevolgen.

Behalve dat er meer zoet water de zee in stroomt, is ook de snelheid van de zoetwaterstroom vanaf Groenland de afgelopen twintig jaar fors toegenomen. Dat schrijven aardwetenschappers uit Bristol, Utrecht, Enschede en Californië deze week in het vakblad Geophysical Research Letters.

De gevolgen kunnen groot zijn: het zoete water doet niet alleen de zeespiegel stijgen, maar kan uiteindelijk ook de Warme Golfstroom afremmen, die onder meer Europa van warmte voorziet. Dat kan op zijn beurt weer invloed hebben op het klimaat. Een periode van sterke afkoeling van 8.200 jaar geleden werd hoogst waarschijnlijk veroorzaakt door dit mechanisme – in dit geval omdat een meer met smeltwater van de aflopende ijstijd leegliep in de oceaan – en veel wetenschappers veronderstellen dat het plotseling opzetten van een ijzige periode rond 12.000 jaar geleden dezelfde oorzaak had. De rampenfilm The Day after Tomorrow uit 2004 is losjes op zo’n scenario gebaseerd.

Toename
In de periode van 1961 tot 1990 stroomde jaarlijks gemiddeld 880 kubieke kilometer zoet water vanaf Groenland de zee in, in 2010 was dit al toegenomen tot 1.200 kubieke kilometer per jaar, concluderen de onderzoekers op basis van satellietgegevens, computermodellen en metingen ter plaatse. Ter vergelijking: dit is 14 keer de hoeveelheid zoet water die de Nederlandse grote rivieren jaarlijks samen afvoeren naar zee. De grootste toename werd gemeten in zuid Groenland, op een plaats waar de instroom van koud zoet water tot grotere verstoringen in de oceaancirculatie leidt dan in het hoge noorden.

Terwijl de meeste klimaatmodellen wel rekening houden met het zoete water dat via rivieren en neerslag in de noordelijke oceanen terecht komt – momenteel ongeveer twee keer zoveel als wat vanaf Groenland in zee stroomt – wordt de bijdrage van Groenland meestal gewoon weggelaten. Dat moet anders, zegt Michiel van den Broeke, meteoroloog aan de Universiteit Utrecht, die meewerkte aan het onderzoek. ‘Als de zoetwaterstroom zo snel blijft groeien als nu, zal dat in het jaar 2100 waarschijnlijk al gevolgen hebben voor de oceaancirculatie.’ Modellen lieten een vertraging van de Golfstroom zien van ongeveer 20 procent, vertelt Van den Broeke. ‘Maar dat was nog geen gedegen studie’, benadrukt hij meteen, ‘we hebben maar één scenario uitgeprobeerd.’

Verandering
Didier Roche, klimaatwetenschapper aan de Vrije Universiteit, die niet bij dit onderzoek betrokken was, is het roerend met Van den Broeke eens. ‘Deze studie laat wederom zien dat het klimaat geen evenwichtstoestand is, maar een snel veranderend systeem’, zegt hij. Voor een afkoeling zoals die van 8.200 jaar geleden hoeven we echter niet bang te zijn, voegt hij eraan toe. ‘Het ging toen om een hoeveelheid water die bijna honderd keer zo groot was als wat er nu van Groenland af komt.’

Wel was het destijds in een jaar of vijf bekeken, en weten we in dit geval niet hoe lang de toename in de zoetwaterstroom zal doorgaan. ‘Dat zijn we aan het uitzoeken’, zegt Van den Broeke. ‘De ijskappen krimpen natuurlijk door het afsmelten, dat zal het proces op den duur waarschijnlijk weer afremmen.’ Of, hoe en wanneer dat gebeurt is momenteel nog niet bekend.

Stop op de Golfstroom
De Warme Golfstroom zorgt al tientallen jaren voor hoofdbrekens bij oceanografen. De stroming, die warmte naar het noorden voert vanaf de evenaar, zou zeer gevoelig zijn voor verstoring. In 2005 kwamen oceanografen tot de conclusie dat de stroom de afgelopen vijftig jaar zo’n 30 procent is afgenomen. Stilvallen van de stroming zou vooral het zeewater bij IJsland, Spitsbergen, Noorwegen, Ierland en Engeland flink afkoelen. In onze streken zou de luchttemperatuur zonder de extra warmte naar schatting 3 of 4 graden lager liggen.