Elke dag probeer ik een bijdrage voor dit journaal te schrijven, maar tijdens deze reis lukt het lang niet elke dag om die bijdrage te plaatsen, soms is er geen internet verbinding. En al is er wel een verbinding; het is nog niet 1 keer voorgekomen dat het een kwestie is van aansluiten en hup, internetten maar. Ook niet in de meest luxe hotels. Er is altijd wel iets of niet goed ingesteld, of een verkeerde code verstrekt, of ergens iets niet aangesloten, of een zekering kapot, of een setting bij de provider verkeerd, of geen stroom, of een haperende DNS server of de server die “er uit ligt”, en ga zo maar door. Soms komt er dan een IT medewerker van het hotel in je kamer of hut die daar dan – telefonisch in verbinding met iemand van de provider,- 2 a 3 uur bezig is om de zaak op te lossen. Soms krijg je net zo vaak een andere toegangscode tot er eentje werkt. Tot nu toe heeft de fout overigens niet 1 keer bij ons gezeten. Kortom: daarom verschijnen soms stukjes nu pas in het journaal, terwijl ze dagenlang daarvoor al geschreven zijn.
Donderdagmiddag 26 feb en vrijdag 27 feb 2009
Donderdagmiddag reden van Nadi op het hoofd Fiji eiland Vitu Levu, waar we waren geland, naar ons resort aan de Coral Coast. We zouden hier 4 nachten verblijven, maar door een wijziging in het programma werden dit er twee. We gingen eerder en langer met een Shipcruise in plaats van een zeilcruise, waar alleen wij voor geboekt hadden, en die daarom niet doorging. Op het vliegveld maakten we daar nog problemen over, maar alles werd door de mensen van het lokale reisbureau naar onze tevredenheid opgelost.
Onder : Hier een Fijidorp , zoals je dat onderweg op het platteland op de eilanden tegenkomt; dit is niet een voor toeristen opgezette scene, maar de harde werkelijkheid, die ik terplekke zelf gefotografeerd heb. De mensen op het platteland, buiten de “grote steden” als Suva en Nadi, hebben geen stroom, geen stromend water, geen riolering en geen enkel ander comfort; ze leven in en van de natuur.
Nieuw Zeeland is als een paradijs heb ik al vaak geschreven; niet alleen voor toeristen, maar ook voor de bewoners! Toen we vanaf het Fiji vliegveld in Nadi op het eiland Viti Levu naar ons resort aan de Coral Coast reden ( ruim 1 uur rijden) merkten we dat dit niet het geval is op de Fiji eilanden. We zagen op Viti Levu (het grootste van de 333 Fiji eilanden) onderweg veel armoede, krottenhuisjes en overgebleven ravage na de overstromingen van December j.l De bewoners beweren dat die ontstonden door de slechte rioleringen. Fiji is een land met een militair regime, waar om de haverklap een coupe wordt gepleegd. Toen we in ons resort arriveerden puilden onze ogen echter uit. Zoveel luxe en comfort kom je zelden tegen. Het resort was in traditionele Fiji stijl gebouwd. Hutten met rieten daken, Bures genoemd in een soort van dorpje bij elkaar. Wij sliepen in een Beach Bure, van binnen is helemaal niets te merken van de Fiji-aanse eenvoud.
Onder: Onze luxe kamer, met perfect werkende airco, alles uitgevoerd in Fiji achtige stijl in ons resort aan de Coral Coast, aan de zuidwest kust van Viti Levu ; het grootste van de 333 Fiji eilanden; als je net 6 weken rondreizen een campervan gewend bent, voelt dit letterlijk en figuurlijk als een warm bad om je heen.
Onder: We waren echt verbaasd over de werkelijk zeer fraaie bouw van het Fiji dorp en de inrichting van de onze Bure; om jullie lezers een indruk van zo’n kamer te geven, hier wat foto’s die ik maakte vanuit verschillende hoeken. Linksonder de badkamer, en in het midden de drankjes die elke avond voor het slapen gaan (om 10 uur slaapt het hele dorp) in de kamer gebracht werden. Gasten worden hier werkelijk in de watten gelegd! En wederom waarde vrienden; ook de Fiji dollar staat heel laag t.o.v onze euro, dus is alles voor ons hier ook echt spotgoedkoop. Ik ga toch eens minder afgeven op die euro.
Onder: Als je in Fiji aankomt ben je meteen in een andere wereld. Het is er tropisch, dus heeeeeel warm, overdag in deze zomerperiode overdag rond 40 graden en ’s avonds rond 32 a 33 graden Celsius, en altijd heel erg vochtig en klam. Ook kan het er kortstondig elke dag even regenen, de hel breekt dan los, maar een kwartier later is er weer een blue sky met 40 graden. Europeanen kom je hier zelden tegen, Fiji is een vakantiebestemming voor Japanners en voor de Australiers en Nieuw Zeelanders die er met het vliegtuig 3 uur over doen. De Fiji-janen zijn trots op hun land; hoewel ze er 200 jaar geleden nog koppen snelden, hebben ze er nu een nationale sport van gemaakt om hun gasten abnormaal te verwennen, daarbij zijn ze uiterst vriendelijk, en galant. Iedereen roept overal Bula tegen je, hetgeen welkom of hallo betekent. Wij antwoorden dan met de overtreffende trap: Bula Bula !
Onder: De Fiji-anen zijn mooie mensen, zeer gastvrij, en dragen vaak, ook mannen , een bloem achter het oor. Wij liepen zelf soms ook even met die versiering rond. We werden een aantal malen verwelkomd met een bloemenkrans of ketting
Onder: De Beach Bures, prachtig aan het strand gelegen, het kan beroerder vrienden!!!!!
Onder: Welke gek duikt hier nu van dit bruggetje af, een wisse nekbreuk tegemoet ?
Onder: Werkelijk alle gebouwen zijn in de oorspronkelijke Fiji -stijl gebouwd, en dat geeft toch een bijzonder sfeer aan het geheel. Zoals hieronder het Italiaanse restaurant van het hotel, waar we de eerste avond meteen een heerlijke pizza aten, met Nieuw Zeelandse wijn, want we zochten ons suf, maar vonden geen Fiji-aanse wijn.
Onder: Omgeven door grote tuinen vol met prachtige tropische planten en bloemen is het zwembad aangelegd; het is alleen al een feest om hier gewoon rond te lopen.
