Onder: Dimka Tuijp, de 19 jarige dochter van mijn broer Ben en Henriette. Een van de bloedmooie meiden uit Volendam.

Onder: Hier zitten Jan Hartog en mijn persoon op het terrasje van het Duitse vliegveld Leer in het zonnetje te wachten op verse Deutsche Torte.

Onder: Het betrekkelijk kleine vliegveldje van Leer ligt er prachtig bij. Links op de achtergrond is nog net de rechtervleugel van de geparkeerde PH-BZN te zien. Een landing hier kost ongeveer 25% van de landing in Nederland. Toch draaien de vliegvelden hier volgens de havenmeester die ik er over aansprak financieel goed, in tegenstelling tot die in Nederland, waar een aantal kleine velden met sluiting door financiele problemen wordt bedreigd ondanks die hoge landingsgelden in ons land.  

Onder: Op de terugweg vliegend zagen we aan de zuidpunt van de Dollard deze nieuwe Statenzijl Schutsluis bij Nieuweschans

Onder: Beerta bij Winschoten

Onder: In het centrum van Winschoten kiekte ik dit mooie pleintje. Winschoten herinner ik me natuurlijk net als zoveel (de meeste ) Nederlandse plaatsen vanwege de concerten die we er gaven in theater De Klinker, dat in 2009 en 2010 gesloopt en verder nog afgebrand is. De Klinker is niet meer.

Onder: TT circuit van dichtbij. We maakten toch even een rondje over dit circuit waar ik als kleine jongen ooit eens een TT van Assen mee maakte.

Onder: Giethoorn. Een van de mooiste plekjes van Nederland. Vorig jaar waren Mary en ik hier om er te fietsen en te varen. Hier links het befaamde Binnenpad in wijk “de Kruimte” met rechts het meertje “de Bovenwijde”

Onder: Ook vanaf de fiets zag ik dit eilandje al in de Bovenwijde; met het vliegtuig bekeken we het eens van boven en van dichtbij; er was hier en daar sprake van naaktloperij dus heb ik de foto niet verder ingezoomd.

Onder: Ook dit huis in de Bovenwijde bekeken we van dichtbij. Is dit een private House ? Ik zou niet weten waar dit voor dient.

Heden ontving ik dit bericht van Dien Mellema die er vaak met de boot verbleef. “Het eiland in de Bovenwijde of Bovenwiede is geen private House. Dit is eigendom van de Doopsgezinde gemeente. Het wordt gebruikt voor de jeugd die daar op zomerkamp gaat. Ze kunnen daar ook mooi het zeilen leren. Het is er op de meeste plaatsen ondiep. Je kan dus zo van Giethoorn naar de overkant lopen. Dat heeft een man uit Giethoorn eens geprobeerd na een avond stappen in het cafe restaurant aan het meer en dat is hem fataal geworden.”

Onder: In Giethoorn kochten rijke lieden van heinde en verre de huizen op, en maakten er in vele gevallen volledige paleizen van. Zoals hier op het Noordeinde.

Onder: Deze foto maakte ik ook boven het Noordeinde. Niet te versmaden vrienden. Kijk maar eens goed.

Onder: Nog een laatste toetje op gebied van wonen in Giethoorn; dit zijn dan de “gewone” huisjes zonder zwembad.

Onder: De Weerribben Wieden rechtsboven en daaronder het water “De Boschwijde” westelijk van Meppel; ook dit is een schitterend recreatie gebied in ons land.

Onder: Op het beroemde “Gele Bruggetje” tijdens de 1ste Havenfeesten van Volendam vlnr: Jan Tuijp, Piet Sier, onze zoon Vincent, Mevr Kok, Ben Kok, Maart vd Kim, Truus Reus, Annie Kil, Ton Kortekaas, Gerrit Smit, Mevr Smit, Mary, vooraan zittend Lida Sier en Cor Kil.

Onder: De dames in de prachtige Volendamse kledij. Deze outfit droegen de vrouwen alleen bij hoogtij en feestdagen; het daagse kloffie was minder fleurig. Vlnr: Lida Sier , Mevr Smit, Maartje de Boer Kim, Annie v Cor Kil, vooraan vlnr Mary Tuijp, Mevr Kok, Truus Reus

Onder: De mannen in de stoere wijdbroeken, vlnr: Jan Tuijp, Gerrit Smit, zoon Vincent Tuijp, Cor Kil, Ton Kortekaas. vooraan zittend Piet Sier, Ben Kok en neef en naamsgenoot Jan Tuijp die voor deze gelegenheid de foto liet maken door een van de dames.

Onder: Een collage van alle koppen van ons gezin met links Sander en Tamara en zoons Kees, Jan en Tim. In het midden Vincent en Brenda met vlnr: Sophie , Thijs en Jip. Rechts Kees en Sylvia met Nico Mary en Elly

Onder: Het gezin van onze zoon Sander en Tamara met vlnr: kleinkids Jan, Tim en Kees

Onder: Onze zoon Vincent en Brenda met vlnr: kleinkids Jip, Thijs en Sophie.

Onder: Zoon Kees en Sylvia met vlnr: kleinkids Nico, Mary en Elly

Onder: Het voordeel van het werken met Photoshop is dat je in een handomdraai zo een andere samenstelling kan kiezen. Hier staan wij dan, met ons “kroost”.

Nonnen moesten een paar jaar geleden nog voor straf op de buik liggen met armen en benen gespreid !

In de vorige bijdrage was reeds een foto te zien van de reunie van onze Antarctica groep vorige week in Boxmeer. Het is een leuk weekend geweest met veel lekker eten, drinken en een fietstochtje naar het Oorlogsmuseum in Overloon. Ook kregen we een rondleiding door het klooster Elsendael, dat nu grotendeels wordt gebruikt voor hotel, – en horeca doeleinden.. We sliepen in de kamertjes van de zusters die er tot 1967 woonden; van kleine nonnenkamertjes werden grotere gastenkamers gemaakt. De deuren waren nog origineel. Het was super allemaal. Maar gehuiverd heb ik bij het aanhoren van het verhaal dat de rondleidster vertelde over het leven van de vroegere bewoonsters. En daar was niets aan gelogen; zij had haar verhaal opgetekend uit de mond van zuster Willemijn die er nb haar leven lang in gewoond had. In dit nonnenklooster uit rond 1700 was de orde van de Carmelitessen gehuisvest. Het ging er heel streng aan toe in dit clubje. 14 uur per dag bidden !!!!! en slechts een half uurtje per dag met andere zusters praten. Het was er tergend koud, slechts twee kamertjes hadden destijds verwarming en er was te weinig te eten. Als de nonnen dreigden dood te gaan van de honger, luidden ze de noodklokken van het klooster, en kwam de bevolking van Boxmeer om eten te brengen. Naar buiten kijken mocht niet, en nooit mocht een man aanschouwd worden. Als de vee-arts aan de deur kwam voor de koe in de tuin, ging er een speciale bel, men moest het gezicht dan afwenden. Als de familie op bezoek kwam – dit mocht 4 x per jaar –  en er was een pasgeboren baby mee, dan mocht de non achter tralies gezeten dit even vasthouden. Van te voren werd echter in de luier gecontroleerd of het een jongetje was; het feest ging dan NIET door. Maar dit was nog lang niet alles…….

Onder: Het klooster linksonder is uiterlijk niet veel veranderd, maar waar op de foto de nonnen aan het keukenblokje staan, maken nu de leerlingen van superkok Cas Spijkers de lekkerste gerechten klaar.  

 

Dokter mocht blote non niet zien of met handen onderzoeken. Daar moest een laken tussen

Elke non droeg een soort kapje voor de ogen zodat de andere zusters niet konden worden gezien. Ook mochten de nonnen zichzelf niet zien. Er moest fysieke en mentale pijn worden geleden. Spiegels waren er niet, en wee de non die gesluierd lopend in de kloostertuin na een regen bui in een plas keek, om te zien hoe ze er zelf uitzag na al die jaren. Zij werd dan gekapitteld oftewel er werd dan een straf voor haar bepaald. Ze moest daarna in bijzijn van de andere nonnen in het strafhok vernederend op de buik liggen met haar benen en armen gespreid, en werd daarbij op haar vingers geslagen. Ook werden de nonnen gestraft als ze in het half uur dat ze met elkaar mochten praten een oudere zuster aanspraken zonder dat deze eerst zelf gesproken had. Bij ziekte van de non moest de arts of fysiotherapeut zijn werk doen aan een non onder een laken. Nonnenvlees mocht niet gezien worden. Betasten mocht alleen met een laken ertussen. Als je deze op grote schaal door de RK Kerk gelegitimeerde brute martelpraktijken, en het door het m.i achterlijke katholieke celibaat geïnitieerde en in de doofpot gestopte wereldwijd verbreide sexueel misbruik van kinderen door katholieke priesters afzet, tegen het bv door het Volendamse RK Don Bosco College bij de rechter afgedwongen verbod van hoofddoekjes in de school, omdat uitingen anders dan die van het katholieke geloof verboden zijn, krijg je toch wel een hele rare smaak in je mond.

Onder: Ook dit lekkere scholfileetje smaakte naar meer.

Onder: Leerlingen van Cas Spijkers in de super moderne keuken. Een elite brigade, en dat was ook wel te proeven.

Onder: Linksboven onze groep in “Het Kapittel” zoals nog op de deur te lezen staat. Rechtsboven het graf in de kloostertuin waarin de “arme” tak van de Carmelitessen zusters begraven werden. Linksonder een van onze dames die door een slaapkamerraam kijkt; een non werd hiervoor gestraft. Rechtsonder laat Wim Welman in de oorspronkelijke ontvangstruimte – met tralies- zien waarvoor de nonnen (zittend op de bank) zwaar bestraft zouden zijn geworden; vleselijk contact met een man. 

Onder: Vorige week vloog ik over Marken en maakte foto’s van de drie terpen (verhogingen) op dit schitterende eiland. Hier de Grotewerf.

Onder: De op Marken aan de IJsselmeerdijk gelegen Rozewerf. Het lijkt toch wel of Anton Pieck dit hier op de grond heeft geschilderd…

Onder: De Moeniswerf. Ook weer zo’n Anton Pieck tafereel.

Onder: Almere Stad; let eens op de cosmopolitische edoch kleurrijke en dus fleurige bouwstijl; dit zie je nergens in Nederland.

Onder: Dit is ook Almere, waar hele grote woonwijken zijn aangelegd

Onder: Hier zitten we in de winter van 1978/1979 in ons repetitielokaal in Monnickendam.

Onder: Met de in Monnickendam gemaakte liedjes en demo’s gingen we naar de Wisseloord Studio’s in Hilversum. Hier vlnr: de overleden Roy Beltman, Jack Veerman en Jan Tuijp in de regiekamer van de studio. Hierin hebben we een half mensenleven doorgebracht

Onder: Na de studio opnames maakten we dan een TV special voor we na nog een groot aantal optredens in mei en juni op vakantie gingen. Tijdens de opnames van een van de specials, voor het lied Marchin On werden door de schminker Peter grappen en grollen uitgehaald. Wie zou de persoon links op de foto zijn? En wie rechts? 

Onder: Hier gaan we in voorjaar 1979 in onze bus op pad naar een BZN optreden in zaal “De Witte Paarden” in Steenwijkerwold van Hein de Vries.

Onder: Na afloop kregen we hier voorjaar 1979 altijd een heerlijke uitsmijter, die door de schoondochter van Hein de Vries Jannie gebakken werd. Het bijzonder hieraan waren de nopjes met mayonaisse bovenop het ei. Alle artiesten die optraden in de Witte Paarden spraken vol lof over deze lekkernij van Wimpie de Vries’ vrouw Jannie, die tevens befaamd was om haar buitengewoon grote vestibule.

Onder: Na de talloze optredens dat voorjaar gingen Mary en ik in de zomer met Sander en Vincent naar Zuid Frankrijk. Hier staan we in Chateau Arnoux met onze vouwwagen op een camping. Op de voorgrond links Sander en rechts Vincent. 

Onder: Pa Jan die zoon Vincent nog in zijn armen draagt, en zoon Sander die al op de eigen benen loopt. We struinen hier een riviertje af op zoek naar fossielen in de Grand Canyon du Verdon