Auteursarchief: Admin

Dit bericht werd geplaatst in journaal op door .

Vaderdag, met PH-BZN naar Texel, Vogeleiland De Kreupel. Zuiderzee museum Enkhuizen

Een reactie plaatsen

Vaderdag 2011.

Van onze kinderen kreeg ik met vaderdag een lekker flesje rode wijn, en  twee boeken van Salomon Kroonenberg. Het al eerder verschenen: “De menselijke maat”, waar ik al enige delen van gelezen had, en zijn nieuwe boek: “Waarom de hel naar zwavel stinkt”. Professor dr. Salomon Kroonenberg is Nederlandse hoogleraar in toegepaste geologie aan de TU Delft, en een van de meest gezaghebbende geleerden in Europa op dit gebied. Hij gelooft niet dat de mensheid door CO2 productie invloed op het klimaat kan uitoefenen. Ik ben het daar volkomen mee eens. Mijn kinderen weten dat ook, vandaar die boeken.

Het leven zit vol met verrassingen. Ik had nooit gedacht dat er op vaderdag – sind onze kids de deur uit zijn- , voor mij nog vaderdag rijmpjes gemaakt en voorgedragen, – en kartonnen slippers in elkaar gefröbeld en geknipt zouden worden . Maar daarbij had ik niet op kleindochter Sophie en kleinzoons Thijs en Nico gerekend. Zie verder de foto’s hierover. 

Onder: Schoondochter Brenda wordt artistiek. Ze stuurde me deze twee fotootjes die ze met haar i-phone gemaakt had van de ogen van haar kids Sophie links, en rechts Thijs. Grappig, de totaal verschillende uitkijk van deze broer en zus.

Onder: Speciaal voor vaderdag had Sophie in haar gedichtjesboek een gedichtje – meest links -voor haar Bap (opa) uitgezocht.
Het ging oorspronkelijk niet over een Bap, dus moesten wat woorden door haar aangepast worden. Daarbij is het geschreven met haar favoriete rode glitterink.Schitterend toch !!  Thijs las het rijmpje – in het groen – voor uit zijn hoofd, het was hetzelfde rijmpje dat hij voor zijn vader had voorgedragen , dus dat ging in een moeite door. Hij heeft op er op zijn rijmpje voor mij een vliegtuig bij getekend. Frappant is, dat dit vliegtuig zo te zien snel daalt of zelfs neerstort. Nico had samen met zijn moeder Sylvia slippers voor de Bap gemaakt. Opvallend hierbij zijn de vijf dezelfde tenen in de linker slipper !!
 

Onder: Van kleinzoons Jan, Kees en Tim maakte ik snel even onderstaande foto op het bankje voort ons huis. Jan en Kees beginnen al belangstelling voor en van de dames uit de buurt te krijgen. Hoe zou dat nou kunnen?

Met PH-BZN naar Texel

Onder: Met zwager Gerard en fotomaatje Jan Kiek vloog ik deze week naar Texel. Onderweg maakten we vele prachtige luchtfoto’s. Hier staan we voor vertrek in de hangaar van Polderaviation. Zwager Gerrit leunt heel rustig tegen de  propeller. Het is de laatste keer dat we in deze hangaar staan; het bedrijf is op de fles, en de PH-BZN staat nu in de hangaar van Air Waterland gestald.

Onder: Onderweg maakte ik deze foto van de nieuwe wijk Broeckgouw in Volendam. Op de achtergrond de Jachthaven van Edam en de Camping Edam

Onder: Op deze foto boven de Julianaweg in Volendam, is goed te zien welke rij van de Julianaweg-huizen door de Woningbouwvereniging gesloopt zijn. Er worden op dezelfde lokatie binnenkort, door dezelfde Woningbouwvereniging “De Vooruitgang” weer prachtige nieuwe panden gebouwd.

Vogeleiland De Kreupel

Onder: Er zijn maar weinig Nederlanders die dit nieuwe IJsselmeer eiland op onderstaande foto gezien hebben. Is dat er dan? Een nieuw IJsselmeereiland? Jazeker. Het heet: De Kreupel

. Op geen enkele landkaart zag ik het nog, en ook op Google Earth is nog niets van dit 70 hectare grote eiland te zien. Het onderste deel met de aanlegsteigers is een natuurhaven die plaats biedt aan 25 recreanten. Voor de lezers van dit journaal gaan alle luikjes open ook die van dit door Rijkswaterstaat aangelegde vogeleiland met recreantenhaven, waar men de nacht in alle stilte door kan brengen met de vogels. 

Op de website van Rijkswaterstaat las ik het volgende over De Kreupel:

De Kreupel is een 70 hectare groot natuurontwikkelingsgebied in het IJsselmeer. Het ligt circa acht kilometer ten oosten van Medemblik op een ondiepte, eveneens de Kreupel geheten. De aanleg van het natuurontwikkelingsgebied door Rijkswaterstaat vond plaats tussen 2002 en 2004. Het bestaat uit zandplaten, die plaats bieden aan vogels die broeden op kale grond zg. kale grondbroeders en kolonievogels. Hier omheen ligt een gordel van ondiep water met incidenteel wat rietbegroeiing, dat als rustgebied voor watervogels functioneert. Het geheel wordt beschermd tegen stroming en golfslag door een onderbroken kade.

Onder: Op onderstaand Google Earth plaatje zien we de ligging van De Kreupel, bij het witte kruis. Al jaren lang zag ik er langs vliegend – vanuit mijn vliegtuig dit eiland ontstaan, en vroeg me steeds weer af wat dit nou inhield. We zijn er nu eens langs gevlogen; een vogeleiland dus. 

Onder: Deze luchtfoto is van de andere kant gemaakt. Op de achtergrond is de kust van Noordholland bij Andijk in de buurt te zien. Op deze foto het deel waar alleen de vogels mogen komen.

Natuurhaven De Kreupel

Website: Bij aanleg van het vogeleiland was er een wens kenbaar gemaakt door waterrecreanten om er te kunnen verblijven. Bezoekers op het vogeleiland zouden de vogels verstoren en verontrusten dus is er naar andere opties gekeken. Uiteindelijk is de wens van de waterrecreanten uitgekomen. Er is een nieuw vaardoel met een mogelijkheid om te overnachten: “Natuurhaven de Kreupel”. In 2008 is deze haven gerealiseerd. De haven is jaarlijks geopend van 1 april tot 1 oktober. Om ervoor te zorgen dat de vogels rust blijven krijgen zijn er 7 dagen in de week havenmeesters aanwezig. Het beheer gaat in samenwerking met onze watersportvereniging de Kreupel. Die vervult, met vele vrijwilligers, de rol als gastheer/havenmeester. Het is verboden om hier te zwemmen en/of te BBQ-en.

Onder: De later aangelegde natuurhaven De Kreupel in het IJselmeer 8 km noordelijk van Andijk

Onder: Een detail dat alleen zichtbaar is voor de lezers van dit journaal. Kennelijk de hut van de havenmeester/toezichthouder

Onder: Een van de foto’s waarop te zien is dat er vele vogels op het eiland zijn neergestreken.

Onder: Ook op deze foto zijn heel veel vogels te zien. Het eiland voorziet dus kennelijk in een grote vogelbehoefte.

Onder: Terwijl ik op Texel nog een vluchtje maakte, kiekte mijn fotomaatje Jan Kiek,  gezeten op het zonnige terras van het vliegveld Texel o.a deze bijna op zijn tafeltje landende parachutisten.

Onder: De familie Scherpenzeel uit Castricum, samen met mij op de kiek van Jan Kiek. Met Padre de Familias Jan – 2de van rechts – als co-piloot, en zijn twee dochters maakten we een prachtige rondvlucht boven het zonnige Texel. We hadden de familie Scherpenzeel een paar jaar geleden ontmoet op het Griekse eiland Chios. Het was leuk ze weer eens te zien.

Onder: Wat een onvoorstelbaar mooi, bijna exotisch plaatje is dit. Het zou toch bijna een of andere tropische bestemming kunnen zijn. Neen waarde vrienden, het is gewoon het Zuiderzee museum en de jachthaven van Enkhuizen. De foto maakte ik tijdens de terugvlucht uit Texel. Zo mooi is Nederland; en dan as t effe kan vooral vanuit een vliegtuig. Het valt mij trouwens op dat het IJsselmeer water de laatste jaren steeds helderder wordt. Je kan vanuit de lucht op steeds meer plaatsen de bodemstructuur goed zien. Zou dat dan wel weer goed zijn voor het voer van de vissen?

Naar Griekenland

Vannacht vliegen we met nog 2 stellen naar Griekenland. We hebben er een boot gehuurd inclusief kapitein en kok, om er te varen tussen Rodos, Symi en de Turkse kust . Afzien mannee…. zouden we bij BZN zeggen. De laptop gaat mee, ik hoop jullie verslag van deze trip te kunnen doen.  

Dit bericht werd geplaatst in journaal op door .

BZN afscheid nu 4 jaar geleden. Wachau in Oostenrijk.

Een reactie plaatsen

BZN afscheid nu precies 4 jaar geleden !

Terwijl ik dit schrijf, op de avond van 16 juni 2011, exact 4 jaar na het BZN afscheid, gaan mijn gedachten weer sterk terug naar die moeilijke uren op de Ahoy-buhne op de avond van 16 juni 2007, en aan de uren daarna. Dan denk ik het eerste aan de mixed emotions die toen door mijn kop en m’n hele lijf raasden. Wat heb ik het moeilijk gehad. Verdriet en dankbaarheid, waren daarbij de voornaamste ingredienten. Dankbaarheid jegens de BZN fans, dat waanzinnige top publiek dat ons al die jarenlang tot aan het laatste moment op handen had gedragen, dankbaarheid omdat alles, – het laatste concert – , – de live TV uitzending,- in die chaos met al die emoties tot een goed einde gekomen was. Maar ook verdriet, omdat ons levenswerk hiermee abrupt beeindigd was, en verdriet, om afscheid te moeten nemen van elkaar, van de fans, en van alles wat we al die jaren zo gekoesterd hadden. Ik weet nog dat ik bewust keek naar al die volle tribunes in Ahoy, en dat ik besefte dat ik dit nooit meer zo zou zien. ” Kijk maar goed” , zei ik in mezelf nog, net voordat ik de buhne afliep. En nog een laatste keer heb ik met mijn ogen al die rijen met klappende en zwaaiende mensen afgetast, om dat beeld als het ware op m’n netvlies te branden.

Ook was ik op die avond in gedachten heel sterk bij onze veel te vroeg overleden collega’s gitarist Dirk van der Horst (2004), producer Roy Beltman(2005) en manager Jacques Hetsen (2007), die allen in het zicht van de haven de geest gaven, en deze gedenkwaardige avond niet meer meemaakten.  De video van het laatste concert kan ik nog steeds niet aanzien. Maar toen we deze week terugreden uit Oostenrijk – zie voor fotoverslag verder in dit journaal – hebben we in de auto wel weer eens een paar BZN CD’s gedraaid. Ik dacht toen weer aan die laatste uren in Ahoy; weer bekroop me dat benauwde gevoel van toen, op die avond van de memorabele 16de juni 2007 !   

Onder: Toen ik vanavond terugdacht aan die dramatische avond dacht ik ook aan mijn gezin, maar ook alle familieleden die naar Ahoy gekomen waren om er bij te zijn als het BZN licht gedoofd zou worden. BZN had ook in hun leven altijd een hele belangrijke rol gespeeld. Ze waren er allemaal ! Linksboven o.a zoon Vincent, zijn vrouw Brenda en zoon Sander. Rechtsboven mijn zwager Gerrit en mijn zus Lida. Linksonder nichtje Ria, schoonzuster Lida en schoonzuster Christien. Rechtsonder schoonzuster Yvette, broer Arie en zwager Nico 

Onder: Linksonder in de bus van Ahoy naar huis tussen BZN mede oprichter Evert Woestenburg en zijn vrouw Liesbeth, met voor mij mijn broer Cor, die nu ook gepensioneerd is na een geslaagde carriere . Rechtsonder in de Ahoy zaal schoondochters Tamara en Brenda. 

Onder: Een mooi moment na het concert op de terugweg in de bus tussen Evert Woestenburg en zijn Liesbeth, met voor mij de eerste BZN drummer Gerrit Woestenburg, aan de andere kant naast Evert, ex wethouder Wim Visscher, die er ook bij was toen BZN geboren werd. In het midden mijn gitaren die ik meteen na het concert in de Weinstube onder ons huis aan de wand heb gehangen, waar ze nu nog steeds uitrusten. Rechtsonder naast Mary, in klederdracht, mijn toen 82 jarige moeder die ook naar Ahoy was afgereisd. Tijdens de live TV uitzending werd ze vaak in beeld gebracht. Heel bijzonder voor mij dat ze er ook bij was.  



Met dank aan BZN

Naast een mooi en interessant leven, waarin, – zoals ik dat reeds in mijn afscheidsfilmpje op de buhne verwoordde, – vele deuren open gingen die voor anderen gesloten bleven, heeft BZN ons, – de BZN leden -, ook in materieel opzicht veel gebracht. Het is daarom, dat Mary en ik nu, de laatste 4 jaren na BZN, in staat zijn, om droomreizen te maken over de hele wereld. Om verder te kunnen leven zonder files, agenda verplichtingen of werkstress. Ik ben BZN daarvoor veel dank verschuldigd. 

Zweigelt, Grune Veltliner, en Riesling langs de Donau

Dit zijn de namen van de belangrijkste wijnsoorten die worden verbouwd in het Oostenrijkse Wachau wijn gebied tussen Melk en Krems langs de Donau. We zijn net weer thuis; het was er fantastisch. We hebben er vele mooie plaatjes geschoten, waarvan ik er toch nog een paar in dit journaal wil laten zien

Onder: Groeten uit Krems. Een foto die ik maakte vanaf een Donau cruise schip. In de buurt van dit plekje logeerden we in het wijndorpje Palt. Let eens op de intensieve wijnbouw op de hellingen langs de Donau

Onder: We komen nog steeds niet uitgesproken over de diners die we genoten in de 2 Michelin sterren restaurants, met de beroemde Oostenrijkse top kokkin Liesl Wagner Bacher .Zij was vele malen de Oostenrijkse top kok van het jaar. Een regelrechte smaak kunstenares, die hier na afloop voor mijn camera poseert tussen onze vrienden Max und Christel uit Saalbach. De smaak sensatie die zij met haar gerechten teweeg brengt is niet met woorden uit te leggen. Je moet het gewoon zelf proeven en meemaken. 

Onder: Voor de liefhebbers/gastronomen onder de lezers, hieronder een van de menu’s zoals wij die tijdens onze wijn trip voorgeschoteld kregen. De verschillende amuses van dit 2 Michelin Sterren diner, zijn niet benoemd. Dit is een menu van de hierboven op de foto staande vrouwelijke meester kok Liesl Wagner Bauer. De foto’s van al deze zaligheden staan op de vorige bijdrage van dit journaal. De wijnen hadden we s’ middags al voorgeproefd. 

Onder: Vanuit ons hotel in Palt hadden we dit uitzicht op het Stifft (klooster) Gotweig dat in 1100 na Christus gebouwd is. 



Onder: Hier een luchtfoto van Stifft Gotweig met het dorpje Palt op de achtergrond.

Onder: Vanaf een bordes van het Stifft maakte ik deze foto van Palt en wijde omgeving. Dit zijn twee aan elkaar geplakte 28 mm opnames. Superwijdhoek dus!

Onder: Hier het door wijngaarden omgeven dorpje Palt, even wat dichterbij gehaald met de telelens. Bij de witte pijl ons hotel .

Onder: We brachten een bezoek aan het Stifft. Hierbij woonden we, als toeristen met camera, een Heilige Mis bij in de werkelijk schitterend mooie kerk – zie foto – , en kregen we een rondleiding door het gehele klooster.

Onder: Zonnige groeten vanaf het bordes van het Stifft Gotweis, met op de achtergrond het dorpje Palt.

Onder: Het beroemde plaatsje Durnstein, nu eens niet vanaf de Donau gekiekt, maar vanuit het wijngebied in het achterland. We reden er in onze bus doorheen.

Onder: Ook naast onze Haute Cuisine avonturen bleef het eten in de “gewone” restaurants een belangrijke edoch zeer prettige rol spelen tijdens onze trip. Zoals hier deze vlees en visgerechten.

Onder: Tijdens de lunch, of s’middags om een uur of half 4 wordt vaak een Jausern opgediend. Meestal zijn dit gerechten die in het restaurant of wijnboerderij zelf worden verbouwd, of gemaakt.

Onder: Nog een voorbeeld van een karakteristieke Jausern, zoals wij die deze week verorberden. Alles kakelvers vrienden, en zonder bacterien !!

Onder: Dan ging het weer op weg naar de volgende “Winser” – wijnboerderij -waar we telkens eerst een rondleiding door het bedrijf en kelder kregen, en daarna een wijnproeverij. Hieronder de verdieping waar de wijn gefabriceerd wordt. Hier komt uitgebreide en zeer geavanceerde proces technologie aan te pas.

Onder: De wijn wordt nog steeds gerijpt en bewaard in muffe kelders bij een temp van 10 graden en een luchtvochtigheid van 80 a 90 %. Hier loopt onze groep zich te vergapen aan een partij heerlijke Godendrank !!!

Onder: Hier Joanna, Michaela, (tweeling van 23 jaar) en Caroline, de drie dochters van de familie Nickel, wijnboeren uit de buurt van het Duitse Wurzburg; onze Duitse medereizigers. Zij gaan al vele jaren mee op de wijnreizen die door onze vrienden Max und Christel uit Saalbach georganiseerd worden, en laten zich de wijn goed smaken. Wijn is voor jong en oud; zij kunnen dat beamen.

Onder: In sommige wijnkelders worden de vaten met prachtig houtsnijwerk versierd.

Onder; De zwarte kat staat op het vat met de beste wijn. Waarom dat zo is, kan op het vat gelezen worden.

Onder: Tijdens een wijnproeverij neemt medereizigster Bianca uit Saalbach even een break. Ik laat deze foto zien om nog eens te benadrukken dat wijndrinken en proeven niet voorbehouden is aan stoffige lieden en/of mensen op leeftijd !!

Onder: Nog snel een blik op de laatste klassieke wijnkelder die we bezochten. We namen met pijn in het hart afscheid van de eiken vaten met het kostbare goddelijke goedje die hier tbv de vele liefhebbers liggen te rijpen. Liefhebbers van alle leeftijden dus !!

Onder: Toen we vanuit Saalbach in onze auto weer naar huis reden, maakte ik tijdens een fotostop bij de Walchsee snel even deze kiek. Wat mij trok zijn de wolken die in het spiegelende meer reflecteren. Wat een onvoorstelbaar mooi land, is dat toch, Oostenrijk. Zelfs, als de zon niet schijnt, zoals hier.

Onder: Vissen lijkt me op deze plek ook goed tegen stress; als er wat gevangen wordt natuurlijk .