Er kwamen weer veel formulieren, wachtrijen en paspoort stempels aan te pas om van Zambia naar Zimbabwe te komen via de Victoria Falls Bridge hieronder op de foto.
De Victoria Falls Bridge gezien vanaf de Zambiaanse kant. Wij zullen nu vanaf de linkerkant (op de foto) de brug oprijden, en dan aan de rechterkant Zimbabwe in komen. De brug zelf is niemandsland. Er wordt vanaf gebungy- jumped en men kan er aan een touw naar de andere kant swingen
De taxi die ons via de “Zambia Uit” grenspost over de Victoria Falls Bridge – de brug is niemandsland – bracht, mocht Zimbabwe niet in; we moesten lopend met onze bagage de grens naar Zimbabwe over, waar in een ouwe schuur de grenspost “Zimbabwe In” gevestigd was. Dat werd wederom veel formulieren invullen en stempels verzamelen. Alle koffers moesten door een gammele afgedankte X-Ray machine, waarvan het beeldscherm defect was en de bediening half lag te slapen. Flauwekul dus….maar we raken er aan gewend. We zijn uiteindelijk in Afrika.
Ook met op tijd komen wil het hier nog niet zo lukken. “Wij hebben klokken, en in Afrika hebben ze kalenders”, hoor je dan wel eens spottend. Maar dat zijn kleine ongemakken die we graag op de koop toe nemen , want het land is schitterend en de Afrikanen zijn mooie en warme mensen.
Met een taxi reden we naar het Victoria Falls Hotel net over de grens in Zimbabwe. Hiervandaan kon men wandelend de Victoria Falls aan de Zimbabwe zijde bewonderen. Vanuit dit hotel werden we opgehaald voor de treinreis met Rovos Rail naar Pretoria (Zuid-Afrika)
Het Victoria Falls Hotel in Zimbabwe, is net als het Royal Livingstone Hotel in Zambia een prettig overblijfsel uit het koloniale tijdperk, waarin de Engelse overheersers die het hier voor het zeggen hadden zich als feodalers lieten verwennen. Het is een statig en gracieus hotel waar de geur van de vroegere decadentie nog vanaf waait
Natuurlijk moest ik even op de foto met een van de butlers die hier rond liepen
In een bloedhitte wandelden we naar de Victoria Falls die hier nog mooier en voller oogden dan we eerder zagen in Zambia en waarschijnlijk ook daarom de beroemde regenboog lieten zien. Op een waardige foto van de Vic Falls mag de regenboog niet ontbreken
Niet ver van het Victoria Hotel was het treinstation van Rovos Rail, ons nieuwe hotel voor de komende dagen, waarmee we naar Pretoria zullen rijden. Afrikaanse strijders wachtten ons op bij aankomst. Rovos is een prive onderneming c.q uitgekomen jongensdroom van van de Zuid-Afrikaan Rohan Vos.
Onze hut. De luxe hutten van Rovos Rail zijn voorzien van een kingsize bed, kasten, een bureau, koelkast, en een complete badkamer.En dat alles kan koel gehouden worden met een goedwerkende airco, beslist noodzakelijk in die hitte.
De hut overdag gezien in de richting van de badkamer/toiletruimte
De hut van de ander kant met het bureau waar ik aan mijn journaal werk. In de trein is geen internet en geen telefoon. De ramen kunnen worden afgesloten met luiken, maar ook kunnen de ruiten naar beneden worden geschoven.
Dit is een van de twee restaurants in de trein; het eten en drinken is subliem aan boord, er is een breed assortiment sterke drank, witte en rode wijnen en champagne aan boord. Er is alleen s’avonds tijdens de diners een dresscode; overhemd en stropdas zijn verplicht
Het is een groot genoegen om hier te dineren. Bij nader inzien kwamen we er achter dat de Rovos Rail slecht is voor het lijf. Je zit maar te kijken te eten en te drinken, en dat dagen lang
Om even een indruk van het Rovos voedsel te geven kiekte ik de lunch die in de restaurants wordt opgediend; hoe krijgen ze het voor elkaar in die kleine keukens in de trein; elke middag om 4 uur was er ook high tea met heerlijk vers gebak.
Onze Zuid-Afrikaanse ober Peter die geheel in stijl van de getapte bartender de wijn uitschenkt, en ons als een ervaren sommelier omtrent de wijnen aan boord adviseert
Al vroeg uit de veren de volgende morgen voor een Safari. De trein stopte ergens onderweg waar een stel safariauto’s’ ons opwachtte. We gingen op pad voor een vele uren lange durende game drive; je moet met zo’n drive geluk hebben de ene keer zie je meer dan de andere, maar nu zaten we goed….
Tijdens deze safari in de rimboe van Zimbabwe zagen we heel veel dieren; om te beginnen deze grote Cory Basterd, een prachtig dier dat op het punt staat te vertrekken.
Deze zebra was aan t spelen, waarbij hij telkens zijn achterpoten hoog in de lucht gooide. Onze gids vertelde dat de zebra woest veel kracht heeft in zijn achterpoten en dat hij zelfs een keer een leeuw had gezien die door z’n schedel was getrapt door een zebra, en daarbij het leven had gelaten.
Twee jakhalzen lopen ons heel rustig voorbij. Ze horen bij elkaar; uiteraard het mannetje en vrouwtje
Een “vreemde eend” in de bijt
Topper van de dag was wel de ontmoeting met de 4 bij elkaar liggende Cheeta’s, wat een fantastisch mooie dieren zijn dit. Onze chauffeur zag ze al van verre en moest er een heel stuk voor om rijden om ze zo dichtbij in beeld te krijgen
MOEDER ZEBRA EN KIND KNUFFELEN ELKAAR ( 3 foto’s )
We waren allemaal onder de indruk van dit bijzonder tafereeltje op de drie onderstaande foto’s Een moeder Zebra en haar opgeschoten veulen knuffelen elkaar innig. Dit gebeuren duurde maar een paar seconden , maar ik zat gelukkig goed in de aanslag met mn camera, en was zo gelukkig het goed vast te kunnen leggen.
Ze wrongen zich daarbij in allerlei bochten en standen, een vertederend gezicht
Tja , ook deze foto mag natuurlijk niet ontbreken in dit rijtje
In een van de salons zaten we een uurtje voor het diner te borrelen, wat een wereld mensen…afzien manneeeeeeee
En de trein denderde weer door, inmiddels waren we weer van Zimbabwe de grens naar Botswana over gegaan.
Tijdens een stop op een perron. Vaak liepen we in de trein naar het laatste rijtuig, dat gedeeltelijk open was, en waar je naar hartenlust kon zitten genieten van het voorbij trekkende Afrikaanse landschap, of om er te fotograferen. Er was genoeg te zien onderweg.
Zoals deze kleine dorpjes waarvan de inwoners maar ook vaak landarbeidsters, vrolijk reageerden op de trein en ons hartelijk toezwaaiden, zoals hier.
Ook reed de trein dwars door woongebieden, waar ook iedereen naar de trein zwaaide en anderen soms rare fratsen maakten.
In de hoofdstad van Botswana, “Gaborone” waren heel veel hypermoderne ministeriële gebouwen en andere overheids gebouwen te zien. Wat een tegenstelling in een land met zoveel armoede
En de trein denderde weer door……
Een foto overdag van een v/d van de restaurants waar de kerstversiering nog in is blijven hangen
Het bewijs, dat we in de Pride of Africa zaten, gemaakt tijdens een van de stops onderweg.
Liggend in mijn bed maakte ik door het raam deze foto van de sunset in het noordwesten van Zuid -Afrika waar we inmiddels terecht zijn gekomen. Morgen gaan we van boord om naar Sun City te rijden, zo’n 130 km vanaf het privé station van Rovos in Pretoria.
We rijden om oud en nieuw te vieren naar Sun City. Met BZN waren we hier ook een paar keer. Tussen deze olifanten bij de Valley of the Waves, waar ik hier op de foto loop maakten we shots voor een BZN clip
The Valley of the Waves, waar het heel druk was met op de achtergrond het beroemde The Palace Hotel waar we met BZN een paar keer verbleven. Het is hier zeer druk omdat deze periode het middelpunt vormt van de Zuid -Afrikaanse bouwvak zomer vakantie
Bij dit zwembad van het Cascades Hotel en op dit bruggetje namen we een van de liedjes op voor een BZN TV special in 2005
Het oudejaarsavond diner in het Cascades Hotel. Het werd het gezellig en laat, hoewel er een half uur na het maken van deze foto een onbetamelijk onweer losbrak waarbij gigantische slagregens neerkletterden, en wij naar binnen aan een tafel verhuisden
De kok had er zin in. Hier snijdt hij een heerlijke rollade voor ons aan; in het zilverpapier de gepofte aardappelen
Er was van alles te eten, teveel om op te noemen en om hier te laten zien; een keuze was heel moeilijk
We dineren nieuwjaars avond in The Palace in Sun City. Het was moeilijk om er nog tussen te komen, maar onze reisgenoot Wim Welman had het via een list toch voor elkaar gekregen.Hier zitten Mary en ik voor de imposante entree
The Palace Hotel in Sun City beschouw ik qua entourage als een van de mooiste hotels die ik ooit gezien heb. Dit is de prachtige Crystal Court in het hotel
En daar zitten we dan, aan een super nieuwjaars- buffet in The Palace Restaurant vlnr Jan Mary Ria en Wim
Er was een reuzen buffet in de Court opgesteld, je weet dan echt niet waar je beginnen moet
Ook de kerstboom is hier van buitenproportionele afmetingen
Nog een keer een overzicht van de Crystal Court, waar ook s’ morgens het ontbijt wordt geserveerd, weet ik nog van onze BZN verblijf hier.
Je waant je hier in een echt paleis, het is heel groots en spectaculair opgezet, en alles is feeëriek verlicht s’avonds
Het is weliswaar een illusie, maar je waant je in een oude feodale wereld van luxe en rijkdom , de hele ambiance komt zeer indrukwekkend en imponerend over