Gisteravond beleefden we met vrienden groep Snoek weer een culinaire highlight. Het jaarlijkse zootje eten bij Piet Schilder Vik en zijn vrouw Afra, beiden zeer gewaardeerde leden van deze vrienden groep. Piet is de bekende Volendamse visboer uit de Zeestraat. Tja, als het daar thuis dan ook niet lekker zou zijn is er iets goed mis natuurlijk.

Eerst was er een Hollandse Nieuwe op een warm knapperig broodje, daarna nog een lekkere gamba met garnituur en vervolgens kwam het “gortemetiel” op tafel met het traditionele Volendamse zootje. Voor dit oeroude Volendamse gerecht wordt een mengsel – zooitje-  van aardappelen en daarboven op gevilde aaltjes in een pan samen aan de kook gebracht. Het gerecht wordt in tegenstelling tot “stoof aal” in geen enkel restaurant geserveerd.

Het gekookte “zootje” wordt uit de kookpan geleegd op een groot aardewerk bord – gortemetiel – met daarin gaatjes, waardoor het vocht op tafel weg kan lopen. In het midden komt een kopje met “butter en eek” waar de aardappels in gedompeld kunnen worden. De “butter en eek” saus bestaat uit een mengsel van boter, water, azijn en zwarte peper, dat al roerend aan de kook wordt gebracht. Het in principe eenvoudige zootje gerecht is ontstaan op de botters als dagelijkse kost voor de vissers. De vissers konden het aan boord tijdens de vangst eenvoudig zelf bereiden.

Vroeger aten wij dit thuis een paar keer per week. Het was heel goedkoop en zeer voedzaam. In de bittere armoede van de 50-er en 60-er zijn we hier vroeger thuis echt groot van geworden. Mijn vader haalde de ondermaatse aal bij bevriende vissers die bij de visafslag aan de kade niet ver van ons ouderlijk huis hun reguliere vangst losten, maar het ondermaatse spul dat niet gelost kon worden, in ruil voor wat wederdiensten weggaven. Zo kwam splinter door de winter. Dan hadden we ook nog een ome Ab – met zus van m’n vader getrouwd – een visserman met eigen botter die ook voor veel aal voor ons gezin zorgde

Ik weet nog dat ik het zo vaak had gegeten dat ik er genoeg van kreeg. Terwijl het nu een kostbare en zeldzame aangelegenheid is geworden, omdat de aal er bijna niet meer is, en het gebruik bijna uitgestorven. Door Piet en Afra kunnen wij er nog elk jaar een keer van genieten.

STOOFAAL …….Hmmmmmmmm…..Hmmmmmmm

Tegelijk met de gekookte aal en de aardappelen komt de stoof aal op tafel. In korte stukjes gesneden en rechtop in het pannetjes in de roomboter gestoofd. Hier heb ik gisteravond ook mateloos van genoten