Het helaas alweer voorbije mooie weer van de afgelopen dagen heeft onze gedachten toch weer een beetje in de zomerse vakantiesferen gebracht. Daar zaten we toch al een beetje in want we zijn druk bezig met het voorbereiden van onze komende wereldreis naar o.a Nieuw Zeeland, en bovendien willen we dit jaar éérst nog een rondreis maken door India en Nepal. We dachten dat in juli te kunnen doen, maar omdat het daar nu regentijd is hebben we deze week definitief besloten die reis uit te stellen tot oktober/november aanstaande. We hebben ons hart echter voor altijd verpand aan Griekenland. In de Pelleponesos, het Griekse binnenland, dat ook op ons programma staat, is het nu even te warm, dus vertrekken we zeer binnenkort voor een paar weken naar een Grieks eiland. We voelen ons daar thuis; het is er altijd mooi weer, en prettig warm door een verkoelend zeebriesje. Er heerst een zeer ongedwongen sfeer, en bovendien is het er – nog – niet al te druk. Eigenlijk is het net of we daar met een magneet naar toe worden getrokken. Ik kan er gewoonweg van dromen!
In het aardse paradijs op het eiland Karpathos.
We bevinden ons in de riante situatie dat we dergelijke Griekse trips niet ver van te voren hoeven te plannen, we hebben geen BZN agenda of andere verplichtingen meer, dus kunnen écht alle kanten op. Daarom zijn we nog eens goed aan het rondkijken op internet en in reisboeken. Er zijn honderden paradijselijke Griekse eilanden; het is moeilijk kiezen, want we vinden ze allemaal mooi; elk eiland heeft zo z’n eigen schoonheid. We hebben al vele eilanden bezocht maar ik moet bekennen dat Karpatos, waar we een tijdje terug waren, hoog op ons herhalings verlanglijstje staat. Misschien komt dat onbewust wel omdat we daar onverwacht een openluchtconcert zagen van George Dalaras, de nationale zangtrots van Griekenland. Wat een sensatie was dat, ik heb er met tranen in mijn ogen naar gekeken en geluisterd. Helemaal mijn muziek, en dan live uitgevoerd door 12 man groot Grieks top orkest. Diepe ontroering; geen tapes, maar échte virtuoze muzikanten, weergaloze zangers en zangeressen, échte emotie! Zojuist ben ik weer even weggedroomd bij het zien van mijn Karpathos foto’s. Vooral als ik er dan de muziek van Dalaras bij aanzet krijg ik weer de kriebels. Met plezier toon ik daarom nu even een paar zwoele exemplaren uit mijn rijke Karpathos-fotocollectie.
Een foto die ik in Karpathos maakte tijdens het openlucht-live optreden van George Dalaras (met verlichte broek), de ongekroonde “koning” van Griekenland.
Het leven op de Griekse eilanden is back to basic; er zijn geen vier of vijfsterrenhotels. – Een aantal toeristische eilanden als bv Rhodos uitgezonderd – Hoewel wij volop kunnen genieten van extreem luxe hotels, zoeken we dat op de Griekse eilanden helemaal niet. Vooral rust en gemoedelijkheid, ongereptheid en eenvoudig maar lekker eten en drinken in een paradijselijke omgeving hebben ons hart hier gestolen. Waar vind je deze oer- ingrediënten van een bruin leven op drie uur vliegen nog? Op den keeper beschouwd is dat nou juist een onbetaalbare vorm van luxe.
Wij zijn zeker geen hotelzwembadzitters ,- of strandliefhbbers, zoals je in het BZN lied “De Zon, de Zee”, al hebt kunnen horen. Drukke stranden vermijden we zelfs voor een enkele duik al. We gaan liever elke dag op pad, maar wel heel bolletjes aan natuurlijk, we nemen overal rustig de tijd voor. Op elk Grieks eiland waar we landen staat onze FWD jeepje met open dak, – natural airco – , al klaar op het vliegveld. Vanuit ons hotel rijden we dan elke dag naar een ander interessant deel of dorp van het eiland over smalle bergweggetjes en langs kleine verlaten baaitjes, waar we indien nodig even uitstappen om een verkoelende duik te nemen en even te rusten. Vaak lunchen/dineren, – of wat er voor doorgaat – we dan op het terrasje van een eenvoudige taverne met een flesje lokale wijn, in een van de kleine vissersdorpjes bij de zee. Als Volendammers zijn we grote vis liefhebbers en wat dat betreft zit je op een eiland natuurlijk bingo.
Een van de vele afgelegen pittoreske baaitjes, die je in Karpathos onderweg tegenkomt, en waar je heerlijk rustig even kunt zwemmen en wat simpels eten. Overigens vind je die baaitjes op praktisch alle Griekse eilanden, vooral op Samos.
Hieronder staan we met onze kleine FWD in de bergen in noordelijk Karpathos juist voor het beroemde dorp Olympus. Wat een genoegen om in deze ongerepte natuur rond te rijden. Het gebeurt om de haverklap dat je hier verdwaalt; er staan namelijk lang niet overal borden, en de meeste borden hebben alleen Griekse opschriften. Vaak kom je ook urenlang niemand tegen, er zijn dan ook helemaal nergens files! Nog geen meter !
