HERINNERINGEN VAN EEN VOORMALIG BZN-BANDLID
MUZIEK MAKEN WORDT BEROEP VOOR BZN-LEDEN
BZN op het gele bruggetje op het Doolhof in Volendam in jan 1967. Vlnr: Jan Veerman, Cees Tol, Jaap Sombroek,Jan Tuijp, Evert Woestenburg
Vanaf eind 1966 ontwikkelde onze band zich tot een beroepsgroep die meerdere malen per week het land in trok. We werkten in geheel Nederland, doch voornamelijk in Noord-Holland en Friesland.
Het is misschien wat vreemd om te moeten constateren dat ik over die periode, van eind 1966 tot mijn vertrek in sept.1969, minder weet te herinneren dan over de periode daarvoor, de opbouwfase. Die periode kenmerkte zich door spannende en indrukwekkende ervaringen: jonge jochies die steeds meer succes kregen.Daarna werkten we als beroepsgroep hard en hoopten uiteraard ooit een hit te kunnen scoren in de Top-40, hetgeen jammer genoeg niet echt wilde lukken. Ikzelf was nog bandlid bij de eerste 4 singles.
Eerste 4 singles van BZN (1967 – 1969)
Op deze singles zong Jan Veerman (Kies ) de solopartijen; hij werd daarbij geassisteerd door Evert Woestenburg en Cees Tol die de tweede stemmen en koortjes zongen.
Ik meen dat de 2e single “Waiting for you” nog het beste resultaat – nr 24 in de top 40 – heeft gehaald. Deze kun je hier beluisteren.
ADJE BOUWMAN een radio Veronica technicus; de eerste BZN producer.
Ik kan mij herinneren dat deze single uitkwam op de vrijdag van onze Volendammer kermis en werd gebracht door mensen van Radio Veronica, ik meen Joost den Draaier en Adje Bouwman. We zaten te wachten in Bar de Molen en juist diezelfde week was ook Hey Jude van de Beatles uitgekomen. Je begrijpt het al: onze plaat werd die avond heus wel enkele keren gedraaid,doch Hey Jude werd stukgedraaid. Ik heb nog een Top-40 lijst uit die periode met “Hey Jude” op 1 en “Waiting for you” op 26.
NAAR BRUSSEL MET DE TREIN
Een leuke herinnering heb ik nog aan de uitreiking van de gouden plaat aan Egbert Douwe (Rob Out van Radio Veronica), helemaal in Brussel. Men had bij Veronica het plan opgevat om vanuit Amsterdam CS een feestelijke trein naar Brussel te laten rijden om aldaar de gouden plaat uit te reiken voor de nr.1 hit “Kom uit de bedstee, mijn liefste”. In de trein waren vele genodigden w.o.Golden Earrings, veel journalisten, radio en TV. Ook BZN mocht mee. Aan eten en drinken uiteraard geen gebrek en het werd een bijzonder leuke dag.
ONZE MEISJES WILDEN OOK SOMS MEE
Onze meisjes wilden/mochten in die tijd niet altijd mee naar een optreden, maar er was een optreden in St.Pancras waarbij alle dames ons nogal verrasten door onverwachts de zaal te betreden. Mijn reeds eerder genoemde zwager Ab Dollie was ook mee, en het leek een leuke avond te gaan worden. Wie Ab kent, weet dat hij beresterk was en dat was toch wel een geruststellende gedachte. Onze kwetsbare meisjes tussen al die ruige Noord-Hollanders. Op zeker moment zien wij vanaf het podium een persoon nogal vervelend doen tegen een van onze meisjes, en plotseling gebeurde er iets vreemds. Er vloog een menselijk lichaam door de zaal. Want wat bleek, mijn zwager Ab had zich zo kwaad gemaakt dat hij die persoon oppakte en richting muur wierp. Het gevaar voor onze dames was geweken en we konden het optreden voortzetten.Overigens zagen wij ook door een andere oorzaak soms mensen door de lucht vliegen. Het was in die dagen in de Noord gebruikelijk om in de zaal mensen te stapelen. Er zaten soms wel eens 4 tot 5 mannen op elkaars schouder en vaak dreigde de toren richting podium te komen. Soms waren er ook torens met bovenin vrouwen……maar we lieten ons niet van de wijs brengen…
MANAGEMENT DEELT BOETES UIT
Uit de administratie van onze beginperiode is o.a. ook bewaard gebleven een overzicht van uitgeschreven boetes aan de bandleden vanwege bepaalde misdragingen. Interessant om te lezen aan welke misdragingen bandleden zich soms schuldig maakten en welke tarieven het management dan hanteerde t.b.v. het vaststellen van boetes. Misschien goed om vooraf nog even te melden dat veel Volendammers vanwege vaak voorkomende achternamen een bijnaam hebben.De namen op het boete-overzicht zijn als volgt te lezen: Jp Kas (=Jaap Sombroek), Jn Kies (= Jan Veerman), Jn Pet (= Jan Tuijp).
Toen ik bovenstaand overzicht na vele jaren onder ogen kreeg, viel mijn oog uiteraard gelijk op mijn toch wel hoge straf van 15 gulden vanwege “verslapen”. Mogelijk dat Dick van mening was dat ik,als oudste bandlid,een voorbeeldfunctie vervulde en dat mijn “verslapen” dubbel zo zwaar moest tellen. In de maand december van datzelfde jaar wist Jan Tuijp zich zelfs 2x te verslapen en kreeg daarvoor een milde boete van slechts 5 gulden. Ik spreek Jan regelmatig en laatst heb ik hem hierover nog aangesproken…..dat vond ik niet eerlijk….haha….
Hier de nog jeugdige BZN in de fotostudio van Jan Kiek (Zwarthoed) in Volendamse vrouwen-klederdracht, met vlnr: Evert Woestenburg, Jan Tuijp (Pet), Jan Veerman (Kies), Jaap Sombroek (Cas), Cees Tol
FLOWER-POWER HEMDEN
Op zeker moment kwam er vanuit de groep het voorstel om mede t.b.v. een gepland optreden in de AMVO in Volendam onze eigen meisjes een soort flower-power hemd te laten bedenken en vervaardigen, hetgeen geschiedde. Tijdens dat optreden in de AMVO werden door Jan Zwarthoed (Kiek) de eerste leuke filmbeelden gemaakt van onze groep en vele jaren later werden deze beelden nog regelmatig getoond bij BZN- jubilea etc. In de eerste seconden van een YouTube video “BZN The Greatest Hits” zijn deze hemden te zien, een mirakel dat deze beelden er nog zijn. De link naar deze video staat aan het eind van deel 5
Nogmaals de complimenten aan alle meisjes. Ik ben eigenlijk wel nieuwsgierig of een van de jongens zijn hemd nog bewaard heeft. Het mijne was blauw en is waarschijnlijk in de zak voor Polen beland..
SOLDAAT CEES TOL
In het begin heeft het voortbestaan van onze band nog aan een zijden draadje gehangen om een wel heel bijzondere reden. Vroeger kenden we nog de militaire dienstplicht. Om verschillende redenen waren Jan, Jaap en Kies vrijgesteld, echter Cees en ikzelf hadden een probleem. Vanwege mijn eerder gememoreerde ongeval werd ikzelf in april 1967 afgekeurd, doch Cees kon een groot probleem worden. Cees was een kerngezonde vent en heel goed in staat om ons land te verdedigen. Cees werd in de zomer van 1967 goedgekeurd en was zelfs al een week gelegerd in Assen. Grote paniek in de band: het einde was in zicht. Ik denk niet dat we toen zonder Cees waren doorgegaan. Ik ben geen medicus (overigens zou ik dan mijn beroepsgeheim hebben), maar welke gezondheidsklacht Cees daar in de kazerne in Assen plotseling is overkomen, is ons nooit echt duidelijk geworden. Een ding was wel zeker: hij was van de trap gevallen, juist op het moment dat de dokter voorbij liep.
CEES TOL LATER TOCH IN MILITAIR UNIFORM ?
Vele jaren later blijkt het met Cees Tol (uiterst rechts) toch allemaal goed afgelopen te zijn, toendertijd in die kazerne in Assen, en kon hij tijdens het opnemen van een BZN clip in Schotland lachend het militaire uniform weer eens aantrekken.
Op zeker moment kwam er telefoon uit Assen dat Cees gehaald kon worden. Hij was te ziek om zelfstandig naar huis te gaan. En we waren zo blij dat we onmiddellijk in de auto stapten. En over de chauffeur (en z’n auto) van deze rit wil ik nog wel iets vertellen
CATS-MANAGER JAN BUYS (TUF)
In die periode – 1967 – hadden de Cats uit Volendam ook geweldig veel succes. Hun manager was Jan Buis (Jan Tuf), broer van Jaap Buis (van Jan Smit). Deze Jan Buis is een aantal jaren later op jonge leeftijd overleden. Ik weet nog dat er een redelijk goed contact was tussen onze manager Dick de Boer/onze gehele band/ en Jan Tuf.
PIONIER VAN DE VOLENDAMSE POPSCENE: JAN BUIJS ( 1940 -1985)
Jan Buijs, bijnaam Jan Tuf, en “Spruitje”, die ook Jan Buijs heette, zijn beiden belangrijke pioniers voor de Volendamse muziekscene gebleken. Jan Tuf was als manager van de Cats de eerste zakelijke vertegenwoordiger van een Volendamse artiest/band die contact zocht, en kreeg, in de professionele amusementswereld
Jan kwam ook regelmatig even een kijkje nemen bij ons optreden. Ik weet niet meer precies hoe het toen,die bewuste dag, met Cees en zijn probleem in Assen allemaal ging, doch ikzelf was op dat moment,na een telefoontje, de enige van onze band die onmiddellijk naar Assen kon vertrekken. En de enige persoon die ik op dat moment kon bereiken en bereid kon krijgen om te rijden,was deze eerdergenoemde Jan Tuf.
Hoe collegiaal kun je zijn....
BEVRIJDINGSOPERATIE
Jan had toen een heel klein en laag rood sportwagentje voor 2 personen. Dus de heenreis was een belevenis, echter terug moest ook Cees mee. En wat waren we opgelucht toen we Cees bij de uitgang zagen staan. Ikzelf zeer zeker, als vriend en collega van Cees, maar Jan Tuf niets minder. Ook hij was zeer met ons begaan. Toen we Cees daar zagen staan, met z’n koffertje bij de uitgang van de kazerne, hebben we hem onmiddellijk in de auto gewerkt en zijn vol gas weggescheurd. Wel nadat ikzelf door beide heren horizontaal in de bagageruimte was weggewerkt; bij eventuele jeuk aan mijn neus had ik een probleem gehad, omdat ook mijn armen klem zaten.Het leek wel een bevrijdingsoperatie, want stel je voor dat de heren generaals alsnog van gedachten zouden veranderen. We zijn naar een restaurant in Assen gereden, hebben wat gegeten en gedronken, en vertrokken met spoed richting Volendam:
BZN WAS GERED !
Vermeldingswaardig hierbij is,dat we toen reeds een beroepsorkest waren, met een goed gevulde agenda.
BZN IN VERENIGINGSGEBOUW PURMEREND
EVERT STOPT MET BZN IN AUGUSTUS 1969
Evert Woestenburg, toen hij na 4 leuke jaren in 1969 BZN verliet
In de zomer van het jaar 1969 besloot ik om de band te verlaten en een geheel nieuw bestaan op te bouwen. Je begint met vrienden voor de lol een bandje, je krijgt redelijk succes, je verdient best wel aardig, maar toch….Ik was 22 jaar, een lange toekomst voor me, samen met Liesbeth reeds een woning gekocht, en ik wilde wat meer zekerheid. Een goede opvolger stond te popelen van ongeduld om het stokje van mij over te nemen. En eerlijk is eerlijk, dit was voor de band uiteindelijk een gouden wissel en voor mijzelf een beslissing waar ik echt nooit berouw van heb gehad. Uiteindelijk ben ik in 1974 voor mezelf begonnen met een Administratiekantoor en dat doe ik in wat afgeslankte vorm nog steeds met veel plezier.
Ofschoon mijn BZN-verhaal nu eigenlijk beëindigd is, wil ik toch graag nog een verhaaltje maken over zaken, gebeurtenissen en mensen waar Jan en ik allebei iets bijzonders mee hadden na mijn vertrek bij BZN. Dus tot een volgende keer.