In 2008 en in 2011 waren Mary en ik beide keren met 3 van onze kleinkinderen in Eurodisney in Parijs. (Sophie was er op eigen verzoek beide keren bij ) de andere 4 kleinkinderen Jip, Nico Mary jr en Elly waren nu dus aan de beurt. Belofte maakt schuld. Eerst echter nog wat foto’s van onze eerdere bezoeken aan Disney met de andere kleinkinderen
Met Sophie en tweeling Jan & Kees naar Disney in 2008
Hier staan we in oktober 2008 s’morgens heel vroeg in het Centraal Station in Amsterdam klaar om met de trein naar Disney te vertrekken met onze kleinkids Sophie (4), Jan (bijna 6) en Kees(bijna 6). Ieder had z’n eigen rugzakje mee, maar al snel waren die voor ons. Op het station in Brussel raakte Jan’s schoen tussen de trein en het perron, waarop het hele perron werd afgezet…nooit meer met de trein !!
Uiteindelijk kwamen we heelhuids in Disney aan
Met Tim, Sophie en Thijs naar Disney in 2011
Sophie was hier in mei 2011 al 7 jaar en wilde nog wel een keer met ons mee naar Disney i.p.v samen met ons en kleinkids Jan en Kees naar de wintersport. Ze had gezelschap van broertje Thijs rechts (4) en neef Tim (5)
Het was weer een leuke ervaring; we waren nu met de auto gegaan, en dat beviel uitstekend. Het weer was perfect, zelfs heet af en toe.
Met zoons Vincent & Kees en kids Nico, Jip, Mary en Elly naar Disney in 2016
Omdat we inmiddels wat ouder zijn geworden en omdat er nu 4 kleinkids meegingen i.p.v 3 vroegen we onze zoons Kees en Vincent als hulptroepen mee.
De Tuijpjes in Disney Parijs 2016; vlnr: Mary sr. Jan sr. Vincent, Jip, Kees, Nico, Mary jr. Elly
Wachten, wachten…
Afgelopen dinsdagochtend vertrokken we al om 6 uur in de ochtend met twee auto’s naar Parijs, waar we rond 12 uur arriveerden. Vanaf het eerste moment dat je daar arriveert en niet loopt sta je in de rij ergens op te wachten. Dat wachten varieert van 5 minuten (sommige attracties) tot 1,5 a 2 uur (hand schudden met Mickey Mouse) en begint meteen al bij het inchecken. Even wat voorbeeldjes: een hotdog kostte ons 52 minuten in de rij staan voor een kassa, en de olifantjes-draaimolen ruim 30 minuten in een soort van professioneel wachtparcours, waarin je om de 5 minuten dezelfde mensen tegenkomt. Als beloning voor dit dorre wachten draaiden de olifantjes in totaal 2 x rond in 1 minuut 16 seconden. (met m’n i phone geklokt)
Het is opa’s en oma’s onder de hartpatiënten zeker die met gewrichtsaandoeningen m.i daarom zeker af te raden het Disneypark te bezoeken, maar in de drukke vakantietijd moeten ook de wat oudere mama’s en papa’s met eenvoudige hartproblemen zelfs al rekening houden met complicaties.
De kleinkinderen zal het wachten een worst zijn, dit viel ons vroeger met onze kinderen ook al op. Ze drentelen moeiteloos van het ene half uur durende wachtparcours naar een volgende attractie waar ze soms weer bijna een uur in een rij staan. Zonder te morren. En voor de voor de kleinkinderen zijn we tenslotte hier. Hun enthousiasme en plezier is ons genoegen; en dat hebben we volop gehad. Elke ouder of grootouder zal dit verschijnsel herkennen.
5000 personen in/rond Parijs geëvacueerd vanwege extreme regenval
Kinderen malen ook niet om een beetje regen meer of minder. En het was niet mis deze editie vrienden. Op de Franse TV zagen we dat er in en rond Parijs in 100 jaar niet zo veel regen is gevallen als de laatste 4 dagen. Er zijn 5000 personen in en om Parijs geëvacueerd vanwege de extreme regenval; ook in het departement waarin wij vertoefden. En dat bij 13 a 14 graden. Nu hadden we geluk dat het de 2de dag de hele dag droog was, zonder wind, we hebben die dag dan ook goed benut. Maar.. zoals eerder gezegd, de klein kinderen hebben gelukkig volledig maling aan de regen, je hoort ze er niet over, ze zijn altijd even enthousiast over de droomwereld om hen heen, want dat is Disney zeker, de kleinkids kijken echt hun ogen uit. En wat is er mooier dan dat van dichtbij te zien…
I.v.m het weer liet ik mijn camera in het hotel en werden alle foto’s hieronder gemaakt met onze i phones en mijn kleine G11 cameraatje
Onze zoon Vincent maakte deze troosteloze foto net nadat we in Disney arriveerden en op weg waren van ons hotel naar het park, we hadden deze keer dus geen last van de warmte. Waar moet dat heen dacht ik hier…
In het Disney Studio park werden de kids meteen super enthousiast bij het zien van de voor hen zo vertrouwde voertuigen en personen die ze zo vaak op de TV zagen
Ons “Hotel New Port Bay” stemde ons zeer tevreden, het geheel zag er onberispelijk en schoon uit, nergens sporen van massa toerisme en inherente slijtage …
Ook de kamers waren goed tot zeer goed !! Ook de bedden zoals te zien…..Na de eerste dag even heerlijk rusten, we hebben volgens de app in telefoon van zoon Vincent zo’n 12 km gelopen, ook de kleinkids hebben die afstand gedrenteld, zonder er een keer over te klagen. Dat zegt genoeg dacht ik zo… maar nu zijn ze rijp voor de sloop, dat wel !
De volgende dag gaan we vol goed moed op pad, hier staan we in de Main Street. Het moet gezegd, het is toch echt sprookjesachtig mooi gemaakt allemaal, de kleinkinderen zijn in hun droom beland, en reageren daar ook zo op.
Een door Disney apparaten gemaakte foto. Nico en Jip vonden de attractie Pirates of the Caribean de mooiste, al vond Jip het de eerst keer – 2de van rechts op de voorste rij – best nog wel eng. Nico haalde hem echter over om nog een paar keer te gaan…
Een van de hoogtepunten van dag 2 was de motor stunt show. Hier glijdt een motorrijder uit, suist over de grond en vliegt in brand, de kids raken van al dit motor, en race geweld in extase
Uiteindelijk vliegen de auto’s door de lucht, en komen compleet over brandende installaties heen weer op de grond terecht.. wat een sensatie !!!
“I’ts a Small World” een van de historisch beroemde attracties van Disney, door een zoete droomwereld varend komt men langs voorstellingen uit alle landen van de wereld ,waarbij steeds dit lied in al die talen het zelfde lied blijft, de vreedzame gedachte van Disney, waar al decennia lang de kinderen aller landen van smullen. Kijk maar naar de ogen van Jip en Nico hier op de foto. Met onze kleindochter Sophie moesten we hier in 2008 wel 4 keer in….
In de parachutes met Nico en Jip. Wachttijd 40 minuten. Je gaat recht omhoog en dan plof naar beneden en dat 2 x. Kinderen kennen dit negatieve g-kracht gevoel helemaal niet. Wat was het een gewaarwording voor mij om te zien en horen hoe de kleinkids dit beleefden. Nico zit hier nog stoer met zijn duimen omhoog, maar bovenin tijdens de eerste plof zat hij te shaken als een rietje, en sloeg daarbij allerlei zichzelf vertrouwen inboezemende Engelse termen uit Star wars uit…..
Deze dag zit er op; we hebben volgens de app op Vincent’s telefoon 15 km afgelegd, En dat is op deze foto goed te zien; iedereen zit er doorheen, vooral zoons Vincent en Kees, ze zijn op…. we moeten nu echt zo snel mogelijk naar het hotel terug… (een biertje zal hopelijk wonderen verrichten)
De redding; net als de maaltijden en het ontbijt, was ook de rust, de bediening en het biertje in de bar heel goed….
Mary met Nico en Jip in de “wild slingerende” thee kopjes
Ook Kees waagde zich met zijn dochters Mary jr en Elly aan de “kopjes”
Elly en Mary bij Knabbel van Babbel. Waar anderen voor het maken van dit soort foto’s soms 1 a 2 uur in de rij staan konden Elly en Mary jr er snel naast jumpen, zodat ik dit even snel kon kieken…..
Jip wilde een foto maken van de bap, waarvan acte. vlnr: Mary jr, Elly, Nico en Jan sr.
Elly aan haar dessert … De maaltijden en het ontbijt in ons hotel waren van een zeer goede kwaliteit; er zijn zelfs restaurants zoals “Blue Lagoon” waar men heerlijk en heel rustig a la carte kan dineren…wel moet er uiteraard voor gereserveerd worden.
Achter de winkels in Mainstreet bevindt zich deze lange overdekte corridor, waarin de kleinkids graag even poseerden…we zijn trots op ze, want ook zij liepen deze drie dagen volgens de app op de telefoon van zoon Vincent 38 km in het Disney park; het lijkt wel de vierdaagse !!!
Die Alien links naast Kees is inderdaad zijn zoon Nico. De kleinkids mochten nog een kadootje kopen, Nico nam daartoe bezit van deze Star Wars outfit
We gaan vertrekken, het was ondanks de regen zeer geslaagd. De kleinkids trekken de trolly met lugage door de lange gangen van het hotel
We hebben genoten van onze kleinkinderen, en ook het samenzijn met zoons Kees en Vincent en hun kids was een heerlijke familie belevenis. Wanneer en hoe vaak maak je zoiets nou mee in je leven? Een kers op de taart des levens. De familiebanden zijn weer wat strakker aangetrokken, en als opa en oma is dat toch iets waar je alles voor over hebt.
We hebben 9 kleinkinderen; als je dan de een wat belooft, heb je er later nog 8 keer mee te maken, en dan soms vele jaren later nog; gelukkig is het ons met Disney gelukt. Alle kleinkinderen zijn nu aan de beurt geweest; Mary en ik hebben gisteren voorgoed afscheid genomen van Disney Parijs, maar met een heel goed gevoel !
