Zaterdagavond waren we op verjaardagsvisite bij mijn broertje Cor. Hij heeft een nieuwe geluids-installatie gekocht waar er volgens mij maar een paar van zijn in Nederland; de kisten waarin het spul vervoerd werd zijn met twee 10 tons grote sjofels zijn villa ingereden. Kwalitatief en quantitatief van zeer hoogstaand niveau. We draaiden een live DVD van de nieuwe Queen met als zanger Paul Rodgers van “Bad Company” . Ik was altijd al een fan van Paul Rodgers met “Seagull” en andere Bad Company topsongs. Nu doet hij op latere leeftijd nog eens bijna Freddy Mercury vergeten. Ook draaiden we liveDVD’s van ouwe rockers als o.a Jerry Lee Lewis en dan kei,- ja, echt KEIHARD. Dat was weer eens echt “beleven” van muziek. Het is alleen jammer dat mijn broer er zo lang over doet om het juiste lied te vinden; hij kan moeilijk met DVD menu structuren omgaan. Steeds als je denkt : daar komt ie, valt ie weer terug naar het begin menu. Soms duurde het wel 10 minuten voordat de goede track vóórstond. Maar dan was het ook wél genieten geblazen in mijn broer z’n mooie woning.

Over genieten van muziek gesproken; ik kreeg onlangs van een vriend een CD met daarop 5 nieuwe liedjes van de Volendamse Corina Vamvakaris. Covers van Griekse en Franse topliedjes die recentelijk bij Arnold Muhren in de studio waren opgenomen. Wat ben ik daarvan verschoten, wat waanzinnig goed is dit. Hele sterke pakkende melodiën, goede arrangementen en een dijk van een stem; ik was diep ontroerd met centimeters hoog kippenvel vooral van “Je taime avec mon ceur” wat heeft Corina dit fantastisch mooi gezongen. Dat zij in het rijtje thuishoort van Volendamse topzangeressen als Carola, Tamara en Martine Bond wisten we al, maar ze heeft zichzelf nu overtroffen. Van schoondochter Tamara kan ik nog melden dat ze in Januari t.b.v haar nieuwe Duitse CD al twee TV optredens in Duitsland heeft; ze moet daarvoor naar München vliegen en heeft er heel veel zin in vertelde ze me gisteravond tijdens de gourmet avond bij ons thuis.

Het was bar gezellig gisteravond; met onze kinderen hadden we ter gelegenheid van Sinterklaas een gourmet avond bij ons thuis in de Weinstube. Alleen de kleine Nico sliep bij ons boven. Na de heerlijke vis en vlees gourmet speelden we een spel dat Tamara had meegenomen. Je moest er bij liplezen en begrippen uitbeelden. Vooral onze oudste zoon Sander die nu in Heerhgowaard met zijn nieuwe “Sanitair en Keukenhuis” druk in de weer is,- zie foto verder naar onder – was er heel goed in. Wellicht door de wijnconsumptie was iedereen behoorlijk op dreef met de gebarentaal. We dronken uit onze Italiaanse voorraad: Amarone della Valpolicella Classico – Zenato – uit 2003; wat een genoegen is dit toch, een feest op de tong.

We hadden het gisteravond natuurlijk ook over de komende wintersportvakantie waarvoor we binnenkort met zijn allen naar Oostenrijk zullen afreizen.  Iedereen is er al vol van. Mooi weer, sneeuwpret met de kleintjes, gezamenlijk lange skitochten maken, en daarna met zijn allen apresski vieren, lekker eten en drinken,  jippiieeeee.  Jammer dat we die sfeer in Nederland bijna niet kennen; daarom als troostprijs vandaag even een winters landschapje dat ik in 2006 kiekte.

Onder: De Molen in Katwoude die je ziet juist voor je Volendam binnenrijdt in een prachtig sneeuwdecor op 3 mrt 2006. Rechts van deze molen het pad naar Motel Katwoude, waarop ik trouw elke dag mijn 6 kilometertjes ren.Vooral als het windstil is, met helder weer vind ik dat een groot genoegen, maar ook bij windstilte en mist kan ik al lopend wegdromen. 

Onder: dezelfde molen , maar nu uit een iets ander standpunt

Onder: Onze oudste zoon Sander is met compagnon Menno het “Sanitair en Keukenhuis” gestart in Heerhugowaard. Hij nam het bedrijf over van mijn broer Cor,die nu aan het afbouwen is. De laatste maanden hebben ze veel verbouwd en heel veel nieuwe badkamers en keukens geïnstalleerd. Sander voert nu een reclame- actie waarbij klanten die boven een bepaald bedrag besteden een proefles/rondvlucht boven hun woonplaats mogen maken met mijn persoon als instructeur. Ik hoop dat ik maar heel vaak voor hem mag vliegen, want ik ben best wel op trots op hem. Het zal mij benieuwen!

Oude BZN foto’s

Onder: In  juni 1980 waren we voor een fotoshoot in Schotland, hier staan we in de wei voor Pim Westerweel te poseren. Ik bedenk me in eens dat dit al weer 28 jaar geleden is. Ik was hier nog maar net 30 jaar oud. De tijd vliegt voorbij lieve mensen!!!

Vanmorgen toog ik naar Lelystad voor het geven van een vliegles; de leerling uit Heemskerk had geluk, het was “kastelenweer”, zoals we het weer van vandaag – blauwe lucht met enkele felle buien – in de vliegerij noemen. Op de terugweg van het Noordzeestrand naar Lelystad maakte ik ter hoogte van Zaanstad een tegenlicht foto richting Amsterdam.

Onder: ter hoogte van Zaanstad maakte ik deze tegenlicht foto richting Amsterdam; met dit soort bizarre lichtomstandigheden heeft een camera niets meer te vertellen; het licht gaat dan zijn eigen gang 

Vanmiddag stond in het teken van het diploma zwemmen van onze kleinkinderen Jan en Kees in zwembad de Waterdam in Volendam. Ze hebben een tijd lang over het  A- diploma gedaan, maar het B,-  en vandaag dus C diploma,- haalden ze in relatief korte tijd.

Onder: Tijdens het wedstrijdzwemmen vanmiddag wonnen zoals te zien is op de foto Jan en Kees met grote overmacht.

Onder: Tussen de vele toeschouwers de beide opa’s en oma’s van Jan en Kees vlnr: Mijn lege stoel, Kees Tol, de vader van Tamara, moeder Tamara zelf, Mary, broertje Tim die even bijtankt, en Griet, de moeder van onze schoondochter Tamara. Griet is in Volendam bekend van haar wolwinkel.

Onder: Trots laten onze tweeling-kleinkinderen Jan en Kees hun nieuwe diploma zien. Ze hebben nu dus zwemdiploma’s A, B en C en hun “Veter diploma”. Ze zijn nog maar net 6 jaar. Toen ik zo oud was had ik nog geen enkel diploma !

Onder: Nadat Jan en Kees geslaagd waren dronken we bij Tamara thuis nog even een kopje koffie. Prettig verrast waren we toen ineens onze kleinzoon Tim,  – groot liefhebber van chocolade letters, – uitgedost als Jimmy Hendrix een heuse gitaarsolo weggaf. Dat is toch knap want hij had de gitaar pas de avond ervoor van Sinterklaas gekregen. Mary en ik zijn heel blij dat er nu toch een nazaat in mijn voetsporen lijkt te treden. Er bleek bij nader inzien een computer met speakers in het plastic object te zitten; en Tim weet hoe het werkt, en er geluid uit te krijgen! Het was vooral verassend omdat we Tim nog nooit hadden horen zingen.Hij maakt tot nu toe, – als hij er zin in heeft, – alleen maar bizarre Dino geluiden. Dino’s zijn z’n favoriete speelkameraden. Tim heeft de muzikaliteit van twee kanten, want zijn moeder heeft hem de muziek met de paplepel letterlijk en figuurlijk ingegoten natuurlijk.

Over drie weken vertrekken we met álle kinderen en álle kleinkinderen naar het Oostenrijkse Maria Alm, waar we 9 dagen in de sneeuw zullen verblijven en als gehele familie deze keer oud en nieuw zullen vieren. Mooier kan het niet natuurlijk. Op oudejaarsavond zal een Oostenrijkse Kapel in ons hotel de “Oberkrainer Musik” verzorgen en op nieuwjaarsdag hebben we vanaf s’ middags 4 uur onze eigen Oostenrijkse Musiker in een aparte daartoe bestemde Weinstuberl van het hotel ingehuurd. Dat wordt knallen, dat wordt feesten !!  En dat is hoognodig waarde vrienden, met al die barre tijden door de credietcrisis voor de boeg. Voorlopig zal de credietcrisis het nog even zonder ons moeten doen, want ná thuiskomst van de skipret op 4 januari gaan we ons opmaken voor onze wereldreis van enkele maanden, die de 11de januari zal starten. Er moeten in die korte tijd nog een aantal voorbereidingen getroffen worden met onze kennissen die in de tijd dat wij weg zijn continue ons huis zullen bewonen. 

De wintervakantie zelf vraagt niet zo veel voorbereiding, we weten inmidels wel hoe dat allemaal gaat;met de wereldreis echter, zijn we inmiddels bijna elke dag een paar uur bezig; maar zulke klusjes doen de Tuijpjens met plezier, natuurlijk.