Waarde vrienden, we worden al enthousiaster over onze Zuid-Amerika reis, wat een belevenis; als dit binnen je mogelijkheden ligt kunnen we je zo’n reis echt aanraden. Eerst al de avontuurlijke trip door Chili en Argentinië, maar nu door Peru met al z’n Inka bouwwerken en sporen uit de wereldberoemde Inka periode. Wat een eye opener is dit…
We hadden er redelijk wat over gelezen, maar door Peru reizend worden we steeds wijzer over dat markante tijdperk uit de wereld geschiedenis. Eigenlijk duurde het Inka rijk maar 150 jaar, van 1400 t/m 1550. Een klein legertje Spanjaarden maakte in 1536 een eind aan de Inka’s en het Inka tijdperk.
De Inka’s ontstonden reeds 1000 jr na Chr rondom en op het Peruviaanse Titicaca meer, uit een mix van verschillende stammen uit die omgeving. Ze trokken uiteindelijk naar de stad Cusco, de grote Inka bakermat, vanwaar uit in 1400 n Chr.de grote Inka expansie begon. Totdat er bijna 150 jaar later ruim 12 miljoen Inka’s waren in Peru, Colombia, Chili, Argentinie en Bolivia. In en rond Cusco zijn vandaag de dag nog steeds de meeste Inka sites te bezichtigen, waaronder een van de wereldwonderen: Machu Picchu, al moet je daarvoor wel wat verder reizen de jungle in naar het regenwoud van Peru.
Op het Titicaca meer waar de Inka van oorsprong vandaan komt, en waarover ik in het vorige journaal al veel liet zien voeren we met een boot naar het Taquila eiland. Dit eiland staat er om bekend dat de mannen breien en de vrouwen het zware werk op het land doen. Deze man laat trots zijn zelf gebreide must zien
Je maakt van alles mee. Op Taquila Island in het Titicaca meer maakten we een langdurige wandeltocht dwars over het eiland. We gebruikten samen met onze gids de lunch bij een van de weinige restaurants op het eiland. Een kleine maar sympathieke boerenfamilie maakte er een lunch voor ons klaar.
Het eten was bijzonder smakelijk, een omelet en een gegrilde forel. Heerlijk
Kijk toch eens hoe leuk het sanitair hier verzorgd is. Een plastic emmertje water met een kraantje, met wat zeep, en een gat in de grond….je moet er alleen wat diep voor door de knieën
Omdat we het zo leuk en netjes vonden hier nog wat plaatjes van de sanitaire voorziening bij het restaurant. Als dat niet open en fris is… Hier blijven geen nare geurtjes hangen , en de dames zijn toch netjes van de heren gescheiden
Over het eiland lopend kwamen we deze breiende man tegen die volgens onze gids 98 jaar oud is…
Op het eiland zagen we vele door de Inka’s aangelegde terrassen, die nog steeds gebruikt worden
Deze meneer die hier echt niet voor de toeristen zit, breit rustig door als wij langs komen , op z’n 84 ste. Ik heb hem gewezen op z’n openstaande gulp, hij vond dat totaal niet interessant…
Op onze slopende tocht over het bergachtige eiland kwamen we deze twee sjouwende maar fleurig uitziende vrouwen tegen…
RAQCHI
Op weg van Puno naar Cusco bezochten we deze Inka nederzetting. Deze resten zijn onderdeel van een tempel. Alles is in een trapezium vorm gebouwd, De muren, de ramen en deuren. De Inka’s geloofden in de V-vorm van bergen, die vallen bij aardbevingen namelijk nooit om.. Dit bouwwerk heeft wellicht daardoor bijna 700 jaar lang vele aardbevingen doorstaan, terwijl alles er omheen is ingestort
De Inka’s bouwden hier in 1400 tot 1500 n Chr in Raqhui 110 van dit soort graanschuren, ze waren daarmee hun tijd ver op voor.
Net voorbij Raqhui stopten we even bij deze door de Inka’s aangelegde brug..
De voorsteden en buitenwijken van Cusco hebben wederom een hoog India Chaos gehalte. Dit wordt nog versterkt omdat mensen hier de huizen niet afbouwen. Pas als het huis af is moet er belasting betaald worden, dus bouwt niemand z’n huis meer af… Resultaat: een puinhoop!! Al onze gidsen hebben zich hier negatief over uitgesproken
In Cusco verblijven we in het Sonesta Hotel waar op de dag dat we arriveren een groot feest gehouden wordt. Alle toer operators uit Peru zijn die avond in het hotel, waar een grote dans en zang manifestatie plaats vindt, dat is nog eens met je neus in de boter vallen….
De binnenstad van Cusco met alle koloniale bouwwerken is werkelijk heel mooi…
De straatjes in het centrum zijn kleurrijk en gezellig; en overal zijn politieagenten om je heen te zien; men claimt dat het er heel veilig is
We wandelen door de binnenstad en rusten uit op het grote plein… Op de achtergrond, links de Kathedraal en rechts een van de 7 kerken van Cusco. De Kathedraal die we later zouden bezoeken met een gids was werkelijk adembenemend mooi. Helaas mochten we er niet in fotograferen, we kregen wel een CD mee met foto’s
Je zou toch niet denken dat je hier op een plein in een Peruaanse stad bent… zo mooi hadden wij het ons niet voorgesteld
Overal bloemen en rust om je heen. Ook op deze foto zijn overigens ook politieagenten op Sagway’s waar te nemen
Uiteraard zijn de Spaanse koloniale invloeden heel groot, soms waan je je in Sevilla of Cordoba
Als we voor een excursie de stad uitrijden kan ik deze overzicht foto maken van een klein deel van Cusco; links vooraan het grote plein
Een grote Inka nederzetting op een van de bergen rondom Cusco, “Saqsaywaman”, heel kenmerkend voor de Inka bouwstijl is de wijze waarop de grote rotsen nauwkeurig op elkaar ingeslepen zijn en aan het zichtbare oppervlak een zadelvorm is geslepen; bij dit “inslijpen” waren 10 duizenden arbeiders betrokken. Hoe hebben de Inka’s die grote rotsen overigens her en der uit de omgeving die bergen op gekregen? Wonderlijk allemaal….
Een Peruviaans trouwpaartje bij Saqsaywaman, daar moest ik even een plaatje van maken natuurlijk
Dan rijden we naar Tambomachay de grote Inka watertempel in de bergen rond Cusco, met weer die typische Inka bouwstijl, en drie bronnen die al bijna 600 jaar lang 24 per dag dezelfde hoeveelheid water leveren. Helemaal nog in de oorspronkelijke vorm. De Inka’s haalden hier hun water voor huishoudelijk gebruik…
En daar zit dan zomaar een vrouwtje samen met haar dochter haar Lama vee te voeren; nee, ze zat er niet voor de foto….
In Cusco bruist het van de restaurantjes en barretjes. Op dit binnenplaatsje vonden wij een uitstekend restaurant…
De volgende morgen reden we vanuit Cusco naar de beroemde Sacred Valley, het vruchtbare gebied waar de Inka’s reeds een groot deel van hun voedsel verbouwden; daarbij kwamen we o.a door het gehucht Awana Kanchma, dat bekend is vanwege de 420 families die hier in coöperatief verband ambachtswerk uitvoeren en kledingweverijen runnen.
QANTUS RAQAI in de SACRED VALLEY
In de Sacred Valley bezoeken en beklimmen we vervolgens Qantus Raquai. Een door de Inka’s aangelegd enorm terrassen complex waarop allerlei gewassen verbouwd werden. Het complex ligt op het noorden zodat de zon er altijd op schijnt. De terrassen zijn elk 3 mtr hoog en worden vanuit hoger gelegen bergen geïrrigeerd. De zwaartekracht doet het werk..
De beroemde “Quinee Pig” aan het spit. De specialiteit van dit gebied; in elk restaurant staat ie in vele variaties op de kaart. Het heeft echter niets met varkens van doen; het zijn gegrilde cavia’s. Ze lopen dartel in een hok rond, waaruit je er eentje kan kiezen, die wordt dan aan een stok gegrild geserveerd, of in een bakje rechtop staand met zijn pootjes aan de rand naar je toe, alsof ie je nog even aankijkt voordat je de kop verorbert. Volgens alle Peruvianen is de kop het lekkerst. Wij hebben dit NIET gegeten !!
Ook in dit fraaie optrekje waar we onderweg in de Sacred Valley lunchten, werd volop van de gegrilde cavia gesmuld….
Overal, in elke winkel of souvenir kraam worden deze panfluiten verkocht; het belangrijkste en meest verkochte souvenir in Peru. Je hoort die dingen ook overal, in het toilet, tijdens het eten in het restaurant, en op de treinstations. Iedereen fluit er maar een end op weg…
OLLANTAYTAMBO in de Sacred Valley
Dan bereiken we Ollantaytambo, waar een belangrijke nederzetting van de Ink’a te zien is. Op de terrassen werd weer voedsel verbouwd. Op de steile bergwand hier tegenover waren 120 voedselopslagplaatsen van de Inka’s gevestigd, op een drogere winderige plek die voor vijanden en dieven moeilijker te bereiken was. Het was er heel warm en er moest flink geklommen worden.
We wandelden nog wat door het plaatsje Ollantaytambo. Het riool loopt hier midden door de straten, lijkt me niet ongevaarlijk s’ nachts, veel licht is hier dan namelijk niet
We sliepen hier in een door de Sonesta Hotel Groep omgebouwd oud klooster in Urumbamba niet ver van Ollantaytambo. Geweldige kamer en super service…
NAAR MACHU PICCHU
Eindelijk is de grote dag aangebroken, we gaan naar een van de grootste toeristische attracties ter wereld, het beroemde Inka MachuPicchu bouwwerk in de jungle van Peru
Vanuit Ollantaytambo vertrekt de trein al vroeg in de ochtend. De rit naar Machu Picchu Village door de dichtbegroeide jungle/rainforest van Peru duurt 1,5 uur. De trein is in een prima staat, met goede stoelen en er werden onderweg drankjes en koek geserveerd.
Wat je MOET weten over Machu Picchu. Om een lang verhaal kort te maken, hieronder een klein stukje over Machu Picchu uit Wikipedia.
Aangenomen wordt dat de bouw van de stad Machu Picchu werd begonnen rond 1440, onder leiding van Pachacuti de grote Inka leider. Tot aan de Spaanse verovering van het gebied in 1532 a 1536 was de stad bewoond.
Over de functie van de stad zijn wetenschappers het niet eens. Doordat de stad zo ontoegankelijk is, wordt aangenomen dat de stad geen doorsnee functie had. Vaak wordt aangenomen dat Machu Picchu een buitenverblijf was voor koningen en andere hooggeplaatsten. De stad heeft veel verblijven voor edelen, en een paar woningen voor hun dienaren. Er konden rond de 750 personen in de stad verblijven. Gedurende de regentijd, als er geen koningen aanwezig waren, zouden er veel minder mensen in Machu Picchu geweest zijn. Toen de Spanjaarden het rijk van de Inca versloegen, stopte de regelmatige trek van en naar Machu Picchu door edelen en raakte de stad verlaten.
Volgens sommigen zou de stad een fort zijn geweest ter verdediging van het Inca-rijk. Na de Spaanse verovering was er voor de Inca’s geen noodzaak meer om er te blijven komen. Met deze verklaring is niet iedereen het eens, omdat de ligging van de stad het niet aannemelijk maakt dat van daaruit het Inca-rijk verdedigd werd. Bovendien waren er te weinig woningen voor voetvolk aanwezig.
Volgens een derde theorie zou Machu Picchu vooral bedoeld zijn geweest voor het verzamelen van coca-bladeren, omdat het op een punt ligt vanwaaruit veel plantages bereikbaar waren. Maar ook na de Spaanse verovering bleef de coca een belangrijke rol spelen in het gebied, zodat door deze theorie niet verklaard wordt dat de stad verlaten werd.
Onlangs werd vastgesteld dat in 1866 de Duitse goudzoeker en houthandelaar Augusto Berns de bergstad vond en plunderde, met toestemming van de Peruaanse regering. Berns verkocht de historische schatten aan Europese musea.[2] In 1911 verrichtte de historicus Hiram Bingham een studie naar de Inca-paden in de omgeving van de stad. Tijdens deze studiereis ontdekte hij Machu Picchu opnieuw. Brede bekendheid kreeg de stad in 1913 toen de National Geographic een compleet nummer wijdde aan Machu Picchu.
In 1983 werd de stad opgenomen in de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Het is een populaire toeristische attractie, die van grote betekenis is voor het toerisme van de hele regio. Per jaar trekt de plaats rond de 400.000 bezoekers. De UNESCO vreest dat dit grote aantal bezoekers de stad verder zal beschadigen. Sinds de jaren 1990 zijn winkels, hotels en dergelijke gebouwd en worden er veel nieuwe gebouwen neergezet langs het oude Incapad waarlangs deze stad te bereiken is.
Na aankomst in het drukke Machu Picchu Village word je met een busje diep in de jungle langs een onmogelijk kronkelweggetje de berg op naar de voet van de Machu Picchu site gebracht. Onze gids besloot om eerst beneden rond te kijken, omdat bovenin het complex nog in de wolken lag. Als je dan om je heen kijkt moet je echt even een paar keer adem halen en slikken; ongelofelijk !! Dit overtreft alles wat je er van verwachtte…
Je hebt er veel over gelezen en op de TV gezien. Maar dan, dan zie je het ECHT !! Hoe kunnen mensen dit onmogelijke bouwwerk ooit gemaakt hebben boven op een onmogelijke berg ( 2800 meter hoog ) op zo’n onbereikbare plek in het regenwoud midden in de Peruaanse jungle ?? Je bent geneigd je eigen ogen niet te geloven…..
Het geheel is door de Inka’s gebouwd rond 1440 a 1450 n Chr, als woon en werk en bestuurs-community, ( zie artikel hierboven) waar ook voedsel werd verbouwd. Waarom het uiteindelijk is verlaten is niet geheel duidelijk; onze gids meldde dat het jaren achter elkaar zoveel had geregend (El Ninja) dat de mensen wel weg moesten…daar wordt verschillend over gedacht….
We vallen van de ene in de andere verbazing !!
Woonverblijven voor edelen….. je zal hier maar wonen zeg !!!!
De meeste gebouwen zijn nog geheel intact, misschien wel door door de karakteristieke in Inka stijl gebouwde muren, die al menige aardbeving in dit gebied hebben doorstaan
Op deze foto is goed te zien hoe schuin de terrassen omhoog lopen ( 3 mtr hoogteverschil per terras). Misschien vrienden, dat jullie dan ook begrijpen dat het een absolute lichamelijke topprestatie is om de Machu Picchu te beklimmen. De beklimming – als je recht omhoog gaat – via de absurd hoge treden duurt ongeveer 1,5 uur, het is zeer inspannend en niet door de duizenden traptreden, maar vooral vanwege de vochtige bloedhitte…en dan te bedenken dat mijn persoon op dat moment leed aan een top diarree, misselijkheid en koorts. Hoe ben ik boven gekomen……maar wat was het ’t waard !!!!!!
Onderweg naar de top heb ik vele honderden plaatjes gemaakt; je weet dat je op een bijzondere plek op de aarde bent, en dat wat je ziet echt heel uniek is.
Ja, en dan sta je boven aan de top met uitzicht op Machu Picchu, daar moet een foto van gemaakt worden natuurlijk, als bewijs dat je er echt was !!
En dan komt dat beroemde plaatje van Nat Geographic voor je eigen lens. M’n zoeker besloeg van de emotie…….
Uiteraard heb ik dit plaatje vanaf elk mogelijk punt gefotografeerd. Ik maakte er vele honderden foto’s We zijn er wel een paar uur gebleven, wat een sensatie……. (geen woorden meer)
Terug op aarde, en terug naar Cusco
We zijn weer van de Machu Picchu afgedaald en s’avonds meteen met de trein naar Cusco terug gereisd. We waren er de hele avond nog stil van, wat een sensatie. De volgende morgen waren alle Peruanen op straat in Cusco, vanwege een feest van een of andere heilige. Ook weer een mooie foto gelegenheid…wat een mooi volk in aparte fleurige kleding
En de mensen maken al deze kleren zelf… zoals onze ouders dat in het vroegere Volendam met hun klederdracht ook deden..
En weer weet je gewoon niet waar je moet kijken; iedereen ziet er op z’n best uit, er is muziek en de mensen drinken op straat (veel)
Kijk eens naar de bovenkant van dit zelfgemaakte hoedje, ik heb geen verstand van borduren , maar dit lijkt me wel iets voor gevorderden
Tja, wat moet je dan nog meer zeggen ?? Gauw hier naar toe komen zou ik zeggen…en dit meemaken !
