Foto’s van het zwarte gat in de Melkweg- Witte rook bij Rutte Samson -Foto’s uit het archief van Nieuw Zeeland.



Laatste uit Serie Opera avonden van Kees Schilder Kos

Afgelopen dinsdagavond was de laatste van een serie van 5 opera-avonden in de aula van de Petrussschool, door Kees Kos. Het was de 190ste editie, en deze keer stonden de allergrootste zangfenomenen uit de operawereld centraal. Maria Callas en Luciano Pavarotti. Het was weer buitengewoon boeiend wat Kees over deze twee grootheden en hun zangkunsten wist te vertellen. Jammer dat ook deze serie weer ten einde is. Ik moet zeggen dat na twee seizoenen “opera opvoeding”  tot nu toe qua componisten Verdi en vooral de melodieuze en melancholieke Vincenzo Bellini, mij het meeste aanspreken.

foto links: Joan Sutherland en Pavarotti in Sydney in 1983

Het meest van alles was ik echter onder de indruk van Pavarotti, wat een zangfenomeen is deze man. Zijn pure stemgeluid, zijn intonatie en opvatting, als een fluwelen instrument dat ” door God zelf wordt aangeraakt”. Het is een groot genot om daar naar te luisteren. Zijn absolute doorbraak kwam met deelname aan “de drie tenoren”, waarna het echt grote geld in zicht kwam. Naast de beroemde opera’s kwamen toen ook de Napolitaanse liederen en popmuziek samen met anderen op het programma.

Zo kent het grote publiek Pavarotti de laatste jaren vooral van zijn serie Pavarotti and Friends, waarin hij samen met bekende popsterren waaronder bv Eros Ramazotti optrad. Met deze Ramazotti – toch ook niet de eerste beste- , zong Pavarotti in deze serie in een duet, de wereldhit: “Se bastasse una bella canzone”. Kees Kos liet dit voor de volledigheid ook horen, en dat was toch wel onthullend. Ik moet helaas toegeven dat deze highlight uit de popmuziek als een niemendalletje afstak tegenover de opera aria’s waarvan we Pavarotti kennen. Vooral in aria’s kan een zanger zich uitleven met hoge en lange noten, en moet hij zich vaak tot het uiterste laten gaan met zijn stemkunst.

Ik kan iedereen aanraden om “Prendi L’anel to dono” uit La Sonnambula van Bellini gezongen door Pavarotti and Joan Sutherland op You Tube te googelen. Er is een You Tube filmpje van een concert in Sydney uit 1983 waar deze twee giganten dit samen zingen. Toen Kees dit duet liet horen moest ik echt een traantje van emotie wegpinken. Wat een ontroerende verbeeldende melodie en wat een geweldige zangkunst.

Eindelijk witte rook van Rutte en Samsom

Eindelijk is er dan witte rook vanuit de coalitie onderhandelingen tussen Rutte en Samsom. Je voelde het aankomen; er zijn liberale en socialistische stokpaardjes uitgeruild. Het was onvermijdelijk en eigenlijk logisch. Als je wilt regeren in een coalitieland moet je bereid  zijn water bij de wijn te doen. Zo simpel ligt dat.

Toch zijn er – per definitie – in beide kampen azijn zeikers die zich bekocht voelen. Het zij zo. Zo wordt bv al twee dagen lang in de Telegraaf, VVD leider Rutte kiezersbedrog verweten, m.b.t tot zijn steun aan de afbouw v/d de hypotheekrente aftrek. Ik ben het daar niet mee eens. Rutte beloofde prioriteit voor dit item ! Ik denk dat de verwijtmakers niet Rutte , maar de “niet Rutte kiezers”, daarop moeten aanspreken. Immers, als iedereen op Rutte gestemd had, zou er niets veranderen. De realiteit is nu eenmaal dat er twee kampen zijn waarbinnen  verschillend gedacht wordt.

In de moeilijke economische en financiele omstandigheden waarin ons land zich momenteel bevindt is onzekerheid wel het laatste wat we kunnen gebruiken. Een slechte beslissing is in zulke omstandigheden nog beter als geen beslissing. De relatief jonge leiders Rutte en Samson die misschien wel voor een historische doorbraak hebben gezorgd verdienen daarom respect. We weten eindelijk eens waar we aan toe zijn. Geen woorden maar daden. Die klap is een daalder waard !

Wat ik absoluut niet begrijp in sommige reacties op TV en in de krant is dat sommige boze huiseigenaren beweren dat de afbouw van de hypotheek rente aftrek hen 300 of 500 euro extra per maand gaat kosten. Of zij kunnen niet rekenen of ik ben gek geworden. Stel je hebt een aflossingsvrije hypotheek van een miljoen (dat voorbeeld spreekt aan) tegen 5% rente. Je betaalt dan zo’n 50.000 euro rente per jaar. Veelverdieners (52%) betalen hiervan nu netto 2000 euro per maand. In 2004 wordt dat afgerond 2025 euro per maand. Dat scheelt op een hypotheek van 1 miljoen dus 25 euro netto per maand, en elk jaar komt daar 25 euro per maand bij. Daar gaat geen enkele huizenbezitter met een hypotheek van 1 miljoen dood van !

In de wetenschap, dat in het kader van de onvermijdelijke Europese harmonisatie hieromtrent, de hypotheek aftrek in de toekomst ook in ons land geheel of grotendeels zal moeten worden afgeschaft is de wijziging die nu door Rutte / Samson wordt beoogd een lachertje. Dan is de hyptheek rente over 28 jaar !!!! nog steeds voor 38 % aftrekbaar. Kiezersbedrog ? Ik dacht van niet !

De eerste foto van het “Monster” van ons Welkweg Stelsel
   Sgr A*

Nasa komt de laatste tijd met de ene sensatie na de andere naar buiten. Terwijl de gehele wereld ademloos de verrichtingen van de Marsrover Curiosity volgt en ongeduldig wacht op de uitslagen van de laboratorium proeven met de bodemmonsters die 566 miljoen km bij ons vandaan op de Curiosity worden uitgevoerd, verschijnen nu ook de eerste X-Ray foto’s van het beruchte mega grote zwarte gat Sagittarius A* ( Afgekort Sgr A*) in het centrum van ons Melkweg Stelsel waarin wij ergens aan de buitenkant meedraaien. De  foto’s zijn gemaakt door Nasa’s beroemde zwarte gaten jager de NuSTAR (Nuclear Spectroscopic Telescope Array) die in juni j.l gelanceerd werd. De foto’s zijn optelsommen van 4 foto’s met verschillende energieniveau’s.

Onder: Een sensationele waarneming; de eerste foto van het monster Sgr A* het zwarte gat in het centrum van de Melkweg. De witte vlek op de grote foto is het heetste materiaal het dichtst bij het zwarte gat. De paarsige gloed is heet gas dat vermoedelijk hoort bij de in de buurt zijnde overblijfselen van een supernova. (exploderende ster) De serie van 3 foto’s rechts werd door NuSTAR gemaakt over een periode van 2 dagen afgelopen juli. De middelste foto laat de piek van een lichtverschijnsel zien dat hoort bij het “consumeren” en verhitten van massa door het zwarte gat. De temp loopt hierbij op tot 100 miljoen graden Celsius. De bovenste van de 3 is een dag eerder, en de onderste is een dag later. Het is een groot mirakel dat we dit kunnen aanschouwen.  



Volgens Einstein en zijn relativiteits theorie is een zwart gat een gebied met enorme compacte massa met zo’n extreem grote zwaartekracht dat niets, zelfs licht niet, kan ontsnappen. Rond een zwart gat is er een denkbeeldig oppervlak dat als grens optreedt, een soort van waarnemingshorizon  vanwaar licht nog net aan de zwaartekracht van het zwarte gat kan ontsnappen.


Sgr A* is mega groot, ongeveer 4 miljoen maal de massa van onze zon. Wel is het kleiner dan de meeste zwarte gaten in de centra van Sterrenstelsels zoals onze Melkweg. Het is ook rustiger dan dan de andere super massieve zwarte gaten die we kennen. Het voedt zich met het al knabbelend “opeten” van sterren, gaswolken, kometen of asteroides, of het “eet” hele periodes niets. Voor ons aardbewoners is vooral dat laatste wel een geruststellend gevoel; bedenkend dat sommige zwarte gaten die ontstaan in het centrum van de Sterrenstelsels uiteindelijk alle materie in het stelsel verzwelgen.

Onder: De rode achtergrond is een infrarood opname van onze Melkweg met de positie van Sgr A*. 

Onder: De nu al succesvolle zwarte gaten jager NuSTAR die op 13 juni 2012 gelanceerd is. De mast die in de ruimte ontvouwd werd is 10 mtr lang. Rechts zijn de optische elementen (lenzen) en links de detectoren aangebracht
 



NuSTAR

Het doel van NuSTAR is het vinden van antwoorden op opwindende vragen als: hoe konden de elementen waaruit ons menselijke lichaam en de aarde is opgebouwd, ontstaan in de explosies van reuzen sterren? Wat drijft de meest extreem actieve Sterrenstelsels aan, en misschien wel het meest fascinerende van alles, gaan we wonderlijke ontdekkingen doen waarvan we zelfs nog niet eens gedroomd hebben?

Een klein deel van de super massieve zwarte gaten vertoont uitzonderlijk gedrag: ze spugen stromen materie uit met een snelheid die de lichtsnelheid benadert. Deze stromen materie kunnen zo krachtig worden, dat ze het vormen van sterren kunnen uit doven, hetgeen leidt tot de dood van het omringende Sterrenstelsel. De processen die deze stromen initieren, en daarbij ook deeltjes versnellen, zijn nog een mysterie voor de wetenschap. Samen met de waarnemingen van radiotelescopen zal NuSTAR helpen om de raadselachtige natuurkundige processen rondom de zwarte gaten te doorgronden. Als illustratie van dit verschijnsel hieronder een foto van Centaurus; het dichtst bijzijnde sterrenstelsel

Onder: Op 11 miljoen lichtjaar afstand is Centaurus A een reusachtig elliptisch stelsel — en het dichtstbijzijnde actieve melkwegstelsel. Deze opmerkelijke composietafbeelding van dit stelsel combineert opnamen op röntgen (Chandra), zichtbare (ESO), en radio (VLA) golflengten. Het centrale gebied van Centaurus A is een warboel van gas, stof, en sterren in zichtbaar licht, maar zowel radio- en röntgentelescopen laten een opmerkelijke jet zien van hoogenergetische deeltjes die vanuit de kern van het melkwegstelsel stromen.

De krachtbron van deze kosmische deeltjesversneller is een zwart gat met ongeveer 10 miljoen maal de massa van de Zon, samenvallend met het heldere puntje dat zich in de röntgenopname in het centrum van het melkwegstelsel bevindt. De energetische straal materie die vanuit de actieve melkweg kern naar linksboven schiet is zo’n 13.000 lichtjaar lang. Een kortere straal strekt zich vanuit de kern in tegenovergestelde richting uit. Andere lichtpuntjes in het beeldveld die helder zijn in röntgenstraling betreffen dubbelstersystemen waarin zich neutronensterren of zwarte gaten met de massa van een ster bevinden. Het actieve melkwegstelsel Centaurus A is waarschijnlijk het resultaat van een botsing met een spiraalstelsel zo’n 100 miljoen jaar geleden.

Doodzonde dat onze jeugd niet veel meer leert over exploratie van de ruimte

Er is vandaag de dag zeker met behulp van internet heel veel te vinden over deze tomeloze exploratie van de ruimte om ons heen. Een exploratie die het begin inluidt van, en die leidt naar het inzicht in de problematiek, wie wij zijn; hoe,waar en wanneer we ontstonden; welke echte gevaren de mensheid bedreigen; welke invloed hebben die kosmische processen op de levensduur vd aarde en het aardklimaat; waar, hoe en wanneer vinden we andere met ons vergelijkbare levensvormen in de ruimte; wat zijn eigenlijk de toekomstperspectieven van de mensheid; en wat gebeurt er allemaal in die giga ruimte om ons heen.

Er is al veel bekend, er zijn al vele vragen beantwoord. Het is schrijnend, dat wij, maar ook de jeugd van tegenwoordig hier op de basis scholen weinig of niets over hoorden en horen. Vaak zijn religieuze aspecten – katholieke, christelijke, protestantse, Islamitische, Boedhistische etc scholen – en andere overwegingen van politieke of religieuze aard ( religie versus evolutieleer) oorzaak van dit gat in onze kennis.

Religies, van Christendom tot Islam brachten ons tot nu toe niets dan grote oorlogen en andere rampspoed. Religies zijn oorspronkelijk slechts hersenspinsels van primitieve woestijnbewoners en bosjesmannen die er duizenden jaren geleden – toen veelal onbegrepen- , maar nu heel onschuldige natuurkundige verschijnselen als donder en bliksem mee moesten verklaren. Wij zijn inmiddels gelukkig wel wijzer. Onze jeugd kan in plaats van aan bosjesmannen rituelen zijn/haar tijd beter besteden aan kennis opdoen over de exploratie van de ruimte, en aan het ontstaan, de structuur en historie van het universum, waarin wij rond tollen. Om vanuit die wetenschap een realistische visie te ontwikkelen betreffende de menselijke existentie en diverse er aan gerelateerde onderwerpen zoals het milieu of het klimaat op de aarde. Het zou in elk geval een hoop oorlogen, terreuraanslagen en politieke flauwekul schelen.

Aart Vink kreeg Tia Van Tineke Hemmes, de organisator van de vliegdagen uit Oethoezen, kreeg ik een mailtje dat Aart Vink, een van de deelnemers aan de laatste vliegdag, een Tia heeft gekregen. Het schijnt alweer een beetje met hem te gaan. Ik wil hem bij zijn revalidatie veel beterschap wensen, en de hoop uitspreken dat hij er de volgende keer weer bij is.  Kleinzoon Thijs haalt zwemdiploma B Onder:  Kleinzoon Thijs krijgt hier van juf Annemieke zijn zwemdiploma B in het zwembad in Monnickendam, waar ook zijn vader Vincent ooit leerde zwemmen. Thijs blij maar moeder Brenda ook heeeeeeeel blij. De zwemlessen kostte heel veel geld, maar vooral heel veel tijd en moeite. We kunnen nu weer aan ons verdere leven beginnen aldus een opgeluchte Brenda. Thijs is een echte waterrat. Z'n C, D en F diploma haalt ie wel in de praktijk.    Onder: Na het examen in het zwembad in Monnickendam even op de foto met het diploma, Pa Vincent - Ma Brenda,  en Opa en de Bap. Onder: Tijdens het examen maakte ik deze actie foto van Thijs, die net uitademt en een grote "bel" blaast. Onder: In de vakantie van de kleinkids ondernemen we altijd wel iets met ze, zoals hier met Mary jr , Sophie, Thijs en Nico in de Metro bioscoop in Purmerend. Sophie had de film zelf uitgezocht - De Sint en de bronnen van Myra - en daarbij rekening gehouden met de leeftijd van kleine Mary. We hadden deze keer geen popcorn, maar ijsjes, een flesje water en een zak snoep. Nico had de gehele zak snoep al voor de film begon op.

Even neuzen in het Nieuw Zeeland Archief

 

Het is alweer ruim 4 jaar geleden dat wij een rondreis door Nieuw Zeeland maakten. We koesteren prachtige herinneringen aan die reis. Er zijn maar weinig landen met zoveel afwisseling qua landschap, natuur en cultuur als Nieuw Zeeland, dat bestaat uit het Noorder en het Zuider Eiland. We zagen er Eilanden gebieden, Witte stranden, Fjorden , Alpen, Vulkaangebieden, Regenwouden, Geijsergebieden etc etc. Nieuw Zeeland heeft een vulkanische bodem, die zeer vruchtbaar is, hetgeen overal te zien is aan de meer dan weelderige begroeiing tot zelfs gras op het strand. Toen ik eergisteren weer eens in mijn archief keek kon ik niet nalaten om daar weer een paar foto's van te laten zien. Vandaag beperken we ons tot het noorden van het Noorder Eiland. 


Onder: Bay of Islands


Onder: Bay of Islands Onder: Bay of Islands: Russel en Pahia

Onder: Dolfijnen in the Bay of Islands Onder: Bay of Islands Onder: Bay of Islands Onder:Bay of Islands Onder: Het noorden van het Noorder Eiland Whatuwhiwhi Onder: Whatuwhiwhi Onder: Cape Reinga, het noordelijkste puntje van Nieuw Zeeland Onder: Zandsurfers in de buurt van Cape Reinga Onder: Zandsurfer met door het hete zand verbrande voeten
Onder: Nabij de Bay of Islands Onder: Volop ruimte en rust op de campings, die soms lijken op natuurparken Onder: Overal weelderig groen en dichte begroeing Onder: Aan het strand bij Coromandel op een zwoele zomeravond aan een wijntje(s) Pas veel later zag ik op deze foto dat ik hier de bovenkant van mijn voeten had opengekrabd. Dit muisje zou nog een staartje hebben. Wij waren n.l gebeten door hele kleine vliegjes de zogenaamde " Sandflies", en daar begonnen mijn voeten van op te zwellen en jeuken, waar ik nog lang heel veel hinder van heb gehad. Onder: Ter geruststelling: voor ik de foto maakte heb ik eerst m'n voeten gewassen. Het gevolg van de Sandflies aanval van hierboven. Deze foto is van twee weken na die aanval, toen ik bijna niet meer kon lopen van de pijn en van de jeuk. Steeds moesten mijn voeten in een emmer koud water verkoeld worden tegen de pijn en de jeuk Onder: Hot Water Beach Onder: Jessica op Hot Water Beach. Jessica en Petra zijn twee rondreizende Nederlandse dames die we tegenkwamen


Onder: Plotseling kwamen we Ad en Tineke Punt uit Heiloo tegen, die ook met een campervan door NZ trokken. We hebben een paar leuke dagen samen beleefd, en kwamen ze heel toevallig 1000 km verder weer tegen.  Onder: Bay of Islands Onder: Bay of Islands
Onder: Even de campervan bevoorraden en shoppen in Mangonoi Onder: Auckland gemaakt door Mary vanuit rijdende Campervan Onder: Alles groeit overal op die vruchtbare vulkaanbodem Onder: We rijden op weg naar het zuiden door het ene schitterende landschap na het andere; je komt gewoonweg ogen tekort in dit prachtige land Onder: Een doorsnee woning in Nieuw Zeeland. Let weer op de dichte begroeing Onder: Met de heli naar White Island, de actieve vulkaan 50 km uit de kust.


Onder: Luchtfoto, voor de landing gemaakt uit de  heli



Onder: De krater, een adembenemend gezicht vanuit de heli.



Onder: Na de landing in de krater liepen we er twee uur doorheen.Een zeer enerverend avontuur.



Onder: Daar staat onze heli, de verbinding met de bewoonde wereld. Briefing van onze piloot na de landing: "In case of sudden eruption, the problem is not:can this thing get away from here, the problem: is how fast can you come to this thing"



Onder: daar staan we dan in de zwavel dampen met helm op



Onder: Zo moet het er ook op de maan uitzien.



Onder: De serene omgeving van Rotorua



Onder: Naakt in een prive jakouzi grenzend aan een moeras



Onder: Zoals Australie de Aboriginals kent als oorspronkelijke bewoners zijn dat in Nieuw Zeeland de Maories. Rotorua is het centrum van het gebied waar deze oorspronkelijke Nieuw Zeelanders wonen 



Onder: Geijsers bij Te Puia. Deze stoom ontstaat door afkoeling van lava diep in de aardkorst.



Onder: Geijsers zijn beeldbepalend in dit landschap



Onder: Overal onderweg zijn parkeerplaatsen voor campervans aangelegd



Onder: Zwavelmeer



Onder: Dit is ook in het Rotorua gebied waar het vreselijk naar zwavel stinkt. Men noemt dit echter de Champagne pool



Onder: Vulkanen in de buurt van Taupo




Geef een reactie