De gestippelde rode lijn is de route die we tijdens onze reis door het Afrikaanse continent tot nu toe ongeveer hebben gevolgd. Inhambane, in Mozambique, waar we de komende 5 dagen zullen verblijven, ligt zoals te zien is aan de oostkust van Afrika aan de warme Indische Oceaan. Mozambique is 20 x Nederland met 24 miljoen inwoners waarvan 60% christenen en 18 % moslims. De totale kustlengte bedraagt 2650 km.

Tijdens de vlucht over Mozambique zagen we overwegend het hierboven afgebeelde landschap met veel ruige bush, waarin tussen de bomen overal kleine dorpjes bestaande uit paar plaggenhutten te zien zijn

Een luchtfoto die ik maakte in de buurt van ons resort. We vliegen naar de getijden baai in de provincie Inhambane, waar ons resort gebouwd is op een groot mangrove bos, dat dor getijdenwerking wel en niet onder water staat, en waarin het verschil tussen hoog en laag water dagelijks maar liefst 2,5 tot 3 meter bedraagt.

Op het kleine vliegveldje van Inhambane is het bloedheet en een grote chaos. Dat geldt ook voor het op instorten staande busje waarmee wij in 45 minuten naar het Flamingo Bay Resort worden gereden. In het busje worden de koffers tussen de hotelgasten gestapeld

De wegen waarover we naar het resort rijden zijn niet verhard; het zijn rulle zand weggetjes waarlangs de dorpjes met plaggen hutjes liggen, die we overal vanuit de lucht al zagen

Links en rechts, overal zien we de met riet en takken gemaakte huisjes

Op deze Google Earth afbeelding is de ligging van de Flamingo Bay lodge – midden onder in de getijdenbaai – goed te zien. In het hele gebied is een mangrove begroeiing waarin het zeewaterniveau steeds 2,5 tot 3 meter wisselt. Om naar het resort te komen moet men over het moeilijk begaanbare zandpad rijden. Dit kan alleen met een 4WD terreinwagen

Op deze luchtfoto ziet men het restaurant/pool/receptie en de hutten die over een houten steiger vanaf het restaurant te bereiken zijn. De lengte van de steiger van de hut tot het restaurant is ruim 400 meter. Iets vergeten uit de hut ? Dat betekent dus 800 meter lopen….

Lopend naar de hut over de steiger heb je voldoende tijd om de veranderingen in het mangrove landschap door de sterke getijde werking links en rechts van de steiger goed waar te nemen. Zeer interessant

Goed zichtbaar zijn de op de grond liggende wortels van de mangrove bomen. Deze wortels hebben een makkie, ze hoeven zich niet in de grond in te graven om water op te nemen. Ze krijgen dit om de paar uur over zich heen.

Bij laag water zie je hier overal blood worms van wel 1 meter lang op de grond liggen. Het zijn echter geen bloedzuigers, maar algeneters

Meteen na aankomst nemen we een verfrissend bad. Het Flamingo Bay Resort ligt vrij afgelegen, men kan er alleen met een 4WD terreinwagen komen.

Vanaf het balkon van onze hut gemaakt. Links bij laag water en rechts bij hoog water. Een hele andere wereld in een paar uur tijd

Het mangrove bos voor sunset

De steigers vormen vlak voor en net na sunset ook een mooi fotogeniek onderwerp

Het restaurant heeft s’ avonds een heel gezellige en feeërieke uitstraling, we dineren hier elke avond rond de pool, onder een bijna volle maan, bij heerlijke buitentemperaturen; het eten dat bestaat uit ’n eenvoudig keuzemenu is sobertjes , maar voldoende. De temperatuur loopt hier overdag op naar de 40 graden.

Met een gammele Katamaran maken we een Sunset Cruise. Hier moesten we ons eigen drankje mee nemen aan boord, we zijn het de laatste weken wel anders gewend…..

Een vreemd verbod op deze Katamaran van de Barra Lodge, geen naaldhakken, geen schoenen met losse zolen en geen beha’s. Gelukkig mag je wel je broek aan houden

Plotseling zien we een hele zwerm vogels, dat gaf dit mooie plaatje

Ook waren er wat flamingo’s te bewonderen,

Met een terreinwagen rijden we naar de Barra Lodge aan de Indische Oceaan, even verderop

Vanaf deze Barra Lodge maakten we een “hete” strand wandeling naar de Lighthouse. Wat opvalt zijn de prachtige ruime en verlaten zandstranden. Foto: Onze reisgenoot Wim Welman

Onderweg maakte ik deze foto van een met een jetscooter in de branding stuntende jongeman; alles kan hier nog, maar de vraag is : hoe lang nog?

Na een gezamenlijk etentje in een strandtent, rustten we even watn uit op het hete strand.

De branding is niet alleen prachtig voor golf surfers, maar ook voor fotografen

De volgende dag maakten we een Quad Bike ride door de omgeving. Voor mij rijden Ria en Mary en vooraan onze lokale gids

Wederom vallen ons de prachtige en verlaten zandstranden op hier in Mozambique

Voor de strand liefhebbers is dit Mozambique echt een El Dorado, “zon, rust en ruimte”

Met ons groepje pauzeren we even bij een van de vele dorpjes waar we doorheen rijden, een zeer arme maar “onontdekte” en authentieke omgeving

Wim en Ria plegen tijdens deze pauze even een dansje op de stoep van een plaatselijk horeca bedrijf

Dan stoppen we voor een drankje bij een echte originele Mozambikaanse strandbar, wat een uitheemse sfeer…

Aan de strandkant van de bar, wat een authenticiteit, zoals wij dat alleen nog maar uit films kennen

Hier zijn ook nog vissers aan het strand actief

Wat een geweldige mooie en nog onontdekte kustlijn….

Nou ja, onontdekt? Wij waren er wel natuurlijk….

En onze Prins Willem had het ook wel door; in een dergelijk hutje aan het strand, maar dan ommuurd, zag hij zich samen met Maxima en zijn kroost al zitten

We moesten af en toe even aan Hawaï denken, bij het zien van alle Golf Surfers in de branding hier

En daar gingen we weer, door de bush van Mozambique

Ook de mensen die hier wonen leiden net als de meeste inwoners van Namibie, Zambia, Botswana en Zimbabwe een zeer armoedig bestaan en wonen in deze schamele huisjes

Hier en daar liepen kleine kinderen uit de plaggenhutjes hard rennend met ons mee

Ik maakte deze foto van onze hutten bij thuiskomst op een van de steigers, bij laag water, met de bedoeling om er een paar uur later bij hoog water met dezelfde camera instelling dezelfde foto te maken….

Zo gezegd zo gedaan, dit ziet er heel anders uit

De laatste avond in Mozambique. De laatste warme zonnestralen koesteren onze lichamen, dan wordt het tijd om de koffers voor de laatste keer te pakken. Op internet hebben we al gelezen dat het in Nederland stormt, regent en koud is. Brrrrrr. Maar onze warme herinneringen hebben we nog. Het was een fantastisch Afrikaans avontuur, waar we nog heel lang van zullen nagenieten. Met dank aan organisator Wim Welman en aan Mariska van D- reizen.