Haïti

In deze dagen zijn onze gedachten bij de slachtoffers en nabestaanden van de ramp in Haïti. Net als bij de Tsunami 5 jaar geleden in Thailand kunnen wij hier in ons luxe luilekkerland de omvang van deze rampspoed niet bevatten. Vooral die op straat liggende lichamen van overledenen, waaronder veel dode kleine kinderen is een voor ons onvoorstelbaar bizar tafereel dat als zoutzuur in je ogen druppelt. Het moet voor de achtergeblevenen toch gruwelijk zijn je overleden dierbaren in zo’n mensonterende situatie te zien liggen. Hopelijk krijgt men de organisatie van de hulpverlening snel onder controle.

Goede doelen acties

Vandaag voert Nederland actie voor Haïti. Van schoolkinderen die zelfgemaakte gehaktballen uitventen; broodbakkers die Haïti broodjes verkopen tot wandelverenigingen die kilometers omzetten in geld voor de slachtoffers. Een goede en hartverwarmende zaak. Ook wordt via een gezamenlijke gecoördineerde radio en TV uitzending een grote inzamelingsactie gehouden, waaraan 360 bekende Nederlanders gratis hun medewerking hebben toegezegd. Ook een hele goede zaak natuurlijk; als het maar hulp voor de Haïtianen oplevert. 

– foto links: Giel Beelen die niet alleen aan elke goed doel actie (op TV)  meedoet, maar ook zelf veel goede doelen acties (op TV) bedenkt. Niets is hem te dol, als het maar publiciteit (op TV) oplevert – ! 

Heel veel medewerkende bekende Nederlanders stellen zich echt onbaatzuchtig op, dat voorop gesteld. Toch kijk ik na rampen altijd met enige argwaan naar sommige BN-ers uit de media-wereld en de showbizz, die zich tijdens de TV hulpacties als gratis optredende goedzakken profileren, maar feitelijk hun eigen belang dienen. De schijn wordt vaak gewekt dat een bepaalde artiest, dj of presentator met veel moeite bereid werd gevonden mee te doen. De waarheid is dat vaak veel van deze lieden staan te vechten bij de ingang! Wij hebben dat in de 42 BZN jaren waarin we vaak aan dit soort media acties meewerkten ervaren. Achter de schermen woedt vaak een felle strijd tussen dj’s, presentatoren, artiesten en hun platenmaatschappijen, om er gratis aan mee te mogen doen. Aandachtverslaving, promotie en vooral het opschroeven van de eigen marktwaarde in het schnabbelcircuit zijn vaak de drijfveren. Er aan meedoen bevestigt je status van topper, er niet aan meedoen betekent dat je er (nog) niet (meer) bijhoort, dat gaat ten koste van de hoogte van je gage, dus kost niet meedoen geld, veel geld!  Ik heb dit van dichtbij vanuit onze riante toppositie zelf allemaal meegemaakt vrienden. Nou ja, het doel heiligt de middelen in dit geval, zullen we maar zeggen.

Parlementaire Enquette

Met belangstelling volg ik de verslagen van de verhoren van de commissie betreffende de gang van zaken rondom banken en financiele toezichthouders tijdens de recente crisis. Vele experts gaven al aan dat de rol van de Nederlandse Bank als voornaamste toezichthouder daarin bedenkelijk is geweest, en openlijk wordt hierbij om het aftreden van NB baas Nout Wellink geroepen. Ik ben het daar mee eens. Al eerder bleek dat deze papieren tijger slechts toekijkt, en de vraag is zelfs of dat wel het geval is. Zo had het hele Icesave debacle gewoonweg niet plaatsgevonden als pluchezitter Wellink zijn werk goed gedaan had. Dan hadden al die duizenden Nederlandse belastingbetalers die n.b ook nog eens het miljoenensalaris van Wellink moeten ophoesten, niet door Icesave zelf in de financiele sores gekomen. Icesave slachtoffers die naar de rechter gaan om de Nederlandse Bank aan te pakken maken, lijken mij niet juridisch kansloos. Ze moeten dan wel een financieel lange adem hebben.

Koning Winter 

Onder: Om eens te laten zien wat Koning Winter in zijn mars heeft, hieronder twee luchtfoto’s genomen van ongeveer dezelfde positie. Het landschap op de bovenste foto is versierd door Koning Winter, terwijl hij tijdens het nemen van de onderste foto in zijn zomerslaap lag. Jullie mogen zelf zeggen of je vindt dat hij zijn werk goed gedaan heeft. Het gaat hier om de Volendamse haven en het Marinapark op de voorgrond.    

Onder: Hier een foto die ik op dezelfde positie nam als die hierboven, maar dan tijdens de afgelopen zomer.

Onder: Het vergelijken van deze 2 plaatjes hieronder geeft een nog beter beeld van de noeste arbeid van onze IJsvorst. Het gaat om een opname van het Marinark Volendam en de nieuwe jachthaven  

Onder: Hetzelfde plaatje als boven, maar nu in de afgelopen zomer.

Onder: Deze prachtige spannende foto werd gemaakt in de bizarre winter van 1969 door mijn fotomaatje Jan Kiek op het Volendamse Noordeinde. Links in de verte ligt Hotel Spaander. Door de snerpende Oostenwind werd de sneeuw van het IJselmeer de dijk opgejaagd zodat grote sneeuwduinen tegen de kleine huisjes rechts ontstonden. Sommige van deze huisjes zonder achter-uitgang, waaronder dat van de ouders van BZN manager Dick de Boer (Brit), moesten door gemeentewerkers uitgegraven worden omdat de mensen er in opgesloten zaten. 

Onder: Deze foto, in 1947 door de vader van Jan Kiek in de Volendamse haven gemaakt, geeft aan hoe extreem veel sneeuw er toen gevallen was. De botters in de haven waren er compleet onder bedolven. Het kleine in het rood geklede mannetje is Jan Kiek, die aan de hand van z’n moeder liep

Onder: Ook van fotograaf Japie Jennootje (vader van Jan Kiek)  deze foto van ondergesneeuwde botters in de haven van Volendam in 1947

Onder: Weer terug in het heden. Het eiland Marken is – omringd door een bevroren IJselmeer – onder een laagje sneeuw ook een lust voor het oog. Deze foto maakte ik een paar dagen geleden uit mijn vliegtuig van de haven van Marken, waar in de zomer de rondvaartboten met toeristen uit Volendam af en aan varen

 UIt het BZN archief

In 2002 waren we met BZN in Mexico; er moest nog een titel voor de nieuwe CD bedacht worden. Dat was altijd een zware bevalling. Na zo’n 40 CD’s , is de spanning en de leukigheid van dat klusje wel eens af. Om deze CD titel in verband te brengen met de sfeer v/d TV special ( Mexicaans) en met de muziek op de CD bedachten we na veel vergaderen Tequilla Sunset.  – zie uiteindelijke hoesfoto links –

Dick de Boer die altijd voorzichtig was met alle ethiek-betreffende zaken rond BZN, stribbelde nog tegen; het ging per slot van rekening om sterke drank, kon dat wel met die nette BZN fans? Ja vrienden zo ver ging dat. Maar bij gebrek aan beter ging de kogel door de kerk. Omdat we op de Mexicaanse lokatie in Puerto Vaillarte toch van tijd tot tijd zaten te wachten, margharita’s drinkend op het terras van het aan het strand gelegen hotel, stelde ik voor om in de vooravond daar een paar mooie rieten stoelen uit de hotel lobby op het strand neer te zetten en daarin met de ondergaande zon op de achtergrond de hoesfoto van de CD Tequilla Sunset te maken. Per slot v rekening was de fotograaf Lou Beerens ook mee. De zon ging echter op de verkeerde plek onder, en Lou was te lui om te lopen. Omdat de mooie rieten stoelen die ik bedoelde te zwaar waren en te ver stonden, werden het lichte keukenstoeltjes van het betegelde terras die daar al stonden; het strand en de ondergaande zon konden we er dan later wel bij monteren. Er kwam maar weinig van terecht; niemand was er tevreden mee.   

Onder: Thuis gekomen hebben Lou Beerens en ik vele montages voor de hoeslay-out op de pc uitgeprobeerd; de sfeer die ik oorspronkelijk bedoeld had kwam er echter niet in. Linksonder het tafeltje met de armzalige stoeltjens en rechtsonder zoals we er echt bij zaten. Geen zon dus! En geen strand! Wél tequilla…. 

 Onder: In mijn fotoarchief vond ik nog een serie van wel 30 hoes ideëen, die het geen van alle redden. Dit is een van die vele door mij in elkaar gefrutselde hoesvoorstellen, let wel qua lay-out; die door de hele meute werd afgekeurd. Niet afgekeurd vanwege de koppen. Want in de uiteindelijk hoes lay-out zouden sowieso de koppen gebruikt zijn zoals die nu op de hoes staan. 

Noorderslagfestival

Als ex bestuurder van SENA, was ik uitgenodigd om het Noorderslagfestival in Groningen bij te wonen. Ik ben niet gegaan; mij teveel mensen. Wel jammer dat ik Kyteman en zijn hiphop orkest niet zag optreden en om hem er de poprijs 2009 in ontvangst te zien nemen. Volkomen terecht kreeg hij deze onderscheiding! De nog zeer jonge (23) voorman van de 20 koppige band, Colin Benders, is niet alleen een geweldige trompettist en dirigent van zijn unieke orkest, maar tevens een ongekende vernieuwer in de muziekwereld. Het lied “Sorry”, is werkelijk een juweeltje; het bezorgt mij keer op keer kippenvel. Jammer dat Colin het huidige bandconcept alweer opgeeft.

Hitnotering of publieks-hit?

Met BZN hebben we 56 top 40 noteringen gescoord, een nog steeds door niemand – ook niet de Stones, ABBA,  Borsato, of Golden Earring – geëvenaarde score in Nederland. Waren deze hitnoteringen ook allemaal publiekshits? Nee, beweer ik hier. Mon Amour, Yeppa en The Banjo Man en vele van die andere 56 hitnoteringen waren grote publiekshits, maar bijvoorbeeld Twilight e.a , dat n.b hoog in de top 5 stond niet. Hoe zit dat dan? Hierover hebben wij als BZN ers vaak met vele experts en journalisten uit het muziekvak gesproken.

“Een publieks-hit is een liedje dat op eigen kracht,- mogelijk zelfs zonder radioplugging – zo diep in het dagelijkse doen en laten van jong en oud  in  alle lagen van de bevolking doordringt, dat iedereen, van kind tot bejaarde van bakker tot notaris, – nu zelfs mijn moeder van 85 – het woordelijk mee kan zingen of neuriën “. En jaren later nog steeds.  Zo simpel is dat ! Allerlei coryfeëen uit het vak die ik er over sprak, beamen dat . Om hits te ontdekken hoef je niet naar de radio te luisteren of TV te kijken. Knoeperds van publieks-hits komen door muren en ramen overal naar binnen; bij de slager in de winkel en bij de dokter in de wachtkamer.Je kan ze niet ontwijken, ze nestelen zich in je hersenen of je wilt of niet. Denk in dit verband even aan: “Een beetje meer”, een recentelijke meezinger die bij alle Nederlanders opgeslagen is op de “interne harde schijf” ! Ook bij de mensen die het een klotelied vinden. Opmerkelijk in dit verband is trouwens dat 50 % van de bevolking een publieks-hit helemaal te gek vindt, en de andere 50 % hem uitkotst. Aan deze merkwaardige tegenstelling is elke grote publieks-hit onderhevig, denk aan Smurfenlied – links op de foto- , vogeltjesdans etc etc…  

Echte megagrote meezinghits van het kaliber: “Mooi was die tijd”, “I want to be free”,  ” Waarom fluister ik jouw naam nog”, of “Una Paloma Blanca”, e.v.a komen tegenwoordig bijna niet meer voor. Het medialandschap is veranderd. Dat heeft vele oorzaken, waar ik nu niet al te diep op in wil gaan.. Wat zeker meetelt: Waar vroeger Jan Publiek zelf zijn favoriete liedje uitkoos en fysiek kocht, worden tegenwoordig artiesten en hun producten met grote precisie door mega investeerders via TV formats als X-Factor, Pop Idols, Popstars, Reality Soaps, Wanna Be a Star, Josef, Mary Poppins, etc in één keer via TV en internet op de kaart gezet, en je als het ware door je strot gedrukt. In de muziekbranche zie je veel van deze in mediahypes geboren artiesten en hun hits op nr 1 binnenkomen, in de door de minimale fysieke verkopen makkelijk manipuleerbare hitparades -terwijl het grote publiek de liedjes vaak niet oppakt, zelfs niet kent – een enkele uitzondering daargelaten- , laat staan dat mijn moeder ze mee kan zingen. 

Let wel: kwaliteit in het midden gelaten, en over smaak valt niet te twisten, maar er zijn uitzonderingen. Zoals bijvoorbeeld de meezinger: “Jij denkt maar dat je alles mag van mij”, een lied dat ik in de kroeg bij ons op de dijk hoorde, en dat mij gelijk opviel door de aanstekelijke melodielijn, de perfecte vorm en exact op de melodielijn passende tekst. IJzersterk liedje in zijn soort, prettig gezongen door een bekend aan doende stem; of je nou van het genre houdt of niet. Ik wist gelijk: dit is een kraker.

Omdat deze meezinger tijdens de afgelopen Volendamse kermis uiteraard in mijn Weinstube niet mocht ontbreken, werd het zelfs mijn eerste betaalde download via i-tunes. Aan de zangstem te horen dacht ik dat het een posthume hit was van ons aller Andre Hazes, maar tijdens een kroegsessie op de Volendamse dijk vertelde muzikale vriend Jan Dekker mij dat het om een soort namaak Hazes ging; en niet om een ons opgedrongen TV format. Zijn naam: Frans Duijts – zie foto linksboven -. Omdat ik dacht dat deze Duijts ook de auteur was van dit schone lied kon ik hem de foute daad vergeven zich als Hazes vermomd te hebben. Deze week las ik pas in de Telegraaf dat de melodielijn en de tekst geschreven zijn door Pierre Kartner, ons alller Vader Abraham. Toen ging bij mij een lichtje branden. Want beste vrienden, wat blijkt dus ? Vakmanschap verloochent zich niet, en komt ten alle tijden boven drijven. En vakmanschap wint het uiteindelijk van plastic formats. Het lied is namelijk geschreven door hetzelfde genie dat aan de wieg stond van tientallen evergreens, waaronder het Smurfenlied en de klassieker “Daar in dat kleine cafe aan de haven”. Inmiddels heeft het lied zich ontpopt als de absolute publiekskraker van 2009, zo hoorde ik van een bevriende dj. Het puzzeltje valt voor mij helemaal in elkaar ! Gefeliciteerd Pierre,…. en Frans.

Familiefoto

Onze familiefoto – zie vorige journaalbijdrage is een groot succes – alle broers, zussen, neven en nichten kregen en krijgen er leuke reacties op, ook naar aanleiding van de publicatie in dit journaal. Zoals ik zei is het nu makkelijk om uit de 95 portretbestanden verschillende samenstellingen te maken. Zo maakte ik ook nog deze overigens voor de hand liggende samenstelling van het gezin waarin ikzelf ben opgegroeid. Vader moeder en 11 kinderen, warvan ik de oudste ben.

Onder: Dit is het gezin van mijn vader Kees en moeder Maartje in het midden, mijn vader (57) is in 1984 overleden, maar moeder Maartje ( 85) leeft gelukkig nog, en woont zelfs nog zelfstandig. Te beginnen bij ondergetekende linksboven van jong naar nog jonger: Vlnr: Jan, Jannig, Kees, Gaar, Cor, Jaap (overleden op 42 jarige leeftijd in 1996) Nico, Arie, Ben, Lida, Louis.

Winterse sfeer plaatjes

Onder: Afgelopen weken was ik vaak met m’n camera op pad, ter land te water (brijkie) en in de lucht. De laatste dagen kon ik helaas geen luchtfoto’s maken; het weer zat niet mee. Daarom ging ik het dorp in. Lopend vanaf het doolhof over de  meerzijde is links het bevroren Brijkie te zien en recht vooruit de bekende bars Het gat v Nederland en De Ouwe Brug. De sterren staan aan de hemel in deze koude nacht.

Onder: Hier sta ik met mijn statief op een niet alledaags plekkie; – midden op het bevroren Brijkie – en fotografeer in de richting van het Doolhof. Rechtsachter schijnt het kruis op de toren van de Vincentiuskerk haar rode licht uit. Veel oudere Volendammers dachten vroeger dat overvliegende piloten dit kruis als navigatie baken gebruikten. Door mijn kennis van de vliegerij kan ik dit verhaal naar het rijk der fabelen verwijzen.

Onder: Een opname van het Marina park; het bijzondere lijnenspel in deze foto in combinatie met de vogels in de toch zeldzame sneeuw sprak mij aan.

Onder: Volendam. Het besneeuwde Doolhof en midden onder Hotel Spaander met parkeerterrein, en geheel links het vroegere Rest v Diepen. Linksboven het St Jozef gebouw, en geheel rechts de Vincentiuskerk, die binnenkort 150 jaar bestaat. Mij is gevraagd als fotograaf te willen fungeren voor het boek dat n.a.v. dit 150 jarig jubileum zal verschijnen

Onder: Een foto van de omgeving van de speeltoren in het prachtige centrum van winters Edam. Het valt mij op dat de sneeuw op de Edammmer daken langer blijft blijft liggen dan die in Volendam. Boze Volendammer tongen beweren dat dit komt door de zuunige aard vd Edammers; ze zouden minder hard stoken dan de Volendammers, maar het kan natuurlijk ook komen doordat de Edammers hun huizen beter isoleren.

Onder: In mooie luchtfoto-omstandigheden vlieg ik altijd ook even naar Schermerhorn; een schitterend gelegen en mooi ogend plekje in het midden van Noordholland. Daar in de buurt maakte ik onderstaand plaatje van de molens in het witte landschap.Een prachtig oer-Hollands tafereeltje.

Onder: Over oer- Hollands gesproken! Het waterrijke gebied net ten noorden van Amsterdam met de pittoreske plaatsjes Ransdorp, Durgerdam, Holysloot, Zuiderwoude en Uitdam is niet alleen zomer’s mooi. Dit mag blijken uit deze foto die ik maakte van het fotogenieke winterse Uitdam, waar vele familieleden van mijn vrouw Mary wonen.

UIT DE BZN ARCHIEVEN

We waren met BZN vele malen in Afrika, o.a in Marokko, Zuid Afrika, Kenia, Tanzania en Namibië, In Zuid Afrika en in Namibië – een voormalige Duitse kolonie – was BZN zeer populair, we maakten er een aantal live- tournees, TV specials, en verkochten er er twee miljoen geluidsdragers, zo hangt bij mij thuis o.a een award voor een miljoen in Zuid Afrika verkochte muziekcasettes, dat is ongekend voor een Europese band. Overigens dachten ze daar- ook de Zuidafrikaners, die een soort verbasterd Nederlands spreken – dat we een Duitse band waren, dat vond ik heel gek. We hebben er ongekend gescoord en ook veel plezier beleefd. Het was toen in de begin 90-er jaren zelfs in Johannesburg nog heel veilig, maar dat werd steeds minder. In 2005, toen we onze laatste live concerten deden durfde de chauffeur van onze bus voor geen goud meer met de bus door “Joburg” zoals het door de locals genoemd wordt. We worden dan gegarandeerd tot stoppen gedwongen en beroofd, sprak hij bezorgd.

Anders was dat in het Afrikaanse land Kenia, waar we in tenten kampen sliepen tussen de in het wild rondlopende olifanten en hippo’s. Ik weet nog dat we ieder in onze eigen tent sliepen, met bij de ingang een met speer uitgeruste krijger. Jan Keizer had weing vertrouwen in die krijgers; was zo bang dat hij vroeg bij Jack Veerman in de tent te mogen slapen. Jan’s wantrouwen bleek terecht; de wachter bij Jac’s tente verzaakte zijn klus, want nadat hij onze “Schipholwiskey had opgedronken moesten we hem na half uur in horizontale stand afvoeren . We maakten vele game-drives – safaries – in Kenia, door het rijk der dieren. Een schitterende belevenis, die mij zo aansprak dat ik er later met mijn hele gezin nog eens naar toe ben gegaan.

Onder: BZN op de grens van Tanzania en Kenia; op de achtergrond de “Kilimanjaro”, de eeuwige sneeuw op de hoogste berg van Afrika is duidelijk te zien. Vlnr staand: Karel, de cameraman, Dirk vd Horst, Jan Tuijp, Dick Stuurman de geluidsman, voor hem Carola, Dick Plat, Jack Veerman, Sylvia van Blarkum van Universal,Jan Keizer, zittend regisseur Jos Budie en Jacques Hetsen.