Van Koyasan naar Kyoto

Dat is nog eens “Service”

In Hiroshima misten we mijn colbert. De colbert was niet zo belangrijk, maar de ridderorde die er op zat gespeld des temeer. Uit de kamer vergeten kan niet, daar controleren we elk twee keer op voor we vertrekken. We moeten het tijdens een diner hebben laten hangen. Ik stuurde een berichtje naar onze nicht Mariska Tuijp van ons reisbureau in Volendam, en vroeg of ze er een belletje of mailtje aan kon besteden; het kon nog in China zijn of in Fukuoka Japan of… ?? Ze ging haar best doen berichtte ze terug.

Twee dagen later stonden we aan de balie van ons hotel in Kyoto, toen er een pakje voor ons bleek te zijn aangekomen; en daar was mijn colbert weer, MET ridderorde. Dat is nog eens SERVICE, dank je Mariska !!

En zo hebben we er al heel vaak voordeel van gehad om Mariska van D-reizen in Volendam onze reizen te laten organiseren en boeken.

Vervolg Japan

De 2de dag van ons verblijf in het beroemde tempeldorp Koyasan regende het nog harder dan toen we er arriveerden. Het leverde veel problemen op om tijdens een wandeling in de stromende regen de camera toch mee te nemen, maar uiteraard moet alles daarvoor wijken.

Tijdens onze 2de dag in Koyasan bleef het pijpenstelen regenen; waar normaal een mierenhoop van toeristen door het befaamde tempeldorp krioelt, zagen we nog slechts een eenzame monnik “sacraal langs s’ heren wegen schrijden”…

Een van de vele prachtige houten tempels op Koyasan, ik zal jullie niet vermoeien met de namen van al deze boeddhistische heiligdommen. Op de foto zijn overigens duidelijk de pijpenstelen regen te zien. De foto is genomen onder de paraplu…

We waren natuurlijk vanaf het begin benieuwd hoe de tempels er van binnen uitzagen. Welnu vrienden, daar kan ik kort over zijn: er staat niets in, helemaal NIETS. Zoals deze kamer in een van de beroemde tempels er uit ziet , zien ze er allemaal uit. Ook de kamer waar wij twee dagen en nachten in vertoefden…. Dat heeft met de leer van Boeddha te maken, waarin materieel bezit voor de mens uit den boze is. De schilderingen op de schuifdeuren, waarmee alle tempels zijn uitgerust, zijn zoals op de foto hierboven  van de beroemdste kunstschilders van Japan. Deze schuifdeuren mogen dan ook absoluut niet gefotografeerd worden.

Uiteraard heb ik zoveel mogelijk van deze verboden panelen op schuifdeuren gefotografeerd, zoals deze prachtige besneeuwde boomtak met zwanen….

Kleine pagodes, heilige voorwerpen, het wemelt ervan in Koyasan en elders in Japan

Hier, bij een van de tempels op Koyasan, is een veel terugkerend fenomeen bij boeddhistische tempels in Japan te zien: “de rotstuin”. Hierbij liggen rotsen “neergelegd” in een tuin, waaromheen de kiezels in een patroon handmatig zijn aangeharkt, zoals op deze foto goed is te zien

Ons avontuur in tempeldorp Koyasan op de Mount Koya zat er op; de laatste ochtend staan we pas om 8 uur op, heel laat voor een klooster. Maar het ochtendgebed twee keer meemaken konden we echt niet aan, en omdat tijdens dit ochtendgebed door de monniken de bedmatjes werden opgeruimd, en het aansluitende vegetarische ontbijt (rauw koud struikgewas) om 7 uur in de kamer werd gebracht, moesten we dit pretpakket – zie foto van de eerste dag hieronder – laten schieten. Een kaartje in de deur zorgde hiervoor.

Het vegetarische ontbijt in ons klooster in Koyasan , zoals ik dat de 1ste ochtend kiekte. Linksonder is een polletje in plastic verpakte verse zeewier, en de soep lijkende  smurrie linksboven is ijskoud groentewater. We hebben dit feest maaltje de 2de dag laten schieten….Het is eigenlijk niet vreemd vrienden, dat al die monniken er uitzien als uitgemergelde dooie Pierlala’s. Dat er geen echte dooien vallen mag een wonder heten…

KYOTO

We zijn terug in de bewoonde wereld, Kyoto, het culturele centrum van Japan, met luxe en modern genot, met vele historische tempels en prachtige tuinen; en vanaf de riante eettafel in ons hotel kijken we naar buiten op dit verlichte tafereeltje in de hoteltuin; het gaat weer goed met de Tuijpjens

Maskers

Vele Japanse vrouwen dragen witte maskers. Over de gehele wereld hebben we aan die maskers Japanse vrouwen herkend. Zijn die maskers tegen het licht? Tegen de stof? Tegen de luchtverontreiniging? Maar we zagen ze ook in Bora Bora, waar de lucht goud schoon is, en in Alaska. Tegen de zonnebrand, dat zou op bovenstaande foto toch gek zijn in de stromende regen. We kregen op vragen hierover de vreemdste antwoorden. We weten het niet… misschien vinden ze het wel modieus, in alle modewinkels zijn deze vooral witte gezichtsmaskers te koop ! Zie hieronder.

Voor de aardigheid heb ik in een warenhuis op de afdeling maskers dit fotootje gemaakt…het is echt een mode-artikel

 

Op straat in Kyoto zien we deze vrouw met een zwart masker. Opvallend.

Op zoek naar een trein die ons naar het noordwesten van Kyoto brengt naar de gouden Kinkakuij Tempel… Mary zoekt het even uit ! Soms staat het er ook in het Engels bij. Overigens zijn Japanners buitengewoon gedisciplineerd, vriendelijk, beleefd en zeer behulpzaam; je kan nog geen 10 seconden op straat de indruk wekken dat je iets zoekt of ze komen naar je toe en wijzen je de weg, of bieden zich aan, wat we echt meerdere malen meemaakten, om je er zelfs heen te brengen. Geweldig….

We hebben het in vele reisgidsen gelezen; bij de Gouden Tempel kan je ijs met goudsnippers eten, het klopt dus…

Bij de tempel zagen we nog even deze mooie Japanse dames, in de originele Japanse klederdracht, het is toch een pracht ! En…. ze poseren met alle liefde even voor je, lachend !

En daar is ie dan, de Kinkakuji tempel (Het Gouden Paviljoen) het was er zeer druk, vooral schoolklasjes, herkenbaar aan de uniformpjes of dezelfde petjes, die we echt bij alle culturele sites zagen

Om een indruk te geven van de drukte hier een foto die ik ternauwernood kon maken tussen de honderden , zo niet duizenden Japanse toeristen, die allemaal met het “wonder” op de foto willen….

We kwamen bij “Het Gouden Paviljoen” een paar Amerikaanse jongelui tegen uit Los Angelos, ze bleken kunstenaars te zijn, een van hen liet deze prachtige tekening zien die hij in Nara, niet ver van Kyoto gemaakt had. Twee elkaar overlappende scenes die toch een vrij gedetailleerd werkelijkheidsgetrouw beeld geven van wat de tekenaar zag…Knap hoor….

Een echte Japanner op de kiek. Wat mij betreft toch minder interessant dan de in kleurige klederdracht gestoken Japanse vrouwtjes, maar om geen commentaar van vrouwen te krijgen glipt ie er even tussendoor…

“Rotstuin”, een Japans fenomeen !

Ik heb het al eerder aangegeven , een Japans fenomeen, waar wij niet veel van begrijpen.

Een treinstation verder, in de Ryoan-ji Temple, zagen weer een typisch Japanse highlight. Een “rotstuin” die bestaat uit een paar in de tuin liggende rotsen, waarom heen de kiezels zijn aangeharkt, en daar zit men dan heerlijk van te genieten !!!!!!!

ROTSTUIN 2

Het fenomeen wordt nog gekker als je deze foto eens goed bekijkt….wij, Mary en ik kunnen hier het bijzondere niet aan ontdekken…dit gaat ons boven onze Volendamse Pet.

Tempels in Japan: schoenen uit !! In Myanmar beklommen we de Mount Popa; 750 houten traptreden met blote voeten langs scherpe houtsplinters over stinkende apenstront uit RESPECT – maar waar is het respect voor de gepensioneerde geld uitgevende toerist, vraag ik mij daarna af..-  Ik besloot om nooit meer een Boeddha tempel te beklimmen, en om er nooit meer m’n schoenen nog voor uit te trekken. Daar moest ik hier in het boeddhistische Japan helaas op terug komen, maar dat deed ik graag toen ik bij een tempel dit zag…

Naar Arashiyama

In een boemeltreintje even een stukje verderop in de stad Kyoto van de Ryoan-ji tempel naar Arashiyama.

Het beroemde bamboe bos van Arashiyama in Kyoto, op een spaarzaam rustig moment; normaal zijn er honderden Japanse toeristen in beeld. Er is overal zo veel toerisme dat je je afvraagt of ze hier nog wel eens werken.

Vlakbij het bamboebos deze typisch Japanse begraafplaats. Ook vanuit de trein zijn veel van deze begraafplaatsen te zien.

Vanuit het drukke toeristenplaatsje Arashiyama lopen we het Tenryu-ji tempelcomplex op, waarvan de tuin het interessantst is. Een “Indian Summer-achtig” tafereel. Veel parken en bosschages worden ontsierd door palen die de oude omvallende bomen ondersteunen. Geen gezicht vonden wij. Op deze foto even geen palen.

Door de poorten van Fushimi-Inari

De volgende dag bezoeken we per trein het zuidoosten van Kyoto, eerst naar Fushimi – Inary,

Bij Fushimi- Inary aangekomen zien we eerst een paar van dit soort tempels…

Hier ga je ten onder in een dikke onophoudelijke stroom Japanse toeristen, die zich door de vele honderden poorten een weg omhoog banen, hoe verder men komt hoe minder toeristen. Dat biedt mogelijkheden voor fotografie. Vossen met een rood befje bij de poorten spelen de goddelijke boodschappers

Aan het begin van de serie van vele honderden poorten – die in het begin groter en hoger zijn dan verderop – verdringen zich grote hordes Japanse toeristen een weg naar boven, er is een lange weg te gaan. Halverwege de route geven veel toeristen de pijp aan Maarten en kan je foto’s maken zonder Japanners…

Het is bizarre gewaarwording, al die poorten dwars door een vrij dicht bos de bergen op. Dat moet toch een onvoorstelbaar werk geweest zijn ?

Ook vanaf de zijkant gezien is het een vreemde zaak, zo’n lange rij poorten waar men doorheen loopt omhoog naar uiteindelijk een hele serie tempels met weer poorten en vossen, waar we niets van begrepen

Het is een uiterst vreemde bedoening met al die oranje palen/poorten, maar met zo’n goedlachse geisha erbij levert het wel een heel fotogeniek tafereeltje op

Van de andere kant af gezien komt een minder religieus boeddhistisch trekje naar boven ; in ruil voor een financiële bijdrage mogen bedrijven hun bedrijfsnaam op een van de palen vermelden; daar konden wij, als bewijs dat we er waren, dan nog wel bij.

Sanjusangendo Temple, het belangrijkste Japanse culturele erfgoed !

Een treinhalte verder in zuidoost Kyoto, en we arriveren bij een aan de buitenkant vrij eentonige tempel, maar wat we daar binnen zagen grensde aan het waanzinnige. Het wordt beschouwd als het belangrijkste culturele erfgoed van Japan. Er mocht hier absoluut niet gefotografeerd worden, het werd met bewakingscamra’s gecontroleerd, dus heb ik de twee hieronder staande foto’s uit een aangeschaft boekje gekiekt.

De Sanjusangendo tempel. We waren echt verbijsterd bij het binnenkomen van deze tempel. Een waanzinnig schouwspel. 1000 met bladgoud versierd beelden, op ware grootte, 500 stuks aan weerszijden van een in het midden staand 15 meters hoog gouden Boeddha beeld. De beelden, waarvan er niet een hetzelfde is, staan op een soort “staan trubune” naast en achter elkaar opgesteld. Ze zijn ooit door 70 kunstenaars gemaakt die er een levenswerk aan hadden.

De zeker 15 meter hoge gouden Boeddha die midden tussen de 1000 andere gouden beelden staat

KYAMIZUDERA Tempel in Zuidoost Kyoto

Hier was het zo abnormaal druk dat ik er geen foto kon maken, met minder dan 200 Japanners.  bovendien stonden belangrijke delen van dit grote complex in de steigers.

Een van de tempel daken op het Kyamizudera tempelcomplex in zuidoost Kyoto

Deze mooie geisha wast bij het binnenkomen van een tempel haar handen door water met een speciaal pannetje over haar handen te gieten. Een boeddhistisch gebruik dat alle Japanners strikt naleven.

Gewoon een overstekend Japans koppeltje op straat, de vrouwelijke klederdracht is een stuk boeiender, geef toe !

Japan, een ultramodern land met veel leuke technische snufjes

Wat een modern land is Japan, dat merken we elke dag om ons heen aan veel dingen. We zien oplossingen en technische snufjes die we nooit eerder zagen , bv bij het binnenkomen van ons hotel met een natte paraplu, je steekt hem van boven in een apparaat naar beneden en floep, er zit een plastic hoesje om heen, zodat je nergens water lekt. Rechts in de hotelkamer; koffie zakjes die in het kopje blijven hangen zodat je ze er weer makkelijk uit kan halen….en nog veel meer…

Gokhallen…

Door Gion, de uitgaanswijk in Kyoto wandelend passeerden we een groot pand met gokhallen, omdat hier vaak ernstig verslaafden hun laatste yennen verkwanselen mag dit beslist niet gefotografeerd worden, maar ik kon er toch boven de geblindeerde ramen uit een fotootje van maken, al kwam er meteen een suppoost aan rennen die me het – netjes – verbood. Ik denk echter niet dat deze mensen dit ooit zien en er dus last mee krijgen.

Een Japanse jongen en een Japans meisje werkend in de horeca…waar ze ons de lekkerste gerechten voorschotelden…

Wat dacht je hiervan?

Bij onze buurman lag dit plus minus 15 lange object op tafel, wij hebben ons suf geprakkiseerd wat dit nou toch kon zijn; het ging er overigens in als als koek !

Met de trein naar Nara ten zuiden van Kyoto

Nara is een van de vroegere hoofdsteden van Japan geweest, er zijn daarom veel belangrijke tempels etc te zien.

Als eerste bezochten we de Daibutsuden tempel, hierin zat een echte reuzen Boeddha, met links en rechts van hem twee gouden beelden die net iets minder hoog waren. Imposant geheel…

in de tempel ook twee grote koppen van generaals, wat een monsters zeg. En dan te bedenken dat dit in die tijd – 700 a 800 na Chr – mooie mannen waren. Is die evolutie dan zo snel gegaan?

Onderweg van de Daibutsuden naar de Kasuga Shrine in Nara kwamen we door dit bos, met ook vele oudheidkundige overblijfselen….

De Kasuga Shrine in Nara is een indrukwekkend tempelcomplex, dat elke 20 jaar gerenoveerd wordt, maar wel in de originele stijl blijft…

In het bos rondom de Kasuga Shrine lopen lange paden die aan weerszijden met pagodes zijn omgeven, zo staan er wel vele honderden van deze pagodes, veel en vooral groot, was kennelijk niet genoeg bij de anti materialistische Boeddhisten

Dat kiek je natuurlijk meteen, een levend hertje tussen al die stijve dooie religieuze bouwsels

In de trein naar ons hotel in Kyoto teruig lag de hele meute te slapen. Het viel ons al eerder op dat niemand zich hieraan stoort, dit kan,- zo zagen wij een paar keer-, ook tijdens het diner s’avonds gebeuren, als een slaperige Japanner even met zijn kop op tafel gaat liggen snurken, de rest eet en praat dan gewoon door…

De trein naar Kanazawa

Daar gaan we weer, van Kyoto naar Kanazawa, een rit van 2 uur.

In Kanazawa is het Kenrokuen Garden een plaats waar de Japanners in hun vrije tijd graag heengaan om te relaxen en te genieten van de mooie tuinen en de vijvers. Tijdens onze wandeling zagen we dit mooie bruidspaartje er poseren voor hun fotograaf, daar konden wij natuurlijk ook van profiteren.

Wat zijn die vrouwen toch prachtig versierd…

Omdat we in afwachting zijn van een orkaan passage – zie bericht hieronder – konden we vandaag vanwege de heftige regenval niet veel meer doen dan een bezoek brengen aan een groot warenhuis tegenover ons hotel, waar tot onze verbazing een hele show werd opgevoerd,m het publiek was laaiend ! Wat een land !!

Tyfoon LAN komt er aan

Het laatste beeld van hedenmiddag (zondagmiddag) van de nadering van de orkaan LAN. Wij zijn het rode stipje, en zitten al twee dagen lang in zware regenval. Er wordt hier weinig schade verwacht , de orkaan kracht neemt af, maar vanavond tijdens het diner zagen we de bliksem en het onweer flink tekeer gaan.