Hoera hoera, onze oudste kleinzoons, de tweeling Jan en Kees, zijn dit weekend geslaagd voor hun zwemdiploma A.  We hadden al geboekt, anders hadden we onze reis naar Chios wat later gepland om er bij te kunnen zijn. Ze waren er dol-enthousiast van, en gaan onverdroten door voor het “B brevet”. Zelf heb ik geen zwemdiploma, maar J.C.H.M. Tuijp junior heeft nu voor mij de eer in de annalen gered. We zijn vaak met ze naar de zwemles geweest en hebben met trots genoten van hun mooie zwemtechniek die we steeds zagen verbeteren. Petje af voor de instructeurs,- en trices, die dit de kinderen spelenderwijs toch maar leren! Moeder Tamara stuurde ons foto’s van het blije gebeuren maar omdat we hier in het hotel slechts over een inbelverbinding beschikken kunnen we die moeilijk downloaden, vandaar ter ere van de geslaagden een foto van 5 aug 2003, uit ons laptop geheugen, ze waren toen nog geen 9 maanden oud. Ze zijn nu dus bijna 6 jaar; de tijd gaat snel, dit is hun tweede papiertje al, want eerder slaagden ze op school voor het “veterdiploma”; overigens : ook dat heb ik nooit gehaald!

Onder: omdat we de foto’s van het behalen van het zwemdiploma niet kunnen downloaden even een oudje, toen ze nog 9 mnd waren 

In 1822 woonden er nog 118.000 mensen op Chios, dat 15 km uit de Turkse kust ligt. Na de laatste inval van de Turken in 1822 bleven er maar zo’n 1800 inwoners over. De rest werd vermoord, als slaaf naar Cairo gebracht, of vluchtte naar andere eilanden. Men noemt deze historische gebeurtenis: “De Slachting van Chios”. Een monument ter nagedachtenis van dit vreselijke drama in de Griekse geschiedenis is het Nea Moni Klooster in het westen van Chios, waar we eergisteren waren. Het is een in een prachtige vallei gelegen monument, dat momenteel – met geld van Europa – wordt gerestaureerd. Op goede vrijdag 1822 vluchtten 3500 vrouwen en kinderen voor de aanstormende Turken naar dit klooster, hopende dat ze door de er aanwezige 600 monniken beschermd zouden worden. Ze werden echter allemaal, – monniken, vrouwen en kinderen- , door de Turken vermoord. Een groot deel van de botten die na deze slachtpartij in het klooster achterbleven is bewaard gebleven en in grote vitrinekasten tentoongesteld.

Nea Moni Klooster in Chios , waar 600 monniken en 3500 vrouwen en kinderen door de Turken werden vermoord.

Onder: Overblijfselen van de 4100 vermoorde monniken vrouwen en kinderen  uit het klooster Nea Moni tijdens de “Slachting van Chios”. Deze doodskoppen van dichtbij bekijkend bedacht ik me dat ze toch wel erg veel op elkaar lijken! De moraal: Wat of wie  je ook bent tijdens je aardse leven, doe maar gewoon, want in het rijk van “Magere Hein” zijn we allemaal weer gelijk!

Onder: na dit morbide relaas even een zonnige groet vanaf het zuidelijkste punt van Chios waar we ons gisteren o.a vermaakten, De Tuijpjes houden niet zo van strandvermaak, maar dit zijn de stekjes waar ze graag een uitzondering voor maken.    

Op een Grieks eiland met elke dag mooi weer, prachtige natuur, meeslepende muziek, goede wijn , lekker eten , de vrijheid, en een jeep; wat moet een mens nog meer? Eergisteravond zaten we op een ”Griekse avond”, door het hotel georganiseerd op het terras aan de rand v/h zwembad van ons hotel. Vaak zijn die bijeenkomsten in Griekse dorpjes op het plein heel toeristisch met nepmuzikanten en petroleum-wijn, maar het tegenovergestelde was dit keer het geval. Hele goede live-muziek, exquise eten en klasse wijnen!  Strofilia en Rafsani, wijnen die we met BZN ook altijd dronken als we in deze regio waren.

Een bruin getint biggetje kwam op elke tafel eergisteravond, de kop hebben we uit respect voor het lekkere dier heel gelaten

We raakten tijdens bovenstaande eetpartij in contact met leuke Castricumse gasten uit het aangrenzende hotel die de Griekse avond in ons hotel even meepakten, en ons wisten te melden dat er de volgende avond, een zelfde soort schranspartij bij hun in het hotel georganiseerd werd. Ook daaraan hebben we tot ons groot genoegen meegedaan.

Grieken en Turken hebben het nooit goed met elkaar kunnen vinden. Zoals zo vaak stonden ook hier verschillende religieuze opvattingen aan de basis van de strijd tussen de twee buurlanden. Het gaat nu een stuk beter, zelfs op Cyprus lijkt de strijdbijl begraven te worden. Maar dat is in de 18de en begin 19de eeuw wel eens anders geweest. Chios dat zo’n 15 kilometer van de Turkse kust af ligt werd vaak bezocht door plunderende Turkse piraten. Heel veel dorpjes zijn daarom als vestingstadjes boven op steile bergtoppen gebouwd, de ruimte tussen de buitenste huizen werd met muren dichtgebouwd en de straatjes als een doolhof gestructureerd om de Turkse aanvallers tegen te houden en te verwarren.

Eergisteren waren we in een van die nog bewoonde vestingstadjes Mesta, in zuidwest Chios. Na vijf minuten waren we volkomen verdwaald in een waanzinnig labyrint van steegjes en straatjes.

Onder: Een van de straatjes van het als doolhof aangelegde dorp Mesta op Chios

Op de hieronder afgebeelde foto het spookdorpje Annavatos, dat meerdere keren door Turkse piraten was geplunderd, maar door de bewoners steeds weer werd opgebouwd. Toen in 1822 de mannelijk bevolking van Annavotos grotendeels was vermoord, sprongen alle vrouwen uit angst om weer  verkracht te worden, in doodsangst massaal met hun kinderen van de steile rotsen. Het dorp is sindsdien volkomen onbewoond en verlaten, precies zoals wij het gisteren aantroffen, na een hete klauterpartij. Het was indrukwekkend om daar, waar de tijd tweehonderd jaar stil heeft gestaan in die eenzame straatjes rond te lopen.

Onder: Het boven op een bergtop gelegen spookdorp Annavatos, onbewoond met een dramatische geschiedenis

Onder: Er worden nu met 2,5 miljoen euro van de Europesie unie herstelwerkzaamheden verricht. Dat gaat wel op zijn Grieks  Wij zagen in de nauwe straatjes van Annavatos een muilezel een trappetje op en af strompelen, waarmee telkens twee kleine zakjes cement naar boven werden gebracht.

Onder: Groeten uit Lithi . Tussendoor laven we ons hier en daar aan een mooi strandje, waarvan we er velen tjdens onze tochten over het eiland tegenkomen, zoals gisteren in Lithi. Deze foto maakte ik daar van de enige andere zonnende badgasten, die daar waren.