Op weg naar Antarctica
We parkeerden onze auto in de buurt van het vliegveld van Dusseldorf in een van de vele Airparks daar. Makkelijk systeem; autosleutels inleveren en instappen in een shuttlebus die 24 uur per dag elke 20 minuten van en naar het vliegveld rijdt. Na de landing bel je een nummer, en word je weer met je bagage naar je auto teruggebracht.
Onder: Het prachtig gelegen zuidelijkste stadje van Argentinie: Ushuaia
Na een vliegreis van ruim 19 uur inclusief een 2 uur durende tussenstop in het Braziliaanse Salvador arriveerden we woensdagochtend vroeg, redelijk afgemat, in het zuidpuntje van Zuid Amerika, de stad Ushaia. Het uiteinde van de bewoonde wereld. We werden al sightsee-end in een busje naar ons cruiseschip de ms Delphin gebracht.
Onder: Net na aankomst in Ushuaia maakten we deze foto in de buurt van het vliegveld
De reder is de Duitse maatschappij Hansa Kreuzfahrten. De staf aan boord is derhalve Duits, en het personeel komt uit de Oekraine. De organisatie wordt op in elk opzicht met Deutsche Grundlichkeit uitgevoerd. Alles is zeer schoon en netjes, het eten, drinken en de bediening is perfect etc etc. Woensdag bleven we aan boord om uit te rusten, en donderdag ochtend maakten we een excursie naar het Nationaal Park Tierre Del Fuego in Vuurland oftewel Patagonie zoals de zuidpunt van Argentinie heet.
Onder: Tijdens de rit door het Nationale Park Tierra Del Fuego kregen we wonderschone plaatjes voor de lenzen zoals deze
We kregen inmiddels de voor cruisegangers bekende veiligheidsoefeing met de reddingsvesten en boten en ook werd een briefing gegeven over het reilen en zeilen rondom de aanlandingen op het Antarctica ijs die met kleine rubberbootjes, zgn zodiacs – 15 personen – worden uitgevoerd.Tijdens de briefing hierover vroeg een van de aanwezige Duitsers serieus of je ook met je spikes aan boord mocht. Groot gelach was zijn deel.
Donderdagmiddag vertrokken we voor een 1250 km lange trip door de beruchte Drake Passage naar Antartctica. Dat deze oversteek berucht is vanwege de hoge en wilde zee, mag blijken uit het feit dat tijdens het avondeten na het welkomstsamenzijn met de Captain nog niet de helft van de aanwezigen op appel verscheen, deze mensen lagen misselijk in hun hut. De golven waren vele meters hoog, en het schip ging flink tekeer.
De internet verbinding aan boord verloopt via een sateliet, daarom moeten we het doen met speciale op de boot te huren laptopjes. Het gaat zeer traag en bovendien kan ik (op dit moment) nog geen foto uploaden naar de website. Ik ga daar natuurlijk proberen verandering in te krijgen. Ik heb al vele mooie plaatjes kunnen schieten.
Vanmiddag zaten we halverwege de trip op het dek onder een heldere blauwe hemel op het dek te zonnen. Het was in de buurt van nul graden dus moesten de dikke jassen aan, een gek gezicht al die stevig ingepakte michelinmannetjes in de zonnestoelen.