Druk weekje

Ik kreeg de afgelopen dagen vele leuke reacties van Urkers op de luchtfoto’s die ik van hun woonplaats maakte. Toch een geweldig medium, dat internet. Van Urkerin Jannie Post, kreeg ik prachtige door haar vanaf de grond gemaakte foto’s van de vuurtoren opgestuurd.

Onder: deze prachtige foto van de vuurtoren en omgeving in Urk werd mij opgestuurd door de Urkse Jannie Postma ; ik ben maar even zo brutaal om hem hier te plaatsen. Die IJsselmeerdorpjes zijn eigenlijk allemaal heel karakteristiek en dankbare onderwerpen voor fotografie. Ik denk dat ik daar eens een serie luchtfoto’s van ga maken, misschien wel iets voor een boek?

Over boeken gesproken. Om geen boeken meer op reis mee te hoeven sjouwen, kocht Mary een E-reader van Sony bij Bol.com. Dat heb ik geweten; twee dagen lang ben ik bezig geweest om de boeken vanuit de library die ik op mijn pc geïnstalleerd heb in mijn E- reader te krijgen. Niet gelukt dus. Ik heb tijdens dit gedoe de boeken nu zo vaak gedownload dat ik ze verspeeld heb; ook dat nog! Dus…. even nog geen E-reader mee ! ( Net voor het vertrek kan ik melden dat het toch nog gelukt is)

De koffers voor Antarctica – morgenochtend vertrek – zijn gepakt en alle checklisten zijn gecontroleerd. Vooral m.b.t de fotoapparatuur en laptop mag niets vergeten worden natuurlijk. Ik las ergens dat het voltage aan boord van het cruiseschip ms Delphin – zie foto links – maar 110 volt zou zijn, en dat met al die accuopladers, daar schrok ik van, maar het blijkt op een misverstand te berusten. We maken ons nu op voor een hele lange vliegreis naar het zuidelijkste puntje van Argentinië, het uiteinde van de bewoonde wereld. Gek genoeg eigenlijk, zo kort voor deze mooie Antarcticatrip, waren we de afgelopen week continue bij ons reisbureau om de routes die we op onze nieuwe wereldreis over een paar maanden hopen te maken, te bestuderen, dit in verband met het bepalen van de lengte van  de diverse trajecten en alle benodigde vliegtickets. We starten die ruim 4 maanden durende wereldreis op het Sunda eiland Flores, en eindigen na 12.000 km in een campervan door Australie op het schitterende eiland Tasmanië. Alle vliegtickets daarvoor moeten nu reeds gereserveerd worden, vandaar. Maar daarover later meer. Nu eerst richting Zuidpool. We hebben er zin in. Hopelijk zijn de internetfaciliteiten aan boord van het Duitse cruiseschip niet zo slecht dat we dit journaal niet kunnen bijhouden. Meestal is op dit soort lokaties de snelheid van het internet belabberd, maar met een beetje geduld lukt het dan toch wel, hebben wij tijdens onze laatste wereldreis ervaren.

Zaterdagavond en nacht logeerden onze kleinkinderen Jan, Kees en Tim bij ons thuis. We hadden ze al eens meegenomen naar de Italiaan in Volendam, dat ging goed, en daarom durfden we ze gisteravond mee te nemen naar ons favoriete Chinese restaurant in Volendam. Ze gedroegen zich keurig, en aten netjes. S’ avonds keken we gezamenlijk nog naar hun favoriete DVD BEN 10 Omdat ze meestal om 6 uur wakker worden hadden wij ze een “ochtendklok” van 7 uur meegegeven. Daar hielden ze zich keurig aan. Om half 8 maakten ze ons wakker, nadat ze eerst al stilletjes onze slaapkamer binnen waren geslopen om op onze wekker te kijken hoe laat het was . Dat hadden we niet gemerkt.

Onder: Linksonder Tim, Jan en Kees gistermorgen bij ons in de bank geconcentreerd bezig met Playstation3. Na het opstaan speelden we er samen nog een wedstrijdje autoracen mee. Het is onvoorstelbaar wat die jonge knapen met die spelletjes kunnen. Ik kon het niet van de boys winnen. Kees vond dit wel een beetje sneu; ik hoorde hem Jan in zijn oor fluisteren: “Jij moet straks de Bap maar laten winnen”, hetgeen geschiedde. Het kan verkeren vrienden! Rechtsonder een schitterende voorstelling van een autorace; geheel en al zelf getekend en bedacht door mijn naamsgenoot J.C.H.M Tuijp junior. Zit er een nieuwe Picasso in Jan Tuijp jr. ? Of wordt ik nou geleid door mijn chauvinisme als trotse Bap?  

Profvoetbal moet zelf de broek ophouden

Voetbalclub HFC, uit Haarlem, is failliet. Ook Veendam, RKC, en nog 7 andere clubs uit de 1ste divisie dreigen op de fles te gaan.  Zij hebben allen hun hoop gevestigd op hun plaatselijke gemeentebestuurders; want hoewel het gemeentes wettelijk verboden is profvoetballerij te subsidiëren, zijn er genoeg sluipwegen. Bijvoorbeeld via het verstrekken van leningen waar nooit meer wat van terug wordt gezien, en aankoop van stadions etc. Zo bleek uit een recent onderzoeksrapport van KPMG dat Nederlandse gemeentes jaarlijks nog steeds voor 30 miljoen euro in profvoetballerij pompen, en dat dat bedrag bijna geheel opgaat aan salarissen voor spelers, trainers en personeel. KNVB directeur Kessler vindt dat clubbestuurders die alleen maar de uitgaven begroten en zich niet eens met de inkomsten bezighouden, maar eens aan de kaak gesteld moeten worden, en misschien zelfs geroyeerd. Ik zou daar nog wat aan toe willen voegen. De profvoetballerij is de wereld van het grote geld, mega- salarissen, dure sportwagens en allerhande patserij.  Gemeente bestuurders die dit met gemeenschapsgeld sponseren, al dan niet via sluipwegen, dienen in de gevangenis terecht te komen. Het is een grove schande dat gemeenten op collectieve voorzieningen moeten bezuinigen om patserij te kunnen spekken. Bovendien werkt dit ontoelaatbare gedrag competitievervalsing ten opzicht van profclubs die hun financiële zaakjes wél goed geregeld hebben, zoals FC Volendam, in de hand.

Luchtfoto’s van Volendam

Onder: de hieronder afgebeelde luchtfoto’s van Volendam zijn niet alleen bijzonder door de winterse omstandigheden die we niet vaak op luchtfoto’s van Volendam uit het verleden zagen, maar ook vanwege de bijzonder lage hoogte waarop ze gemaakt zijn. Omdat de atmosfeer bij deze kou compleet in rust is, konden we tot de laagst toegestane hoogte van 500 ft  ongeveer 150 mtr dalen en niet gehinderd door thermische turbulentie fotograferen. Duidelijk is te zien dat dit niet vanaf een standaard hoogte voor luchtfoto’s gefotografeerd is. Dit is de noordzijde van de haven, met rechts het met sneeuw omgeven parkeerterrein achter hotel Spaander en daarachter de Vincentiuskerk 

Onder: Ook deze foto van het middendeel van de Volendamse haven kiekte ik vanaf 150 mtr hoogte.



Onder: De zuidflank van de Volendamse haven



Onder: Hier hangen we boven het IJsselmeer ter hoogte van de dijk tussen Volendam en Edam, waarop wandelaars de kou lopen te trotseren. De dagelijkse wandelroute van mijn vrouw Mary. Rechtsachter de Edamse jachthaven en de camping.



Onder: Dit is de ijsjesboerderij/speeltuin van Honingh, even buiten Volendam gelegen, waar we zomers altijd met onze kleinkinderen naar toe fietsen, om ze er te laten spelen, en op het terras een ijsje te eten.Het ziet er nu echt koud uit, de beesten zijn binnen !!

 Onder: Een fleurige foto van de geveltjes achter elkaar op het nieuwe Marinapark in Volendam.

Onder: Het nieuwe Volendamse woonproject in de Zuidpolder in aanbouw/ontwikkeling. Wat zullen de rugstreeppaden en kikkers op het bouterrein – waar plastic beschermhekjes omheen zijn geplaatst – , het nu koud hebben. Als dat maar goed gaat!

Onder: Terugvliegend van Volendam naar Lelystad zagen we midden op de Gouwzee tussen Marken en Volendam deze twee waaghalzen hun leven op het spel zetten. Zoals wij vanuit het vliegtuig goed konden zien – en die twee beneden niet – waren er veel wakken – foto – maar ook grote stukken IJsselmeer nog open. En dat terwijl nergens iemand schaatste, en bij ons in de buurt overal waarschuwingsborden voor slecht ijs op de Gouwzee te zien waren.Ik heb overigens nergens iets over vermisten gehoord of gelezen.

Onder: Bijna een grafische voorstelling, deze foto van de Flevopolderdijk met links het IJsselmeer en rechts de Oostvaardersplassen.

De Tuijpjes staan bekend als grote dierenvrienden, daarom vlieg ik met dit koude weer altijd even over de Oostvaardersplassen bij Lelystad om te kijken hoe het met de 6000 daar uitgezette dieren gesteld is. Het lijkt heel goed te gaan ( met de dieren die het overleefd hebben)

Onder: Er zijn 6000 paarden, herten wilde zwijnen etc uitgezet in het natuurgebied op de Oostvaarders plassen bij Lelystad, die NIET gevoederd mogen worden. Zo blijven namelijk de sterkste dieren over, net als in de natuur. Hierover is nogal wat commotie ontstaan tot zelfs in Den Haag. Hier zie je dat grote aantallen paardjes zich daar niets van aantrekken. Ze staan heerlijk in het zonnetje te grazen. Op de volgende foto zijn ze van dichterbij te zien.

Onder: In het begin hadden deze paardjes het moeilijk met de sneeuw. Maar ze raakten er aan gewend. Uit het vliegtuig, en op de foto is goed te zien dat de flevopaardjes – met hun warme adem blazend -, nu eerst de sneeuw wegsmelten, en dan daarna meteen het zacht geworden gras gras daaronder nuttigen. Wie niet sterk is moet slim zijn vrienden!

Antarctica reis

De Antarcticareis waarvoor we a.s dinsdag vanuit Düsseldorf naar Ushuaya de zuidelijkste stad van Zuid Amerika vliegen begint bij ons nu toch wel te “leven”. Antarctica staat al jarenlang hoog op ons verlanglijstje. Veel voorbereidingen hoeven we er niet voor te treffen. Het is een groepsreis, dit kan praktisch niet anders, dus is het programma van a tot z voor je uitgestippeld. De vliegreis zal ongeveer 19 uren in beslag nemen. M.b.v foto-impressies  – indien mogelijk – en reisverhaaltjes op dit journaal zullen we trachten jullie zoveel mogelijk op de hoogte te houden van onze reiservaringen in de buurt van de Zuidpool. Inmiddels hebben we de vereiste speciale reisuitrusting zoals, rubberlaarzen (kniehoog), thermische onderkleding en waterdichte pakken aangeschaft.

Austaliereis 2010 – foto linksonder –

Het is voor ons nu even dubbel druk met reisvoorbereidingen. Omdat alle vliegtickets voor onze nieuwe wereldreis naar Australie die we dit jaar van 10 sept a.s  t/m 16 januari 2011 zullen maken, nu al gereserveerd moeten worden, hebben we de laatste dagen ook veel tijd aan het plannen van de grote lijnen van deze reis besteed. De voorbereiding voor een dergelijke reis, die we op eigen gelegenheid gaan maken door o.a moelijk toegankelijk  en begaanbaar terrein is andere koek!

Na een cruise van 2 weken langs de Sunda eilanden – oostelijk van Bali – zullen we in Australie eerst van Darwin naar Perth reizen door vrij onhergbergzaan terrein, in een 4WD campervan/terreinwagen. Deze route voert ons door de hete Australische Outback; woestijnen, drooggevallen rivierbeddingen, kloven en rotsmassieven. Comfort en luxe moeten we dit eerste traject waarvoor we 7 weken hebben uitgetrokken ontberen, maar avontuur ligt er op de loer. Op het internet zagen we al dat minimaal proviand voor 1 week, 2 reservewielen en banden, 2 jerryans dieselolie en 2 jerrycans drinkwater tijdens dit deel van onze route moet worden meegenomen. Een gekke gewaarwording, maar wel spannend allemaal !!!

Luchtfoto’s van Urk

Gisteren scheen eindelijk de zon weer eens flink. Met dat besneeuwde landschap word ik dan als door een magneet naar Lelystad getrokken. Het was fantastisch vliegweer. Door de koude ondergrond was de atmosfeer doodstil; de lucht is dik zeggen we dan in de vliegerij, waardoor het lijkt alsof het vliegtuig door transparante dikke pap heen snijdt. Of je rustig thuis in de bank gezeten een HD film onder je door ziet glijden. Wat een serene rust, wat een panorama’s. Samen met fotomaatje Jan Kiek vlogen we in de PH-BZN eerst naar Urk, dat er werkelijk prachtig uitzag in wintertooi. In het vliegtuig genietend van het betoverende uitzicht kijken Jan en ik elkaar af en toe begrijpend aan, wat zijn we toch bofkonten  dat we dit allemaal mogen meemaken zeggen we dan eigenlijk overbodig. Ik ben er zeker van een unieke reportage van het voormalige eiland Urk te hebben gemaakt. Uniek, want uiteindelijk hebben we 20 jaar op deze bijzondere sneeuwcondities moeten wachten. Vandaag een paar foto’s van die schitterende ambiance in Urk. We hadden na de PH-BZN vlucht ook nog een smooth ride door de dikke kouwe lucht in de PH-BNK gepland, maar door de werkelijk schitterende foto omstandigheden – we kiekten ook nog op diverse lokaties boven Noordholland – kwamen we daar niet meer aan toe.

Onder: Hier de Vuurtoren van Urk aan de besneeuwde dijk langs het IJsselmeer.

Onder: Het pittoreske centrum van Urk, met de huisjes die mij sterk doen denken aan ons eigen Volendam.

Onder: De haven van Urk, waar we met BZN ooit een opname van het TV programma “BZN ontmoet” maakten

Onder: Op de scheepswerf aan de haven van Urk ligt deze in plastic verpakte en door de sneeuw bijna geheel gecamoufleerde luxe boot 

Onder: Een luchtopname van een hele mooie woning in Urk

Onder: Naast de vuurtoren aan de IJselmeerdijk zagen we dit idyllische plaatje. De Kerk met de fraai aangelegde en rustig gelegen begraafplaats. 

Onder: Er zijn trouwens veel kerken in Urk. Hieronder een collage van een aantal daarvan.

Onder: Van Urk naar Volendam vliegend over de IJsselmeer vaarroute van Lelystad naar Amsterdam, zagen we dit convooi binnenschepen, voorafgegaan door twee ijsbrekers waaronder de bekende “Coby” zich voortploegen.

Onder: De Ijsbrekers, waaronder de bekende “Coby” van wat dichterbij! 

Onder: Dezelfde ijsbrekers in zuidwestelijke richting gefotografeerd; een bizar lichtspel.

Onder: Hier een tegenlichtplaatje van nog dichterbij, we vliegen hier bijna pal boven de ijsbrekers.

De kleinkids

Onder: Onze Kees bevindt zich momenteel met zijn Sylvia en onze kleinkinderen Nico en Mary voor een vakantie in het Duitse Hoch Sauerland, van waar hij ons met z’n i-phone deze foto van Sylvia en de kids  – linksonder – toestuurde. Ook daar ligt een pak sneeuw! Rechtsonder: Kleinzoon Tim in Piratenpak. Met kleinzoons Jan, Kees en Tim waren we afgelopen zaterdag even op bezoek bij Bart Smit, waar Tim een mooi piratenpak voor het komende carnaval uitzocht. Voornamelijk omdat hier een zwaard bij hoort, zijn favoriete wapen. Een cowboypak vond hij niet geschikt: “want daar hoort een revolver bij”…. gaf hij oip als reden. Tim heeft een nieuwe kamer thuis waar trots zijn foto’s als piloot in de PH-BNK aan de wand hanegen. 

Bill Wyman ( ex- bassist Stones) met fotoexpositie in Amsterdam

Zit het in de bassisten of in de muziek? Toevallig las ik deze week dat de ex bassist van de Rolling Stones net als ik in zijn vrije tijd een verwoed fotograaf is. Hoewel het zou getuigen van grove misplaatste arrogantie mijnerzijds, om op wat voor manier dan ook een vergelijking te maken maken tussen Wyman en mijn persoon, of BZN en de Stones , vind ik het toch wel treffend dat hij in een Telegraaf interview deze week verklapte dat hij tot fotograferen was gekomen tijdens de onvoorstelbare wachttijden die zijn Stonescarriere hadden gekenmerkt. Net als ik. Van al zijn aan de Stones besteede tijd ging 95 % verloren met wachten, wachten en nog eens wachten. Om de verveling te verdrijven tijdens al deze inactieve uren in TV studio’s, hotels, platenstudio’s, vliegvelden, kleedkamers, en files etc etc… , nam hij uiteindelijk maar een camera mee on the road. Daar herken ik mezelf helemaal in.

Zij het op een heel wat bescheidener schaal als de Stones, overheerste bij BZN het wachten ook alles, dat heb ik hier al vaker betoogd. Hoewel onze carriere in veel opzichten als een 8 baanrit voorbijsuisde, leef je tussen alle wachttijden door, aan de top ook in een betrekkelijk isolement; je wordt door Jan en Alleman van de buitenwereld en het publiek afgeschermd. Terwijl iedereen misschien denkt dat het de hele dag maar een heksenketel is, kan door het wachten en dit isolement, het leven van de top artiest in het muziekvak best wel saai zijn. Dit was ook voor mij een van de stimulansen om met fotografie te starten.

IPCC voorzitter blijkt te sjoemelen met klimaatgegevens  

Gebleken is dat de uit India afkomstige voorzitter van het IPCC in een rapport m.b.t. de snelheid van het smelten van de Himalaya gletsjers de kluit heeft besodemieterd, er zijn opzettelijk valse gegevens gepubliceerd om het klimaat doemscenario waar te laten lijken. De wens lijkt hierbij de vader van de gedachte. Politiek Nederland, zelfs Diederik Samson van de PvdA en minister Cramer schreeuwen nu moord en brand en eisen het aftreden van de IPCC sjoemelaar, nota bene de voorzitter van deze gezaghebbende VN club. Ik kijk hier echt niet meer van op. Zoals de lezers van dit journaal zullen weten is mijn mening; niet alleen weg met die man, maar ook weg met die hele malafide club. De Nederlandse klimaatonderzoeker Frans Berkhout die ook aan het boek had meegewerkt, meldde in het NOS journaal beteuterd, alsof hem net zijn speeltje was afgenomen – dat door één foutje het hele boek toch niet waardeloos is geworden? “Ja Frans” !! zeg ik dan. Dat is het wel. Het gaat nu niet meer om een klein foutje, maar om de geloofwaardigheid en de betrouwbaarheid van het complete IPCC.