Gisteren had ik het zo druk met allerlei kleine beslommeringetjes binnen,- en buitenshuis, dat ik niet eens tijd had om even iets in dit journaal te schrijven. Vandaag is het weer lekker rustig, al moet ik eerst even naar de “smoelensmid” voor een doorsmeerbeurt vanmorgen. Vanmiddag hebben we tijdens een fotoshoot bij onze schoondochter Tamara voor het blad privé even de oppas op Jan Kees en Tim. Ook ben ik vanmiddag met Tineke Hemmes en Wilma Piels in Hotel Spaander voor een praatje over koetjes en kalfjes.
Vooral omdat ik zelf besloten heb met dit vak te stoppen na BZN, vallen berichten over oud worden in de showbizz mij meteen op. Zeker oudere acteurs kunnen denk ik met recht stokoud worden in dit vak. Zij kunnen rollen van bejaarden levensechter spelen. Anders is dat bij muzikanten die er ook nog bij zingen. Zij worden vaak op latere leeftijd door fysieke beperkingen geremd in hun motoriek en stemkracht, dus in hun professie. Flagrant in dit verband is, dat juist onder veel oudere muzikanten een bepaalde ethiek in zwang is dat je als muzikant in het harnas moet sterven. Zo las ik in de krant van gisteren dat de zanger/acteur Johan Heesters die 103 jaar oud is nog wil optreden in Amersfoort. Deze vorm van uit de hand gelopen vitaliteit wordt altijd met een soort vanzelfsprekende warmte en symphatie omringd. We worden geacht dit allemaal kras en dapper te vinden, maar ik word hier eerder verdietig van. Een zielige vertoning, iemand die 103 jaar oud is kan gewoon niet meer zingend optreden, niet meer een fractie voorstellen van wat hij was. Niet meer het beeld van zijn eigen karikatuur ontstijgen.
Ook in de Rock and Roll kennen we de “dood er bij neervallen” ethiek. Afgelopen week was Chuck Berry in het land voor een optreden in club 013 in Tilburg. Ik zag er beelden van op TV. Dat het nog levende idool van alle echte Rock and Roll toppers als Bruce Sprinsteen en Keith Richard zich laat verleiden tot interviews over zijn bewogen leven is nog daar aan toe, maar performen kan echt niet meer. Bijna uit medelijden voor de genante pose waar hij zichzelf in gemanoevreerd heeft en uit bewondering voor zijn verleden wordt er nog luid geapplaudisseerd. Maar deze Tycoon van de Rock and Roll bewees zichzelf en zijn legende geen goede dienst met zijn gehakkel. De beroemde Duckwalk was zelfs verworden tot een ordinair Weens walsje. Moet je nagaan!
Waarom mag een tandarts, of een accountant wel op normale leeftijd met pensioen gaan en andere dingen doen, en moet een zanger/muzikant/Rock and Roller ten over staan van een groot publiek doorperformen tot hij als een kwijlend wrak zichzelf belachelijk zit te maken.