Het dorpje Nagos in het noorden van Chios dat onderscheiden is met het “schoonste” strand van Griekenland.
Drie maanden lang hadden de weergoden Chios met rust gelaten. Gewoon elke dag blauwe lucht en 35 graden. Maar eergisteren besloten ze de dikke laag stof weer eens van het eiland te schrobben. Dat ging met veel geweld gepaard, of de wereld verging! Donder en bliksem en vooral veel water. Of er een tsunami over het eiland rolde, zoveel water stroomde er met grote kracht door de straten van boven naar beneden. Een gekke gewaarwording, want wij kennen dat verschijnsel niet. Telefoon en internet verbindingen begaven het, maar ook was er geen electriciteit meer. Niet eventjes voor 5 minuten maar de gehele avond en nacht door. Alles ineens aardedonker. In Nederland zou er denk ik heel wat paniekeriger gereageerd worden als hier. De Grieken zijn wel wat gewend op dit gebied; hier en daar hoorde je een aggregaatje starten, maar vooral werden overal waxinelichtjes aangestoken. Ook wij zaten in een restaurant te eten in het licht van een enkel waxinelichtje, terwijl de ober ons meedeelde dat alles besteld kon worden behalve de gerechten waar electriciteit bij nodig was. Het was er nog extra gezellig door.
Gisterochtend scheen het zonnetje weer; het eiland leek echt schoon gewassen. Alle tinten in het landschap toonden frisser en dieper van kleur; maar misschien kwam het wel door de heldere lucht want de wind naar het noorden gedraaid. De temperatuur is na de wasbeurt wel wat gedaald; het is hier nu zo’n 25 graden; heerlijk! We maakten gisteren een prachtige tocht over het noordoostelijke deel van Chios en kwamen o.a in het pittoreske dorpje Nagos met een heel leuk strandje. -zie foto boven-
Onder: berglandschap in het noorden van Chios; het eiland leek wel “schoongewassen” zo helder en diep waren alle kleuren gisteren
Onder: deze kwamen we gisteren ook tegen, een voorbeeld van de Griekse, ook wel Franse slag genoemd. Grieken lossen hele lastige problemen soms heel makkelijk op
Foto onder: Terwijl wij op een beun over het water wat fruit zaten te eten kwam deze gevederde vriend even naast ons zitten, een zojuist gevangen maaltje te verorberen. Hij sloeg het eerst een paar keer hardhandig tegen de beun aan zodat de “maaltijd” niet meer kon tegenspartelen.
