Het zou heel goed vliegweer worden gisteren, maar toch moesten we tot half 2 wachten op voldoende helderheid voor het maken van luchtfoto’s in de kop v Noordholland. Het was de bedoeling om met de PH-BNK via een aantal instrumentapproaches in Groningen naar het Duitse Wadden eiland Borkum te vliegen, maar door technische probleempjes met onze PH-BNK moesten we de PH-BZN uit de hangaar trekken. Passagiers Piet Sombroek en Wil Mastenbroek ontpopten zich als echte co pilots, ze zorgden voor het tanken en allerlei andere kleine pre-flight zaakjes, en tijdens het maken van de foto’s hielden ze de kist “level”.  Het was een fantastische zonnige dag; we haalden ook nog even een bak koffie op Texel. Na terugkomst was de PH-BNK weer gerepareerd en konden we ook daar weer even mee de lucht in. Wat een feest! Ik heb weer buitengewoon heerlijk geslapen vannnacht!

Onder: Hier de nadering van de grasbaan op Texel, met links de luchthavengebouwen; de draaiende propellor is als een witte vlek door het voorruit te zien. Texel heeft een prima landingsbaan. Men gaat er daar prat op als enige grasbaan in Europa geen mollen te hebben, en dus geen vervelende molshopen.

Onder: Wij, de Tuijpjes vliegen heel vaak voor 1 of 2 nachtjes naar Texel; we verblijven dan in Hotel Opduin  ( het grote hotel links midden op de foto) Per fiets of brommer crossen we dan over het eiland. Ook zijn we dan altijd wel even op een van de gezellige terrasjes van het hoofdstraatje in De Koog te vinden ( van middenonder naar middenrechts op de foto)

Onder: Boven het centrum van Volendam zagen we dat de sloop van het roemruchte Pius X Verenigingsgebouw een feit is.Een zandhoop met puin markeert de plek waar we als BZN vooral in onze begintijd “triomfen” gevierd hebben; waar vroeger Volendamse jeugd haar vertier vond en waar veel Volendammers kermis of ander feesten meemaakten. Alleen het meidengebouw oftewel De Kattekop (met het zwarte dak) staat nog rechtop. Ook dat zal niet lang meer duren.  

Onder: Ook namen we even een kijkje boven het woonproject “de Zuidpolder” in wording. Het hotste gespreksonderwerp van de laatste jaren in Volendam. Starters willen zich op deze lokatie massaal vestigen. Hier is men volop bezig met het opspuiten van zand, dat met een baggerschip uit het aangrenzende IJsselmeer wordt gezogen. Rechtsonder het baggerschip van waaruit het zand via de pijpleidingen over de weg heen naar de opspuitlokatie middenlinks boven de foto wordt gevoerd.

Onder: De opspuitlokatie van de foto hierboven in Close Up, Duidelijk zijn de pijpen te zien waardoor het zand vervoerd wordt. Door deze pijpen te verleggen wordt steeds een andere plaats gekozen om het zand naar toe te leiden.

Ik kijk zelden of nooit naar TV, maar vorige week zaterdag ben ik er toch even een half uurtje voor gaan zitten. “Een uitdaging om mezelf nu eens zo kwetsbaar op te stellen” zei Carola in het TV programma waarin ze een masterclass had gevolgd, en samen met andere artiesten de Mattheus Passion vertolkte. Een wel hele bijzondere artistieke uitdaging die Carola natuurlijk niet uit de weg ging. Aan haar gezichtsuitdrukking was te zien dat ze haar rol beheerste, dat ze zich niet naar het einde hoefde te worstelen maar kon concentreren op de juiste expressie. En die kwam goed naar voren; chappeau Carola ! Vakwerk. Hoewel ik zelf niet bepaald van het genre hou, heb ik haar uiteraard na afloop van het programma gebeld om haar te complimenteren. Zij had ook wel een goed gevoel gehad bij de finale uitvoering zei ze me. Ook had ze samen met Rob de Nijs versteld gestaan van de performance van Peter Lusse, de zingende acteur, of misschien toch wel een acterende zanger.

Zo komt Volendam artistiek gezien ook eens op een ander manier in de belangstelling. De laatste jaren zie je op de aanplakbiljetten van Piratenfestivals – door de jaren heen de parade van C artiesten -voornamelijk Volendamse toppers prijken. Jammer! Onze topartiesten lijden daardoor onnodig imagoverlies, en het is een in artistiek opzicht een kwalijke ontwikkeling voor ons dorp. Door zo’n optreden van Carola wordt deze dan weer eens op een postieve manier doorbroken.

De afgelopen week stond bij mij in het teken van het archiveren en bewerken van foto’s van onze wereldreis, maar ook de foto’s die ik als vriendendienst maakte van de kerk van Tuitjenhorn, die binnenkort haar 150 jarig bestaan viert.  Foto’s maken van interieurs van o.a kerken die nogal donker zijn met hele lichte ramen is geen makkelijke klus. Om een goede scherptediepte te verkrijgen werk je met kleine diafragma’s  waardoor de sluitertijden oplopen tot wel meerdere seconden. Daarom moeten tijdopnames op statief gemaakt worden. Tevens zijn de grote contrasten door de sterke tegenlichten uit de ramen te groot voor een fotocamera. Zo zal bijvoorbeeld de altaarbelichting goed zijn en de ramen veel te licht of juist andersom. Om toch alles goed doortekend en juist belicht te krijgen gebruik in de volgende methode. 

Onder: Hier een voorbeeld van het samenstellen van een goede foto van het altaar met veel tegenlicht uit de ramen erachter. Er worden op statief drie dezelfde foto’s met verschillende belichtingstijden achter elkaar gemaakt; een onderbelichte (L), een automatisch belichte (M), en een overbelichte foto (R). Deze drie worden in Photoshop als lagen over elkaar heen gelegd en van elke laag worden de onder en overbelichte delen weggegumd waardoor de foto daaronder ontstaat, die eigenlijk technisch gezien NIET in een keer genomen kan worden. Het menselijk oog kent deze beperking niet. Het is een onvoorstelbaar knap instrument; het “ziet” nog 100.000 keer sterkere contrasten dan de beste fotocamera in de wereld

Onder: Dit is het resultaat na een uurtje selecties maken van de weg te gummen delen; er is nu echter nog een probleem: door het gebruik van de wijdhoeklens vertekent de werkelijkheid sterk; de vertikale lijnen buigen boven naar links en rechts af. 

Onder: In Photoshop wordt dan daarna met het transformeerprogramma het scheve beeld naar recht vervormd. Deze foto kan qua belichting met geen enkel fototoestel ter wereld in een keer gemaakt worden