Op de foto hieronder is het plaatsje Marahau aan de rand van het Abel Tasman Park te zien; wie in dit paradijsje mag wonen is een geluksvogel……. En hier heeft de Amersfoorter – en BZN fan – Jaap Bier met zijn vrouw Mary, een zomerhuis. Jawel! (bij de bomenrij rechtsonder op de foto) Jaap is 65 jaar en emigreerde als 13 jarige naar NZ ; werd beroepsbrandweerman in het sjieke Nelson; nog steeds zijn woonplaats, en is sinds 6 jaar gepensioneerd. Hij wist dat wij hier kwamen en had contact gezocht. Door mijn computercrash kon ik hem niet eerder dan vrijdagmiddag na onze tocht door het Abel Tasman Park in Kaiteriteri – een paar kilometer van Marahau- bellen. Hij haalde ons onmiddellijk op met zijn auto en een paar minuten later zaten we bij Jaap en zijn vrouw Mary in zijn mooie zomerhuis aan een koud biertje. Jaap bleek een zeer gastvrije en charmante persoonlijkheid. Hij wist alles van BZN en Volendam, waar hij nog regelmatig naar toegaat. Naast het complete BZN oevre zag ik in zijn CD collectie ook de CD’s van Tamara. Dat deed me extra goed, want Jaap wist niet dat dit mijn schoondochter is. Ook regelde hij dat we zelf gisterochtend – zaterdagochtend – een Cessna sportvliegtuig konden huren om dwars over het Abel Tasman Park en de Golden Bay te vliegen. Het kon niet mooier, met dit sublieme vliegweer!
Onder: Deze luchtfoto van Marahau maakte ik gisterochtend – zaterdag – vanuit het door ons gehuurde sportvliegtuig van de Motueka Aeroclub. We vlogen verder over het Abel Tasman Park en over de Golden Bay; een schitterende ervaring!
Onder: Afgelopen vrijdagavond samen met Jaap Bier voor zijn zomerverblijf “Bierhive” in Marahau; het was gezellig bij Jaap die hier Jack heet. Zijn vrouw – net als mijn vrouw heet zij ook Mary – was er bij, en ook zijn dochter, schoonzoon en kleinkinderen.Ik kom hier later nog op terug.
Onder: Aan het strand voor onze campground in Kaiteriteri landt de Watertaxi, waar we vrijdagochtend aan boord gingen voor de vaart naar het Abel Tasman Park. Dit Park is het kleinste van de 14 Nationale Parken die Nieuw Zeeland rijk is. Je stapt uit de watertaxi in een door je zelf uit te kiezen baai, om een wandeling van naar keuze 1, 2 , 3 of 4 uren door de prachtige natuur naar een andere baai van het Park te maken, en wordt daar later weer van het strand opgehaald. Een absolute must voor iedereen die NZ bezoekt
Onder: Een luchtfoto van afgelopen zaterdagmorgen. Een deel van de Abel Tasman kustlijn, waarlangs de watertaxi vaart. Let op alle kleine baaitjes met goudgele stranden en alle zeilbootjes die er varen. Hier wordt van het leven genoten vrienden !! Hoewel: een van deze baaitjes werd door ontdekkingsreiziger Abel Tasman, “de Moordenaarsbaai” genoemd omdat hier de bemanning van zijn boot door de Maories werd afslacht.
Onder: Onderweg met de watertaxi voeren we langs “Split Apple Rock” ; vele wetenschappers hebben zich het hoofd gebogen over de reden van het splijten van deze kolossale rots. – let ter vergelijking op het hoofd van een zwemmende vrouw ervoor -. Tot nu toe heeft niemand er een verklaring voor kunnen vinden; het is absurd !
Onder: Vanaf de watertaxi fotografeerde ik deze groep “open zee kayakers” in het tegenlicht.
Onder: Dit is een zogenaamde “inlet” in de Tonga Bay, een van de vele sprookjesachtige baaien van het Abel Tasman Park
Onder: Een luchtfoto die ik zaterdagochtend maakte. Awaroa Lodge met het blauwe dak linksonder op de foto, een oase in het native forest van het Abel Tasman Park, waar je kan eten en drinken. Dit was het eindpunt van onze twee uur durende wandeling door het Park. Hier aangekomen – na zo’n hete wandeling- schreeuwt je lichaam om een koud biertje. Het werde er zelfs twee!! Na deze versnaperingen moesten we nog door het woud naar het strand rechts op de foto lopen, waar we weer op de watertaxi stapten
Zaterdag reden we van Kaiteriteri naar Hanmar Springs. Juist toen we stonden in te checken bij de campground kwamen Ad en Tineke uit Heiloo – die we al een paar keer toevallig tegenkwamen,- het terrein oprijden, op er te overnachten. De wereld is klein , denk je dan. We hebben er samen maar een biertje op gedronken, het was tenslotte heel warm, en later in een lokaal restaurantje hebben we in de openlucht zitten genieten van een malse ribeye filet op een steengril.
Onder: Hier zitten we dan zaterdagavond in Hanmar Sprinngs aan de steengrill met Ad en Tineke uit Heiloo, vanmorgen ging ieder weer zijn eigen weg. Wanneer zullen we elkaar weer tegen het lijf lopen; in een land dat 8 keer zo groot is als Nederland?.
