We waren op bezoek bij Sophie en Thijs, (links)want de Sinterklaas had bij hun thuis de kado’s gebracht meldde Sophie mij door de telefoon. Met Sophietje moest ik samen op de elektronisch geprogrammeerde dansmat. Je drukt op een knop en springt dan op de maat van de house-muziek op een plastic matje met verschillende gekeurde plaatjes er op. Tot je er bij neervalt (ik). Sophie lijkt wel onvermoeibaar op de mat. Thijs had niet zo’n oog voor zijn spulletjes, een dubbele oorontsteking teistert het kleine mannetje al een paar dagen. Maar gelukkig ging het vanmorgen, toen Sophie en Thijs bij ons op visite waren eindelijk weer wat beter met hem.
Met gekromde tenen zat ik gisteravond laat te kijken en luisteren naar Doekle Terpstra in de talkshow van Pauw en Witteman. Deze CDA-er en voorzitter van de HBO raad wil een beweging starten tegen de VerWildering van de samenleving, tegen Wilders en zijn PVV. Met welk recht, vraag ik mij echter af ? Wilders en zijn partij zijn binnen de parlementaire democratie volkomen legitiem. Of je het nou met hem eens bent of niet! Wilders is een populist, dat wel, maar welke politicus is dat niet ? Daar komt nog bij dat zo’n 500.000 Nederlanders op hem stemmen. Er is dus een substantiele groep landgenoten die denkt net als hij. Mag dat? In de ogen van Doekle Terpsta ben je alleen democratisch als je denkbeelden stroken met die van hem zelf. Hier is een woord voor. “Totalitair denken”. Weg met die man. Bovendien vond ik zijn verbale performance ver beneden de status van zijn functie. Hij kwam slecht uit zijn woorden en bleef maar om de hete brei heendraaien. Hoe dichter hij bij de kern van de zaak kwam hoe duidelijker de ondemocratische ondertoon van zijn betoog werd.
Vandaag heb ik voor de tweede achtereenvolgende dag niet gejogged in verband met mijn verkoudheid en griepgevoel. Dat kwam ook wel een beetje goed uit, want al vroeg vandaag stond de accountant voor de deur voor de nodige administratieve bezigheden. Mijn toelichting op een aantal stukken is dan helaas onvermijdelijk. Dat betekende dus een klein dagje huisarrest. Inmiddels ben ik weer bezig om mijn fotoarchief voor te bereiden op HD weergave op de TV. Een tijdrovende maar mooie klus.
Jan en Kees, onze tweeling kleinkinderen, zijn al heel lang in de ban van de “bril van Bappie Jan”. En dan gaat het vooral om de “blauwe Orbison” zoals mijn nieuwste bril laatst in een blad genoemd werd -zie foto links-. Ze vragen me vaak of ze hem even op mogen, en laten hem dan trots aan hun vriendjes zien. Nu heb ik een aantal brillen gekregen van het modehuis Dior, dus heb ik de vertegenwoordiger gevraagd om twee van die “blauwe Orbisons” voor Jan en Kees te ritselen. Deze week werden ze per bode gebracht. Met exact dezelfde kleur glazen als de mijne, niet multifocaal zoals die van mij, maar met gewoon ongecorrigeerd glas. Slim gevonden van Dior is dat ze de bril van Kees hebben voorzien van een dikke letter K en de andere van een J. Dit heeft grote voordelen; zo kunnen ze bv gemakkelijker uit elkaar worden gehouden. Het zijn de kleinste maten die Dior in huis had, maar toch lijken ze Jan en Kees nog iets te groot, de vertegenwoordiger verzekerde mij vanmorgen echter dat dat bij de look van het ontwerp hoort. Tamara en Sander hebben goedgevonden dat Jan en Kees de brillen een paar dagen per week mogen dragen. Naar school gaan ze voorlopig nog zonder bril.
