Van Jabiru via Nourlangi naar Cooinda



Gewenning

Het reizen met onze bushcamper begint te wennen; we hebben bijna geen werk meer van het opzetten en afbouwen. Ook wennen we steeds meer aan de hitte in dit deel van Australie; hoewel die extreme hitte wel een hoofdrol speelt bij alles wat we doen en plannen. De afstanden zijn enorm en je komt helemaal niets of niemand tegen.Je aandacht wordt af en toe gevangen door een dood dier dat midden op de weg met geweld aan zijn einde is gekomen. Dode bulls, paarden en vooral heel veel dode kangaroos hebben we onderweg gezien. De caravanparks waar we komen zijn ook allemaal oke. Door met de buren te praten komen we veel over die caravanparks aan de weet. Belangrijk is natuurlijk of er powered sites zijn ( met electriciteit voor het licht, de fan of airco) en ook heel belangrijk is of er een zwembad is, en een restaurant en de aanwezigheid van mosquitos niet te vergeten. Veel Australische hardcore campers hebben overal schijt aan; ze hebben gewoon hun eigen aggregaat mee, en hebben dus ook in de outback en in de bush power.

Onder: Op dit kaartje is mbv de rode pijl te zien in welk deel van Australie we nu zijn, we hebben hier al 1100 km op de klok staan

Onder: Op weg van Jabiru naar Cooinda bezochten we in Nourlangie een site met rotstekeningen. Als je hier oog in oog mee staat, wetend dat primitieve aboriginals deze voorstellingen vele duizenden jaren geleden met dierenbloed hebben getekend, gaat er wel wat door je heen.

Onder: We reden daarna naar het Caravan park in Cooinda. Er was een mooi zwembad en prima andere voorzieningen. We startten de dag al meteen met een zwempartijtje, om een beetje fris aan de ochtend te beginnen.

Onder: Vanuit de lodge/caravanpark werden we s’ avonds opgehaald voor een bootcruise over de Yellow Waters en de South Alligator River. Een buitengewoon indrukwekkende belevenis. Je bent hier in de wildernis, in het rijk der dieren. Van slangen, buffels, uitheemse vogels en krokodillen en nog veel meer.Ongerept en puur. Met onze geluidloze boot gleden we door de wetlands van Kakadu

Onder: Overal word je gewaarschuwd voor de aanwezigheid van krokodillen. Ze glijden heel gluiperig door het water op zoek naar een prooi.Dat kan een buffel zijn of een grote vogel maar ook een mens. De krokodil is heerser in dit rijk, en heeft geen natuurlijke vijand die hem aankan, hooguit een andere krokodil. Af en toen komen ze uit het water zoals deze hieronder. Met de boot konden we ze heel dicht naderen.
 

Onder: Zo dicht dat ik dit soort close ups kon maken. Dit is een zoutwaterkrokodil ( een saltie) ; er zijn ook freshwater krokodillen ( freshie) De zoutwaterkokodillen zijn voor de mens levensgevaarlijk; er staan hier elke dag stukken in de krant over dodelijke ongelukken met kroks

Onder: De omgeving is lieflijk en volkomen in rust, niets doet vermoeden dat het hier voor mensen en ook voor veel dieren levensgevaarlijk is; over om je heen glijden honeriige krokodillen om je heen. Een gruwelijke dood die overal op je loert….

Onder: Een zoutwaterkrokodil die de aalscholver 10 mtr verderop op het oog heeft. De aalscholver weet nog van niets.

Onder: Hier ligt een krok onder een boom te rusten als er plotseling lekkere hapjes voorbijkomen; daar wordt ie wel even wakker voor

Onder: Ook hier is sprake van een paar lekker hapjes; het zijn onze naaste buren op het caravanpark, met hun twee kids, die staan te vissen. Besef dat de kroks tot een hoogte van 5 meter uit het water kunnen springen als ze een prooi willen pakken. Hier zie je duidelijk een krokodil op de voorgrond onze buurtjes bekijken. Heel gevaarlijk zei onze gids. Sommige mensen luisteren nooit.De buren waren wel sávonds weer aanwezig trouwens. 

Onder: Heel rustig glijdt ons bootje  – rechts- door de schitterende natuur van de wetlands van Kakadu National Park

Onder: Een Jaribu van 1,5 mtr hoog !!

Onder: Een van mijn favoriete foto’s; een close up van de afschrikwekkende kop van een zoutwaterkrokodil.
 

Onder: Een andere favoriet: de krokobek van voren; wat een tanden, daar moet je toch niet tussen zien te komen. Heb ik het nou mis? Ik zie geen keelgat, waar laat ie al die beesten?

Onder: Toen we terugkwamen op de Lodge, ging de zon onder. Het einde van een hete maar bewogen dag in Noordwest Australie. We hebben deze wildernis cruise de volgende dag nog een keer gedaan, wetend dat we in een unieke gelegenheid waren.

Onder:

Geef een reactie