Wij wonen sinds gisteren tijdelijk in de woning van Sander en Tamara, om op de kleinkinderen Jan , Kees en Tim te passen. Tamara heeft een zangklus in een groot hotel in Turkije en is daarvoor gisterochtend vroeg met Sander naar Antalya vertrokken. We dachten dat het beter was om de kleinkinderen maar in hun eigen omgeving te laten, maar het is voor ons wel even wennen;  reeds voor 7 uur ’s morgens vroeg staan de boys al voor de deur van onze slaapkamer met allerlei smoesjes om ons uit de veren te praten, uiteraard volgt voor het zover is eerst een stevige stoeipartj in het bed. Ze zijn kennelijk niet anders gewend; Ook moeten ze naar de school gebracht, – en voor je het weet weer gehaald worden. Het past allemaal net tussen de zwemlessen, voetbaltraining,- en wedstrijden in. Als Jan en Kees eindelijk in de schoolbanken zitten en je denkt even tijd te hebben voor de krant, komt Tim op je af, met een kist vol speelgoed. En Tim geeft niet op, never! Vanmorgen heb ik twee meter kralen geregen. Na twee dagen hier met de boys doorgebracht te hebben, weet ik nu al dat wij a.s zaterdag, als pa en ma weer thuiskomen gereed zijn voor een weekje rusthuis. Maar …leuk is het wel.

Onder: een foto genomen op de trouwdag van onze Kees en Sylvia; een vader met zijn 3 zoons; hier ben ik toch wel heel trots op!  VLNR: Vincent, ikke, Kees, Sander

Intussen besef ik me terdege dat wij allen getuige zijn van de geboorte van een beruchte pagina in de geschiedenisboeken. Omvallende banken, een heel land dat failliet dreigt te gaan, economische recessies, wereldwijde nationalisatie van grote banken, kelderende beurzen. En in ons land een kabinet dat met de nationalisatie van Fortis en ABN een ongehoord belangrijke, overigens onontkoombare beslissing neemt, met een enorme politiek lading, zonder daar de 2de kamer bij te betrekken. Beursgenoteerde banken die zonder hun aandeelhouders te consulteren de buit verdelen. etc etc  Wij maken het allemaal mee. Hoe loopt dit af ??   

Ondanks dat, alles, vloog ik vanmiddag met veel plezier voor vlieglessen met helder zicht over Noordholland, en maakte een paar prachtige plaatjes, waarvan ik jullie er een paar niet wil onthouden.

Onder: Bij de pijl de repetitieplaats van BZN aan de jachthaven van Monnickendam. Bloed zweet en tranen hebben hier tientallen jaren dagelijks gevloeid als wij er aan het componeren, repeteren en het opnemen van demo’s waren. Van s’morgens vroeg tot ’s avonds elke dag weer!! Heel veel BZN top 10 hits zagen in dit gebouwtje onder het zwarte dak het levenslicht, waaronder Mon Amour , Trolls en vele, vele andere.

Onder: zomaar een prachtig plaatje van de noordkant van onze Volendamse haven. Dit is een bijzondere luchtfoto omdat ik hem op een buitengewoon lage hoogte genomen heb. Een paar honderd meter buiten de haven, boven het open water vliegend op 500 feet – ongeveer 150 meter – nog net binnen de grenzen van wat wettelijk toegestaan is natuurlijk! Het leuke van dit aanzicht is de aflopende hoogte van de gebouwen richting de haven. Van Grand Cafe Cathrien tot de visrokerij van “De Kale” Jammer als hier binnenkort ook woonflats zouden verschijnen. Jammer? Doodzonde!  

 Alsof ik trillend een spannend jongensboek zit te lezen, zo gefascineerd, maar ook met grote zorg beleef ik vandaag van moment tot moment alle ontwikkelingen in de financiële wereld. De meest bizarre berichten volgen elkaar snel op, terwijl wereldwijd alle effectenbeurzen in elkaar klappen. Door de schuldcrisis zijn de tot nu toe als onaantastbaar beschouwde financiële instellingen als grote systeembanken, verzekeraars en grote hypotheekverstrekkers op hun grondvesten aan het wankelen. Niet alleen in de USA maar ook In Europa en in ons land, waar Fortis en ABN nu zijn genationaliseerd. Wie had dat voor mogelijk gehouden. Het wereldwijde credietsysteem is in rap tempo bezig compleet in te storten. De meest angstaanjagende doemscenario’s lijken bewaarheid te worden. De afgelopen 20 a 30 jaren hebben we onszelf opgezadeld met een schuldberg die zijn weerga in de geschiedenis niet kent. Een groot deel van deze schulden blijkt niet meer afgelost te kunnen worden en bovendien zijn de huizen die als onderpanden ter dekking van deze schulden dienden te diep in waarde gedaald. Als een stagnerend pyramidefonds klapt nu die torenhoge schuldbubbel volkomen in elkaar. Is ons spaargeld nog wel veilig? Hoe zit het met de garantie op onze spaarrekeningen; de regering vergadert daar op dit moment op Europees niveau over. Of moeten we onze tegoeden naar Duitse rekeningen overmaken, waar de overheid wel 100% garandeert. Ook wij overwegen dat hier nu. Hoe  gaat het met onze pensioenen en levensverzekeringen, nu de pensioenfondsen hun in jaren opgebouwde buffers aan moeten spreken? Deze, en nog meer van die absurde vragen komen op dit moment bij je op. Slechts overheidsgaranties voor de volledige 100% op spaartegoeden en obligatieleningen zoals nu in Duitsland kunnen een bankrun en als gevolg daarvan snelle en volledige melt down voorkomen. Om de patiènt in leven te houden moet eerst de wond behandeld worden, daarna kan men dan de kwaal opsporen en bestrijden. 

Maar het kan nog beroerder. Een aantal analisten op TV meent dat de credietcrisis nu pas écht begonnen is, en dat de zaak pas begint te escaleren, wat onvermijdelijk is, als ook de normale economie aangetast gaat worden. Als banken noodgedwongen credietstromen inperken en geldkranen dicht(er) draaien voor bedrijven, die dan te kampen krijgen met financieringsproblemen, waardoor bedrijfsfailissementen, het niet meer kunnen betalen van salarissen  en toename van werkloosheid dan onvermijdelijk ons welzijn bedreigen.

Nu gelukkig weer even een leuker onderwerp.

Onder: Afgelopen zaterdag trouwde onze jongste zoon Kees met Sylvia Out, het was een grote happening, met honderden gasten bij de trouw plechtigheid, de receptie en later de bruiloft !

Aan alle beurs-sores dachten wij met onze familie dit weekend even niet. Onze jongste zoon Kees trouwde zaterdag zijn Sylvia. Na de huwelijksceremonie in het kleine historisch kerkje van Volendam waren de wederzijdse families door het jonge stel uitgenodigd om de lunch te gebruiken bij Restaurant van den Hogen op de Volendamse dijk. Dat was smullen geblazen in een heel gemoedelijke en gezellige sfeer. Kees heeft een grote vrienden schare en is directeur van een administratiekantoor waarin hij een meerderheidsbelang heeft, terwijl doctorandus Sylvia actuaris is, en dus ook een grote relatiekring heeft. Dat was goed te zien aan het grote aantal genodigden; het was razend druk. Dat maakt je dan als ouder toch wel trots. Ook kleinzoon Nico maakte het feest van zijn ouders tot en met de receptie later in de middag bij Restaurant van den Hogen mee.

Onder: Voor de de kleine Nico was een maatcostuum gemaakt in dezelfde stijl als het trouwpak van zijn vader Kees; hij vond het prachtig allemaal, en bleef er tot en met de receptie de show mee stelen.  

Onder: Sylvia als bruid; deze foto maakte ik nét na het ja-woord. Die Kees van ons heeft het maar getroffen! 

Waar de bruiloft gevierd zou worden was toen nog geheim. Vanuit het restaurant met zicht op de haven zagen we tijdens de lunch echter plotseling een grote partyboot het havengat in manouvreren. Het geheim verraadde daarmee zichzelf. “Deze boot hoeft zich niet te houden aan de gemeentelijke horecasluitingstijden”, meldde Kees slim op. Besloten was dat de partyboot in de haven zou blijven en niet zou gaan varen. Dat bleek met het oog op het stormachtige weer dat Noordholland de hele avond en nacht zou teisteren een goed plan. Het uitzicht vanuit de boot naar de verlichte Volendams dijk was feëriek; het was een buitengewone leuke ervaring om een bruiloft eens op zo’n aparte wijze in de haven van Volendam mee te maken. Er waren uiteraard diverse toespraken en “wensen” waarvan sommige zelfs een professioneel cabaret niveau bereikten. Ook zongen Jan Muhren en Tamara onze schoondochter, en trad er nog een vrienden band op. Het was een prachtige avond waar we nog lang over na zullen praten.Toen we gistermiddag op de “day after” even bij Kees en Sylvia op bezoek gingen wachtte ons nog een prettige verassing. Het kersverse paar kon ons melden dat ons 7de kleinkind onderweg is. Sylvia is dus in blijde verwachting. En toen werd het weer gezellig, met o.a ook de ouders van Sylvia die op bezoek kwamen.

Onder: Uiteraard werden vele foto’s gemaakt. De fotograaf maakte o.a deze van ons gezin met de mooie bruid Sylvia