Concert van Piet Veerman en kleindochter Melanie.
Het zaterdagavond concert van Piet Veerman en zijn kleindochter Melanie in de Volendamse zaal De Buhne vanavond 28 april, was binnen no time uitverkocht; gelukkig konden we nog op tijd een paar kaartjes voor het extra concert op de vrijdagavond bemachtigen. In de uitverkochte sfeervol verlichte zaal kwam gisteravond eerst de “oude” meester zelf in actie. Het werd “eerbiedig” stil in de zaal toen Piet ,- met z’n 68 jaren feitelijk een levende legende – , het podium betrad. Daar stond ie dan, het boegbeeld van de Volendamse muziekscene. Een nog niet door de tand des tijds aangevreten eretitel, bleek meteen al tijdens het het door Nico “Waf” aangekondigde eerste bedrijf, waarin Piet op meer dan vitale wijze, solo een paar van zijn successen zong. De zaal werd laaiend. Maar de Buhne kwam helemaal op stoom toen na de pauze de voortreffelijk spelende band met Piet en Melanie de ene na de andere kraker uit de muzikale hoed toverden. En ach, dat Piet tijdens het eerste deel van zijn optreden met de band nogal opzichtig met de afstelling van zijn monitor in de weer was, nam helemaal niemand hem kwalijk. Per slot van rekening doet ie dit ook niet elke dag, en het was de eerste van twee avonden.
Onder: Door de i-phone vanaf ons tafeltje gezien. Het tweede bedrijf zoals Nico Waf het noemde. Met in de achtergrond begeleiding vlnr: Sebastiaan Mol keyboards, Enno Veerman gitaar, Klaas Kappie percussie, Anne Veerman op viool en good old collega Dick Plat op toetsen, die overigens een fantastische saxofoonsolo speelde. Op de voorgrond Piet en Melanie. Waar waren de bladen en de diverse ” TV Shownieuws-zen”, nu er zich eindelijk eens iets vermeldenswaardigs voordeed in de Volendamse muziekscene?
De zaal was in verrukking; de emotie en de nostalgie gierden om je oren. Vooral Piet en zijn kleindochter Melanie die samen de sterren van de hemel zongen, zorgden voor vele betraande ogen in de zaal. Opvallend vond ik hoe Piet z’n stem nu anders klonk dan voor de pauze toen hij met een tape optrad, en ik er al van onder de indruk was. Op zo’n transparante live begeleiding ademt de stem nog veel meer, is nog indringender en nog dynamischer.
Hoewel het best aandoenlijk klonk om Melanie tegen zanglegende Piet Veerman, te horen zeggen: “nou kenne we dan Bap ? ” , kwamen diegenen die dachten dat deze avond door dit soort leuke “opa/kleindochter” effecten gedragen zou gaan worden bedrogen uit. De nog maar 18 lentes tellende jonge Melanie ontpopte zich voor velen als de relevatie van de avond, vooral toen zij op de gitaar spelend samen met de band, solo , – zonder haar bap – een paar nummers zong, waarvan iedereen in de zaal steil achterover sloeg. Wat een onvoorstelbaar talent is dit. Die genen van Piet moeten toch wel raketkracht hebben om twee generaties verder nog zo huis te kunnen houden. Zelden heb ik iemand op die jonge leeftijd zo doorleefd en tegelijkertijd loepzuiver horen zingen, werkelijk sensationeel. Een prachtige stem met een vleugje Janis Joplin en de uitstraling van Anouk. Gelukkig is Melanie in goede handen bij haar bap. Daar zullen we nog heel veel van horen.