Immens uitgestrekt
We rijden enorme afstanden door de immense uitgestrekte, afgelegen en verlaten wildernis van West Australie. Het volgende teken van leven – een Roadhouse – waar je kan shoppen, tanken, eten, drinken, slapen en reparaties laten verrichten is soms wel 400 km verder op. Je komt er helemaal niets of niemand tegen. Geen tegenligger, geen afslag geen gehucht, stoplicht; helemaal niets. Toch vervelen we ons geen moment onderweg. Het is een boeiend en zeer afwisselend landschap. We kijken onze ogen uit, en sjezen – met Australische country rock op de radio – met zo’n 125 km per uur door, en zijn dus in 4 uur tijd exact 500 km verder. Over de routes laten we ons adviseren door Australiers die we ontmoeten op de Caravans parks, in de resorts of lodges waar we verblijven. Australiers, en dat viel ons meteen al op, maken heel makkelijk contact met iedereen. Ze spreken Jan en Alleman aan, bekend of niet, vragen waar je vandaan komt en vertellen vervolgens hun hele levensverhaal. Of ze lopen langs een terrasje waar jij zit te eten en vragen dan : Hey mate, how’s the food here? ” Als jij zegt oke , komen ze er ook eten. Gisteren kwam er een mijnwerker aan ons tafeltje zitten met de vraag: “Hey man, tell me all about that camera, you got there. Nou dat werd een lang verhaal; natuurlijk ook over zijn camera’s. Zo gaat dat hier.
Onder: Er zijn geasfalteerde highways, maar ook rijden we vaak over gravel,- of dust roads. Na een ritje van 600 km zit dan werkelijk alles onder de rode stof. Zelfs in de koelkast is een rode gloed te zien…..
Onder: Is nou alles zo extreem hier? Kleine tank stationnetjes in de outback, of wat te denken van die raar gevormde bomen?
Landcruiser
Met onze V 8 cilinder – 4WD turbo diesel Toyota landcruiser met kenteken XRD 904 crossten we overal door,- en over heen. Gisteren hebben we – met het boekje erbij – conform de gebruiksaanwijzing, de luchtfilters onder de motorkap eens gereinigd en de olie gecontroleerd. Alles oke. Wat een professioneel voertuig is dit, en wat een power zit er in dit “beest”. Op de steilste hellingen – je bent dan bijna bang dat ie achterover kiepert – gaat ie in zijn 4WD lage gear nog als een raket omhoog. De voorwielen moeten dan eerst met vleugelmoeren op de wielnaven aan de 4 WD gelocked worden. Er is 20 liter water aan boord, en twee brandstoftanks met elk 90 liter. Daarmee kunnen we zo’n 1100 km rijden; voordat er weer getankt moet worden. Dat is een heel groot voordeel. Je hebt hier de afgelegen outbackpompen – blauw op de kaart aangegeven- , en de reguliere tankstations. Het verschil zit hem in de prijs. De outback fuel is 50 tot 60 dollarcent per liter duurder. Als je dus niet hoeft te tanken in de outback (wildernis) is dat veel voordeliger.
Onder Mary maakte deze foto van een rivier crossing; in het begin durfde ik bijna geen water te laten opspuiten, maar later probeer je voor de fun juist zo veel mogelijk water omhoog te krijgen
Onder: Het plaatsje Broome aan de Indische oceaan kust is een oase van luxe en westerse geneugten aan de rand van de West Australische wildernis. Een luxe Beach Resort aan het strand gelegen – linksonder – waar we verbleven en twee avonden vele uren lang van de spectaculaire sunset en heerlijke maaltijden genoten. Grote supermarkten, waarin een dameskapper, waar Mary maar eens gebruik van maakte. Zelfs was er een klein China Town in Broome -rechtsonder –
Onder: Broome deed ons denken aan de kust plaatsjes in Nieuw Zeeland, waar we vorig jaar drie maanden waren. Alles mooi aangelegd en verzorgd.
Onder: Tegen sunset komen van heinde en verre de mensen naar het Broome strand, ook met de auto, om de sunset hier te beleven. Helemaal rechts op de foto is het Beach resort te zien waar wij zaten te genieten. Echt een hele bijzondere belevenis. Een dynamisch spel van veranderende kleuren en licht, dat zijn weerga niet kent. Ook kan men hier tijdens sunset een rit met een kameel maken over het strand. De foto hiervan plaatste ik in de vorige bijdrage, en ook is hij in de nieuwe leader boven dit journaal te zien.
Onder: Ook vele 4 WD terrein wagens rijden het strand op om van hieruit de sunset te zien.
Onder: De zon begint met spoed te zakken; het wordt stil, je hoort alleen nog de camara’s, iedereen geniet. Deze foto maakte ik vanaf het terras van het Beach Resort.
Onder: Het gaat nu heel snel, de zon is bijna achter de horizon en de kleuren lijken elke seconde te veranderen. Met deze foto wil ik ook de groeten doen aan Jan Kiek, mijn foto maatje. Afzien Jan….. met al die foto’s…..
Onder: Snel liep ik even van ons terras en maakte er snel een fotootje van.
Onder: Toen de zon al lang verdwenen was werden de kleuren nog dieper en intenser. Een prachtig schouwspel dat nadat de zon onder ging nog wel 2,5 uur duurde.
ALCOHOL
Links: In de lodge van Fitzroycrossing zag ik onderstaand bord in de deur hangen. Ik moest er eigenlijk toch wel om lachen. Een door de eigenaar van het resort zelf opgesteld mini wetboek van strafrecht. Het heeft alles te doen met drankmisbruik door Aboriginals. Aan een aanslag op de stafleden of beveiliging wordt kennelijk heel zwaar getild. Je mag dan 6 maanden niet meer de Lodge in, en als je weer naar binnen mag is dat de eerste week alleen maar van 12 tot 3 uur s’ middags.
Veel plaatsen, vooral waar grote Aboriginal communities huizen, zijn zo goed als drooggelegd. Zo kan men er in de supermarkten geen drank kopen. Bij bottleshops moet aangetoond worden dat je een auto bij je hebt om straatdrinken te voorkomen. Met alcohol licensies wordt heel zuinig omgesprongen.
Zo heeft bijvoorbeeld de receptie van El Questro in de Kimberleys, waar wij een “bungalow” huurden, een alcohol license, maar het restaurant niet. Als je dan in dit top restaurant een flesje wijn of bier bij je eten wilt, moet je daarvoor zelf vanuit het restaurant naar buiten en naar de receptie lopen om het te halen.
Het viel ons op dat vaak aan de rand van veel steden of dorpen hele grote borden langs de weg staan, met daarop de plaatselijke alcohol bepalingen.
In vele caravanparks, resorts of lodges mag geen alcohol verkocht worden; uiteraard neemt iedereen, ook wij, z’n eigen alcohol mee, die mag wel gedronken worden overal.
Overigens; dat moet gezegd, hebben wij nog nergens een dronken of agressieve Aboriginal gezien. Meestal liggen ze heel vredig in parken onder een boom te slapen of zitten ze in een kring bij elkaar op de grond spelletjes te doen. Volgens Australiers die wij spraken krijgen ze allemaal bovenop hun uitkering nog een bijdrage van de diverse ijzer en diamant mijnen omdat die gelegen zijn op de grond die eens hun eigendom was.
Van Broome naar Karijni National Park via Port Hedland
Niet ver van de kust reden we zo’n 612 km van Broome naar Port Hedland, en beginnen nu langzamerhand de wat “koelere” gebieden van Australie te bereiken met temperaturen tussen 35 graden overdag en 23 graden s’ nachts. Onze fan hoeft s-‘nachts niet meer aan. We zijn nu in de streek Pilbara aangekomen. Het gebied waar veel ijzermijnen zijn. Het industriestadje Port Hedland is de grootste uitvoerhaven van ijzererts. Het is een grauw en grijs plaatsje waar je nog niet “dood” gevonden wil worden. Het wemelt er van de in geel blauwe overalls gestoken mijnwerkers, die werken bij mijnbedrijf multinational Rio Tinto. Een somber bestaan voor de miners, die vaak wekenlang achtereen van huis zijn. Zij verdienen hier echter heel veel geld mee; wel 100.000 tot 200.000 dollar per jaar. Volgens sommigen drijft dat de prijzen hier enorm op. In Australie worden overigens veel grondstoffen gedolven, zoals ijzer, steenkool, goud, koper, uranium, en wat te denken van diamant. Dat brengt ons op de onderstaande foto’s
Onder: In de Kimberleys maakte ik deze luchtfoto’s van de grootste diamant mijn ter wereld. De Argyle Diamond Mine van Rio Tinto. Het is een open mijn, waarbij de diamanten van een berg worden “afgeschraapt”. De fabriek waar de eerste bewerking op de ruwe diamant wordt uitgevoerd is rechts onder de voet van de diamantberg te zien. Links – niet op de foto is een dorpje voor de miners aangelegd. Ook is er nog een vliegveld bij, waar van af de diamanten onder grote geheimhouding worden weg gevlogen naar Perth om verder bewerkt te worden.
Onder: Hier een close up van de diamantberg, heel goed is hierop te zien op welke wijze de berg wordt afgestruind op kostbaar diamant
Onder: Gewoon een berg tussen al die andere in, maar toch zo veel meer waard ! Een diamantberg; nu eens van de andere kant gezien.
Karijni Nat. Park
We zijn nu aangekomen in het Karijni National park met 4100 km op de teller. Het is hier heel goed weer met mooie temperaturen van rond de 35 graden en redelijk droge lucht; dus heel goed uit houden. We zijn goed gedocumenteerd en goed voorbereid, maar zoals gezegd leren we veel over Australie en de Australiers van de mensen zelf. Met name over dit prachtige in de Pilbara streek gelegen Karijni Park hebben we veel enthousiaste tips van ervaren Australiers gekregen. Ze hebben niets te veel gezegd; het is er werkelijk schitterend
Onder: De Dales Gorge en watervallen in Karijni National Park
Onder: Een van de watervallen in de bovenstaande gorge; in dit koude water wordt uiteraard door velen gezwommen.
