In 1992, nu dus 15 jaar geleden waren we in o.a Zwitserland voor de opnames van de TV special van het album Rhythm of my heart. We hebben daar toen nogal wat spectaculaire toeren uitgehaald. Zeker als je bedenkt dat Carola die toen in verwachting was er ook zonder enige restrictie aan meedeed. In een rubberbootje van Swissraft voeren we over de voor onze begrippen wilde rivier de Vorderrhein. Stroomafwaarts, over watervalletjes en stroomversnellingen met niets dan peddels om te sturen. Het ging echt behoorlijk tekeer, en maakte grote indruk op ons allemaal.

Ook voeren we er op de Rijn met de “Sanyri”, een Rijn-vrachtboot, in het dal van de Loreley om een clip op te nemen van “Au Revoir”. Langs de oevers wemelde het van de campings met veel Nederlanders, die ons natuurlijk allemaal stonden toe te zwaaien. De opnames werden steeds stroomafwaarts gemaakt, als we meewind hadden, dan bleef ons haar beter zitten vonden we. Na zo’n 8 km draaiden we midden op de rivier om, en verschansten we ons in de kajuit waar ook een schippersbittertje te verschalken viel. De campinggasten hadden daar natuurlijk geen weet van. Die zagen ons tot hun grote verbazing steeds weer uit het noorden aankomen. Later hoorde ik van iemand die daar op de wal stond, dat iedereen zich suf had geprakkiseerd hoe dit nou kon.  

Tussen de lokaties reden we in een hele luxe touringcar die als een soort van huiskamer/kroeg was ingericht om de zwangere Carola gelegenheid te geven om tijdens de opnames en het vervoer uit te rusten. In de bus had ik ook een kantoortje waarin ik mijn studie voor vlieginstructeur kon vervolgen.

T.b.v de opnames was door de productie – Sylvia Oosterman – ook een wijnproeverij georganiseerd, dat viel bij ons altijd in goede aarde. Ik weet dat we daar allemaal dozen met witte wijn gekocht hebben. Tijdens mijn verhuizing van een paar maanden geleden kwam ik ze nog tegen, het leek wel zoutzuur. Vuilnisbak dus! Overigens zijn we op al onze reizen op wijnproeverijen en in wijnhuizen op bezoek geweest. Op een van onze tournees naar Zuid Afrika liep het een keer uit de hand, een proeverij die om 11 uur s óchtends begon liep uit op een gezellige bruiloft, terwijl we s´avonds nog een groot concert moesten doen in Cape Town. Samen met een bekende Zuid Afrikaanse zanger/gitarist, die ter gelegenheid van ons bezoek was uitgenodigd, lalden we we als beschonken feestgangers “Suikerbossie” uit volle borst mee. Jacques Hetsen die zelf ook had `geproefd`moest ons met harde hand verwijderen.

Hopelijk loopt het vanavond zo’n vaart niet op de wijnproeverij in restaurant “De Pompadour” op de dijk aan de haven, waarvoor we zijn uitgenodigd. Maar eerst vanmiddag weer even bijpraten met mijn oude BZN maatjes in Paviljoen Smit Bokkum, daar zie ik wel naar uit.

Hier foto´s van de opnames in Zwitserland op de Rijnaak en tijdens het raften

Vanmorgen weer eens een uurtje op mijn akkoestische basgitaar gespeeld hier op mijn kantoor. Ik had een CD op staan van Remos, een bekende Griekse zanger. Vrij onbekende muziek, maar het voelde wel weer goed aan; ik heb niet het gevoel dat je de “feel” snel zal verleren, ook al speel je een hele tijd niet. Met schaatsen heb je dat ook. Na een paar jaar niet geschaatst te hebben went het weer heel snel, ook al kan je de eerste minuten even niet op je schaatsen rechtop blijven staan.

Over muziek gesproken. Vanmorgen lag ik in bed de krant te lezen toen de voorman en vrouw van de groep”Epica” een Nederlandse zogenaamde “Gothic Metal” band live in het ontbijt programma op TV optraden. Waardoor het kwam weet ik niet maar de zangeres klonk zo vals als een aap. Ik rolde er bijna van uit mijn bed. Als excuus mag gelden dat het vroeg was; het is moeilijk om in de kille ambiance van zo’n TV studio, gespannen en niet “warm” gedraaid, live goed te presteren. Dat heb ik vaak zelf aan den lijve ondervonden.

Alleen de allerbesten hebben hier geen last van. Zoals de Zangeres van Krezip – Jacqueline – . Vorige week zong zij op indrukwekkende wijze, live in het avond TV programma van Pauw en Witteman het door haarzelf gecomponeerde “All my Life” met begeleiding van haar band. Kippenvellen bezorgde het mij. Zij deed mij deed denken aan Eddy Reader, – de female lead van Fairground Attraction,- niet zomaar even de eerste de beste. Een paar jaar geleden had ik nog veel kritiek op haar live performance, maar nu moet ik bekennen dat ik Jacqueline als componiste en zangeres als een van de grootsten beschouw in de Nederlandse showbusiness.

De fotosessie van een aantal schilderijen van Hotel Spaander die ik vanmiddag in de open lucht  zou maken op verzoek van de conservatrice van de kunstcollectie moest ik al snel afbreken. Er was te weinig licht. Volgende week ga ik er verder mee. Over Hotel Spaander gesproken. Ik moest vanmiddag lopend door het hotel even denken aan 25 maart in 1971 toen Mary en ik in dit toen al pittoreske hotel onze trouwbruiloft vierden. Ook de BZN leden waren toen uitgenodigd. Op het altaar in de kerk werden door mijn collega’s van toen enige liedjes gespeeld. We hadden toen nog geen zangeres.

Door mijn archief struinend vond ik zojuist foto’s van die trouwerij van ruim 36 jaar geleden. Op de bruiloft in Hotel Spaander zaten hier naast elkaar onze helaas te vroeg overleden manager Jacques Hetsen, die toen nog niet met zijn Tiny was, en daarnaast de toen nog 22 jarige Jan Keizer met zijn vrouw Marie.