Onder: Onze ouderlijk woning op Dril 17 – waar handkar tegen aanstaat – tegen de Volendamse dijk aan gebouwd onder de toenmalige bloemenwinkel van Huisink, tegenover het midden van de haven, waar we – vader moeder en 11 kids waarvan ik de oudste ben – woonden tot mijn 7de jaar; hoe is in Godsnaam mogelijk geweest, denk ik nu ik dit weer terug zie?. Het vliegvirus had mij toen al te pakken. Hier stond ik vaak jaloers naar vogeltjes en duiven te loeren; omdat die konden vliegen.
 
 

Vooral de Vickers Viscount – met hoog gierende turboprops – trok mijn speciale aandacht toen. Ik beeldde me dan in om in de cockpit van dat overvliegende vliegtuig te zijn , en aan de piloot – die in mijn ogen toen bijna God zelf was – te vragen: Meneertje mag ik met u mee vliegen naar verre landen” ? Want bij de fascinatie voor het vliegen hoort ook de drang om naar het verre, het onbekende, te reizen. Ik kreeg nooit geen antwoord van die Engelse piloot, maar…….

Links op de foto de “zilveren vogel” waar ik de hemel voor afzocht. De Vicker Viscount, heel herkenbaar aan het voor die tijd unieke hoge gierende geluid van de turboprops – straalmotoren met propellors – . Hij vloog vanaf 1948, mijn geboortejaar, met toen 40 passagiers aan boord, en een snelheid van 350 km per uur. Omdat wij onder een aanvliegroute voor Schiphol woonden hadden we het geluk deze toestellen vaak heel duidelijk over ons huis te horen en zien vliegen.

…….dromen zijn geen bedrog vrienden! Die van mij kwamen grotendeels uit. Met BZN reisde ik tientallen jaren lang al vliegend de wereld rond; en in mijn uitgekomen ultieme droom nota bene als piloot in mijn eigen vliegtuigen. Nu maken mijn vrouw en ik – al vliegend – samen de ene na de andere wereldreis. Dromen bestaan echt! Het kan verkeren. Met dank aan BZN, waardoor ik de financiële middelen kreeg, en nu weer de tijd, om dit allemaal mee te mogen maken.

Nostalgie

Nu ik zo met die oude foto’s bezig ben, bekruipt mij een wee nostalgisch gevoel, vandaar nog maar eens wat foto’s uit die kindertijd en wat later.

Onder: 1955. Als 7 jarig jongetje droomde ik al van vliegen en vliegtuigen, best wel gek eigenlijk; realiseer ik me nu pas. Of kwam het door m’n vader, die me – linksonder – op 7 jarige leeftijd op de fiets mee nam naar Schiphol, waar deze voor mij unieke foto gemaakt werd. Het van dichtbij kijken naar vliegtuigen was toen eigenlijk al een onvoorstelbaar voorrecht, laat staan ze aanraken. Midden de 1ste H. Communie en rechts met ons gezin van toen op de scooter, voor de foto van de kermis in 1955. Vlnr op de foto rechtsonder: Jan, vader Kees, Kees, Jannig, moeder Maartje, Gaartje, en baby Cor

Onder: Ons ouderlijk gezin in 1961. Mijn persoon is hier niet bij – ik was toen 13 jaar – en m’n jongste broer Louis is nog niet op aarde. Vlnr Cor, Nico , Jaap, Jannig, Kees(met bril) vader Kees, moeder Maartje, Lida(in babykar) Arie,Ben en Gaartje.

Onder: 1959 – ik was als oudste kind toen 11 jaar – vlnr: zus Gaar, broer Kees en zus Jannig. Zijn het geen schatjes? Gaar en Jannig waren toen nog in Volendamse klederdracht

Onder: Ter gelegenheid van de trouwdag van broer Jaap (met bruidsboeket) 1979 poseerden we voor ons toenmalig ouderlijk huis, in de Volendamse Dr Weverstraat nr 24. Vlnr: Gaar, Mary, Louis, Jan, vader Kees, Nico Jaap , Ben, Moeder, Arie, Lida, Cor, Kees, Jannig. Broer Jaap bleek een pechvogel. Hij overleed op 42 jarige leeftijd na een kort ziekbed aan slokdarmkanker op kerstavond 1996; zijn dood, en die van vader Kees (57) in 1984, zijn de grootste tragedies die onze familie meemaakte.

Onder: Deze foto die ik al eens eerder op dit journaal plaatste is gemaakt tgv het huwelijk van jongste broer Louis – ik ben de oudste – bij de achtergevel van Hotel Spaander. De namen staan erbij. Ik kwam er onlangs pas achter dat ik de naam van mijn jongste broer altijd verkeer gespeld heb. Het is Louis en niet Lowie zoals op de foto staat.
 

Onder: Links nichtje Ria die onlangs met haar vriend Eus een prachtige woning in Volendam heeft betrokken en rechts haar tweelingzus Tiny die nog steeds geen lover heeft. Dit noemen wij bij ons in de fam SPETTERS ! Geloof het of niet , maar van dit kaliber hebben we er bij de Tuipjens nog veel meer.

Onder: Beide dames zijn Turkije freaks. Tiny werkte daarom onlangs een half jaar in een Turks hotel. Ze spreken een redelijk woordje Turks en hebben zelfs een kortstondige zang carriere als de Volendamse “Turkey Twins” beleefd. Spektakel! Dit was een van de outfits die ze daarbij gebruikten. Zo waarde vrienden, dan weten we nu even welk vlees we hier in de kuip hebben!!

Onder: Hier Tiny en een van haar vrienden, zelfs haar beste – Japie. Boven in de PH-BZN , en beneden zien we het tweetal zelfs de relatief zware PH-BNK uit de hangaar slepen. Rechtsonder zit ik naast Tiny die het als vliegenier tijdens de rondvlucht boven Noordholland en het Noordzeestrand heel goed deed

Onder: Hier op verzoek van Tiny even een close kiekje met een van haar beste vrienden: “Japie Kwakman” Voor geïnteresseerden meld ik maar even: Tiny is nog vrij !!

Feestelijk weekend
Het was me het weekendje wel zeg. Eerst hadden we vrijdagavond bij vrienden een verjaardagsfeestje dat tot in de kleine uurtjes duurde en zondag was in de Volendam een nieuwe editie van de jaarlijkse Pieper race, een zeilwedstrijd waar vele traditionele botters en andere bruine vloot schepen aan mee doen. Het is dan altijd heel druk en gezellig op de dijk. Het was deze keer wel druk en gezellig maar niet zo zonnig als de vorige keren. het was zelfs vrij koud. Het dweilorkest de Neuteblazers uit Diemen – linksboven – maakte van de nood een deugd en kwam vanwege de kou het cafe binnen. Rechtsboven de Volendamse haven die wederom uitpuilde van de botters en andere zeilschepen
Graag zou ik eens een keer een luchtfoto van dit spektakel maken, hetbprobleem is echter dat ik er dan zelf niet bij kan zijn, en da’s toch ook wel zonde. Want ook dit gezellig samenzijn op de Volendamse dijk loopt altijd prettig uit de hand. Je spreekt dan iedereen weer eens. Zo had ik gisteren nog een leuk gesprek met Jan Sombroek die de bas  speelt in de Mon Amour Band van Jack Veerman.

Met de kleinkids naar Honingh 

Onder”: Kleinzoon Nico gaat graag met ons achterop de fiets naar ijsjesboerderij Honingh net buiten Volendam. Linksboven start het fietscircus, kleindochter Mary gaat natuurlijk ook mee.

Onder: Nico vindt het leuk als Mary bij hem in het zijspan komt; hij kan daar uren later nog steeds trots over praten.

Onder: Zoon Kees vervoert zijn kinderen Nico en Mary in een soort fietsaanhanger, wat een uitvinding eigenlijk. Nico, die nb ook al zelf fietst – rechtsonder- , vindt mijn blauwe bril het leukst, ook zet hij hem zelf graag af en toe even op!