Na de wereldreizen die we de laatste jaren gemaakt hebben, en vooral na alle Aziatische tempels in China, India, Myramar, Thailand, Vietnam, Laos,Cambodja en Indonesië, wilden we deze keer eens naar het mooiste plekje op aarde. Na ons bezoek aan de Fiji Islands, van horen zeggen en uit wat we er over lazen wisten we dat dit ergens in Oceanië – in de Stille Oceaan ofwel de Pacific – moet liggen. In Frans Polynesie om precies te zijn, de driehoek tussen Hawaï , Tahiti en Paaseiland, een gebied net zo groot als West Europa. We hebben het dan over Tahiti, Moorea, Huahine, Marquesas Islands met Hiva Oa en Nuka Hiva, en Bora Bora etc. Het ene eiland is beroemd om zijn luxe en extreem decadente resorts zoals Bora Bora , terwijl bijvoorbeeld Hiva Oa door velen getipt wordt als HET ongerepte natuurparadijs op aarde. We zullen zien.
Vanwege de lava, de vulkanen, de Hula Girls etc hebben we, omdat we er nu toch waren, Hawaï een paar weken lang als halte in onze reis door Oceanië opgenomen, maar nu gaan we dus op zoek naar het Paradijs op Aarde. We nemen afscheid van Hawaï; het was geweldig om deze prachtige Amerikaanse eilanden groep te “beleven”. Vooral Kauai heeft ons hart gestolen. Met dank aan Mariska van ’t reisbureau, die ons er geweldig bij heeft geadviseerd en geholpen.
We vliegen nu in 6 uur van Honolulu naar 5000 km zuidelijker gelegen eiland Tahiti, in Frans Polynesië. We koersen dan in een richting oostelijk van Nieuw Zeeland, en passeren daarbij de evenaar. Het tijdsverschil met Nederland is hier 11,5 uur.
Op dit kaartje is te zien waar Tahiti ligt in de Stille Oceaan
Op dit kaartje is onze geplande route door Frans Polynesie te zien, komend uit Hawaï met als vertrekpunt Tahiti.
Tahiti, onderdeel van de Society Islands, is daarbij centraal. Het is een verplichte stop voor ons op onze reis door de Stille Oceaan. Frans Polynesië kom je alleen binnen via Tahiti. Of je nu uit Los Angelos, San Francisco of Honolulu vertrekt, je vliegt eerst naar Tahiti en vandaar naar een ander Polynesisch eiland .
Tahiti is heel toeristisch, zeg maar het Benidorm/Ibiza van Polynesië. Niet echt ons ding, maar toch leek het ons leuk om er een paar daagjes te blijven, al was het alleen maar uit nieuwsgierigheid, nu we er toch zijn. We verblijven er in een top resort, bij Papeete de hoofdstad net naast het vliegveld. Het is toch wel leuk om even te laten zien hoe het er daar nu uitziet. Tahiti, waar vooral in onze jeugd al die zwoele liedjes over gingen, die onze ouders er over zongen. Tja kijk zelf maar eens, al is het te aangelegd, het is toch eigenlijk wel heel prettig allemaal hoor vrienden…
In de aankomsthal van het hotel maakte ik deze foto van een video met luchtopnames van het resort, het kan beroerder vrienden……..
Bij binnenkomst in het hotel worden meteen bloemenkransen omgehangen , de porter is geheel en al als een originele Tahitiaanse krijger uitgerust. Het geeft een goed gevoel dat die mensen zich voor hun gasten zo aankleden. Slimme lieden die Tahitianen, dat ze die cultuur in stand houden. Bij ons in Volendam wordt er jammer genoeg veel te slordig met het erfgoed omgegaan.
We kwamen in de avond aan in Papeete op Tahiti, en konden nog net een diner verschalken op het terras, waar ik deze foto maakte
Uit het boekje zou ik zeggen, maar dan in het echie zal ik maar zeggen !!! Gewoon aan tafel onder het eten gekiekt….
We kijken vanaf ons resort op Tahiti naar het eiland Moorea, waar boven de cumultjes beginnen in te zakken, en de zon weldra achter de horizon verdwijnt. Moorea staat later in ons programma
Het eten in het hotel wordt in de buffetvorm gepresenteerd, en is echt perfect, zoals dit fruit
S’ morgens bij het ontbijt speelt een band Tahitiaanse muziek, heel vrolijk allemaal
Bijna iedereen loopt hier met een bloemenkransje op zijn/haar kop; maar hier moet ik toch wel even aan wennen s’ morgens zo vroeg al.
Wat dacht je van deze ukelele speler, met z’n bloemenkransje? Bij ons zou je dan waarschijnlijk wel met “het busje” te maken krijgen.
De zonneaanbidders kunnen krijgen hier alles wat ze willen, niets is te gek. Infinity baden, eilandjes in de Oceaan, overal zandstrandjes, echt maatwerk. Sprookjesachtig mooi aangelegd. Voor ieder wat wils
Deze 3 dames uit Arizona zaten achter ons in het vliegtuig vanuit Honolulu. Ze vroegen me een fotootje met hun i phone van ze te maken. Ik vond ze wel een ingeflitste foto met mijn camera waard, en heb ze die later toegestuurd. O ja nog dit… de middelste is de moeder……..
Ik ben zo eens door het complex gelopen, en keek m’n ogen uit, hier weer een strandje voor de kleintjes.
En hier een water bar voor de wat ouderen. Overigens heb ik zelf weinig met zulk soort barren, het lijkt leuk maar je wordt er koud, en na een tijdje, als er wat drank aan te pas gekomen is, gaat het heel ongemakkelijk zitten
Als je goed kijkt zie je rechts onder het rieten dakje Mary zitten, op deze plek hebben wij een paar uur domicilie gekozen.
Ja en dan komt er plots een Tahitiaanse party boot voorbij varen, met veel Tahitiaanse muziek aan boord, wel gezellig hoor….
Ziet er prachtig uit, toch net even wat anders als ons Volendamse Slobbeland
Een Jakouzi, ja, dat ontbrak er nog aan; het moet gezegd, mooier kan bijna niet….
Als je hier de prettige tropische klimatologische omstandigheden bij optelt, snap je het zwoele imago van Tahiti wel
Deze jonge deerne met bloem in het haar snapte ik toen ze net op het punt stond de Overwater bBngalow in te gaan; uiteraard heb ik haar de foto toegestuurd.
Deze afstammeling van Wodan bracht ons onze koffie en lunch op het terras
Een van de vele infinity baden op het resort; waar je dus echt ogen tekort komt
In een van de baden- die in open verbinding et de Oceaan staat – zag ik vele grote vissen zwemmen, waaronder deze Yellow Black fisch
Je wordt moe van al dat gluren en fotograferen. Dan is een hang netje een leuke oplossing, en Mary maakte de foto… dit lijkt toch wel veel op een paradijs ?
En na het uitrusten even opfrissen natuurlijk… wat een wereld mensen…..
En dan nog deze kick, vooral het geluid… Omdat we naast het vliegveld zaten, konden we vliegers van de landende vliegtuigen zien zitten. Jammer dat er maar zo weinig vliegtuigen binnen kwamen.
Wat doen deze schildpadden hier zo dicht bij elkaar in die vijver?
De avond valt, het wordt al sprookjesachtiger.
Op het terras speelt een band die de stemming er behoorlijk in weet te krijgen
Ook wij genieten met volle teugen van de toffe maar vooral zwoele sfeer hier
Vanuit de kamer s’ morgens zien we dat het weer een hele mooie dag gaat worden
We reden vanuit Papeete, de hoofdstad van Tahiti over de noordelijke kustweg naar het oosten om daar het binnenland van Tahiti en het centrum van het eiland in te rijden. Je komt dan in de bergen met regenwouden, junglegebieden en watervallen terecht; ook zie je dat er nog veel armoede in Tahiti is Deze grappige foto maakte ik langs de noordelijke kustweg van Tahiti
Bij de 4DW waarmee het het binnenland van Tahiti inreden
Hier en daar moet over betonrichels in het water worden gereden; het lijkt Australië wel.
Het binnenland van Tahiti is zeker net zo mooi als de Hollywood-achtige resorts aan de kust.
Een van de vele watervallen die we onderweg tegenkwamen
Het bewijs dat we er waren. Ik heb op veel laatste foto’s mijn nieuwe camera gordel om, waaraan m;’n zware camera hangt. Ik begon de laatste tijd rugpijn te krijgen onder het gewicht van de camera; dit lijkt een goede oplossing.
Dit watervalletje in het binnenland van Tahiti valt heel rustig in een bergmeertje. Het peil van dit meer kan echter bij zware regenval in no time 1 tot 5 meter stijgen….met alle gevolgen van dien. Het is zaak om dan snel weg te wezen.
En weer moeten we door het stromende water; het is gelukkig ondiep….
Een drooggevallen rivier; er is de afgelopen weken weinig tot geen regen gevallen, vandaar dat de rivier op deze foto droog staat
Het andere gezicht van Tahiti, wij hebben er van genoten. Tahiti heeft paradijselijke trekken, maar het toeristisch gehalte is – vooral aan de kusten – vrij hoog. Op naar een kanshebber, want we gaan ons op maken voor de vlucht naar de Marquesas Islands, waarvan we hoge verwachtingen hebben