Luchtkwaliteit ?

Vooropgesteld, ik ben geen tegenstander van autoluwe stadscentra; deze centra zijn in vele wereldsteden reeds tot ieders tevredenheid het domein van voetgangers; het autoluw maken verhoogt de veiligheid, leefbaarheid, en de gezelligheid ervan, wat uiteindelijk het bedrijfsleven en de winkelcentra weer ten goede komt. (mits voldoende parkeerplaats op redelijke afstand) Maar…

Toch zou ik graag een appèl willen doen op het gezonde verstand van al die politiek correcte gemeentebesturen, die milieu zones invoeren om   – nu nog – dieselauto’s, en soms al scooters, en brommers, maar binnenkort natuurlijk al het autoverkeer uit hun stad te weren, teneinde – stellen zij – de luchtkwaliteit te verbeteren.  Groen Links heeft het zelfs over 12.000 doden per jaar als gevolg van slechte lucht !!! Als dit waar is zou dat overigens de grootste pleitbezorger voor het gebruik van kernenergie zijn. Maar klopt dit argument wel ? Of is het slechts politiek correcte symboolpolitiek ?  Los van alle uitkomsten van metingen die vaak tegenstrijdig zijn – “wie betaalt bepaalt”, – zou ik hierover toch eens het volgende willen opmerken.

In de luchtvaart en voor luchtfotografie is de helderheid van de lucht , – in de vliegerij als “vliegzicht” in km uitgedrukt – van groot belang. Uiteraard geldt: “hoe minder vervuiling hoe groter de helderheid”. Voor ik ga vliegen en fotograferen bel ik daarom meestal daags te voren de meteorologische dienst op Schiphol om naar het zicht voor de volgende dag te informeren. De meteoroloog kijkt dan zoals hij dat noemt naar het “brongebied” van de luchtmassa die onze kant opkomt en naar de helderheid daarvan. Hij zegt dan bv zoals een paar dagen geleden” de lucht die vandaag boven Oekraïne hangt heeft 20km zicht, bij een noordoostelijke stroming hebben wij dat dus morgen bij ons ook”. Die luchtmassa’s verplaatsen zich met redelijke snelheid (wind) over de continenten, oceanen en dus ook over de steden. Vooral in zo’n vlak land als Nederland.

M.a.w, de lucht die nu over Utrecht hangt is over een uur vervangen door verse lucht en vermengd met de grote luchtmassa er om heen. ( De vraag waar die Utrechtse lucht dan heengaat is net zo relevant als de vraag of de lucht – bij slecht zicht – die Utrecht binnenkomt al niet vervuild is; een ander hoofdstuk, het gaat hier nu even om het nut van het instellen van de milieuzones in onze grote steden) .

Alleen bij mist blijft de lucht langer hangen; daarom hecht ik vooral waarde aan de luchtmetingen waaruit blijkt dat de milieuzones in onze steden NIET zorgen voor schonere lucht, en dat dus het luchtkwaliteit argument om “milieu zones” in te stellen NIET opgaat…maar……. dat hadden die politiek correcte gemeente besturen toch eigenlijk zelf met gebruik van gezond verstand al wel kunnen bedenken…ach ja, de “Stelling van Tuijp” zegt het al” “waar politieke correctheid verschijnt, waarheid verdwijnt”

Super weekend voor fotografie !

Voor alle foto’s over dit onderwerp zie mijn nieuwe website en klik:  https://www.jantuijp.com/photos/ijsselmeer

Voor de video Volendam in de winter klik: https://www.youtube.com/watch?v=fqqyjOr2BWE

Het afgelopen weekend was het extreem fotogeniek weer; heel helder, bijna geen wind en zonnig, met overal nog de resten van de barre winter om ons heen. Dan moet je er op uit natuurlijk. Twee minuten lopen vanaf ons huis  stond ik bij de haven.

Het was druk en gezellig op de dijk, waar een paar dagen geleden nog de poolwind om je oren snerpte zaten nu de mensen op de zonovergoten terrasjes aan een wijntje te nippen!

Wat later maakte de ondergaande zon het plaatje compleet. Het huisje waarin de misthoorn staat heb ik vaak vanaf de andere kant gekiekt, leuk om het nu eens vanaf deze kant vast te leggen, en dan niet vanaf een boot, want dat is geen kunst, maar lopend op de ijsschotsen.

Nóg wat later…De Volendamse Haven en de Dijk vanaf de aan elkaar vastgevroren ijsschotsen in het Markermeer tijdens sunset. Dit is nou een foto die niet zomaar even elk jaar gemaakt kan worden…

Afgelopen maandag vloog ik met de PH-BZN langs de dijk Lelystad – Enkhuizen over de Markerwadden, al was het alleen al om te kijken of er al wat zichtbaars aan veranderd is. Het kruiende ijs rondom de wadden maakte dit bezoekje de moeite meer dan waard

Altijd weer leuk is het om de Markerwadden in het tegenlicht te fotograferen,  dat is deze keer weer aardig gelukt; grappig is het om dan onder de wolken de zonnestralen te zien…Wat zijn wij Nederlanders toch goed in dit soort projecten.

Dan vliegen we naar Volendam, en zien op de Gouwzee tussen Marken, Monnickendam en Volendam deze blauw groen gekleurde ijsvloer die versierd is met wind wakken

Even een plaatje van ons prachtige dorp omgeven door een ijsvloer; opvallend is dat buiten onze haven maar weinig wind wakken te zien zijn

Speciaal voor de nieuwe bewoners even een update van de bouw op de nieuwbouwwijk Broeckgouw in Volendam

UITDAM

Dan vliegen we naar Uitdam waar dit exotische plaatje voor ons opdoemt. Het plaatse in het midden is Uitdam, daarachter ligt het Europarc Resort “Poort van Amsterdam” Dit zie je niet vaak, ik was dan ook euforisch bij de aanblik van dit betoverende landschap, of moet ik zeggen “zeeschap”

Even wat verder gevlogen zien we Uitdam duidelijker in beeld komen

Uitdam is een heel bijzonder dorp, er komen de laatste jaren veel rijken en celebraties wonen; de ijselijke omgeving geeft er nog een extra tintje aan

Het Europarcs Resort “Poort van Amsterdam” dat in deze omstandigheden ook iets sprookjesachtigs krijgt

De Gouwzee tusssen Monnickendam en Uitdam in de verte ligt bezaaid met wind wakken. Doorm de schaduwen in de wakken lijkt het net of het ijs iets boven het water ligt, maar dit is gezichtsbedrog

En thuis zag ik pas dat er duizenden vogels op het ijs tussen de wakken zitten, had ik dat eerder geweten , dan had ik even wat lager gevlogen, om ze te kieken; je moet nu heel goed kijken om ze te zien.

Het schiereiland Marken ligt ook heerlijk in het zonnetje te braden. Goed te zien is dat de groene kleuren uit het landschap nog even weg zijn. Marken is sprookjesachtig mooi, bijna een bewoond open lucht museum, en daarom zeer fotogeniek. De MNarkers gaan zeer verstandig om met hun culturele erfgoed.

En daar zitten ze dan op hun unieke stekje in de vuurtoren ” ’t Paard van Marken” onze goede vrienden Liliane en Thijs Spijker. De laatste weken zijn menig maal foto upgrades van Thijs van zijn eigen wildernis op de TV weerberichten vertoond .

Altijd mooi, een foto van ’t Paard in het ijs. Ik denk dat ik al vele honderden foto’s van ’t Paard gemaakt heb de afgelopen 30 jaar, misschien wordt het eens tijd voor een expositie: ” ’t Paard “

Zojuist heb ik een nieuwe video op mijn YouTube kanaal ge-upload. Het is een ruim 6 minuten durende video met titel: “Winter in Volendam” in 4K video format, dus echte top beeldkwaliteit. Kan poepscherp en schermgroot worden bekeken op de 4K TV

YouTube heeft wel even een half minuutje werk om de juiste resolutie in je apparaat te ontdekken, maar hou vol, en vlieg met mij mee in de PH-BZN….

Hieronder een paar foto’s die in de video voorkomen

Luchtfoto van de ijsbaan in het centrum van Volendam, zoals te zien zijn er heel wat schaatsers actief !

Deze is van gisterochtend heel vroeg in de morgen; door de snerpende ijswind vroren binnen een paar minuten de vingers bijna van mijn handen, het was geen doen, maar ik heb er wel deze mooi plaat aan over gehouden…

Een foto van de Volendamse arctische haven die hier bijna dicht gevroren was, en wat kan het hier zomers heerlijk zwoel zijn aan een terrasje met een koud biertje

Of ga… naar mijn nieuwe website www.jantuijp.com en selecteer de film onder het kopje video’s; daar kan je ook vele foto’s en reisverhalen vinden..

Vergeet niet om op de YouTube pagina even te abonneren – op rode knop te drukken rechtsonder het filmpje -, dan krijg je de toekomstige filmpjes die ik er op ga zetten ook thuis te zien.

Het is een video/slideshow met beelden van Volendam, zoals de miljoenen toeristen, die het bezochten, maar zelfs de meeste Volendammers hun eigen dorp nog nooit zagen.

Volendam heeft bijzonder veel fotogenieke plekjes, maar vooral als er sneeuw en ijs ligt s’ winters, worden dit Anton Pieck-achtige taferelen. Ook vanuit de lucht. Deze video/slideshow is een greep uit mijn verzameling favoriete winter-foto’s van Volendam, van de afgelopen 15 jaar; de meeste zijn nooit eerder gepubliceerd.

Ik moest er vaak met half bevroren ledematen bij nacht, kou en ontij, voor de deur uit, en als de weersomstandigheden het toe lieten voor naar Lelystad om luchtfoto’s te maken vanuit mijn PH-BZN, waarin het met geopende kap – om foto’s van het besneeuwde Volendam te maken,- ook heel koud was.

Sowieso is er vanuit het verleden op het gebied van winterse luchtfoto’s van een besneeuwd Volendam bij mijn weten nog nooit iets gepubliceerd.

Kwalitatief goede winterse luchtfoto’s zijn trouwens uniek; wellicht dat gebruik van drones, voorzien van professionele en betaalbare top-camera’s daar in de toekomst verandering in gaan brengen, maar tot nu toe moest er een vliegtuig of heli aan te pas komen.

Je hebt dan een vliegtuig, een piloot en een fotograaf nodig, nou die had ik snel bij elkaar…. Dan moet er sneeuw of ijs liggen; maar niet op de startbaan, die moet sneeuwvrij gemaakt worden; het moet vliegweer zijn; en… het moet helder genoeg zijn om te fotograferen.
Meestal gaan deze voorwaarden niet samen.

Maak de fotografische strooptochten door en boven het koude Volendam en met mij mee door te kijken naar deze 4K video.

Waar is dit? In welk land? Tja, je raadt het natuurlijk vanwege de onderstaande foto’s; gistermiddag op het Markermeer aan de Volendamse dijk bij “Wullempie” op het Zuideinde. Dit soort landschappen zien we hier niet vaak vrienden !

Eergisteren alweer, maakte ik wat plaatjes van de door Moeder Natuur gevormde prachtige ijs sculpturen aan de oevers van het Markermeer aan de boorden van de Volendamse haven. Hier wat plaatjes, voor meer foto’s hiervan zie mijn website www.jantuijp.com of klik rechtstreeks naar de Volendam foto’s op de website: https://www.jantuijp.com/photos/amsterdam-smalltown-harbours-volendam

Als je toch op de website bent: abonneer je dan op mijn YouTube kanaal, om al onze nieuwe reisfilmpjes te zien die daar de komende tijd op komen. Gewoon even onder Video’s een filmpje aanklikken en dan de rode knop rechtsonder  het filmpje met “abonneren” aanklikken

Het Noordeinde aan de Volendamse dijk bij “Willempie” zoals de Volendammers dit plekje noemen.

We kijken hier over het Markermeer naar Marken. De combinatie van harde wind en strenge vorst maakte deze bijzondere vormen; dit zag ik hier nog niet eerder…

Wij noemden dit vroeger “ut mistorunokkie” Het huisje aan de zuidelijke havenpier waarin een sirene is opgesteld die elke maand een keer afgaat. Dit vind ik toch wel een heel bijzonder decor, het lijken wel versteende golven waar we tegenaan kijken.

Piet Veerman 75 jaar; graag nóg 25 jaar Piet !

Als groot bewonderaar van kunstenaar Piet Veerman en de Cats, en in het besef dat zij aan de wieg stonden van de extreem succesvolle Volendamse muziekscene waarmee ons dorp al 50 jaar lang goede sier maakt in binnen en buitenland, wil ik ter gelegenheid van zijn 75ste verjaardag graag een klein eerbetoon brengen aan deze Volendamse legende.

Hoewel er door m’n jeugdige vriendschap met Cats drummer Theo Klouwer en bassist Arnold Mühren geen echte rivaliteit was tussen ons, luisterde ik eind 60-er jaren – de BZN ploeter tijd –  toch anders naar de muziek van m’n Cats collega’s dan nu.

The Cats waren vanaf het in 1968 (50 jaar geleden) door Piet Veerman gezongen “Times Where When ‘ extreem succesvol, en mateloos populair in binnen en buitenland. Dat was een ongekende status in een tijd met slechts één muziek programma op TV en één radiozender. Het ging altijd maar over The Cats, die de ene na de andere top 5 hit scoorden, terwijl wij daar als BZN vóór onze doorbraak in 1976 nog van droomden. Als je dan jong bent, poep ambitieus, en alles door je eigen gekleurde muzikale bril bekijkt, ben je al jaloers voor je het zelf door hebt. Dan vind je elke nieuwe plaat van The Cats wat minder dan de vorige. En dat was natuurlijk helemaal onterecht.

Een foto die ik op het internet tegenkwam, jaren geleden samen op de kiek met Piet Veerman en Jan Smit in het Volendamse Palingmuseum (denk ik). Twee mannen waar ik als Volendammer trots op ben ! Ik heb hier de door mijn vader gemaakte basgitaar in handen. Hij maakte deze samen met z’n broer Jaap in de werkplaats van timmerbedrijf Nieuw Leven ergens rond 1967 omdat er geen geld was om er een te kopen. Nadat ik jaren lang op deze gitaar gespeeld heb is ie bij andere beginnende Volendamse bandjes in gebruik geweest. Een jaar of 30 later werd ie weer eens bij mij thuis bezorgd ! Hij hangt nu in het Volendamse Paling Museum in Paviljoen Smit Bokkum

Gelukkig is dat gevoel korte tijd later, en zeker toen we in 1976 zelf ook de smaak van succes te pakken kregen en leerden hoe moeilijk het is om succes te initiëren en continueren, omgeslagen in diep respect en grote bewondering. Ik beschik al vele jaren in mijn i-tunes bieb over een map met het complete Cats en Piet Veerman repertoire, dat ik nog vaak – en altijd tot groot genoegen – van jong en oud in onze Weinstube afspeel.

The Cats, een legendarische band !

Cats succes: een top mix van virtuoze close harmony, top solostemmen maar ook afwisseling daarvan, pakkende gitaarliks, doordachte repertoire keuze, top- Leyen/Jongbloed producties/arrangementen, onsterfelijke Mühren evergreens als o.a Lea, Why, One Way Wind, en andere beauty’s zoals o.a “Scarlet Ribbons en het door Piet Veerman o.a geschreven Let’s Dance, die door de gehele natie, jong en oud, vriend en vijand overal luidkeels werden meegezongen, én…. de herkenbare prachtige stem en “oermens” uitstraling van Piet.

Belangrijke pijler onder het Cats,- en Piet Veerman solo-succes, is de herkenbaarheid, de identiteit; het eigen geluid; een voorwaarde voor duurzaamheid van succes, én de artiest . En juist daarin speelde Piet Veerman met zijn stem en zijn theatrale uitstraling altijd een absolute hoofdrol. Zo heeft elke Nederlander nog wel resten van Piets solo-act bij de grootste “Volendamse hit” ooit:  “Sailing Home” uit 1987 in zijn gehoorgangen of op zijn/haar netvlies. De ondergang van de Titanic zou als achtergrond bij die imponerende act als een comedy zijn overgekomen.

Ik durf te beweren dat er – nu nog steeds – geen Nederlander (boven de 15) is, die na beluisteren van een willekeurige opname Piet’s stem daarop niet na 2 a 3 seconden herkent .. en dat wil toch wat zeggen. En het is niet alleen het herkenbare stemgeluid, maar ook zijn fabelachtige zangtechniek die Piet tijdens zijn leven al tot een Volendamse legende maakt; luister nog maar eens naar b.v  “Scarlet Ribbons.

Ongetwijfeld leverde het stoere Rock and Roll imago dat The Cats en met name Piet uitstraalden ook een bijdrage aan het succes, al zijn de “sex, drugs en rock and roll” uitspattingen misschien nooit verder gegaan dan de gezellige na-zitjes van muzikanten onder elkaar na een kroegbezoek op de Volendammer dijk. Ik herinner me nog goed dat, als dit dan bij Piet en Neel thuis was, Piet eerst even de gordijnen dicht deed want, zo zei hij dan op amechtige toon: “dan zien we niet dat de dag er aan komt”. Met andere woorden: “dan komt er geen end an”. De rest laat zich raden.

Gezelligheid kende overigens nooit geen tijd bij Piet; zo speelde ik b.v in 1982 in de studio van Arnold de baspartij op “De Blusvereniging” van “De Geiten”; een pretproject van Specs Hildebrand, waarin Piet een slissende “Kees Stet” achtige act opvoerde; heel gedurfd, maar virtuoos en buitengewoon hilarisch; wat hebben we ons die nacht de stuipen gelachen en vooral gezopen, tot de volgende middag; het kon nooit op !

Ook in de Hilversumse  TV studio’s was het tijdens gezamenlijke TV optredens van BZN en de Cats tijdens de pauzes altijd heel “gezellig”. Als Piet dan met een paar biertjes op de aanwezigen jolig begon “toe te spreken”,  hoor ik nóg de bezorgd kijkende Arnold zeggen: “oh jee , “Piet doet al toneelstukkies” bang dat het uit de hand zou lopen.

Toen de Cats ophielden live te bestaan, en alleen nog Piet Veerman solo ten tonele verscheen, bevestigde hij zingende weg steeds meer zijn rol als aartsvader en boegbeeld van de Volendamse muziekscene.

Piet zingt geen “palingsound”, wat het ook zijn mag; hij IS het. “Als je het woord “Volendam” uitspreekt, hóór en zie je Piet Veerman erbij”, zei laatst een toerist op de dijk tegen mij. En zo is dat ! De goodwill die Piet voor zijn geboortedorp en voor de Volendamse muziekscene geïnitieerd heeft is voor ons allemaal van onschatbare waarde; ik denk dat alle latere generaties artiesten méér aan Piet Veerman te danken hebben dan ze misschien zelf beseffen.

“The Cats’ en Piet Veerman solo waren kaskrakers, waar de bandleden en Piet zelf wellicht zelf nog het minste van geprofiteerd hebben. Ondanks dat heeft Piet zich nooit door de commercie laten inpakken; kwaliteit stond voorop. Intimi weten dat Piet in zijn streven naar perfectie tijdens de opnames heel lastig kon zijn voor zijn omgeving, overdreven eigenzinnigheid en onzekerheid werden hem hierbij verweten. Edoch…

Niet vergeten mag worden dat hij zichzelf daarbij ook niet ontzag, en de lat voor zichzelf heel hoog legde. En dat is te horen. Met een stem zo breed als de Volendamse dijk en de dramatiek van een zich voltrekkende scheepsramp, appelleert Piet met zijn zangact aan een oeroude basale functie van muziek maken, het overbrengen van gevoel en emotie. Hét fundament waarop de écht succesvolle Volendamse muziek sinds de  eind-sixties grotendeels gebaseerd is geweest. Dat is wat het grote brede publiek wilde en altijd zal blijven willen. Daar kan geen Ronnie Flex of Lil Kleine verandering in brengen.

Ter demonstratie hiervan laat ik geïnteresseerde kennissen tijdens alcoholische bijeenkomsten in onze Weinstube bij tijd en wijle ‘I will Survive’ horen; een sfeervolle track van een cd van Specs Hildebrand & the Livingroom Band, waaraan onder andere Piet Veerman meewerkte. Na het eerste deel, dat met gepaste empathie gezongen wordt door Theo van Scherpenseel, valt Piet in met zijn couplet. Dan gebeurt er iets geks; iedereen, liefhebber van ‘t genre of niet, reageert; er ontstaat ineens emotionele spanning en kippenvel, het lijkt wel of t lied in een hymne verandert, en of er een zanger uit een ander universum aan het werk is. Iedereen is geraakt en begrijpt meteen wat ik bedoel. Daar is een icoon bezig!

Dat is Piet; ik zeg IS, want Piet blijft hopelijk nog heel lang bij ons. Hij heeft al menig medisch tegenvallertje overwonnen, en dat ie oersterke genen heeft bewijst zijn kleindochter Mel, die 2 generaties verder met hetzelfde unieke artistieke sop is doordrenkt als haar bap. Ik denk dat ik namens heel muziekminnend Nederland spreek als ik Piet zeker nog 25 jaar een mooi leven toewens. Dat heeft ie verdiend, en dat is hém, z’n vrouw Neel, en al z’n dierbaren van harte gegund. Maak er een mooi feest van Piet.

Jan Tuijp (Pet)