Vandaag is een bijzondere dag, want Carola Smit is jarig; ze wordt maar liefst 45 jaar. Gefeliciteerd Carola, op naar de 50 zou ik zeggen, de 5 zit er bij 45 per slot van rekening al een beetje in.
Het is een drukte van jewelste bij ons in de buurt; het komende weekend is het kermis in Volendam. De volgeladen trucks met kermisattributen rijden af en aan hier in de buurt. Wij wonen nu als het ware op het kermisterrein. De eerste kermisbus, behorende bij “Het Spookhuis” kwam zo te zien uit Uithuizermeeden in Noord Groningen, waar veel BZN fans wonen. Die hebben me nooit verteld dat ze daar in Spoken doen. De kermis bij ons is overigens echt nog steeds een feest voor jong en oud, waar iedereen aan meedoet. Het beheerst 4 dagen lang ingrijpend het dagelijkse leven van elke inwoner van minuut tot minuut. Wij traden bijvoorbeeld met BZN nooit op tijdens deze Volendamse kermis. Alle bedrijven liggen stil en de winkels zijn gesloten. Zelfs de vogels vliegen niet. Voor de kermis moet alles wijken, dat gaat veel verder dan ik hier snel even uit kan leggen, en dat zit er al heel jong in. Toen we vanmiddag met onze kleindochter Sophie even keken naar het opbouwen van “De Spin” ging ze helemaal uit haar dak. Ik herkende dit gevoel nog van vroeger. Als de kermiswagens het dorp inreden kreeg je de kriebels in je buik.
Afgelopen weekend waren we met 5 van onze 6 kleinkinderen op de Edamse kermis, die altijd een week vóór die van Volendam gepland staat. Dat was toch wel een heel druk klusje, de kids blijven namelijk niet bij elkaar maar worden worden door het kermisgeweld aan alle kanten overal naar toe gelokt. Tweeling Jan en Kees zijn zeker vanaf de rug gezien niet uit elkaar te houden, je weet dus niet wie je moet roepen als één van beiden wegloopt. Je loopt je gewoonweg suf om het spul bij elkaar te houden. Binnenkort gaan Mary en ik een paar dagen met met kleinkinderen Jan, Kees en Sophie naar Eurodisney in Parijs. We hebben ons voorgenomen om uitgebreide maatregelen te nemen om dit in die drukte daar te voorkomen. Bijvoorbeeld door met klitterband hun namen met grote letters achterop hun rug te plakken. Het was goed dat zoon Vincent en Brenda er in Edam ook bij waren, anders hadden we het denk ik niet gered. Deze keer hebben we de suikerspinnentent vermeden, vorig jaar liep ik daardoor in een plakpak over de Edamse kermis, waar ook nu weer alleen maar Volendammers rond leken te lopen.
Gistermiddag hadden we met een aantal vrienden en kennissen een kleine alcoholische bijeenkomst in de Weinstube onder ons huis. Onder andere Evert Woestenburg – mede BZN oprichter – en zijn vrouiw Liesbeth waren van de partij. We draaiden nog wat instrumentale muziek van “The Shadows” ; de muziek die ons in 1965 inspireerde om een band te beginnen. We startten BZN in die dagen dan ook met een compleet Shadowsrepertoire. De speelstijl en het vakmanschap van de Shadows zijn nog steeds niet geëvenaard. Als je na zo’n lange tijd en zo’n carriere die helden van toen weer eens ziet en hoort spelen word je overmand door een heel apart en warm gevoel van binnen. Ik weet zeker dat Evert dat gevoel gistermiddag ook had.
Even een prachtige luchtfoto die ik afgelopen vrijdag maakte boven Noordholland
Het Parktheater in Hoorn, waar we met BZN heel vaak optraden
Gisteren vloog ik met een van mijn jongste broers Ben en twee collega’s Jaap en Peter van zijn werk bij Bart Smit naar Texel. Ben heeft het tot nu toe niet altijd even makkelijk gehad in zijn leven. Vrouwe Fortuna is vaak de zijn deur en die van zijn gezin voorbijgelopen. Zo heeft Ben o.a reeds lange tijd last van reuma die momenteel zulke ernstige vormen aanneemt dat hij op eigen kracht het vliegtuig al niet meer in kan komen. Desalniettemin is ie ondanks alle stormen die hij in zijn leven getrotseerd heeft een blijmoedig mens gebleven die altijd voor iedereen klaarstaat. Ben heeft de kook,- en bak hobby van mijn vader geërfd. Afgelopen week bracht hij ons nog een zelfgebakken “Dikke Koek” zoals wij dat in Volendam noemen. Heerlijk! 
