ongecategoriseerd | Journaal Jan Tuijp

We zijn een weekje met vrienden Dick en Wil Toles en mijn broer Arie en zijn vrouw Yvette op vakantie. Inmiddels zijn we alweer een paar dagen in ons geliefde Oostenrijk in ons favoriete Oostenrijkse hotel in Erpfendorf.

Op de fiets door de Alpen

Op de E-bike door de Alpen in Tirol met vlnr broer Arie, Dick Toles, Yvette Tuijp, Wil Toles, Mary Tuijp en Jan

In Kossen gingen we tijdens ons fietstochtje in de kabelbaan omhoog, waar we bij een verkoelend drankje konden genieten van deze hang gliders

Vanmorgen hebben we de E-bikes opgehaald en alvast zo’n 20 km uitgeprobeerd; vanmiddag maakten we een wandeling door het ruige natuurgebied achter ons hotel, en hierna was het zoete rusten in de tuin rond het buitenzwembad, en nog even relaxen in de verschillende binnenbaden van het hotel

Er zijn de afgelopen tijd in de Griesbachklamm op verschillende plaatsen hangbruggen aangelegd. Hier vlnr: Jan, Mary, Wil Toles, Dirk Toles , Yvette en Arie Tuijp

Ook zijn diverse vlonders tegen de klam wanden aan gebouwd. Hier was het vroeger nog wel eens link om over de enkele plank langs te lopen.

OP deze foto, waar we allemaal opstaan is goed een van de nieuwe vlonders te zien. De rivier eronder is met dit prachtige weer uiteraard rustig, maar dat hebben we ook anders meegemaakt.

Broer Arie en schoonzus Yvette in de Griesbachklamm; bekend terrein voor deze sportieve familieleden; Arie en Yvette zijn namelijk professionele wandelaars

Yvette, mijn schoonzus, maakte van de gelegenheid gebruik om meteen te trainen voor de vierdaagse van Nijmegen over een paar weken.

Dick en Wil Toles waren leniger dan ooit en beklommen diverse rotsen voor een mooi plaatje

Onze dames op een plaatje achter ons hotel in Erpfendorf

Wat kan symmetrie toch mooi zijn op foto’s. Vanmiddag in de tuin rond het buitenbad van het hotel. Wie van onze dames is dit?

Uiteraard gingen we ook even met z’n allen in de buiten jakouzie. Op de achtergrond het buitenbad en een van de gebouwen van het hotel

Er zijn meerdere binnenbaden met verschillende temperaturen in het hotel. Dit is het stilte bad, geweldig om hier te mogen vertoeven. Vlnr Yvette, Arie Mary, Wil, Dick en Jan

Op het terras van ons hotel worden aan de lopende band heerlijke hapjes geserveerd

Gisteravond beleefden we met vrienden groep Snoek weer een culinaire highlight. Het jaarlijkse zootje eten bij Piet Schilder Vik en zijn vrouw Afra, beiden zeer gewaardeerde leden van deze vrienden groep. Piet is de bekende Volendamse visboer uit de Zeestraat. Tja, als het daar thuis dan ook niet lekker zou zijn is er iets goed mis natuurlijk.

Eerst was er een Hollandse Nieuwe op een warm knapperig broodje, daarna nog een lekkere gamba met garnituur en vervolgens kwam het “gortemetiel” op tafel met het traditionele Volendamse zootje. Voor dit oeroude Volendamse gerecht wordt een mengsel – zooitje- van aardappelen en daarboven op gevilde aaltjes in een pan samen aan de kook gebracht. Het gerecht wordt in tegenstelling tot “stoof aal” in geen enkel restaurant geserveerd.

Het gekookte “zootje” wordt uit de kookpan geleegd op een groot aardewerk bord – gortemetiel – met daarin gaatjes, waardoor het vocht op tafel weg kan lopen. In het midden komt een kopje met “butter en eek” waar de aardappels in gedompeld kunnen worden. De “butter en eek” saus bestaat uit een mengsel van boter, water, azijn en zwarte peper, dat al roerend aan de kook wordt gebracht. Het in principe eenvoudige zootje gerecht is ontstaan op de botters als dagelijkse kost voor de vissers. De vissers konden het aan boord tijdens de vangst eenvoudig zelf bereiden.

Vroeger aten wij dit thuis een paar keer per week. Het was heel goedkoop en zeer voedzaam. In de bittere armoede van de 50-er en 60-er zijn we hier vroeger thuis echt groot van geworden. Mijn vader haalde de ondermaatse aal bij bevriende vissers die bij de visafslag aan de kade niet ver van ons ouderlijk huis hun reguliere vangst losten, maar het ondermaatse spul dat niet gelost kon worden, in ruil voor wat wederdiensten weggaven. Zo kwam splinter door de winter. Dan hadden we ook nog een ome Ab – met zus van m’n vader getrouwd – een visserman met eigen botter die ook voor veel aal voor ons gezin zorgde

Ik weet nog dat ik het zo vaak had gegeten dat ik er genoeg van kreeg. Terwijl het nu een kostbare en zeldzame aangelegenheid is geworden, omdat de aal er bijna niet meer is, en het gebruik bijna uitgestorven. Door Piet en Afra kunnen wij er nog elk jaar een keer van genieten.

STOOFAAL …….Hmmmmmmmm…..Hmmmmmmm

Tegelijk met de gekookte aal en de aardappelen komt de stoof aal op tafel. In korte stukjes gesneden en rechtop in het pannetjes in de roomboter gestoofd. Hier heb ik gisteravond ook mateloos van genoten

Journaal Jan Tuijp

Welkom op het blog van Jan Tuijp

Categorie archief: ongecategoriseerd

In Oostenrijk…

Een “zootje” eten bij Piet en Afra.