Onder: Op deze foto, die ik vorige week maakte op een rustige doordeweekse dag, een van de populairste stukken van de Volendamse Dijk
Voor het 2de achtereenvolgende weekend was het heel gezellig op en om de Volendamse Dijk. Het mooie weer speelde daarbij natuurlijk een voorname rol. Met vele vrienden en kennissen genoten we op de zonovergoten terrasjes net als vorige week bij de Pieperrace, ook het afgelopen Paasweekend van de ontluikende zomer.
Beide weekenden was het echt mudvol op de tot wandelboulevard omgetoverde dijk. En nergens een wanklankje! Meerdere kenners waren het met mij eens; zo druk als de laatste 2 weekends is het hier nog maar zelden geweest. De 1ste Paasdag spande de kroon; het zag compleet zwart van de dijkbezoekers, maar ook 2de Paasdag mocht er zijn. We zaten met vrienden,- waarmee we binnenkort weer voor een paar dagen naar Oostenrijk gaan om er te wandelen,- aan een bak koffie op het terras van Grand Cafe Cathrien aan de noordpier van de haven, toen we werden we uitgenodigd door Piet S, een andere kennis, die hoog boven Cafe Cathrien een mooi appartement bewoont. Op zijn terras – zo’n 20 meter hoog – met werkelijk een fabelachtig uitzicht over de Volendamse dijk en haven, zagen we dat je beneden eigenlijk “over de hoofden” kon lopen.
Onder: Op deze zomerse foto die ik vorige week maakte is rechts boven Grand Cafe Cathrien, pal onder het rode dak, boven de groene zonneschermen het schitterend gelegen terras te zien waar we 2de Paasdag met vrienden onder het genot van een heerlijk wijntje onze ogen uitkeken naar de drukbevolkte dijk; een waar panorama.
Wat ik me nooit gerealiseerd had was dat een dergelijke meute mensen vanaf die hoogte “een eigen sound” heeft; een gedempt mormelend geluid met een constante sterkte. Een vreemde gewaarwording. Bij een wijntje en een stukje lekkere Franse blauwe kaas zaten we zelf ook op gedempte toon te knorren bij dit absoluut opmerkelijke tafereel.
Later op de middag kwamen Kees, Sylvia en de kleine Nico bij ons op bezoek. Onze Kees heeft Nico een tijdje terug de BZN DVD met The Final Concert laten zien; waar hij overigens geen genoeg van kan krijgen. Wellicht is Nico de laatste tijd daarom verslingerd aan mijn gitaren die her en der in ons huis hangen te rusten. Als hij op visite komt, wil hij eerst samen met mij een vast ritueel langs al die gitaren afwerken. Op elk instrument moet ik dan even spelen. Uiteraard gaat Nico dan daarna “aan de gang”
Onder: Onze zoon Kees stuurde mij deze foto op die hij tijdens een “drumsessie” van Nico op mijn akkoestische gitaar maakte.
Ik heb het de laatste tijd vrij druk met het maken van een foto-album van onze wereldreis. Normaal presenteer ik mijn foto’s in HD format op mijn laptop, maar van dit waanzinnige avontuur willen we toch wel een geprinte versie hebben. De meeste tijd gaat zitten in het uitzoeken van welke foto wel, en welke niet in het album komt. Het bewerken en printen neemt eigenlijk minder tijd in beslag. Vandaag kwam daar even niets van; ik was de gehele dag met Volendammers Piet de Boer en Dick Brinkkemper in Tuitjenhorn om daar – na de luchtfotosessie van vorige week,- foto’s van het interieur van de Katholieke Kerk te maken voor het boek van de bekende Tuitjenhorner Piet Blankendaal. Ik kom daar snel op terug! Eerst even de foto’s van vandaag bewerken, want ze zijn nodig voor het boek.
Het wordt nog drukker voor mij en mijn camera. Binnenkort wil ik ook onze kinderen en kleinkinderen weer eens uitgebreid fotograferen. Hoewel, uitgebreid ? Als ze naar de fotograaf op de hoek gaan trekken ze daar rustig een halve dag voor uit, maar van mij wordt verwacht dat ik de fotosessie binnen de twee minuten klaar heb. Langer krijg ik niet! Nou ja, ik ben er inmiddels aan gewend.
Onder: We hebben de laatste tijd met veel weemoed gesprekken over de wereldreis die we gemaakt hebben. Wat was dat een belevenis, en wat voelen we eigenlijk allebei weer heimwee naar dat prachtige Nieuw Zeeland, en naar de Fiji eilanden. We komen er niet over uitgesproken.Het smaakt absoluut naar meer. Hier nog even een terugblik: ” het subtropische Cape Reinga op het Noordereiland van Nieuw Zeeland”
We zijn blij om in elk geval binnenkort met vrienden te vertrekken naar Der Larchenhof in het Oostenrijkse Erpfendorp, een Wellnes Hotel van waaruit we mooie wandelingen gaan maken, en een trip naar Obersalzburg naar het Adelaarsnest van Hitler, en de Konigsee . Ook zullen we daar als de anderen weer huiswaarts gaan, met onze Oostenrijkse vrienden naar de wijngebieden in Burgenland, aan de Oostenrijks – Hongaarse grens afreizen. Smul, smul !
In Juni vertrekken we met andere vrienden naar Griekenland waar we een hele speciale cruise zullen maken. Als het ware “Island Hopping” tussen een aantal kleine Griekse Eilanden. We kunnen het niet afwachten allemaal.
Maar om te beginnen vlieg ik aanstaande vrijdag even met vrienden in de PH BNK naar de Duitse Waddeneilanden. Misschien dat we er wel een lekkere Bratwurst tegen aan gooien. Als het weer maar wel even meewerkt a.u.b.
Gisteren kregen we van onze zoon Vincent het bericht dat de presentatie die hij moest organiseren in het kader van zijn HBO opleiding heeft afgerond; nu nog een onderdeel en klaar is Vincent.