Af en toe blader ik weer eens door mijn zeer uitgebreide fotoarchief, vaak moet ik daarbij met plezier en soms weemoed aan allerlei bijzondere momenten en belevenissen terugdenken. Zo dacht ik net aan de eerste 10 jaren van BZN, toen wij een zeer sobere om maar niet te spreken arme tijd kenden. In 1976 kwam daar echter in één klap verandering in. Ik weet nog dat ik in sept 1976 om mijn werktuigbouwkunde studie aan de TU in Delft te kunnen blijven betalen, solliciteerde naar een baantje als leraar op de avond MTS Hendrick de Keijser in Amsterdam. De directeur van die MTS vond de reden van mijn sollicitatie wel sympathiek, daarom koos hij mij, uit een hele stapel sollicitaties.
Ik gaf echter nog maar nét een paar weken les, toen ik de directeur moest bellen dat ik die avond geen les kon geven omdat we die dag op nr 1 in de hitparade waren gekomen en een groot feest hadden. De man snapte er niets van, en vroeg me wat dat betekende. Met van emotie trillende stem legde ik hem uit, dat die nr1 voor mij net zoiets was als de Duitse Lotto winnen. Hij vond het onder protest goed, maar op voorwaarde dat ik voor vervanging zou zorgen, hetgeen ik deed. Een collega student, nam de les vanaf die dag voorgoed waar. Toen ik vele jaren later probeerde mijn zoon Sander als leerling op de de bewuste MTS geplaatst te krijgen, was die collega er tot mijn verbazing nog steeds…. in de directie!
Hier moest ik aan terugdenken toen ik net in een fotoalbum uit 1977 – ik was daar 29 jaar oud – foto’s zag van een bootreisje met de Thorline naar Zweden. Door het grote succes van BZN dat nu al één jaar duurde, verdienden we plotseling genoeg om ons te kunnen permitteren om mijn vader en moeder, die nog nooit op vakantie waren geweest, eens uit te nodigen, en dan nog wel op een boot naar een buitenland! Toenmalige BZN collega’s Cees Tol en zijn broer Thomas met hun resp. echtgenotes Tiny en Wil gingen ook mee. We hadden onze auto’s mee op de boot zodat we in Zweden mobiel waren. Het was vooral voor mijn vader en moeder, een ongelofelijk ervaring. Mijn vader was een eenvoudige fabrieksarbeider; er is niet veel fantasie voor nodig om te beseffen wat die twee met het grootbrengen van 11 kinderen – waarvan ik de oudste ben – in zulke omstandigheden hebben gepresteerd. Ze hadden nooit iets voor zichzelf, dus zeker geen vakantie, zelfs geen weekendje weg.
Moeder Maartje was in haar klederdracht een bijzondere verschijning op de boot, maar ook in Zweden op de weg, waar ze zelfs een sneeuwballetje gooide. Achter moeder staan Mary en mijn Vader. Op de foto rechtsonder vlnr Thomas Tol, Wil, Vader, Moeder, Tiny, Cees Tol, Mary
Foto onder: Ook een Zweeds etentje konden we ons veroorloven. VLNR Wil, Mary , Vader, Moeder, Thomas , Cees
Foto hierboven: Hier sta ik (29) dan naast mijn vader( 51) en moeder(53) in het Zweedse landschap,
Op dit moment leeft mijn moeder gelukkig nog, ze is nu 84 jaar oud. In redelijk goede lichamelijke en zeer goede geestelijke gezondheid, woont ze nog steeds zelfstandig. In de BZN docusoap was te zien dat ze ruim 200 videobanden van BZN heeft opgenomen en gearchiveerd. Ook was ze tijdens onze “Last Concert” in Ahoy op 16 juni vorig jaar prominent en behoorlijk geëmotioneerd in beeld tijdens de live TV uitzending. Ze is gelukkig zeker niet eenzaam. Alle kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen komen wekelijks op bezoek en is het er altijd een drukte van jewelste. Elke zaterdagmiddag is het groot feest, dan komen alle kids tegelijk binnen en is mijn moeder met plezier nog steeds de ober, bartender en pro deo uitbater tegelijk. In de BZN tijd was ik daar nooit bij, dan stond ik tegen die tijd al in de file, maar nu uiteraard w’el. Het wordt dan vaak heel gezellig met bier en wijn tot in de avond.
Vader Kees is helaas op 57 jarige leeftijd in 1984 overleden aan een hartstilstand. Mijn vader was een buitengewoon graag geziene en sympathieke mens. Hij was een groot BZN fan maar bovenal mijn grootste vriend. Ik had hem graag nog mijn verdere leven willen laten zien; hij was heel trots op zijn kinderen. Ik koester vele dierbare herinneringen aan hem; hij is nog heel vaak in mijn gedachten.