Aaf Sombroek, Aal Koster en Liesbeth Woestenburg zijn praktisch nog de enige drie Volendamse experts die zich bezig houden met de originele Volendamse klederdracht. Met grote deskundigheid en kennis van onze beroemde Volendamse dracht maken deze drie dames onder moeilijke omstandigheden nieuwe kleding en onderhouden en herstellen ze beschadigde gedragen kleren. Vooral moeilijk, omdat het materiaal waaruit de klederdracht vervaardigd wordt niet meer of slechts nog sporadisch te verkrijgen is.

Omdat ik ons Volendamse culturele erfgoed in de ruimste zin van het woord een warm hart toedraag ben ik op verzoek en met behulp van de drie voornoemde Volendamse dames begonnen om de klederdracht zoveel mogelijk fotografisch te archiveren. Tot in  de kleinste details. Opdat latere generaties nog steeds in staat zullen zijn om onze prachtige dracht te kunnen reproduceren en ervan te genieten. De bedoeling is dat alle foto’s centraal beheerd gaan worden en ook op een website worden gepubliceerd. Onze zoon Kees zal zich bezig houden met de website met alle foto’s en informatie, waarover binnenkort meer.

Om te laten zien hoe mooi de Volendamse vrouw in haar klederdracht kan zijn eerst een foto van Bonny Buijs, de kleindochter van Aal Koster en wijlen Jan Buijs de bekende Cats manager

Dit is Bonny Buijs. die laat zien hoe mooi Volendamse vrouwen in de traditionele Volendamse dracht kunnen zijn. Leuk detail”: Bonny is de beeldschone kleindochter van Aal Koster en wijlen Jan Buijs, de manager van onze onvolprezen Cats

In vele foto sessies onder de bezielende leiding van Aaf, Aal en Liesbeth maakte ik al honderden foto’s van personen die de klederdracht dragen, maar ook van kledingstukken, decoraties en versieringen.

Twee weken geleden maakte ik foto’s met klederdracht en familieleden van Aal Koster. Aal was getrouwd met Jan Buijs, de veel te vroeg overleden manager van onze onvolprezen Cats. In deze editie van dit journaal foto’s van deze laatste sessie, waarin de winterkleding, met name de Volendamse doek aan bod komt. De Volendamse doek doet voor vrouwen dienst als winterjas

Klederdracht foto’s van 13 maart j.l

De meeste foto’s spreken voor zich, daarom heb ik ze niet allemaal van commentaar voorzien. Let wel, Volendam staat bij velen voor toeristisch, commercieel en nep, maar dit is echte traditionele kleding gedragen door echte Volendammers in een echt Volendams decor.  Ik hoop dat jullie er net zo veel plezier aan beleven als dat ik had met het maken ervan.

Deze meiden dragen de Volendamse doek, een winters kledingstuk dat eigenlijk voor de vrouw als jas dient

Dezelfde opstelling als de foto hierboven. De jongen draagt een Volendammer Baai

Een gezinnetje in winterse sferen, de mannen dragen hun winterse “baai”

Deze meisjes hebben de Volendamse doek “af gedaan” en laten hun kapers zien die ze op hun hoofd dragen, een heel markant Volendams kledingstuk. Daarbij dragen ze de Volendamse kleedjes en bontjes.

Zoals gezegd is al deze klederdracht gemaakt door de Volendamse Aal Koster. Het zijn haar kinderen , kleinkinderen en vrienden en kennissen die de kleding op de getoonde foto’s tonen.

Een van de dochters van Aal Koster en wijlen Jan Buijs

Onze zoon Vincent (40) is fractievoorzitter van het CDA in onze gemeenteraad; tevens is hij voorzitter van de vertrouwenscommissie van deze raad. In die laatste functie mocht hij gisteren ten overstaan van de raad en de Commissaris der Koning, de heer Remkes, tekst en uitleg geven m.b.t de profielschets van de nieuwe burgemeester van Edam Volendam, waaronder sinds kort ook Zeevang ressorteert. Voor Vincent een eervolle taak, maar voor z’n moeder Mary en mij ook. We zijn apetrots op onze Vincent die op een van de foto’s hieronder aan de CvdK de profielschets overhandigt.

Voor de aardigheid heb ik in ons familiealbum twee fotootjes uitgezocht waar onze Vincent nog als klein mannetje op staat. Deze 2 foto’s zijn van augustus 1982 in de buurt van Rome op weg naar vrienden in Zuid Italie. Mijn vader vergezelde ons op die trip. Alleen Sander en Vincent waren mee, onze Kees – toen 3 jaar -, hadden we thuis gelaten

Augustus 1982 in de buurt van Rome op de parkeerplaats van een hotel waar we zouden overnachten. vlnr Mijn vader Kees Tuijp (55) , ikke (34), Vincent (6) en Sander (9) Een jaar na deze foto kreeg mijn vader op onze 12,5 jarige huwelijks bruiloft – dat had je toen nog – een hartstilstand; een jaar daarna zou hij overlijden op 57 jarige leeftijd..

Augustus 1982 bij Rome in Villa D’este vlnr mijn vader,Mary, Vincent en Sander

34 jaar later. Onze zoon Vincent – links -die hier op de kiek gaat met de Commissaris der Koning de heer Remkes. En wat zijn z’n moeder en ik daar trots op. Vincent heeft in zijn functie als voorzitter van de vertrouwenscommissie van de gemeenteraad Edam Volendam zojuist de voltallige raad en de heer Remkes ingelicht over de profielschets van de nieuwe burgemeester van Edam Volendam en overhandigt hem nu deze profielschets

Vincent spreekt de raad en de heer Remkes toe

Daar staat ie dan, onze Vincent. En de gemeenteraad en links naast onze burgemeester de heer Remkes – Commissaris der Koning – luisteren aandachtig naar wat hij als voorzitter van de vertrouwenscommissie te vertellen heeft.

45 jaar getrouwd

Afgelopen vrijdag waren Mary en ik 45 jaar getrouwd. We hebben onszelf getrakteerd op een dinertje bij “Its Wine” van restaurant de Pompadour op de Volendamse dijk. Het was weer culinair genieten geblazen…

Bij “It’s Wine” afgelopen vrijdagavond, tijdens ’n diner t.g.v ons 45 jaar huwelijk. Lida Zwarthoed schenkt de wijn bij het thema diner. Het thema was deze keer “Frans” het moet gezegd, de kwaliteit was bijzonder en de ambiance heel sfeervol. We hebben buitengewoon genoten van het 4 gangen diner dat kok Roberto ons voor schotelde…..De foto is gemaakt met mijn i phone 6, wat een waardeloze kwaliteit zeg….

Aan het werk met de slideshows

Naast allerlei  achterstallige sociale verplichtingen en het afwerken van nog lopende klusjes ben ik de laatste weken druk in de weer om de slideshows van onze laatste grote reis naar Zuid-Amerika te maken. Het Chili-Argentinie deel is inmiddels af. Nu verder met Peru en Equador. Wat een monniken werk is dat, maar wel heel leuk allemaal. Zo kwam ik nog onderstaande portretjes tegen die ik in Peru maakte.

Deze vriendelijke man kiekte ik op het eiland Taquile in het Titicaca meer op de grens van Bolivia en Peru. Het eiland Taquile is bekend van de breiende mannen. Ook deze 84 jarige heer zat daar te breien en vertelde dat hij z’n muts zelf gebreid had

Een heel oude vrouw torsend met een berg struiken op haar rug op de ruïnes van de Inca tempel van Raqchi. Wat zullen deze oude ogen allemaal gezien hebben