Zo goed en zo kwaad als het gaat ben ik er vanavond weer bij. Ik heb op dit moment de conditie van een lam konijn. Kom vandaag mijn bed maar uit, en ga even wat wandelen. Vanavond reizen we af naar de Waerdse Tempel in Heerhugowaard, en dat zou best eens een spektakel kunnen worden daar. Morgenochtend staat er weer een druk vliegprogramma op de agenda, en morgenavond wacht Someren. Het is meteen een duik het diepe in. Wat is gezondheid toch belangrijker dan al het andere in de wereld. Daar word je na zo’n periode van kwakkelen zoals ik dat nu bijna drie weken doe weer even aan herinnerd. Mijn dagelijkse portie joggen heb ik natuurlijk ook al drie weken gemist. Ik hoop dat ik nu even verschoond blijf van weer een nieuwe koorts/griep aanval. Ik ben afgelopen week echt wel even bang geweest om er een tijd tussenuit te moeten.Vooral toen de huisarts zei dat hij vanwege de onophoudelijke koorts vermoedde dat er misschien wel een Samonellabacterie of een ander dier in mijn lijf huisde. Dat lijkt nu niet meer zo waarschijnlijk, de koorts is al twee dagen weg.Maar dat was ie twee weken geleden en vorige week ook even.
Dit bericht werd geplaatst in journaal op door Admin.
Mijn conditie is niet best, ik voel me slap en de koorts is ook weer terug. Ik heb eergisteren besloten nu maar eens een paar dagen in bed te blijven. De huisarts vermoedt dat de antibioticakuur die ik kreeg voor mijn keelontsteking na een griepaanval mijn darmstelsel in het ongerede heeft gebracht. Heel veel nuttige bacteriën die daar horen te huizen hebben wellicht door de antibiotica ook het loodje gelegd. Dit komende weekend wachten weer drie belangrijke afscheidsconcerten, ik hoop daar wel in vol ornaat bij te zijn.
De uitreiking van de nieuwe CD van Tamara onze schoondochter: Zeg’t met bloemen” was een groot succes, er was veel pers en er waren veel Volendamse collega’s waaronder Piet Veerman, Jan Akkerman, JJJ’s, alle BZN leden. Ook was er de soap camera, zodat jullie er mettertijd ook zelf getuigen van kunnen zijn. Het is een fantastische plaat geworden, een Nederlandse en een Duitse versie op 1 CD. In eerste instantie heb ik Tamara afgeraden nog aan een dergelijk avontuur te beginnen, wetende hoe moeilijk het is om financiers te vinden en om er ook nog eens succes mee te behalen. Maar zij zette door en uiteindelijk heb ik toch een aantal teksten voor haar geschreven. Als bezielende motor wist zij het project toch op gang te krijgen, en kreeg het crème de la crème uit dit vak bij elkaar om de plaat met haar te maken. Zoals Piet Souer die de liedjes schreef, de arrangementen maakte en de productie deed. Piet was ook de arrangeur van vele BZN hits.Tamara heeft haar ziel en zaligheid in “Zeg ’t met bloemen” gelegd, en daarom ik gun haar echt succes met dit fantastische product dat me trouwens sterk aan BZN muziek doet denken.
Over BZN gesproken, ik hoorde eergisteren ook dat onze nieuwe single “Goodbye” in de midweek al op 1 was binnengekomen. Het zou mooi zijn als ie in de officiële lijst ook op 1 binnenkomt, de 55ste top 40 hit voor BZN en dan op 1 binnen. Een mooiere afsluiter kan je je bijna niet bedenken.
Zojuist kreeg ik van Denise Koevoets dit artikel uit het Eindhovens Dagblad, ik ben zo vrij het hier eens te plaatsen.
BZN: heftig avondje nostalgie
Door Jan Speelman
EINDHOVEN – En dan staan ze er ineens. Tachtig gouden en platina platen op zak, tien miljoen verkochte albums en 54 hits tijdens een ruim veertigjarige carrière. „De meest succesvolle Nederlandse band aller tijden”.
De verblindende lichten doven. Het podium is voor BZN.
Ruim een jaar geleden maakte de Volendamse band bekend er een punt achter te zetten. ‘The Final Tour’ heet de afscheidsgroet, honderd concerten lang, met een apotheose in Ahoy’.
In Eindhoven werd het een avondje vol nostalgie en herinneringen aan de gloriejaren van het ‘orkest’, zoals gitarist John Meijer het noemde. De hits vloeien naadloos in elkaar over, op een groot scherm worden beelden getoond van de talloze tv-specials in verre landen. „Eigenlijk hebben we geen tijd om alle hits te spelen”, zegt bassist Jan Tuijp bij aanvang. „Maar laten we er maar een leuke en gezellige avond van maken, want het is natuurlijk een beladen situatie.”
BZN is een geoliede machine. Een setlist is er niet, alles lijkt automatisch te gaan. Jan Keizer zingt vrolijk door als hij doodleuk op het podium een briefje van een fan gaat lezen, en de muziek loopt volkomen synchroon met de geprojecteerde tv-beelden van dertig jaar geleden. Het is ongelofelijk om te zien. Dit is veertig jaar vakmanschap. Of, als je het cynisch zou willen zeggen: een levende jukebox.
Maar wel een hele goede. Want hoe kabbelend de muziek ook mag zijn, het publiek ondergaat het allemaal met aan religieuze beleving grenzende intensiteit. Elk woord wordt meegezongen, elke maat wordt meegedrumd op de leuning van de stoel, en bij het refrein gaan de handen de lucht in. Het is een tamelijk heftige avond.
Tussen de nummers worden filmpjes getoond van de bandleden in huiselijke omgeving (op de fiets, met de kat). „Bedankt voor de fantastische jaren en we komen elkaar nog wel eens tegen”, is een veelgehoorde zin. Carola Smit gaat door met zingen vertelt ze, want „stoppen met zingen is voor mij stoppen met leven.”
Jan Keizer vertelt met smaak over het in Volendam kennelijk roemruchte fenomeen ‘onder de viaduct’. „Daar moest ik naartoe omdat ik achter de meiden aanmoest. M’n moeder was blij dat ik over zou blijven.” Hij giert het uit, alleen het idee al. Om vervolgens te melden dat Herman – ’de man van Carola’ – onder het viaduct „smerige dingen stond te doen”.
Nee, vergis je niet in BZN. En haar fans. In de pauze werd de bar met volle kracht bestormd. De man naast me drong behoorlijk voor. Om appelsap te bestellen, dat dan weer wel.
Gezien: BZN, ‘The Final Tour’. Zaterdag 21 april 2007. Muziekcentrum Frits Philips Eindhoven
