Onze reis loopt tot nu toe op rolletjes, geen narigheden, persoonlijke ziektes, lichamelijke ongemakken, of problemen met de auto. We zijn steeds in staat geweest om onze geplande bestemmingen te halen en te vinden, al kost het vinden soms wel wat moeite. Ons eigen Tom Tom navigatie systeem is mee, maar er is geen kaart van Chili voor beschikbaar. Heel jammer, maar wel begrijpelijk , gezien onze ervaringen…de bewegwijzering in Chili is ronduit slecht en ontbreekt vaak helemaal. De Tom Tom kaart van Argentinië, die we speciaal voor deze reis hebben aangeschaft heeft de meeste adressen van de hotels niet of vaak niet in de databank. Of ze zijn in onze routebeschrijving anders weergegeven. daar hebben we dus ook niet veel aan.
De routebeschrijving die we van het Chileense reisbureau in Santiago hebben meegekregen is onbruikbaar; we hebben daar eigenlijk helemaal niets aan. Dus… in kleine gehuchten rijden we net zolang rond tot we de naam van het hotel zien, en in de grotere plekken is er altijd wel een soort “Turistica Infomacion” gebouwtje te vinden waar ze je met een platte grond kunnen aanwijzen waar je moet zijn. Overigens vragen we ook veel aan voorbijgangers die altijd en overal zeer vriendelijk en behulpzaam zijn. Sommigen rijden met hun auto zelfs voor ons uit om ons de weg te wijzen…
Bariloche
Vanuit Futuleufu in Chili ging het weer de grens over Argentinië in naar Bariloche de bekendste wintersportplaats van Argentinië. Eerlijk gezegd kenden we dit oord uit de media vanwege de wintersport vakanties die onze koninklijke familie er doorbrengt. Het hele grensgebied hier in Argentinië en Chili heeft veel Duitse/Oostenrijkse/Zwitserse invloeden. Er wonen veel Duitse immigranten van al van ver voor de 1ste wereldoorlog ( voor de goede orde) en er is de typische Duitse huizenbouw; veel Duitse opschriften en een grote chocolade industrie met veel chocolaterieën die Duitstalige namen dragen
Vanuit Futuleufu in Chili koersten we de grens weer over naar Argentinië. We verbleven in het mondaine Argentijnse skioord Bariloche, dat aan een groot meer ligt. Er is hier en in het omliggende gebied een grote chocolade industrie met veel Duits georiënteerde chocolaterieën. Wij kenden deze mondaine wintersportplaats overigens uit de media omdat onze Maxima en Willem Alexander er vaak skiën
Er zijn hele dure en exclusieve hotels en resorts in Bariloche
Een van de middenklasse hotels hier
Het moet gezegd, het meer waaraan Bariloche ligt is echt sprookjesachtig mooi; het lijkt ons geweldig om hier ’s winters op te schaatsen
Net links van,- en iets boven het midden het beroemde “Llao Llao Hotel & Resort” van Bariloche, das echt niet niks vrienden….
Hier het poep chique “Llao Llao Hotel” ietwat closer. Dit is de plek waar de puissant rijken der aarde zich laven aan kostbare champagne en kaviaar (term uit “just an illusion” – voor de goede orde : wij zaten hier uiteraard niet !)
We vroegen ons voor elke reis – en dus ook deze – af, hoe veilig het hier op straat is. In Bariloche viel ons op hoe snel de politie met grote overmacht bij een incident aanwezig was. Een zakkenroller werd plots door de eigenaar van de gerolde zak bruut neer geschopt. Binnen een paar (10) seconden waren er 6 politieagenten bij om de gevelde zakrover in de handboeien te slaan. Veilig? Of juist niet?
Hoewel we niets te klagen hebben over de hotels waar we in verblijven moesten wij het in Bariloche met veel minder doen dan het Llao Llao Hotel. Maaaaaar….. we hadden er wel een jakouzi op de kamer !!!
En we hadden ook niet te klagen over het diner en het uitzicht vanuit het restaurant in Bariloche. Zoals te zien ligt ons hotel ook aan het meer.
Nu we het toch even hebben over het eten, dit was ons toetje in Bariloche. Hoe kan het ook anders hier; alles chocolade !
Vanuit Bariloche trokken we de grens weer over naar Chili, naar het mooie Puerto Varas aan het Llanquihue meer als bestemming voor een paar nachten. Voor we daar arriveerden kwamen we door een bekend Chileens vulkanen gebied. Op deze kaart zijn de Osorno -de hoogste vulkaan van Chili – en de pas nog actieve Calbuca vulkaan te zien
De gehele rit naar Puerto Varas zien we de grootste vulkaan van Chili naast ons liggen. De Osorno die 2652 mtr hoog is (al 600 jaar niet uitgebarsten) met niet ver daar vandaan de Calbuca (2003 mtr) deze laatste is in april j.l nog uitgebarsten, wij konden dat in Nederland op de TV zien.
Omdat we er toch langs kwamen besloten we meteen maar met onze huurauto de vulkaan op te rijden . Men heeft er een weg naar een ski gebied op de vulkaan aangelegd
De kilometers lange slingerweg de vulkaan op biedt vaak mooie uitzichten op de besneeuwde top
Er wordt vanaf deze vulkaanhelling in de winter geskied. Alsof het een Oostenrijkse skipiste betreft kunnen we op de vulkaanhelling met de kabelbaan naar boven
In de lift gezeten ontvouwt zich een wondere wereld voor en achter ons
De rode kleuren op het vulkaan oppervlak duiden op de aanwezigheid van ijzer
Mijn favoriete foto van de dag. Wat een kleurrijk landschap. We kijken hier vanuit de skilift naar de Calbuca vulkaan. De witte paden zijn houten vlonders, aangelegd om de diverse delen van de vulkaan te kunnen bekijken
Het lijkt wel of hier met een viltstift een witte krul door het vulkaanlandschap is getrokken
Op de terugweg langs de vulkaanhelling zagen we deze Carancho, die ik al eerder gekiekt had; hij laat zich makkelijk tot op kleine afstand benaderen
De Carancho is een familie lid van de gier. Hij eet resten van dode dieren zoals gieren dat doen, en doodt zelf dus geen dieren
Ons hotel in Puerto Varas ligt op een ideale plek aan het meer en van hieruit hebben we dag en nacht een goede uitkijk op de vulkaan Osorno.
Tijdens het diner zagen we plotseling de maan op de vulkaan vlakbij en achter de vulkaan top omhoog komen. Dat bracht iedereen aan de dis in extase Het werd druk op het hotel terras met enthousiaste fotografen. De meeste “fotografen” in het hotel zijn uitgerust met hun i phone, ….. daar is dit tafereeltje echter niet zo geschikt voor. Ik kon er deze prachtige kiek van maken, en ben er heel blij mee, want de volgende dag stond iedereen met z’n camera klaar, maar bleef de maan heel ver van de vulkaan top af, net zoals de dag ervoor hoorde ik van fotofreaks om mij heen…. hoera hoera !!!
Voor de liefhebbers even een foto van ons voorgerecht in ons hotel in Puerto Varas. Links de koninklijke shrimps en rechts een speciale salade
We besloten om nog een rondvaart op het meer te maken in de baai waaraan Puerto Varas ligt. Voordat we in de boot stapten kon ik met mijn camera dit exotische tafereeltje in de baai vastleggen
En wat te denken van deze grote dame die vanaf de kade de vulkaan lijkt te bezweren, en daarbij bewonderd wordt door een voorbijganger. de visserman lijkt het allemaal niet te deren
Wat is hier nou weer aan de hand? Op de zelfde kade zag ik deze dames hun ochtend gymnastiek afwerken, hetgeen altijd goed is voor een intrigerend plaatje
Ook net voor de afvaart met de rondvaart boot. Een tafereel dat we heel vaak zagen in Chili en Argentinië. Mensen die in hun kleding liggen te rusten/zonnen op het strand…..dit zie je bij ons toch niet meer, het doet ons denken aan onze jeugd, eind 50 jaren….
Vanuit Puerto Varas (Chili) op weg naar Villa la Angostura (Argentinië) troffen we in het Chileense Petrohue twee watervallen die bekend staan om hun diepe kleuren . Een van de twee was ontoegankelijk in verband met werkzaamheden aan de boardwalk, maar de andere was mooi genoeg om er even een selfie te maken…
Vulkaan met kapje
Toen we de Osorno vulkaan weer in beeld kregen op weg van Puerto Varas (Chili) naar Villa la Angostura (Arg) , was aan de top hiervan een mooi meteorologisch verschijnsel waar te nemen. Door de versnelling van de wind rondom de top vanwege het Venturi effect ontstaat hier drukverlaging, expansie; adiabatische afkoeling en dus condensatie. Bij voldoende vochtigheid in de lucht worden dan door de gecondenseerde luchtdeeltjes de stromingspatronen zichtbaar. Uiteraard heb ik voldoende foto’s van gemaakt
Vanuit ons hotel in Villa la Angostura voeren we met een boot in 45 minuten naar Parque Nacional los Arrayanes; dit is de enige plaats op aarde waar de Arrayanes Struik uitgroeit tot een boom, in de drang om tussen de omliggende bomen voor levensvatbaarheid te vechten. De Arrayanes bomen voelen koud aan, wel leuk allemaal, maar wij werden er bepaald niet opgewonden van…
Willem Alexander en Maxima in Argentinië
Volgens de hotel manager in Villa La Angostura is deze half achter het struikgewas verscholen Bistro Tinto eigendom van de broer van onze koningin Maxima. Ons koninklijk paar komt volgens hem vaak naar Villa La Angostura in Argentinië , net als in Bariloche en San Martin de los Andes
Maxima is ook in Argentinië mateloos populair, we horen dat van veel Argentijnen, maar ook op veel verkeersborden prijkt haar naam, zoals deze van toen ze 40 jaar werd…
De beroemde “7 meren route” van Villa La Angostura (Arg) naar San Martin de los Andes (Arg)
Vanuit Villa La Angostura (Arg) reden we de beroemde “7 meren route” naar San Martin de los Andes (Arg) Onderweg stopten we vaak om een plaatje te maken, zoals deze. Tja het ene plekje is nog sprookjesachtiger dan het andere…maar de mooiste plekjes zijn vaak niet de door de autoriteiten aangelegde “miradors” Dat zijn de voor de overheid makkelijkste plekken om parkeerplaatsen langs de wegen te maken. Die mooie plekjes moet je zelf uitzoeken, en bovendien heb je dan een foto die een ander niet heeft…
San Martin de Los Andes
San Martin de Los Andes (Arg) vonden we een hele mooie en gezellige plaats. De Duitse invloed is ook hier net als in Bariloche (Arg) en Villa La Angostura (Arg) zeer sterk. Sowieso wordt er veel met hout gewerkt…en… wij hadden niet de indruk dat hier veel arme sloebers wonen.
Alle reclame uitingen, verkeersinfo, straatbordjes en andere informatieve uitingen aan de openbare weg, mogen slechts op houtwerk borden en bilboards aan de man gebracht worden; dat geeft een gemoedelijke sfeer
Op het gezellige dorpsplein van San Martin de Los Andes stond een hele grote kunstzinnige kerstboom opgesteld, Hij was van onderdelen van aan elkaar bevestigde flessen gemaakt; s’ avonds was hij feeëriek verlicht
Zo kan een detail van zo’n kerstboom ook nog eens een intrigerend leuk plaatje opleveren…
Het wordt inmiddels steeds warmer, we rijden immers overwegend naar het warmere noorden (zuidelijk halfrond) en de zomer wordt intenser, getuige ook dit jonge stelletje dat in San Martin de Los Andes vanaf het strand pardoes het water in snelde..
Deze jonge Chilleense vrouwelijke Caucho in de buurt van San Martin de Los Andes lijkt van de warmte geen last te hebben… (nog niet)
Naar Pucon in Chili
Na San Martin de Los Andes (Arg) was de stad Pucon in Chili onze volgende bestemming. Voor de 4de en laatste keer stond ons een grensovergang van Argentinië naar Chili te wachten. Maar eerst reden we nog de route langs de achterkant van de Argentijnse vulkaan Lanin, een omweg van 2 uur.
De hoge Argentijnse vulkaan Lanin (3776 mtr), zoals je hem graag wilt fotograferen vanaf een gammel bruggetje, met blauw stromend water op de voorgrond. Het bruggetje was zo zwak dat je er niet op mocht stoppen, maar er was echter niets of niemand in de buurt. We besloten deze extra route nog te maken voordat we de grens naar Chili overgingen voor de laatste keer,
Na 2 uur omrijden en genieten van de prachtige natuur zijn we hier inmiddels aan de voorkant van de vulkaan Lanin (3776 mtr) aangekomen een paar km voor de grensovergang naar Chili; ik maakte deze kiek uit het zijraam van de auto. Als we geweten hadden dat we een paar minuten na het maken van deze foto in de file voor de grens terecht zouden komen, hadden we die mooie maar 2 uur durende extra route achterlangs niet gereden.
Bureaucratische junta en de sporen van jarenlange militaire dictatuur
Argentinië en Chili; prachtige landen met prachtige mensen. Maar de sporen van de militaire dictatuur zijn nog lang niet uitgewist, bleek ons. Veel straten dragen nog de namen van generaals, colonels, capitano’s andere commandantes, die hiertoe ooit zelf opdracht gaven. Wij merkten ook dat de overheid en de ambtenarij de wortels van de junta’s nog steeds in zich dragen. Om half 2 s’ middags reden wij in Argentinië vanuit St Martin de los Andes de grenspost naar Chili tegemoet, toen we op 500 mtr afstand hiervan in een rij stilstaande auto’s terecht kwamen, waar geen beweging in leek te zitten; we konden de grenspost zien. Bij ons duurt zo’n rijtje als het tegen zit een kwartier.
Na een half uur wachten, en nog steeds geen enkele beweging in de stoet, snapten we er niets meer van. Onthutst vroegen we de autopassagiers om ons heen,- die zich allemaal op de weg buiten de auto’s vrolijk vermaakten – wat hier nou aan de hand was. Een langzaamaan actie , of een staking? Nee hoor, dit is de Argentijnse grenspost met Chili, klonk het, en dat gaat gewoon altijd zo. Of ik water zag branden; in elk Europees land zou de wachtende woedende meute de grenspost allang hebben bestormd, maar de Argentijnen, murw geslagen door jarenlange onderdrukking en excessieve repressie niet; zij protesteren niet meer. Ze reageerden berustend en gelaten; telden de auto’s voor hun in de rij en berekenen hun kans om vandaag nog de grens over te kunnen…. Wij waren auto nr 104 in de rij meldden ze ons behulpzaam……..geloof het of niet….. Bijna 6 uur later waren wij – 500 mtr en 104 auto’s verder – de grens over. Nogmaals, een rijtje dat bij ons in 10 minuten weg is….
Om 13,30 hr sloten we aan in een rij van zo’n 500 mtr met nog 103 auto’s voor ons. En hier, op de foto staan nog maar 5 auto’s voor ons….. In Europa is zo’n rijtje binnen 10 a 15 minuten weg, maar hier duurde dit maar liefst 6 uur lang. !!!!
In het grenskantoor waren 4 balies voor de douane beschikbaar, daarvan waren er slechts 2 bezet.
Achter deze balies zaten 2 zeer arrogante ambtenaren op irritant kalme en belerende wijze stapels nutteloze papierbergen te bestuderen, (alsof het belangrijk was) in te vullen, en af te stempelen.
Ik heb voor de aardigheid – in de file staand – eens een paar formulieren uit de hele stapel nutteloze papier troep rond de zogenaamde in,- en uitvoer van auto’s bij de Argentijns/Chileense grensposten gefotografeerd.Wij merkten dat de diverse grensbeambten er zelf ook geen snars van snapten…het mooie is dat wij deze waardeloze rotzooi nog steeds bij ons hebben, niemand heeft er verder om gevraagd. De documenten waar we zovele uren voor in lange rijen hebben gestaan kunnen weggegooid worden…
De arrogante houding van de extreem Latijns Amerikaanse bureaucratische ambtenarij, die op hautaine wijze uitstraalt nog steeds schijt aan de burgerij te hebben is ergerlijk. Maar het is vooral pijnlijk om te zien hoe ernstig onschuldige burgers in hun weerbaarheid en assertiviteit gedeformeerd zijn, en niet meer voor zich zelf op durven komen.
PUCON (Chili)
Na alle grenscontroles sores zijn we dan eindelijk voor een paar nachten in Pucon aangekomen, een zeer gezellig stadje dat bekend is van de grote vulkaan die er op uit kijkt. We hebben hier oudejaarsavond gevierd. Er was overal veel vuurwerk, de lucht was overal om ons heen urenlang bont en blauw
Door Pucon wandelen d zagen we in winkeletalages deze setjes waar de hele jeugd van jong tot oud hier mee loopt. Men drinkt “Mate” Een tas met een thermosfles met heet water; cups met bladeren en een beker waaruit men een soort thee drinkt. echt iedereen loopt hier mee
In de omgeving van Pucon bezochten we 3 watervallen, waaronder deze beauty de Salto El Leon, we waren er zeer van onder de indruk
In het hotel in Pucon was het heerlijk van de Zuid Amerikaanse zomer genieten, we hadden het rijk weer alleen…..
Ook de waterval “Salto la China” kon ons bekoren; hij is meer dan 100 meter hoog, de foto maakte ik nu eens van het gat in de lucht boven ons.
Voor we vertrekken naar Temuco, maken we nog een selfie voor de vulkaan Villarica