Onder: Onze ouderlijk woning op Dril 17 – waar handkar tegen aanstaat – tegen de Volendamse dijk aan gebouwd onder de toenmalige bloemenwinkel van Huisink, tegenover het midden van de haven, waar we – vader moeder en 11 kids waarvan ik de oudste ben – woonden tot mijn 7de jaar; hoe is in Godsnaam mogelijk geweest, denk ik nu ik dit weer terug zie?. Het vliegvirus had mij toen al te pakken. Hier stond ik vaak jaloers naar vogeltjes en duiven te loeren; omdat die konden vliegen.
 
 

Vooral de Vickers Viscount – met hoog gierende turboprops – trok mijn speciale aandacht toen. Ik beeldde me dan in om in de cockpit van dat overvliegende vliegtuig te zijn , en aan de piloot – die in mijn ogen toen bijna God zelf was – te vragen: Meneertje mag ik met u mee vliegen naar verre landen” ? Want bij de fascinatie voor het vliegen hoort ook de drang om naar het verre, het onbekende, te reizen. Ik kreeg nooit geen antwoord van die Engelse piloot, maar…….

Links op de foto de “zilveren vogel” waar ik de hemel voor afzocht. De Vicker Viscount, heel herkenbaar aan het voor die tijd unieke hoge gierende geluid van de turboprops – straalmotoren met propellors – . Hij vloog vanaf 1948, mijn geboortejaar, met toen 40 passagiers aan boord, en een snelheid van 350 km per uur. Omdat wij onder een aanvliegroute voor Schiphol woonden hadden we het geluk deze toestellen vaak heel duidelijk over ons huis te horen en zien vliegen.

…….dromen zijn geen bedrog vrienden! Die van mij kwamen grotendeels uit. Met BZN reisde ik tientallen jaren lang al vliegend de wereld rond; en in mijn uitgekomen ultieme droom nota bene als piloot in mijn eigen vliegtuigen. Nu maken mijn vrouw en ik – al vliegend – samen de ene na de andere wereldreis. Dromen bestaan echt! Het kan verkeren. Met dank aan BZN, waardoor ik de financiële middelen kreeg, en nu weer de tijd, om dit allemaal mee te mogen maken.

Nostalgie

Nu ik zo met die oude foto’s bezig ben, bekruipt mij een wee nostalgisch gevoel, vandaar nog maar eens wat foto’s uit die kindertijd en wat later.

Onder: 1955. Als 7 jarig jongetje droomde ik al van vliegen en vliegtuigen, best wel gek eigenlijk; realiseer ik me nu pas. Of kwam het door m’n vader, die me – linksonder – op 7 jarige leeftijd op de fiets mee nam naar Schiphol, waar deze voor mij unieke foto gemaakt werd. Het van dichtbij kijken naar vliegtuigen was toen eigenlijk al een onvoorstelbaar voorrecht, laat staan ze aanraken. Midden de 1ste H. Communie en rechts met ons gezin van toen op de scooter, voor de foto van de kermis in 1955. Vlnr op de foto rechtsonder: Jan, vader Kees, Kees, Jannig, moeder Maartje, Gaartje, en baby Cor

Onder: Ons ouderlijk gezin in 1961. Mijn persoon is hier niet bij – ik was toen 13 jaar – en m’n jongste broer Louis is nog niet op aarde. Vlnr Cor, Nico , Jaap, Jannig, Kees(met bril) vader Kees, moeder Maartje, Lida(in babykar) Arie,Ben en Gaartje.

Onder: 1959 – ik was als oudste kind toen 11 jaar – vlnr: zus Gaar, broer Kees en zus Jannig. Zijn het geen schatjes? Gaar en Jannig waren toen nog in Volendamse klederdracht

Onder: Ter gelegenheid van de trouwdag van broer Jaap (met bruidsboeket) 1979 poseerden we voor ons toenmalig ouderlijk huis, in de Volendamse Dr Weverstraat nr 24. Vlnr: Gaar, Mary, Louis, Jan, vader Kees, Nico Jaap , Ben, Moeder, Arie, Lida, Cor, Kees, Jannig. Broer Jaap bleek een pechvogel. Hij overleed op 42 jarige leeftijd na een kort ziekbed aan slokdarmkanker op kerstavond 1996; zijn dood, en die van vader Kees (57) in 1984, zijn de grootste tragedies die onze familie meemaakte.

Onder: Deze foto die ik al eens eerder op dit journaal plaatste is gemaakt tgv het huwelijk van jongste broer Louis – ik ben de oudste – bij de achtergevel van Hotel Spaander. De namen staan erbij. Ik kwam er onlangs pas achter dat ik de naam van mijn jongste broer altijd verkeer gespeld heb. Het is Louis en niet Lowie zoals op de foto staat.