Maye, Caleb en Mary vanuit Yopal op weg naar Hato La Aurora. We rijden en een ruige 4WD Hilux, en dat was geen overbodige luxe op dit buitengewoon ruige traject.

Het eerste deel van de enerverende – naar later zou blijken 8 uur durende rit van Yopal naar Hato La Aurora ging nog over prima wegen… Let eens op de prachtige “gele” boom langs de kant van de weg

Chauffeur Caleb bleek een enthousiaste vogelaar te zijn, hij zag vogels en vogeltjes op de gekste plekken onderweg, en gaf mij volop de kans om ze allemaal te fotograferen. Hij wist ook alle namen, net als Maartje, die ben ik nu even kwijt , maar ik heb met Maartje afgesproken dat ik haar de foto’s mail en dat zij de namen er bij zet… even geduld dus met de namen

Namen volgen nog

Caleb was hier enthousiast van; naam volgt nog…

Nog steeds onderweg naar Hato La Aurora…

Vanuit de auto gekiekt

Dit is een prachtige havik…

Iguana’s zie je overal in Midden,- en Zuid-Amerika

Dit is een prachtige Kingfisher, zoals we die we al in vele werelddelen zagen…

Een van mijn favoriete foto’s. Caleb reed een stukje om en zette ons af op een brug waar juist een paar Kaaimannen onder vandaan zwommen. Van boven kon ik er deze foto van maken

Door de voorruit gekiekt, het gaat omhoog, omlaag en af en toe moeten we door diepe kuilen en over puntige rotsen

Ook deze schilpadden ontsnapten niet aan mijn lens dankzij de oplettendheid van Caleb…

Een soort kip achtige vogel… naam volgt nog

De vogel van hierboven, met de hele habitat. Het landschap begint steeds meer de typische savanne kenmerken te krijgen, het deed ons sterk denken aan Botswana, en dat hadden we toch helemaal niet verwacht in Colombia

Er grazen hier duizenden koeien op de ranches, er zijn dan ook echte cowboys die ze bij elkaar houden. Elke groep koeien heeft z’n eigen naam, ze mixen niet…

Vier vreemde vogels, we zijn nog steeds onderweg naar de Hato

Er loopt ons een hele kudde paarden tegemoet, er is een cowboy bij ! Wat een geweldig gezicht is dit

Naam volgt nog..

Hier was Caleb wel enthousiast over, ben even de naam vergeten…

Eerst probeerde ik een op de grond zittende of staande groep vogels te fotograferen, waarna Caleb een klapbeweging maakte waarop ze wegvlogen en ik dit soort foto’s kon maken…

Een bijzonder landschap, dit zie je niet elke dag !

Ze zijn “ready for departure”, vanuit de auto gekiekt

Vier soorten op een foto, waar maak je dit mee…linksonder een Ibis, en rechtsonder een Jezusbird

Onderweg in een dorpje stoppen we voor de koffie, met koek. Een exercitie die 1,5 euro kostte voor 4 personen

Dit is dus een echte cowboy, ze hebben ook wedstrijden onderling, waarbij de kunst van het lasso werpen op rennende koeien centraal staat…

Weer een Iguana, nu eens niet in de bomen…

Ik dacht eerst van een fish eagle, maar dat is het niet… naam volgt

Als we aankomen bij de Hato moeten we met een klein bootje de rivier oversteken, dat ritueel vindt ook plaats als we de volgende dag vertrekken voor een safari door de savannes; wel even een gedoe met mijn blessure maar met wat hulp lukt alles…

De Hato (ranch) bestaat uit 3 delen; het restaurant hier op de foto, het hotel op heel kleine afstand en de Hato zelf, die midden in het gebied ligt op 10 km van dit restaurant, bij het ontbijt hadden we even bezoek van een hertje…

Het is meteen de eerste avond al gezellig op de ranch heel ver van de bewoonde wereld, er wordt muziek gemaakt door de cowboys en gedanst- wij zijn er met nog vier andere gasten…

Tijdens een van de safari’s door de Hato doet onze gids Byron trucjes met een kaaiman, ze zijn niet zo gevaarlijk zegt hij, maar hij doet het alleen met kleintjes en hij houdt goed afstand…

Bij de Hato aangekomen moeten we eerst weer een stukje de rivier over…er zijn geen gemotoriseerde boten, er wordt gepeddeld, ook om de dieren niet te storen, zodat ik ze kan fotograferen

Met m’n drone maakte ik deze foto van het landschap in de Hato. Linksonder staat onze auto

Een voor ons zeer bijzonder gezicht. Deze uilen maken hun nest niet in een boom, maar onder de grond. Toen ik al geruime tijd probeerde een foto te maken waarop ze alle twee naar de fotograaf keken kwam daar plotseling het kleine uiltje uit het nest om te kijken waar haar ouders zich zo kwaad over maakten. Dat lieten ze overigens blijken door een indringend grommend geluid te maken…ze kijken ook kwaad trouwens !

Een echte mango tree, hier kan je dus heerlijk onder zitten…

We stopten bij een watertje waar het wemelde van de krokodillen en kaaimannen, dit is een krokodil.. (in de vrije natuur dus)

Kaaiman die uit het water komt..let wel, dit is geen dierentuin, alle dieren heb ik gefotografeerd in de vrije natuur

De kaaiman heeft 2 gaten voorop de neus. Een krokodil heeft die niet !

Ook een kaaiman, deze zijn voor mensen iets minder gevaarlijk, maar het blijft oppassen geblazen

Na een tijdje kwamen er steeds meer krokodillen aan land, we moesten zelfs iets naar achteren uitwijken…

Deze krokodil begon zelfs opdringerig te worden, ik was blij dat de gids er bij was …

Het meertje waaruit de krokodillen en kaaimannen aan land komen…

Twee prachtige exotische vogels die take-off gaan

Onze gids Byron en onze vertaalster/gids Maye (Maartje) op de achtergrond Capibarra’s

Het landschap wemelt van de capibarra’s (waterzwijnen) Deze twee zochten een rustig plekje in het water om te paren, dat doen ze namelijk in het water…

Het voorspel is begonnen…

Wat een landschap, met de capibarra’s

Weer een andere soort Iguana. Byron , onze gids, een echte bushman, wist van elke soort de namen…

Wij denken dan van “weer een schildpad’, maar Byron weet te melden dat dit de bijzonder xxxxxx is…

Dat geldt ook voor de Iguana’s er zijn heel veel soorten, met de meest ingewikkelde namen…

De capibarra’s laten zich graag vergezellen door uiteenlopende soorten vogels, je zou toch denken van eenden, maar dan meldt Byron dat het om een vreemd s0ort eend gaat..

Deze foto spreekt voor zich..

Capibarra’s opereren in groepen zoals hier goed te zien is

Deze capibarra laat de vogel op rug de teken opeten, het beestje pikt er vrolijk op los…

Deze vogels zoeken de habitat op waarin ze niet opvallen- (schutkleur)

Ibissen en ooievaars in het savanne landschap

Af en toe liep Byron uit de auto om met geluiden de de vogels op de grond mijn richting op te laten vliegen zodat ik deze plaatjes kon maken

Volgens onze gids Byron zijn dit 3 rode reigers

De sunset op de Hato was een belevenis, de foto spreekt voor zich denk ik, het beest op de voorgrond is een gewone koe

Even op de foto met Maye, een mooie maar vooral goede vertaalster/gids

Toe we op een avond terug reden naar de Hato draaide Byron de autolampen even naar dit meertje, we zagen dat de Ibissen ook hier in de bomen, en dat de capibarra’s er gezellig bij zaten…

We reden naar de Hato in het centrum van het gebied, hier waren twee andere gasten met grote camera’s neergestreken, en was er tijd voor een nap in een hangmat

Ik zou toch denken van een fisheagle, maar ik zal het horen van Maye…

Tijdens onze tochtjes op de rivier gooide Byron af een toe een visnet uit, we vingen er een paar piranha’s mee voor de consumptie

Maar ook stapte hij af en toe de rivier in om zijn geluk te beproeven..

In Hato La Aurora met Byron tijdens diverse hikes door de jungle, een heet en nat klusje

Onderweg zagen we dat het in de rivier wemelde van de kroko’s en de kaaimannen, met hun jongen

Drie Jabiru’s die we ook al in Noord-West Australie fotografeerden…

Weg vliegende Jabiru

Anaconda (wurgslang) ergens onderweg

Dit is weer een prachtige havik…

Naam vooralsnog onbekend

Kaaiman op de loer in het struikgewas..

Naam vooralsnog onbekend

De groene Kingfisher..

De groen kingfisher die even zijn prachtige vleugel structuur laat zien..

Waar zie je zo’n prachtige paarse boom

Dit soort cowboys kom je overal tegen, zoals alles in Colombia : kleurrijk !

Deze vogel heeft zojuist gescoord, hij heeft een vogel in de bek…

Met Byron en Maye hiken we door de jungle in Hato La Aurora

TERUG Vanuit Yopal vlogen we naar Leticia in het zuidelijkste puntje van Colombia, het drie landen punt met Peru en Brazilie…in de rimboe, onderweg zie je vanuit het vliegtuig urenlang niets anders dan bomen en nog eens bomen… de longen van de aarde …

Letcia is een Colombiaans stadje aan de Amazone, veel huizen staan er op palen. Het ligt vast aan het Braziliaanse stadje Tabatinga, een grens is er niet. De plaatsen zijn uitsluitend per boot of per vliegtuig te bereiken. Het is er heet en zeer 100% vochtig

Vanuit Leticia maakten we per roeibootje een uitstapje naar een San Rosa, een nederzetting in Peru. Daar dronken we een biertje voor de dorst toen ik zag dat er steeds kalkoen gieren af en aan vlogen. Ik heb er een paar gekiekt zoals deze

Vanuit Leticia waar we in een mooi hotel overnachtten, maakten we een uitstapje per bootje naar San Rosa in Peru, en daar vandaan reden we in een tuktuk naar het Braziliaanse Tabatinga, wat een chaos daar zeg. Hier een foto die ik maakte bij de haven, in een orgie van motorfietsen en tuktuks; is dit een voorproefje van wat we gaan mee maken in Brazil ?

Dan worden we vanuit Leticia via de Amazone en een zijrivier daarvan naar een nederzetting gebracht in het Amazone gebied van Peru – Natamu – op de rivier is geen water meer te zien, het wateroppervlak is 100% begroeid

Deze puurheid en serene atmosfeer hebben we niet vaker meegemaakt…

Het is een groot genoegen om hier te zijn, de natuur op zijn best, alhoewel we beginnen te puffen van de hitte en zweten van de vochtige lucht hier

De aankomstplaats van de nederzetting Natamu in de Peruviaanse Amazone jungle, we blijken de enige gasten te zijn..

Mary gaat aan wal in Natamu…We hebben heel vaak op deze wijze tijdens onze verblijven en excursies in het Amazone gebied moeten in en uitstappen , hetgeen voor mij met m’n blessure niet altijd meeviel, maar er was altijd wel een helpende hand…

Onze hut in Natamu in de Amazone jungle van Peru. Overdag en ’s nachts 33 graden, 100% rel vochtigheid GEEN airco en geen windje…

We waren de enige gasten hier, maar onze kamer had wel 5 stapel bedden, Mary wijst naar mijn bed

In het restaurant van de nederzetting zagen we boven onze tafel meteen al deze giftige Tarantula, van een cm of 15 groot

Het was door de hitte etc wel eens afzien, maar het was de moeite dubbel en dwars waard. Overdag maar ook ’s avonds en ’s nachts gingen we de jungle in met de kleine bootjes, een vreemde gewaarwording

We dachten al wel dikke bomen gezien te hebben in Nieuw Zeeland, maar dit sloeg alles, midden in het jungle rivierengebied bomen van wel 10 tot 15 mtr dik

Hier doorheen te varen is een ongekend genoegen, met overal het geluid van dieren om je heen, soms blijft de boot wel eens 5 minuten stil liggen om die stilte te ervaren…

Onze gids Max – een echte bushman-, in de Amazone jungle geboren, sopte af en toe , liep naar voren in de boot en greep een baby kaaiman uit het water

Vanuit Leticia zochten we naar de roze dolfijnen maar die zagen we hier toch niet. Wel kon ik dit plaatje maken

Een excursie vanuit Leticia naar het eiland Mico 30 km van Leticia het zogenaamde dwergapen eiland. Overal werd je besprongen door de aapjes die op zoek waren naar voedsel. Deze mevr had er wel plezier in zo te zien…

Op het eiland Micos zagen we ook deze locals die ons een beetje meewarig aankeken..

Deze twee tortelduifjes waren wel bereid om even voor mijn lens te poseren…

Tegen sunset doorkruisten we nog eens een junglegebied in het water van de rivier…