Gisteravond werden Mary en ik door Carola Smit en echtgenoot Herman opgehaald voor een rit naar Wognum om de daar wonende Tiny Hetsen, de weduwe van onze tijdens de final BZN tour overleden manager Jacques Hetsen te bezoeken, Het was alweer een tijdje geleden dat we Tiny hadden gezien of gesproken. Het deed ons goed af en toe weer eens een lach op haar gezicht te zien, ook al valt het leven zonder Jacques niet mee, en heeft ze een heel zware tijd achter de rug, zoals ze zelf zei. Veel steun heeft Tiny aan haar zoons Rob en Ard, die nog thuis wonen. Ze hebben allebei hun vorige baan opgezegd en leiden nu samen met hun moeder Tiny het projectontwikkelingsbedrijf dat hun vader Jacques Hetsen naast zijn BZN werkzaamheden in z’n eentje runde. 

links: Jacques Hetsen, die bijna 42 jaar lang BZN manager was. Hij overleed op 4 mei 2007, zes weken voordat BZN de laatste artistieke adem uitblies……..

We hebben weer gezellig allerlei ouwe koeien uit de sloot gehaald, en uiteraard gesproken over onze bezigheden na BZN. Het was al laat toen Herman ons weer naar huis reed, maar met een goed gevoel Tiny weer eens gesproken te hebben. In de auto vertelde Carola nog dat ze aanstaande zondag op de Amsterdamse uitmarkt met een gehandicapten koor onder leidng van J.P den Tex zal optreden. Ze had er wel zin in.

Vanmorgen maakte ik een fietstochtje met kleinzoon Tim die daar echt van kan genieten. Hij moet normaal altijd de aandacht delen met zijn zeer aanwezige broers Jan en Kees, de tweeling; die waren echter naar school, dus had ie het rijk alleen. Maar bovenal is ie in zijn sas vanwege het ijsje dat we tijdens fietsritjes steevast gaan halen.

Ook had ik vandaag een interview met Mike Overvliet uit Zoetermeer. Hij schrijft in een wijnmagazine voor handelaren, en sprak in dat kader met mij uitgebreid over ons “wijngedrag”. Daar kan ik wel een uurtje over praten natuurlijk. Ook bij BZN dronk bijna iedereen rode wijn, vooral als we op reis waren. In Griekenland was de Griekse “Strofilia” onze favoriete wijn, en in Zuid Afrika “Les Bonheur”, “Stellenrijck” en “Meerlust” . In studio’s en op BZN feesten en partijen hebben we jarenlang “Faustino 1” gedronken en de laatste twee jaar was de Argentijnse rode “Salentijn” de favoriete BZN wijn. Voor een fotootje bij het verhaal waren we in het “Palingpop Museum” op de bovenverdieping van “Paviljoen Smit Bokkum” naast het Marinapark Volendam. Er waren veel bewoners van dit park in het paviljoen, dat was wel gezellig. Ook kwam ik er Jack Veerman weer eens tegen. Het uitzicht vanuit het Paviljoen is normaal gesproken sprookjesachtig , maar door het sombere en grijze herfstweer van vandaag zag het er een beetje triest uit vanmorgen. De wolkenbasis hing op net 1000 ft (300 mtr) dat is wat laag voor de vliegles die vanmiddag op het programma stond. We hebben het vliegprogramma naar vrijdag aanstaande verplaatst.

Recente luchtfoto die ik maakte van het nieuwe Marinapark met op de achtergrond de oude kom van Volendam

Onder: Close up van de winkels, de entree en de horeca van het fraai ogende Marinapark Volendam

Het werd een hele sfeervolle bijeenkomst afgelopen zaterdag; na de receptie voor zakenrelaties vooral uit de vliegwereld, kwam een  kleine kring familieleden, vrienden en bekenden naar het Jozefgebouw om mijn 60ste verjaardag te vieren. Het werd gezellig tot in de kleine uurtjes. Een groot genoegen was het om schoondochter Tamara te zien en te horen optreden; zij zong de sterren van de hemel, wat een vakvrouw is dit, ik ben echt heel trots op haar. Zoon Vincent sprak mij op mooie wijze toe, en had daarbij een geestige voordracht waarin onder andere de zogenaamde “pettenshuffle” aan de orde kwam. Pet is de bijnaam voor onze familie; dit lijkt weinig verheven, edoch, zo legde Vincent uit: “er zijn spreekwoorden die er met respect over reppen”; zoals “het onder zijn pet hebben”” en “daar neem ik mijn petje voor af”  

De “pettenshuffle” ook wel de “pettengang” of “pettenloop” genoemd, is de in Volendam voor velen herkenbare karakteristieke loophouding van de familieleden van mijn vaders kant, maar ook van een aantal van mijn broers, zusters, neven en nichten. Onder het gewicht van een tamelijk grote herseninhoud, aldus Vincent, sjokken zij zich ietwat met het hoofd naar voren hangend, gekromde rug, en lichtelijk wijdbeens, in kleine eende-pasjes door het leven. Vincent kon een aantal van hen tot grote hilariteit van alle aanwezigen exact imiteren. Het was meer dan vermakelijk, deze zelfspot. 

Zondag’s waren we de gehele ochtend nog bezig om de kado’s op te halen en open te maken. Het leek hier wel pakjesavond! Het was wat dat betreft trouwens niet veel anders dan alle voorgaande jaren. Door het grote aantal E-mails, Smsjes maar vooral verjaardagskaarten uit het gehele land, kreeg ik het gevoel dat BZN nog nooit afscheid genomen heeft. 

Ook vandaag twee luchtfoto’s die ik inmiddels twee weken geleden nam boven Noordholland.

Foto’s onder: Het Noordhollandse Egmond aan zee vanuit de lucht