Gisteravond bezochten we de jaarlijkse wijnproeverij van een van onze wijnleveranciers in het Volendams Jozefgebouw. Er waren (te) veel goede wijnen en lekkere hapjes. Er zijn twee drankenhandelaars in Volendam; vorige week proefden we de wijnen van de de Firma Pelk en nu was het de beurt aan de Firma Molenaar. Vóór elke proeverij neem ik mij voor om hele kleine nipjes en hapjes te nemen, en na afloop meteen te vertrekken, maar dat lukt bijna geen enkele keer; dus ook gisteren werd het weer gezellig en laat. De Weinstube onder ons huis kwam er zelfs aan te pas; en onze eigen wijnvoorraad kreeg ook een aanslag te verwerken! De lijst met aangekruiste wijnen heb ik gelukkig nog; dus onze wijnvoorraad is zó weer op peil. 

Vanmorgen stond het interview dat ik een tijdje terug had met Colette Boegman op de pagina Privé van de Telegraaf. De kop is nogal bloederig: “Jan Tuijp aan DOOD ontsnapt”,-  doelend op onze bijna fatale auto crash op het Grieks eiland Chios, – maar het interview is wel conform ons gesprek. Ook het ná BZN-se leven kwam ter sprake; ik meldde Colette dat ik de gezelligheid onder elkaar, en de warmte van de BZN fans wel mis, maar dat ik, – hoewel ik graag met BZN nog een tijdje doorgegaan was, – blij ben met mijn beslissing, om niet weer iets nieuws in de muziek te ondernemen, na dat eclatante succes van BZN. Op mijn leeftijd weer opnieuw beginnen bij af zie ik niet meer zitten. We zijn blij en dankbaar om nu in goede gezondheid te mogen genieten van de tijd die ons nog gegeven is, zonder de dwang iets te moeten presteren. Gezellig muziek maken met een paar makkers is mooi, maar muziek maken om er geld mee te verdienen is een hele andere zaak; dan krijg je met de showbizz en de files te maken, en maar weinig met muziek zelf. Dat heb ik nu wel even gehad allemaal. Er is hier in Volendam genoeg aanstormende talentvolle jeugd om het showbiz-stokje van mij overnemen.  

Het Telegraaf artikel was ook voor de redactie van SBS Show Nieuws aanleiding om mij vanmiddag in onze Weinstube voor de camera een paar vragen te stellen; het stukje zal vanavond op SBS6 worden uitgezonden. Ter info hier het Telegraaf artikel 

Morgen vertrekken we al vroeg met onze hele familie naar Amsterdam, waar in de Agnietenkapel onze neef Jasper Springer, zoon van de zus van mijn vrouw, zal promoveren. Hij wordt dan dr. J Springer; nu is het nog drs. J. Springer.  Een niet geringe prestatie; waar wij dan ook allemaal zéér trots op zijn. Jasper is echt een bolleboos in de scheikunde, zijn proefschrift luidt:  “A Combinatorial Approach Towards Pharmaceutically Relevant Cyclic Peptides”. Helaas kunnen wij niet begrijpen wat het betekent of waar het over gaat; óók niet als Jasper het probeert uit te leggen. Voor ons klinkt zelfs zijn uitleg als Chinees of Arabisch. Jasper is de broer van Christiaan Springer die voor arts studeert. Bij hem waren we afgelopen zomer in Slovenië waar hij een stage liep, op bezoek; in dit journaal heb ik daar uitvoerig over geschreven. Jasper heeft mij gevraagd wat foto’s van deze plechtigheid te maken; hetgeen ik natuurlijk graag doe.          

t bijwonen van de

Vandaag foto’s die ik maakte in juni 1979 van de opnames van de TV special van de BZN CD ( toen nog langspeelplaat) “Summer Fantasy”. We bleven er voor in Nederland en filmden A La Campagne in de weilanden rond het Noordhollandse Warder. De shots van de fietsende Jan en Annie werden vanuit een voor hen uit rijdende auto door Jan Huiskens gemaakt. Het valt me op dat Jacques Hetsen, – onze vorig jaar overleden manager, – op veel foto’s in actie te zien is. Hij was altijd wel iets aan het verslepen, tillen of gooien. 

Linksboven:  Het was druk in de anders altijd uitgestorven weilanden rond Warder.”De rode mercedes is van Jacques Hetsen en helemaal links op de foto is nog de beroemde BZN touringcar te zien, waarin we nu geschminkt werden en ons om konden kleden. Rechtsboven de camera-auto met Jan Huiskens. De speaker werd er later afgehaald. Linksonder: Actie, een twintigtal kinderen uit de buurt liepen achter Jan en Annie aan die door de meerijdende camera worden gefilmd. Let ook op Jacques Hetsen die met de speakers meeloopt. Waarom? Tijdens TV specials werd altijd met full playback banden gewerkt. Dat kon technisch gewoon niet anders. Op lokatie was de afstand van de speakers tot de band daarbij altijd een probleem. Als die afstand te groot werd, en daardoor het geluid met een te grote vertraging bij de band kwam, kregen we het geluid niet in fase met het beeld, dus niet lip synchroon, vadaar dat Jacques hier met de speakers bij Jan en Annie bleef. Rechtsonder: Wijd shot net voordat Jan met zijn fiets het water inreed; op de voorgrond Dick de Boer. 

Er was maar één damesfiets beschikbaar op de dag van de opnames, en we hadden er twee nodig; voor Jan en Annie elk een. Toen dat een probleem werd, bood ik dan maar aan de splinternieuwe fiets van Mary er voor te gebruiken. Deze fiets was net twee dagen oud en Mary wilde hem wel afgeven op voorwaarde dat hij onbeschadigd zou blijven. We hadden net onze arme tijd meegemaakt en waren best wel trots op ons nieuwe stalen ros. Ik wist toen nog niet dat de regisseur van plan was om Jan Keizer er mee het water in te laten rijden; en nog wel in een smerige prutsloot. Toen na de opnames de fiets bij Mary teruggebracht werd, waar ik zelf niet bij was, zat ie onder een dikke laag stinkende zwarte modder.  Ik had Mary heel wat uit te leggen toen ik later thuis kwam.

Onder: Daar gaat Jan Keizer, maar ook de nieuwe fiets van Mary ! 

Onder: Dat was toch wel even schrikken voor Jan Keizer, die echt niet verwacht had dat hij er zó uit zou komen te zien.

Onder: Jan heeft, – toen ie zich aan de toegestoken hand van Annie de sloot uittrok, – één moment het plan gehad Annie  ook het prutbad in te trekken voor het oog van de camera, maar hij bedacht zich nog net. Daarna dacht hij even aan een innige omhelzing; dat was ook wel leuk voor de beelden geweest. Toen Annie dat door kreeg was ze snel uit zijn buurt. 

Als je zoveel TV specials maakt is het onvermijdelijk af en toe eens in herhaling te treden. Zo picknickten we vaak, en kregen we in de loop der jaren een dusdanig lullige picknickimago, dat Koefnoen ons er mee persifleerde. Kostelijk trouwens. Midden in de Irak oorlog zaten wij tussen de tanks en de brandende gebouwen aan het mandje met brood en de ranja. De kneuterigheid ten top. De leden van de band zagen al dat picknicken nooit zo zitten, maar als we er weer eens mee geconfronteerd werden op lokatie, was het al te laat! Dan hadden productie medewerkers er al zo veel tijd en geld aan besteed dat we maar weer mee deden. 

Onder: Ook in de weilanden rond Warder moesten we er aan geloven, en picknickten we er vrolijk op los. Dat er mensen zijn die dit gedoe leuk  vinden vind ik onbegrijpelijk; het zit zeer oncomfortabel, na een kwartier doet alles zeer en bovendien wordt alles smerig. De fiets die op de grond ligt, was niet de fiets van Mary trouwens.

Onder: Zo’n 30 jaar geleden tijdens de picknick daar, maakte ik deze romantische foto van  Jan en Annie, Jan hapt hier een croissantje weg. Op de voorgrond de standaard picknick uitrusting, het mandje met brood en ranja, alhoewel ik nu toch echt wijn denk te zien in het mandje;