Onder: Een van de plekjes die je dan tegenkomt is Durnstein. We waren hier al eens eerder geweest met een Donau Cruise van Passau naar Bratislava.

Onder: Op een van de wijngaarden die we bezochten, werd even een groepsfoto gemaakt. Dit zijn wijn vrienden uit Oostenrijk, Duitsland en Holland.Met deze groep waren we al eerder in de Oostenrijkse Steijermark.

Onder: Lunchen met onze groep in de tuin van een van de wijnboerderijen die we bezochten.

Onder: Een van de vele wijnkelders waar we tot nu toe waren. Bedenk dat de wijncultuur al vele eeuwen oud is, maar dat de koele , klamme wijnkelder er nog steeds bij hoort.

Onder: We waren weer versteld van de onvoorstelbare ingewikkelde machines die aan het wijn maken te pas komen. Diverse Meet & Regel technici en computerdeskundigen zijn kind aan huis in de wijnboerdeij van vandaag de dag.

Onder: Ondanks al die moderne apparatuur ligt hier de wijn te rijpen; te midden van vochtige zwammen, schimmels en stof, vaak vele jaren lang, voordat deze  later door liefhebbers en geluksvogels kan worden opgedronken.

Onder: De flessen worden soms tientallen jaren niet aangeraakt en zien er vreselijk vies uit. De wijnboer vertelde ons echter dat de stof en de schimmels met een simpele beweging kunnen worden verwijderd

Onder: Het pittoreske plaatse Langenoise aan de Donau, waar we rustig doorheen wandelden

Onder: Tijd om na de diverse wijnproeverijen te dineren; we worden vriendelijk verwelkomd door een Oostenrijkse schone in haar uitdagende dirndl.

Onder: Wij kennen in Nederland de Michelin Sterren, die aan de restaurants worden toegekend , maar hier in Oostenrijk kent men de Houben – koksmutsjes – die aan de koks worden gegeven; 1, 2 ,3, 4 of zelfs 5 stuks. Er is in Oostenrijk slechts een vrouwelijke kok met 4 Houben en eentje met 3 Houben. Wij aten in het restaurant waar deze 3 Houben kokkin de scepter zwaait. Dat was niet gering; het was een regelrechte eet sensatie.Voor de aardigheid laat ik hier eens zien hoe dat er nou zoal uitziet, te beginnen bij de amuses daarna het voorgerecht, het hoofdgerecht en het nagerecht.

Onder: De smaak van de diverse vis en vleesgerechten was grandioos als van een andere planeet. Een belevenis. Iedereen van ons gezelschap was zeer onder de indruk van de kookkunst van de kokkin. Haute Cuisine op z’n best.Ook de verschillende witte en rode wijnen waren met zorg gekozen en pasten uitstekend bij alle gerechten. 

Onder: Het nagerecht, ook weer van een ongekende klasse. We praten nog steeds na over de “ondefinieerbare” maar buitengewoon zachte en prettige smaak. Uiteraard behoeft het geen betoog dat het hier gaat om hoge kwaliteit en zeker niet om kwantiteit. Men krijgt nooit een vol gevoel, zodat nog volop van zo’n nagerecht genoten kan worden.

links: Thijs Sophie en Tim aan het wachten in Disney park Parijs

We zijn inmiddels weer enige dagen thuis, na onze Disney trip met 3 van onze kleinkids. Het was zeer vermoeiend, maar de moeite meer dan waard. Weliswaar sta je twee derde van de dag in rijen te wachten, zoals bijvoorbeeld minstens 20 minuten voor een ijsje, wc of frisdrankje , maar voor de attracties wel een half uur tot ruim een uur, zoals wij ervaren hebben. Merkwaardig genoeg storen de kinderen zich daar in het geheel niet aan. Die ondergaan dat heel gelaten; ze klimmen wat in de hekjes waar je langs loopt, en na een attractie sluiten ze zonder morren meteen weer aan in de volgende rij wachtenden.

Wij hebben genoten van het plezier van de kinderen en uiteraard van de unieke mogelijkheid om samen met ze weg te zijn en in een hotelkamer te logeren. Dat versterkt de band tussen de kids onderling maar ook die met ons.
 
Wij maken ons inmiddels op om over twee dagen af te reizen naar vrienden in het Oostenrijkse Saalbach. Deze vrienden hebben een drankengroothandel, van waaruit ze het gehele dal van Saalbach Hinterglemm van bier wijn en andere dranken voorzien. Elk jaar reizen zij in deze periode met een 15 tal horeca mensen uit het dal, en vrienden waaronder wij, in een grote touringcar naar een bekend Oostenrijks wijngebied; dit jaar naar de Wachau aan de Donau niet ver van Wenen. Overdag bezoeken we dan diverse bekende wijnboerderijen om te proeven, en s’ avonds wordt er gedineerd in hele goede restaurants. Echt een op en top trip voor bourgondiers. Uiteraard zullen wij daar onderweg m.b.v onze laptop zo goed mogelijk verslag van doen.

Onder: Het strand van Potistika beach dat ik fotografeerde op het vasteland van Pilion

Onder: Haarspeldbochten op Chios, we kwamen hierlangs net nadat we met onze jeep van de weg af waren geslipt. Door een wonder waren we niet in een ravijn gestort, maar bleven we aan de bermbeveiliging hangen, zodat we toch weer door konden rijden.

Onder: In een net, aan een lang touw werden ze naar boven gehesen, om er vervolgens nooit meer uit te komen. Je zal maar monnik geweest zijn in die dagen.
 

Onder: Met mijn telelens haalde ik de entree van een hoog gelegen rotsklooster dichterbij. Duidelijk is het touw met het net te zien, waarin de monniken omhoog werden gehesen. Een eng gevoel bekruipt mij als ik hier naar kijk; beseffende dat jonge gezonde mannen hierin naar hun laatste bestemming ver weg van de bewoonde wereld werden vervoerd.

Onder: Wij zijn helemaal gek van het Griekse eten in allerlei vormen en soorten, zoals hier op Chios dit heerlijk gegrilde biggetje.

Onder: Op het noordelijke deel van Keffalonie; het schitterend gelegen Assos

Onder: Het pittoreske natuurlijke haventje van Assos gezien vanaf het schiereiland

Onder: Naast de “Franse slag” is er absoluut ook een “Griekse slag”, waarvan deze unieke geïmproviseerde snackbar getuigen mag.

Onder: De erotiek ligt op straat in het land van de warmbloedige Grieken, zoals hieronder in een etalage in Skiatos

Onder: Erotiek op straat ? Maar ook op het strand, en op de boulevard van Levkas zoals hieronder te zien !

Onder: Erotiek? Of toch niet ?

Onder: Unieke beschilderde huisjes in het dorpje Pirgi op het eiland Chios.

Onder: Een voor Griekenland en de Griekse eilanden zo kenmerkend baaitje, hier bij Libidonas aan het vasteland in Pilion

Onder: Mary tijdens een etentje met Griekse wijn in een taverne in Rethymnon op Kreta

Onder: Een mooie door het zilte zeewater en de Griekse zon verweerde kop van een Griekse visserman.

Onder: We huren bij aankomst in Griekenland op het vliegveld altijd meteen een kleine jeep, waarmee we het hele eiland of gebied afstruinen en soms wel 1000 km per week afleggen.

Onder: Een van de mooiste haventjes die we zagen is Molivos op het eiland Lesbos. Hier hangen inktvisarmen te drogen in de zon. In dit sereen rustige haventje s’ morgens om 9 uur ontbijten en een krantje lezen in de snel warm wordende ochtendzon is een echte weldadige ervaring.
.

Onder: De kleurige hoofdstad van Karpathos gespiegeld in het water.

Onder: Het bergdorp Olympus op Karpathos. Zo gebouwd op een bergrug dat het uit het zicht bleef van voorbij varende  Turkse piraten, die op rooftocht waren.

Onder: De groep waarmee we twee jaar geleden ook op de Griekse wateren voeren, en waarmee we dus binnenkort in de buurt van Rhodos zullen gaan zeilen.

Onder: Hier onze groep tijdens een gezellig zitje op de eenvoudige maar heel prettige Griekse boot twee jaar geleden. Voor de zekerheid hielden we onze reddingsvesten maar aan op het dek.

Onder: Tijdens een aanlanding op een Grieks strand ging een van de matrozen mee om BBQ worstjes voor ons te grillen en ook te voeren.

Onder: Deze rondborstige dame was een van andere passagiers aan boord. Zij zoekt hier in het water naar visjes die op de BBQ gegrild kunnen worden.