Just an Illusion

Dat kan je toch niet bedenken zeg.. 37 jaar nadat we er met BZN een hit mee scoorden, wordt Just an Illusion door Jan en Alleman in de gehele wereld gecoverd. En nu ook zelfs door een Ierse zangeres. EEN IERSE ZANGERES !! Dat wil wat zeggen, dan moet de tekst kloppen !! Mijn buurman, de zanger/gitarist Specs Hildebrand stuurde me het op,  en meldde me als Ireland Music fan dat hij de tekst nu pas gelooft…..  (als een Ierse zangeres het zingt)

https://youtu.be/oQCEQx2geBA

Een liedje dat ik 37 jaar geleden schreef samen met mijn inmiddels overleden ex BZN collega Cees Tol op een melodie van ex BZN collega Thomas Tol.

Zoals ik al op FB schreef, moet ik bekennen dat de uitvoering van Julia Zahra in het TV programma Beste Zangers , waarin ook Jan Keizer optrad, er een belangrijk steentje aan heeft bijgedragen dat het zo succesvol is geworden. 

Mary en ik hebben een paar weken geleden eens een avondje BZN covers op YouTube bekeken. Urenlang, er komt geen eind aan, onvoorstelbaar zeg, Vooral Just an Illusion wordt door artiesten uit alle delen van de wereld gecoverd in alle stijlen vormen en maatsoorten.   

 

Inspiratie

Uiteraard heb ik me afgevraagd waar de inspiratie voor deze tekst vandaan gekomen is. Ik denk zeker dat het er mee te maken had dat we vanaf 1965 tot 1976 in ons sobere bestaan als beginnende band droomden van succes. En dat we om ons uit de betrekkelijke armoede en de grijsheid van het dagelijkse dorpsbestaan van toen te verheffen, full power hebben gestreden, en geploeterd om die jongensdroom ooit uit te laten komen.

Uiteraard romantiseer je tijdens die struggle dat bestaan als “superster” dan grenzeloos. En toen het in 1976 dan ook eindelijk lukte met Mon Amour was het echt raak, we waren eerst een paar weken dronken van geluk en van de drank om dat te vieren…en de CD’s die we daarna maakten waren niet meer aan te slepen; 100.000 stuks verkoop bij voorintekening was normaal… de onderscheidingen ook uit het buitenland vlogen ons om de oren,  het was echt BINGO; de ene gouden en platina plaat na de andere; leven in studios’s, reizen en optreden en TV optredens in andere landen, wachten in hotels specials maken …. 

Omdat we heel vaak optraden en omdat ik achterin de auto altijd sliep en vanuit de auto op de optreedlocaties mijn eigen kleedkamer invluchtte moest ik op de bühne zelfs wel eens stiekem snel vragen aan een collega waar we waren, omdat ik anders een blunder jegens het publiek in de zaal zou maken. En toen dat “sterrenleven” ook weer een beetje sleur werd, en die sleur onze jongensdroom begon te relativeren schreef ik als 35 jarige samen met Cees Tol deze tekst; zoiets moet het geweest zijn…