Afgelopen vrijdagmorgen belde ik Carola weer eens op. Ik had haar al weken niet meer gesproken, en wilde haar vragen hoe het met haar moeder Toos ging, die naar ik hoorde op straat was gevallen, en daarbij gewond was geraakt. “Je bent er vroeg bij” antwoordde ze mij een beetje schuchter. Een paar seconden later begreep ik die opmerking pas, want ze vervolgde haperend: “mijn moeder is hier nu bij mij thuis omdat m’n vader net vannacht is overleden”. Ik schrok me een hoedje; Carola dacht natuurlijk dat ik haar daarvoor belde, maar ik wist daar helemaal nog niets van. Carola schrok ook van deze toevalligheid en zei “dan hebben we dus nog wat met elkaar kennelijk”. Ik weet dat Carola buitengewoon gesteld was op haar vader, en dat ze het moeilijk moet hebben gehad bij haar beslissing om haar optredens met Danny Malando dóór te laten gaan. Zingen met een brok in je keel van emotie gaat namelijk niet. Klaas Smit is 85 jaar geworden  en in zijn slaap overleden vertelde Carola.

Vanmorgen waren we in de Volendamse Vincentiuskerk bij de uitvaartplechtigheid van Klaas, in Volendam beter bekend als Klaas Bokkem. Ook Dick de Boer en Dick Plat waren er met hun ega’s. Deze kerk was heel bekend terrein voor Klaas, want hij zong er 37 jaar lang in het Kerkkoor St Caecillia, zijn grote passie. Carola beklom aan het begin van de dienst het altaar en hield een mooie toespraak. Buitengewoon moedig en knap vind ik dat; want zelf zou ik het niet op kunnen brengen onder zulke omstandigheden. Eén van de anekdotes waar ze haar vader mijns inziens het treffendste mee schetste ging over een bijna aanrijding die ze had terwijl ze haar vader naar een ziekenhuisbezoek reed. 

Carola moest plotseling een noodstop maken waardoor zij en haar vader bijna door de voorruit vlogen. De onder alle omstandigheden kalm blijvende Klaas, die naast Carola een boekje zat te lezen draaide rustig zijn hoofd naar links en vroeg laconiek: “Kan ik hier nou niet even rustig zitten” ?

Na de begrafenis gingen we nog even naar het St Jozefgebouw bij ons in de buurt, waar we de familie konden condoleren. Daar sprak ik ook Carola’s moeder. Ze zag er nog lichtelijk gehavend uit na haar val, wellicht ontstaan doordat ze tijdens een wandeling een moment onwel is geworden, het wordt allemaal nog onderzocht, zei ze me vanmorgen. Met ex-collega Dick Plat en z’n vrouw Lenie zaten we aan tafel en spraken we nog over de optredens van Carola and Friends met Danny Malando. Leuk werk natuurlijk in die al die mooie theaters die ik nog goed ken uit mijn BZN tijd. Danny Malando eist echter wel discipline, en wil iedereen om 6 uur op het podium hebben voor een soundcheck, en dat betekent nog eens twee extra uren van huis. En de files worden elke dag langer zei Dick Plat, enigszins moegebeukt door al het fileleed dat hij nu frekwent moet ondergaan. 

Onder: BZN in the good old days

Onder: In 2004 waren we voor de TROS in het Oostenrijkse Westendorf. De artiesten verbleven in het hotel “Die 4 Jahreszeiten” waar we het heel gezellig met elkaar hadden.

Onder: In 1980 in Schotland, waar we op de terugreis naar het vliegveld nog even een tussenshot maakte op een tamelijk hoge rotspartij; Thomas Tol blies hier een riedel op een hoorn. Het shot was in de uitzending te zien.  

“De Wereld Rond” – Jan – Feb – Mrt –  2009

Ter voorbereiding op onze aanstaande wereldreis heb ik een dossier gemaakt met routekaarten, adressen en allerlei andere nuttige gegevens voor onderweg. Uit dit dossier komt onderstaande collage. Hierop is in één oogopslag te zien wáár, en hoe ver we ons ten opzichte van de evenaar bevinden; want die blijft horizontaal in het midden. Tijdens de lange trip gaan we door vele klimaat,-  en álle tijdzones op aarde. Binnenlandse vluchten zijn in dit schema niet aangegeven. De route op foto nr 4 vliegen we niet direct achter elkaar; op de Fiji Islands blijven we 2 weken. Ik ben van plan uitgebreid verslag te doen van ons reisavontuur op dit journaal. Foto 5 heeft mij zelfs als vliegenier enigszins verbaasd; ondanks dat ik dat traject al vaker vloog, had ik me nooit gerealiseerd dat je van Los Angeles naar Amsterdam zo’n noordelijke route volgt. Als het ware bijna over de noordpool. Verder is in deze fotoserie te zien dat we de aarde in één richting helemaal rond vliegen. In Dubai, Honkong, Nieuw Zeeland, Fiji Eilanden en in Las Vegas zullen we voor kortere of langere tijd verblijven en uitgebreid rondreizen. Binnenkort meer over onze : “De Wereld Rond” reis. De gehele hoofdroute zal in 6 “vluchtsessies” – zie hieronder- worden afgelegd.

A. Amsterdam – Londen – Dubai (foto 1) —B. Dubai – Honkong (foto 2) —— C. Honkong – Auckland (Nieuw Zeeland) (foto 3) —

D. Auckland (NZ) – Fiji Islands (foto 4) —— E. Fiji Islands – Los Angeles – Las Vegas (foto 4) ——

F. Las Vegas – Los Angeles – Londen – Amsterdam (foto 5) —-  

Afgelopen dinsdag was onze middelste zoon Vincent jarig; hij werd alweer 33 jaar. Uiteraard was de hele familie er op visite, het was gezellig in de knusse woning van Brenda en Vincent. Op zulke dagen denk ik altijd met een beetje weemoed aan die tijd van vroeger, toen ons gezin nog in één ouderlijke woning bij elkaar was. Als de kinderen de deur uit gaan houdt eigenlijk je gezin op te bestaan; het is gek je dat te realiseren. Daarom is het leuk om de sfeer van die mooie en voorbije tijd weer eens op te snuiven, en in de familiealbums te duiken.  In de prille jeugdjaren van onze kinderen maakt ik alleen dia’s, die niet in de fotoboeken van de kids, of in onze eigen albums geplakt werden, en die we de laatste jaren niet meer gezien hebben. Wie draait er nou nog dia’s? Daarom ben ik begonnen om ze te digitaliseren; we kunnen ze dan digitaal via een diapresentatie in High Definition kwaliteit op ons grote TV scherm zien. Wat een sensatie is dit. Daarom af en toe op dit journaal ook eens een fotootje uit ons familiearchief

Onder: Een foto uit 1980; hier zit ik met vlnr: Kees (1) ons neefje – nu doctor-  Jasper Springer (0),  Sander (9) en Vincent (5).Het litteken op het voorhoofd van Sander had ie een tijdje daarvoor opgelopen door 1,5 mtr vóór de voordeur te strompelen. Hij kwam hierdoor met een klap op de scherpe voorrand van de voordeurstoep terecht. Een waar bloedbad! Ik moest toen juist met BZN weg voor een optreden, zoadat mijn vrouw Mary letterlijk en figuurlijk met de brokken zat. In dit soort panieksituaties werd ze echter altijd rustig, ook nu loste ze het weer goed op. Er kwamen wel heel wat hechtingen aan te pas. 

Onder: In 1979 maakten we een TV special in Nederland. Hier waren we voor de opnames van  “Drink the Wine” op het Jan Pieters zn Coen plein in Hoorn. In die tijd hadden we ook het idee opgevat live op te gaan treden in witte pakken. Voor de afwisseling hadden we die witte kleding hier ook eens aangetrokken.Let eens op manager Jacques Hetsen, links met zonnebril, die – zo valt mij op – bijna op alle lokaties als een waakhond in onze directe omgeving te vinden is.  

Onder: Door alle oude BZN foto’s die ik de laatste tijd geplaatst heb, kwamen Carola, Dirk vd Horst en John Meijer  weinig aan bod, en zou ik bijna vergeten  – zonder iemand tekort te willen doen – dat ik de langste en mooiste BZN tijd de laatste 20 á 25 jaren beleefd heb , mét Carola, mét Dirk van der Horst en later met John Meijer erbij. Daarom hier een foto die ik van Carola maakte in 2002 in Mexico; nu eens een Carola mét bril. Wat is ze fotogeniek!