Vanmorgen om 10 uur keken wij hier naar de live uitzending van Nederland – Argentinië. In een bamboe huisje op een berghelling boven een sprookjesachtige baai; een van de de mooiste plekjes waar we ooit waren. In het midden van de de Stille Oceaan. Met ons nationale team ging het deze keer helaas minder. Vooral Jammer voor Robben, naast supervoetballer een sportief mens, die bij winst zeker tot beste speler van het toernooi had worden uitgeroepen. Het is helaas voorbij. Wij werden er tegen onze verwachting in echt OVERAL positief over aangesproken. Het Nederlandse team sprak echt tot ieders verbeelding….
Verder met onze reis
We hadden onszelf al jaren geleden beloofd nog eens naar Hawaï te gaan, en al sinds ik met camera’s rondloop – mijn hele leven lang – en door mijn interesse in het ontstaan van de aarde, is het fotograferen en zien van een actieve vulkaan een van mijn grote wensen. Al heel vroeger waren Mary en ik al een keer bij de kraterrand op de Etna, maar daar heb ik toen door omstandigheden niets van vastgelegd, helaas. Een paar jaar geleden, tijdens een cruise deden we de Etna ook aan, maar toen mochten we slechts nog tot op grote afstand van de krater komen. Bovendien produceert de Etna momenteel geen lava.
Voor lava moet je naar Hawaï, want de Kilauea Vulkaan op de helling van de Mauna Loa vulkaan op Big Island – Hawai is de enige plek op aarde met actieve vulkanische activiteit, waar vloeibare lava geproduceerd wordt. Eigenlijk vormen deze actieve vulkaan, en het Observatorium op de Mauna Kea de belangrijkste reden dat wij Hawaï in onze route door Oceanië hebben opgenomen.
Na de vlucht uit Maui stappen we op de vliegveld terminal van Big Island Hawaï de shuttle bus in van het autoverhuurbedrijf Alamo, waar de chauffeur er op staat zelf de koffers in de bus te laden, die ons naar onze 4de huurauto op de trip brengt. Dit ritueel beleefden we op alle Amerikaanse vliegvelden waar we tot nu toe landden
De Big Island bezoeker komt uitsluitend voor LAVA
Alle bezoekers van Big Island, of het nou geologen, biologen, fotografen, vulkanologen, nieuwsgierige toeristen, of de rondreizende Tuijpjes zijn, ze hebben maar een doel: het zien van lava; en dat is eigenlijk niet zo moeilijk want het hele eiland bestaat uit een bonk gestolde lava, maar dan ben je er nog niet……
….want het gaat om vloeibare stromende lava. En dat is momenteel heel moeilijk, en vanaf de grond zelfs onmogelijk. Tot 13 augustus 2013 was een er continue lavastroom uit de Halema ‘Uma’u krater op de Kileau vulkaan die de Oceaan in stroomde , een zgn Lava Ocean Entry, je kon daar met een boot na sunset naar toe varen om de roodgloeiende lava in de oceaan te zien storten en te fotograferen. Die Entry is sinds die datum ingestort. De enige plek waar men op de vulkaan staand nog slechts de rook – en gloed bij nacht – van lava kan zien, en niet de gloeiende lava zelf, is vanuit het hotel “Vulcano House”, waar wij boekten, naast de krater, en het Jagger Museum, beiden gelegen aan de rand van de Kilauea Caldera (Caldera is kuip) – hoogte 4000 ft – op een van de flanken van de beroemde Mauna Loa vulkaan (hoogte 13.600 ft) zie de foto hieronder. Stromende roodgloeiende lava kan men alleen zien in de Pu;u O’o Crater vanuit de helikopter
De maquette van Big Island Hawaï waarop te zien is dat dit jongste van de Hawaï eilanden uit 5 aan elkaar gegroeide vulkanen bestaat.. Met midden boven de Mauna Kea met op de top van deze vulkaan die al 4500 jaar gedoofd is het wereld beroemde sterrenkundig observatorium, en links onder het midden de Mauna Loa Vulkaan waarop de Kilauea Vulkaan met de Kilauea Caldera (kuip) waarin de rokende Halema’Uma’u Crater gelegen is en waar niet ver vandaan de vloeibare lava uit de Pu’u O’o Crater stroomt.
Het Vulcanohouse, een hotel voor vulkaan freaks
Wij kozen ervoor om twee nachten in hotel “Vulcanohouse” te logeren en nog een paar nachten in een Beach Resort in het aan de westkust gelegen (150 km afstand) Kona, naast het vliegveld.
Wij zaten twee nachten in het Vulcanohouse . Dit is een hotel op de Mauna Loa vulkaanhelling een paar honderd meter naast de Kiliauea Crater. Het is helemaal ingericht en uitgerust voor vulkaan watchers. Vanuit de kamer is de krater te zien en s’ nachts de rook en flikkerende gloed van de gloeiende lava in de krater. De lava zelf kan men er NIET zien.
Naast het restaurant in dit bijzondere hotel is een viewing room vanwaar men in luie rieten stoelen door de grote ramen de krater in de gaten kan houden. In het aangrenzende restaurant kan men heerlijk dineren bij de intrigerende gloed van de lava in de krater. Als de gloed heftig wordt of sterk verandert gaat er een bel en worden alle lichten in het restaurant gedoofd. Wat een bizarre, maar waanzinnig mooie plek om te logeren, wetend dat als de vulkaan een klein poepje laat, het hele Vulcanohouse 200 mtr de lucht in wordt geblazen…….
We besloten om eerst een wandeling met een gids te maken in de omgeving van het Vulcanohouse, daarbij bezochten we een aantal zwavelvelden, waar giftige zwaveldampen afkomstig van de gloeiende lava uit scheuren in de grond naar boven komen; je wordt voor het betreden aan alle kanten door Amerikaanse autoriteiten -die bang zijn voor claims- gewaarschuwd voor gevaren. De gids begon echter met te vertellen dat hij nog nooit van een “lava dode” had gehoord…….
Uit de bewolking die meestal rond de vulkaan top hangt regent het gestaag, we kunnen door de mist de krater nog niet zien maar we lopen door het eerste zwavelveld, waar warme zwaveldampen uit de grond sissen. Deze velden staan ondergronds in verbinding met het gloeiende magma in het binnenste van de aarde
Tussen deze warme lava keien door komen giftige gassen naar boven, maar tegelijkertijd groeien er overal prachtige plantjes die alleen op vulkaantoppen voorkomen, waar het heel giftig is.
Steaming Vents. Overal links en rechts om ons heen scheuren in de grond waar het heel warm aanvoelt en waar dag in dag uit jaar in jaar uit dampen uit opstijgen
Plotseling waaien de wolken weg en kunnen we de in Kilauea Caldera – de kuip- de rokende Halema’Uma’u Crater zien, waar op deze foto een beetje rook uit komt, en waar s’nachts de rode gloed van de er in kolkende lava te zien is.
Iets naar rechts zien we rechtsboven de vlakke ronde top van de Mauna Loa Vulkaan, en op de voorgrond de grote Kilauea Caldera (kuip of ketel) waarin iets naar links – vorige foto – de rokende Halema’ uma’ u ligt
S’ avonds is het ander koek geblazen vrienden…. Vanuit ons hotel ,en vanuit het op 8 minuten rijden -over de Crater Rim Drive- gelegen Jagger Museum is te zien wat overdag bijna niet waarneembaar is; de gloed en de rook van de in de krater kolkende lava, die in verbinding staat met het binnenste van de aarde !!! Het geeft een kick om hier naar te kijken, en dat doen dan ook alle vulkaan freaks die hier met duizenden op af komen. Bedenk dat je hier oog in oog staat met het meest basale verschijnsel dat te maken heeft met de geboorte van onze planeet, die 4500 miljoen jaar geleden als een dergelijke roodgloeiende gaswolk met gestold puin door het heelal suisde
Op deze blow up van de kaart van de zuidflank van de Mauna Loa Vulkaan is de ligging van het Vulcano house -blauwe pijl – goed te zien. De donkere plekken zijn lava velden uit eerdere uitbarstingen; ook goed te zien zijn de Pu’u O’o Crater die we met de heli willen overvliegen en de geel gekleurde Chain of Craters Road, die ons naar de kust zal brengen waar in 2003 nog lava de oceaan in stroomde. Deze Chain of Ctraters Road , gaan we met onze huurauto rijden.
Toen we op Big Island arriveerden hebben we meteen telefonisch een helikoptervlucht zonder deuren geboekt die ons over de Pu’u O’o krater zou vliegen. – zie bovenstaande foto- Deze lava producerende krater op de Kilauea vulkaan staat in open verbinding met de Halema’Uma’u Crater in de Kilauea Caldera en ligt daar niet ver vandaan zoals op een van de bovenstaande foto’s te zien is. We moesten er om 6 uur s’ morgens 50 km voor naar Hilo Airport rijden. Helaas ging door laaghangende bewolking boven de Pu’u O’o Crater de pret niet door, dus maar 50 km tevergeefs terug de vulkaan weer op. En meteen een nieuwe afspraak gemaakt voor s’ middags half 5.
We hopen echt dat die vlucht wel door gaat want dit is de enige manier om stromende lava te zien. De PU’u O’o Crater is namelijk niet vanaf de grond op enige andere manier te zien, voor niemand, uitsluitend per helikopter.
De Chain of Craters Drive
We moeten echt onze tijd goed indelen om alles wat hier te zien is ook echt in beeld te krijgen; in het visitorcenter bij de Kilauea Crater wordt ons aangeraden de Chain of Craters Road te rijden, langs de helling van de Mauna Loa vulkaan naar de Oceaan beneden, met onderweg interessante stops
Dit is de eerste stop in de Chain of Craters, de Kileau Iki Crater die na 90 jaar rust in november 1959 uitbarstte en 5 weken lang grote hoeveelheden lava bleef uitspugen, het kratermeer dat steeds weer opnieuw met vloeibaar magma werd gevuld was 120 meter diep
Niet veel verder op deze autorit langs de helling van de Mauna Loa vulkaan komen we in de zgn “Lava Tubes” een labyrinth van ondergrondse gangen van gestolde lava. De lava in het binnenste van een lavastroom met temperaturen tot 2000 gr C stolt het laatst en krimpt dan vervolgens wat de holle ruimtes veroorzaakt. We hadden deze Tubes ook al in Australië gezien.
Even verder op de Chain of Craters Road zien we deze krater van een uitbarsting in 1974 Het is een kolossaal gezicht, zo’ enorm gat in de grond.
Het is een boeiende rit door een bizar landschap dat bestaat uit lava velden van verschillenden uitbarstingen over elkaar heen. De auto op de foto is onze huurauto. We dalen rustig af naar de Oceaan
Overal gestolde zwarte lava, waar je maar kijkt Dit zijn gestolde lava plakken van een recente uitbarsting
We zijn nu helemaal van de Mauna Loa afgedaald naar de Oceaankust, waar een uitbarsting in 2003 uit de Kliauea vulkaan over de weg heen stroomde die nu dus gesloten is. We moesten hier 1 mijl voor lopen vanaf een parkeerterrein verderop de weg, een heel warm klusje. Dit is echt een heel vreemd gezicht, waaruit blijkt hoe nietig wij als mensen zijn, geheel ondergeschikt aan de Moeder Natuur die volkomen haar eigen gang gaat
De mens is hier ondergeschikt. Moeder Aarde regeert
Onvoorstelbaar natuurgeweld heeft hier nog maar onlangs plaatsgevonden. Aan de mensen op de foto is te zien hoe de lava velden en brokken zijn
Je moet heel voorzichtig over het gestolde lava gesteente lopen en klimmen, want sommige randen zijn vlijmscherp
Het lijkt duidelijk dat deze weg niet meer gebruikt kan worden, maar ook dat op dit punt de lava de oceaan net niet gehaald heeft, even verderop stroomde de lava ongehinderd de Pacific in
De kustlijn hier – van de foto’s van hierboven – is reeds door eerder lavastromen gevormd, maar de palmbomen groeien er alweer.
De wind en de Oceaan branding hebben aan deze kust ook hun werk gedaan; dit zijn nog vrij jonge lava stromen
Op de weg terug maakte ik deze foto van de doorgangen in de kolossale recente lavastromen, die uitgegraven zijn voor de aanleg van de Chain of Craters Road.
Na aankomst bij ons hotel Vulcano House rijden we op de Crater Rim Drive nog even door naar het Jagger house, vandaar kan men de rokende krater goed zien.
Aan het eind van de middag reden we weer 50 km de vulkaan af naar het vliegveld Hilo, wel grappig trouwens, een lange rechte weg die continue naar beneden gaat zonder bochten of haarspelden. Dat maak je alleen op een vulkaan mee natuurlijk. Minder grappig was dat de helivlucht na 5 minuten afgebroken moest worden, omdat het boven de vulkaan pijpenstelen regende, de bui haalde ons in en we konden niet droog uit de heli komen.
We hebben meteen weer een afspraak voor een nieuwe helivlucht gemaakt; onze laatste kans, het wordt morgenmiddag half 2. S’ avonds zitten we heerlijk te dineren terwijl we door de grote ramen naar de rokende krater naast ons hotel kijken; als de gloed verandert gaat er een belletje en gaat het licht een paar minuten uit in het restaurant. Voor een vulkaan watchers hotel valt de kwaliteit van het eten best wel mee.
Eindelijk is het dan zover, 3de maal scheepsrecht; het weer boven de vulkaan is goed, we worden voor de derde keer gebrieft en vliegen daarna in een heli zonder deuren naar de Pu’u O’o Crater. HIERVOOR ZIJN WE GEKOMEN, WAARDE VRIENDEN !!!
We vliegen tegen de vulkaanwand omhoog, hier zien we de sporen van recente uitbarstingen; de lavastromen verbranden complete bossen waar ze doorheen trekken.
Dan begint de helikopter te trillen, het wordt warm onder ons , we zien de Pu’u O’o krater en we zien de lava stromen WAT EEN SENSATIE !!!!
Er blijken heel veel kraters te zijn met rokende en vloeibare lava
Als je al twee dagen lang duizenden mensen hebt zien worstelen om maar een glimp van lava rook op te vangen, en de rode gloed uit de krater, zonder een spoortje van de lava zelf te zien , en je krijgt dan vanuit de helikopter live deze massa roodgloeiende stromende lava uit het binnenste van onze nog steeds afkoelende planeet op je netvlies, een verschijnsel dat alleen op deze plek op aarde te zien is, wordt je echt euforisch…..
Je ziet heel duidelijk de lava stromen, omdat het overdag is gaat door het daglicht een deel van de rode gloed verloren.
De heli trilt van de thermiek, en omdat de deuren ontbreken voel je de enorme hitte van de gloeiend hete vulkaan onder je . Hier zien we de lava in de krater onder ons kolken
Op verschillende plaatsen is door wetenschappers meetapparatuur met zonnecel voeding opgesteld, zo kan men een nieuwe grote uitbarsting aan zien komen. De vulkaan begint dan dagen van te voren op te zwellen en te trillen
De zilverkleurige lava is net uit de krater gekomen en aan het stollen volgens onze piloot…
Op sommige plaatsen zijn duidelijke sporen van ijzerertsen (rood) en zwavel (geel) te zien.
Ook hier weer een krater vol kolkende lava
Wat ben ik trots op deze foto’s, mooier dan veel schilderijen die we thuis aan de wand hebben, het lijkt wel Picasso !!!
Enorme hitte hier, de heli gaat wild te keer, maar we blijven kieken, half uit de heli hangend, en vertrouwend op de gordels die ons in de heli op onze plaatsen vasthouden.
En weer draait de heli naar de hoogste krater, wat een kleuren bij zo’n gewelddadig natuurverschijnsel.
Een nieuwe lavastroom – rechts – is begin deze week volgens onze piloot op gang gekomen
Nu al mijn favoriete lava foto, en deze hele plak zakt met een voor ons uit de helikopter zichtbare snelheid naar beneden, en laat zich door niets of niemand tegenhouden.
Vooruit dan maar, nog eentje omdat ie zo mooi is. MAGMA , met m’n eigen ogen gezien, en er zijn niet veel mensen die stromende lava gezien hebben vrienden. (Misschien willen ze dat ook wel helemaal niet, je moet hiervoor wel een beetje gestoord zijn)
Nog een overzicht als we we weer van de Pu’u O’o krater weg vliegen, een natuurspektakel waar niemand vanaf de grond iets van kan zien. Wij hebben het live beleefd; het is een onbeschrijfelijke kick om dit meegemaakt te hebben, en we komen er niet over uitgepraat………
Een eindje van de krater verwijderd zien we vanuit de helikopter de Mauna Loa vulkaan top helemaal vrij van bewolking, ook een uniek gezicht. Op de voorgrond kraters die alweer begroeid zijn. Moeder natuur laat er wel gras over groeien namelijk…
De helipilot vliegt ons nog over de Hilo Falls, heel mooi natuurlijk , maar na het geweld op de vulkaan spring je niet uit je stoel voor een waterval(len)
Na de heli flight rijden we in onze huurauto van Hilo naar Kona over de nieuw aangelegde Sadlle Road, op de foto aangegeven met blauwe pijlen. Deze route op 7000 ft hoogte ligt tussen de twee hoogste vulkanen op aarde de Mauna Loa links en de Maina Kea ter rechterzijde in Het was werkelijk een adembenemende rit tussen al die spectaculaire lava velden door .
Tijdens het rijden van deze Saddle Road tussen de Mauna Loa en de Mauna Kea vulkanen door zien we op de top van de Mouna Kea op 13800 ft het beroemde Observatorium liggen. Helaas was een bezoek aan dit Observatorium voor de tijd die ons nog op Big Island restte niet meer mogelijk; volgeboekt. Een tegenvaller, maar de prachtige Saddle Road rit maakte een hoop goed
We rijden nu over de Saddle Road in onze huurauto door een gigantisch lava landschap op 7000 ft hoogte, en maken vrij veel fotostops. Rechts op de achtergrond zien we de Mauna Kea Top helemaal wolkenvrij, wat een gelukkie !! En let eens op de plantjes die op de lavastromen groeien. Dit verwacht je toch niet op een vulkaan…..
Links van ons langs de weg deze lava hopen, naast vroegere kraters. Of ze nu bij de Mauna Loa of de Mauna Kea vulkaan horen is voor ons niet te zeggen, zou allebei kunnen…
Aankomst in Kona aan de westkust van Big Island
In Kona zitten we weer in een prachtig Beach Resort waar we op verhaal kunnen komen van onze lava avonturen..
Er is hier vanaf het hotel terras van alles te zien; ik verveel me in elk geval geen seconde
Omdat we niet naar het observatorium kunnen, dat volgeboekt is, besloten we een duik met een onderzeeër te maken, om in dit Hawaiaanse waterparadijs eens een kijkje onder water te nemen.
Mary gaat de onderzeeër in; er was ons airco beloofd en dat klopte helemaal
In de onderzeeër is het heel gerieflijk, iedereen heeft een window seat, we maken een duik van ongeveer een uur lang en dalen hierbij af naar 120 ft, zo’n 33 meter diepte.
Voorin de onderzeeër zit de kapitein die net als in een auto zijn vehikel over de in dit geval Oceaanbodem stuurt, de ame achter hem geeft commentaar en vertelt wat we allemaal zien.
Een van de opvallendste zaken op de Oceaanbodem op 110 ft diepte was dit schip. Een vrouw die haar man kwijt wilde was met hem de zee op gevaren, had hem dronken gevoerd en had het schip in brand gestoken dat was gezonken met mannetje aan boord….. Het was ons hierbij niet duidelijk geworden hoe ze zelf het zinkende schip verlaten had.
Plotseling zagen we deze Glossec Fish van 1 meter lang voorbij het raam zwemmen. Schijnt heel lekker te zijn op de BBQ. Er was ook veel koraal te zien, maar dat was lang niet zo mooi als op het Great Barrier Reef in Australië.
De laatste uren in het resort op Big Island Hawai, we besluiten nog een keer het zilte nat te kiezen op ons privé strand
Vanaf voornoemd strandje zagen we deze man uren lang in deze houding staan ; wat hij deed konden we niet vatten; hij vond het kennelijk een gemakkelijke houding
S’ avonds om 8 uur werd i.v.m Onafhankelijkheidsdag een giga groot vuurwerk afgestoken in de baai voor ons resort, dat was genieten geblazen, we hadden eerste rang zicht
De vliegtuigen van Hawai Airlines opereren vanuit de palmbomen, zoals het hoort. We gaan s’ morgens vroeg al inchecken voor de vlucht van Big Island naar Honolulu , om vandaar in een aansluitende vlucht naar Tahiti te vliegen. We werden met het inchecken van de bagage door een trainee geholpen,dat duurde heel lang. Onze reseve tijd was op gesoupeerd. Waar we niet op zaten te wachten was daarna een hele lange rij voor de security check.We zagen de bui al hangen,terwijl onze bagage al naar Tahiti gelabeld was. Toen we na allerlei geharrewar vanwege de pacemaker van Mary verlaat uit de security check kwamen, werden we in de vertrek terminal al omgeroepen; we waren de laatste passagiers die instapten. Weer wat geleerd.
Vanuit de lucht op weg naar Honolulu zien we wat we inmiddels wel wisten: dat Hawaï eigenlijk niet meer is als een paar vulkaantoppen die boven water uitsteken, waar mensen op wonen. Hier zien we op de achtergrond links de West Maui vulkaan en rechts de Oost Maui vulkaan, op de top waarvan we de fietsers tegenkwamen. We zijn na de landing van deze vlucht klaar voor onze 6 uur durende vlucht naar Tahiti