Het klinkt eentonig, maar het is er niet minder spectaculair om. Het concert in Someren was weer een ware happening. De met duizenden staande bezoekers gevulde feesttent barstte bijna uit elkaar van enthousiasme. Elk woord werd keihard meegezongen, en wat was er een emotie tijdens het laatste lied. Wat een manier om ons Someren en het Brabantse land te herinneren.

Toen we met het busje van de tent naar de kleedkamer werden afgevoerd had ik het met Carola over de emoties en tranen bij alle mensen. Ik kreeg het er ook even van te pakken zei ze , en ik kon dat gevoel volledig onderschrijven. Als dit een voorbode is van wat we gaan beleven in Ahoy kunnen we onze borst natmaken.

Vanmiddag het afscheidsconcert in de sporthal Oppperdam in Volendam.Het laatste optreden op onze geboortegrond, niet ver van de plek waar we ooit begonnen. Toch weer een zeer beladen concert, het houdt maar niet op. We gaan er heen met onze kleinkinderen Jan Kees en Sophie. Het is de enige keer dat ze hun bappie (volendams voor opa) op een bühne kunnen zien staan. Hiervoor waren ze er nog te klein voor, en nog een paar weken, en ik zal nooit meer een bühne betreden. Deze laatste kans moeten we dus met beide handen aangrijpen.Ze mogen met Mary naar de tribune zodat ze van boven een goed uitzicht hebben. We weten niet hoe ze op het enorme geluid gaan reageren, en of ze een beetje in de hand te houden zijn.

Ben benieuwd wat vanmiddag ons zal brengen. Het is gelukkig niet zo erg warm.